iedereen denkt in zijn eigen wereld naast de andere. de andere denkt dat zij denken als hij. ik ben die andere. ze denken niet wat ik denk.
ik denk alleen in mijn eigen wereld. soms raken de woorden van de andere mij. soms herken ik wat hij schrijft, soms wat hij zegt. die herkenning
sluimert heel lang na en zoekt naar bevestiging, naar een antwoord, naar zekerheid die ik nooit vind. ik begin de leegte als mijn metgezel te zien.
hij veroordeelt nooit, hij schept geen verwachtingen, hij geeft mij de vrijheid te zijn wie ik nu ben. misschien kan ik het wonder niet vergroten omdat
er geen wonder is.
Herman
Reacties op bericht (1)
13-01-2012
wonderen
De wonderen zijn om je heen, maar we zijn dikwijls zo verzadigd dat we ze niet meer kunnen zien. Als ik met onze kleindochter van 2 aan mijn hand een blokje om stap, dan zie ik door haar ogen mee de wonderen om me heen. Maar misschien zoek jij andere wonderen dan ik, dat kan uiteraard ook. Grtjes en tot hoors, Patricia
dwaallicht
