koud en onpersoonlijk stil een slecht gespeeld theaterstuk een vreemde lach die welkom heet, waarin je leest: niets
is gemeend. ik rilde van afschuw en verdriet om de dode die hier werd opgevoerd. verbouwereerd alleen temidden starre gezichten
die hier naar het spektakel keken. er ontbrak applaus. ik miste de open armen in een kerk, de warmte van eeuwenoude riten
en het wonder dat hier niet binnen kon.
Herman
Reacties op bericht (1)
09-02-2012
jammer
wat jammer, afscheid nemen is niet altijd makkelijk en je moet het doen op een moment dat je op automatische piloot leeft en de dingen niet reëel zijn.... maar toch .... het is het laatste wat je voor iemand kan doen en het is erg als dat niet met liefde gebeurt..... en als ik je blog lees, was dat hetgeen ontbrak. Het heeft ook niks met de warmte van het kerkgebouw te maken of dekilheid van een crematorium... ik heb in beide al mooie vieringen meegmaakt. Het heeft te maken met de warmte van de mensen die de viering verzorgen...... Je stukje roept ontzettend veel herinneringen op... en uit ervaring weet ik dat het verdomd moeilijk is, maar het kan wel..... Af en toe krijgen we nog reacties hoe mooi de mensen de viering vonden en na al die maanden is dat wel treffend.... dat mensen dat nog weten en nog steeds meedragen. lieve groetjes Patricia
dwaallicht
