|
De stilte schildert hierxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
de felste kleuren. De slierten mist
omkransen de toppen en alles wacht
hier op een nieuw begin.
Ik klim geruisloos op de toren
en mijn adem stokt als ik boven
kom. Ik voel het wachten van
een schitterend vergezicht.
En dan gebeurt het. Een zacht rood,
een vaag geel, een streep belofte aan
de hoogste top. Ik zie de wereld
ontstaan. Ik zie kleur uit zwart
een nieuwe dag ontplooien. Mijn
leven raakt zijn bodem en zijn hoogte.
Ik schrei naar de eindeloosheid toe
zonder tranen. Mijn leven drijft
vóór mij op de eerste stralen waarmee
de dag begint. De streep wordt vurig rood,
breekt alles open wat ooit gesloten bleef.
Ik drink met volle teugen mijn vreugde
en tegelijkertijd dringt mijn verdriet naar binnen . De voorbije jaren knopen
zich tot al het verlangen dat in mij huisde
en legen zich in de vuurgloed waarin ik
huiver en verwarm. Ik word opnieuw
geboren met alles wat ik weet, met alles
wat ik niet weet, met alles wat ik verlang,
met alles wat ik ooit verloor, met alles
wat ik ooit begeerde en nooit kreeg.
Hier word ik wie ik wil zijn voor één
ogenblik. Dan lost zich alles op. Ik ga
traag de trappen naar beneden met
een ander leven dat hier begon.
herman
|
dwaallicht
