Reizen, muziek,literatuur en nog veel meer

Oorsprong

In de oudheid werd het dagritme flexibel aangepast aan de lengte van de dag. Zo begon de dag voor de Romeinen bij zonsopgang en eindigde hij bij zonsondergang. Die dag werd verdeeld in twaalf uren, en dus waren de uren in de winter korter dan in de zomer.

Toen de lengte van een uur in de Middeleeuwen werd vastgelegd op zestig minuten ontstond echter een verschil in zonuren tussen de zomer en de winter.

Er is weleens beweerd dat zomertijd voor het eerst voorgesteld werd door Benjamin Franklin en in een anonieme brief aan de redactie van de Journal of Paris. Het artikel was echter als grap bedoeld en bovendien stelde Franklin niet voor om de zomertijd in te voeren, maar dat men in de zomer vroeger moest opstaan en naar bed gaan om te besparen op kaarsen.^[1]

Het eerste serieuze voorstel kwam van de Nieuw-Zeelander George Vernon Hudson in 1895, die de tijd wilde aanpassen aan het ritme van de mens in plaats van omgekeerd. Hij wilde daarom de klok 's zomers twee uur vooruit zetten.

De Engelsman William Willett kwam in zijn Waste of Daylight (Verspilling van daglicht) uit 1907 met eenzelfde voorstel, maar hij was niet bij machte om het van de Britse regering gedaan te krijgen, ondanks steun van een aanzienlijke groep parlementsleden.^[

Op 24 maart 1992, vandaag/vrijdag precies 25 jaar geleden, werd Dirk Frimout aan boord van het Amerikaanse ruimteveer Atlantis de eerste Belg in de ruimte. Hij wentelde 143 keer rond onze planeet, goed voor een missie van 8 dagen 22 uur 9 minuten 28 seconden. Waarnemers hadden het over een "Amerikaans-Belgische vlucht", want nagenoeg de helft van het wetenschappelijk lab Atlas-1 in de vrachtruimte van de shuttle was (co-)Belgisch. Onder de instrumenten was er onder meer een rasterspectrometer die Frimout als wetenschapper van het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie mee had ontwikkeld. Overigens kreeg de West-Vlaamse burggraaf het instrument na een panne tijdens de missie weer aan de praat.

Frimout, geboren te Poperinge op 21 maart 1941, maakte geen deel uit van het astronautenkorps van het Europese Ruimtevaartbureau ESA. Precies door zijn wetenschappelijke bagage bovenop een reeks toevalligheden kon Frimout zijn droom waarmaken. Dat hij alsnog als wetenschappelijk astronaut kon vliegen, was naar zijn zeggen "niet het winnen van een lot in de tombola, maar het resultaat van 25 jaar voorbereiding en hard werken", plus blijven volhouden.

Tot nu toe is geen enkele Belg via de geijkte procedure in de ruimte geraakt. Zo werd bijvoorbeeld Frank De Winne later "heropgevist" nadat hij niet voor de tweede "astronautenklas" van ESA was geselecteerd. Frimout schrijft deze gang van zaken toe aan het feit dat de selectiecriteria voor astronauten bijzonder streng zijn terwijl er zeer veel - valabele - kandidaten zijn. "Het zijn de besten" die uiteindelijk effectief de aarde van bovenaf gaan bekijken, beklemtoont hij. Tegelijk stipt de astronaut aan dat er wel degelijk "subjectieve" elementen (voor een selectie) kunnen meespelen, zoals "ondersteuning door een land".

Dat een geselecteerde astronaut soms lang moet wachten op een vlucht, is dan ook weer geen zeldzaamheid, leerde Frimout uit gesprekken met astronauten. "Je moet volhouden, zelfs bezeten zijn".