Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Een dagje Alkmaarse kaas markt, zo leuk Alkmaar is een lief stadje waar er een groot toeristen uitje elke vrijdagochtend om 10 plaatsvind, het kaasdragen,wegen en veilen van 10 uur tot 1 uur midags heel leuk om mee te maken.
Onderweg van Den Helder naar Alkmaar prachtige gekleurde
Wat kan een mens verdriet hebben door dingen die in haar leven zelf gebeuren .
Het verdriet van de hele wereld is zo groot dat ik denk wat zijn mijn verdrietjes dan?
Maar ik heb verdriet om een hele goede vriend die overleden is, ik huil mee met zijn gezin omdat ik daar 30 jaar opgevangen ben als ik het nodig had( mijn man had jaren MS, en werd ook door de familie altijd opgevangen zodat ik mij weer kon opladen door het verzorgen van kleine lammetjes ,mini paarden en de koeien kon aaien ,dan was ik even in en andere wereld.) op 'n boerderij waar ik naar hartenlust met de beesten mocht omgaan later zelfs 'n weekend op de beesten paste als het gezin even weg wou wat anders niet kan.
Het vertrouwen dat ze me gaven mijn hart en ziel waren verknocht aan het weideland met alle slootjes waar de boer planken overheen had gedaan zodat ik makkelijk langs de schapen en koeien kon lopen ,ik voelde mij zelf altijd dan ' n beetje boerin .
Ik heb verdriet omdat dit een periode is die nu afgesloten is .
We telefoneren vast nog wel over 'n Tv serie waar de boerin en ik al 30 jaar naar kijken zitten we te mopperen "vind jij er nog wat aan" , of geven we verslag als er een het niet gezien had.
Maar allebei ons leven is gericht nu op het alleen zijn buiten je gezin natuurlijk .
Voor mij is dat al 11 jaar maar voor de boerin is het nog zo vers hoewel ze haar man al vijf jaar verloren had om dat die oersterke boer geen oersterk geheugen bleek te hebben hij verdwaalde terug in de tijd en moest naar een omgeving waar ze goed voor hem zorgde en konden opletten. Maar als iemand echt dan overlijd is het definitief .
Ik huil om dat ik net bij een vriendin ben geweest die al 30 jaar MS heeft die we hebben leren kennen op een lotgenoten club, waarvan alle jongenmensen en mijn man overleden zijn maar mijn vriendin 85 jaar de enige is die nog leeft.
De omstandigheden worden nu heel erg ze krijgt steeds weer iets er bij, nu is ze zo moe dat het praten al moeite kost dus dan wil je haar alleen maar omarmen ,je bent zo machteloos
Vanmorgen toen ik naar mijn vriendin toe wilde zou ik aan de mannen die de stoep maken vragen of ze bij mij dat schuine stoepje ook even wilde meenemen die stenen liggen met kieren uit elkaar waar gauw het onkruid dan tussen komt. Dat zouden ze doen, hebben ze net een put in de stoeprand geplaatst die iets lager was als de stoeprand ik draai me om, wil weg lopen val over de stoeprichel plat op mijn rechter borst, mijn rechter arm had ik uitgestrekt gelukkig die heeft de klap ...wat opgevangen, knieën geschaafd scheenbeen geschaafd, pink van de linkerhand het velletje af, mooi cadeautje op de vroege morgen ik kon niet overeind komen die mijnheer waar ik mee gepraat had schrok zich ’n hoedje wilde mij aan mijn armen omhoogtrekken dat ging niet mijn voeten schoven steeds weg ze waren daar met zand en cement bezig ik zat onder het cement als ik toeschouwer was geweest had ik denk ik moeten lachen,die mijnheer lachte niet ,ik vroeg of hij mij onder mijn oksels wou optillen en dat ging goed alles doet het nog dus ik ben in huis terug gegaan schone jas en lange broek aangedaan en toch even voor de schrik een bakkie bij mijn vriendin gaan halen dan word alles niet al te stijf.
Weet u toen ik viel was ik zo bang wat er nu weer zou volgen maar het valt mee morgen zal ik wat stijver zijn maar dat geeft niets.
Laatste foto van die Rooie slapend op mijn logeer bed. Vanmorgen heeft hij het weer gepresteerd om een half pond rundergehakt van de aanrecht af te stelen,nu kon ik het niet afpakken en vond ik het nog heel vervelend dat die stelende Rooie een half pond rundergehakt in zijn maag had . Ik dacht hij word er hardstikke beroerd van.
En natuurlijk Diane had ik het nu in een doosje moeten ontdooien maar ja ik bevries veel dingen gewoon in plastiek zakjes dus die gewoonte gaat er niet een twee drie uit.
Ik ging met lood in mijn schoenen de buurman maar waarschuwen dat die Rooie weer aan het roven was geweest en met een half pond rundergehakt in zijn maag zat. Ik kreeg de wind weer van voren:" ik had ook altijd mijn ramen en duren open en hij was te gast bij mij."
