morgen verjaart mijn zoon. hij wordt drieendertig. ik ga terug in de tijd. ik ben vijfendertig als klaas geboren wordt. om
kwart na één in de morgen. je kan ook 's nachts zeggen. die keuze is aan jou. twee uur later hing ik onze leeuwenvlag aan een tien
meter hoge tv-piloon in onze tuin. zo zagen de buren het goede nieuws. ondertussen wordt hij volwassen en geletterd en ik stokoud. de dood
is al op weg. ik ben zijn eindstation. hoe lang duurt de rit nog? je zou aan de noodrem moeten kunnen trekken. even stoppen en naar de liefde kijken
die langs de sporen meeglijdt. als je rijdt schuift ze razendsenel voorbij maar als je even stopt en het raam opent stroomt ze gulzig binnen.
dan adem ik diep en zuig elke ader boordevol liefde. en als de trein weer rijdt, op weg naar mijn dood, proef ik de liefde op het puntje
van mijn stamelende tong. hoe meer liefde ik proef hoe sneller mijn trein zijn bestemming bereikt. wie zal mij zoenen daar in het
wonder van de eeuwigheid.
Herman
Reacties op bericht (2)
29-11-2011
Poeh poeh ...
Wat een nare gedachtes op de vooravond van een feestdag. 33 is een prachtig getal en als ik het goed heb komt dat prachtige getal in jou leeftijd nu zelfs 2 maal voor. Rekensommetje hoor, maar je komt er vast wel uit voordat het morgen is. Heb je gewoon even iets anders om over te piekeren.
29-11-2011 om 16:01
geschreven door thea
Misschien!!
33 jaar geleden kon ik je niet felciteren met de geboorte van je zoon.
Misschien kan ik het morgen wel met de geboorte van een nieuw klein leven in je familie!!
dwaallicht
