de stilte weegt loodzwaar wanneer de moeders en de vaders afscheid nemen. in zoveel witte kisten ligt hun droom. de woorden stokken
en de tranen druppen zilt op de betonnen grond. wie er is schrijft hun verhaal en blijft verweesd naar al dat wit
staan kijken. scala zingt en bart vertelt. de kinderen en hun meester leven en spelen weer één ogenblik. dan valt het doek.
nu pas begint de leegte en het gemis. de schreeuw om het waarom. de lege kamer die open blijft. de kilte van verloren lopen zonder kind dat
er nog altijd is.
Herman
Reacties op bericht (4)
22-03-2012
Het moet vreselijk zijn
om juist aan het begin van zo'n nieuw seizoen je kind te verliezen en met lege handen de toekomst in te gaan.
22-03-2012 om 15:07
geschreven door thea
geen woorden
voor dit verdriet. Het raakt me enorm en 't doet pijn om het gemis van hen en van mezelf. Alles raakt heel even verstrikt in elkaar. Je hebt het mooi verwoord. Groetjes
22-03-2012 om 14:30
geschreven door justme57
wat een gat zal dit geven
kinderen zijn het mooiste wat ons kan gebeuren, een wonder te mogen koesteren.
Deze mensen en hun weg naar het loslaten, zo heftig zwaar en vol verdriet.
Vreselijk Herman, t raakt ons allemaal enorm
22-03-2012 om 12:13
geschreven door Karin des Rues
Ja, nu pas...
Morgen zullen de ouders verweesd achterblijven zonder hun lievelingetjes, je hebt het weer mooi verwoord Herman
dwaallicht