Ik vertelde de buurman dat ik speciaal een best dure hordeur had aangeschaft om die Rooie buiten de keuken te houden hij er dwars door heen ging ,werd de buurman een boze buurman,
" wil je nu geld van mij voor een andere deur ? het is allemaal je eigen schuld." Meteen daarop zei hij wel: ''' ik vind het wel dapper dat je het komt vertellenen ik hoop dat je hem nu wegjaagt zodat hij niet meer terug komt.
Dus ik vanmiddag toch met pijn in mijn hart en mijn hardste boze stem die Rooie wegjagen zodra hij zijn koppie liet zien. Zit ik vanmiddag even in het zonnetje oogjes dicht te genieten hordeur ' DICHT' ik zat er vlak voor hoor ik ineens tik tik tik op het zeil en ja hoor die Rooie was onder mijn stoel weer door de hordeur gegaan en liep trip trip trip gewoon weer in de keuken.Pfff...moeilijk, moeilijk. moeilijk!
Het is hier nu stralend ‘ weer’ heb heerlijk het krantje zitten lezen.
Heb nu eindelijk die mooie hor deur in de tuindeur ik moet er zelf nog aan wennen ik had hem achter mij dicht gedaan toen ik de tuin in ging, was wat vergeten en denderde bijna door mijn nieuwe hor deur. Rocky vind hem ook nog wat eng maar de deur komt goed uit.
Vanmiddag word de hor deur geplaatst , de voordeurbel gaat ik doe open is het de mijnheer die de hordeur komt plaatsen. Hij gaat de tuin in ik ging de keuken in, ik was een spruitjes ovenschotel aan het voorbereiden zie ik door de slaapkamer in de tuin die Rooie kat ik dacht ! met een duif in zijn bek.
Dus ik als een gek naar de tuin ik liep op blote voeten heeft die stinkerd mijn tartaartje (die in een plastiek zakje zat om te ontdooien en dus op de aanrecht lag) netjes aan de bovenkant van het plastiek zakje in zijn bek en wil er vandoor.
Hij had een plak kaas gehad en hij had een plakje ham gehad dus dit kon ik niet over mijn kant laten gaan.
Ik werd zo woest ik denk al zou ik het niet meer kunnen eten maar hij ook niet .
Ik op mijn blote voeten achter die Rooie aan die vlucht naar zijn eigen tuin,gelukkig is daar een laag hekje hij over het hekje ik over het hekje met mijn blote voeten in nat gras kon me niets schelen zou hij het zakje open maken in het gras ik naar hem toe hij onder de hortensia struik ik ook onder die struik toen kon ik het zakje met de tartaar uit zijn bek halen. Het was nog dicht en heel dus ik kon de tartaar nog gebruiken maar ik moest in ene zo lachen die mijnheer van de hordeur zal echt gedacht hebben: “ help ben ik hier wel veilig” want natuurlijk schreeuwde ik toen ik achter die Rooie aan zat: “houd de dief”
Gisterenmorgen word er om 10 over 6 aan mijn voordeur gebeld, de avond er voor was ik om 12 uur gaan slapen en werd morgens om 6 uur wakker en kon niet meer slapen en ben een boek gaan lezen in bed dus ik was gelukkig wakker.
Moest een badjas zoeken en kijk eerst door het keuken raam wie er belt om 10 over 6, staat er ’n klein jongetje voor de deur zijn petje achterste voren op zijn hoofd ik schatte hem op ongeveer 12 jaar.
Dus ik zeg:
“Hallo”, ik had al een krant op de mat gezien dus die pak ik en toen zag ik dat het de Helderse krant was die heb ik zelf niet die krijg ik van de oude buurvrouw.
Wel heb ik op vrijdag de ‘Telegraaf’ en dat was dus vorige week ook fout gegaan had ik ook de Helderse krant gekregen.
“Mevrouw sorry dat ik aanbel sliep u nog?”
“Nee hoor ik was net aan het lezen in bed”. “
“Mevrouw ik heb per ongeluk de verkeerde krant bij u in de bus gegooid”
“Ja, ik zie het dat was vorige week ook hé”
“Ja mevrouw toen durfde ik echt niet te bellen “
“Mag ik vragen hoe oud je bent ? het is nog zo vroeg en ik vind je zo klein?”
“Dat klopt mevrouw ik ben ook klein ik ben 15 jaar”
“Sorry ik dacht echt dat je jonger was”
“Och mevrouw dat heb ik al mijn hele leven ik ben gewoon klein”
Zo schattig ik kijk hem aan en zeg:
“Nou ik ben 69 jaar en ik ben ook me hele leven al klein maar
voorlopig ben ik al oud en heb erg geen last van hoor,
dat red jij ook wel”
“Dank u wel mevrouw ik moet nu gaan anders kom ik straks te
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
