de onrust sluipt onmerkbaar binnen ik voel hem in mijn botten en mijn denken woelen en vroeten en alles wat ik kan om hem te weren is meer pillen slikken.
Dat lost niets op, de tijd brengt alles weer. Ik weet niet waar mijn rusteloosheid ooit begon. Mijn lichaam protesteert. Ik weet niet waarom maar leef er mee.
Ik zoek in alle hoeken van mijn geest, ik graaf mijn ziel langs alle kanten open en vind in de leegte van mijn leven zoveel vragen over liefde die nooit begon.
Ik wil nu slapen en mijn denken laten rusten in vergetelheid. Misschien komt morgen als ik wakker word een goed gevoel terug dat vrede brengt in mijn verhakkeld lijf.
Herman
Reacties op bericht (3)
18-06-2011
ONRUST
En hoe goed ken ik dat gevoel, dat vastzitten, dat vanalles nog willen en niet kunnen, het niet kunnen uitspreken want het wordt als belachelijk gemerkt, niet op dezelfde golflengte zitten en dan zich eenzaam voelen, wat doe je dan... je terugtrekken in jezelf thuis en op zoek gaan naar verwante zielen waar je wèl mee kan praten... jij verwoordt het in versvorm, ik flap het er gewoon uit op m'n blog... ik zet je alvast op m'n bloglijst en kom je nog bezoeken maar ik heb een vraagje... als je bij mij een reactie zet gebruik dan liefst een heldere kleur want dat donkerblauw is op zwarte achtergrond haast niet te lezen... OK?
Ach en we geraken er wel uit, ik alleszins, doe ik altijd omdat ik van nature nogal optimistisch ben en van humor hou... toi toi toi
18-06-2011 om 11:35
geschreven door Myette
...
Ik hoop van harte dat je vandaag met een beter gevoel bent wakker geworden en de komende dagen weer met een beetje plezier tegemoet kunt zien.
18-06-2011 om 11:14
geschreven door thea
17-06-2011
zo vreemd is dit niet!
Eenzaamheid tussen echtelieden geeft dit resultaat.
Wens dus een betere nacht, zonder verwachtingen... maar vol aandacht in je hart richting je vrouw. Ook zij deelt dit eenzame gevoel, al hoor je het misschien niet.
Wens je rust en vrede
dwaallicht
