Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Wat voor een dag is het vandaag? Af en toe moet ik echt alles weer even terug denken, wat gebeurde er gisteren,? en welke dag is het vandaag.?
Als ik dan terug denk aan gisteren ; de winkels waren open terwijl ik dacht dat het zondag was, (daar kun je niet meer van op aan, de winkels zijn zondags hier nu ook open .) Mijn schoonmoeder had gebeld bedacht ik opeens en dan is het toch echt zaterdag, want dat is al jaren vaste prik, de ene week belt mijn schoonmoeder, en als ik het niet vergeet (vergeet ik wel eens wat?) dan bel ik de zaterdag er op weer.
Ik schrijf het soms met koeien letters op de agenda die in de toilet hangt, ik kijk er zeker een paar keer per dag naar, maar nog weet ik soms niet dat het dan zaterdag is, dus weer wat anders geprobeerd, elke morgen een rondje om de dag te zetten, als ik dan kijk weet ik dat het maandag of een andere dag is. ( moet ik het niet vergeten )
Vandaag is het dus eerste Pinksterdag, vroeger waren het allemaal bijzondere dagen wegens vrij zijn van het werk, maar nu merk ik er zo weinig van. Het zijn de zelfde zondagen als anders voor mij. Ik heb was in de wasmachine, ga straks toch maar verse sperziebonen koken, Chris mijn zoon, heeft speciaal een zakje aardappels gekocht van 1 kilo, dus ik kan er nu niet meer zeggen, ik moet altijd zoveel aardappels tegelijk kopen en dan schieten ze wortel( allemaal van die enge wurmen )Ik had zelf ook een zak gekocht van 2 en half kilo, die liet ik aan Chris zien toen hij met zijn zakje van 1 kilo aan kwam. Chris was een beetje boos dat ik zo weinig kook voor mij zelf,
Mamdan krijg je geen vitamine naar binnen, weet je wat mam ik kom donderdag avond bij je eten, dan kun je koken, want je kan lekker koken mam
Waarom kom je dan niet wat meer bij me eten?
( oei foutje want je moet niet dwingen hé, ik moet blij zijn dat hij donderdag dan komt eten )
Mam dat weet je wel, ik heb het best wel drukals ik uit mijn werk kom,moet ik nog van alles ( Een gescheiden man )
Juist daarom jongen is het dan niet makkelijker om bij je oude moeder te komen eten ? ( ga op de sentimentele toer FOUT )
Dan beginnen we allebei te lachen en ik wéét donderdagmeer niet.
Wel fijn dat we zo met elkaar omgaan, maar ik ben weer afgedwaald , ik zou een beetje beschrijven wat ik eerste pinksterdag doe.
Nou veel is het niet, in mijn ochtend jas Rocky om half 10 uitgelaten achter het hegje, ik had nog geen puf om uitgebreid me aan te kleden. Dan toch even achter de p c post bekijken, heerlijk dat er toch veel vrienden zijn via de p cwaar ik dan mee communiceer.
Iets makkelijks aantrekken wil niet deftig zijn vandaag, de was moet opgehangen, ik wil nog koken de stoep bij de voordeur onkruid vrij maken, de stoep ziet er zo keurig uit bij de drie buren die dat altijd samen doen, dan voel ik me verplicht om het ook netjes te maken( daar gaan we weer, ik vind mijn stoep al netjes, maar als de buren de tegels gaan schoonmaken denk ik ohh "Helppp"nu moet ik ook, zo dubbel ) als ik nu met mijn billetjes (nou billetjes ?) blijf zitten achter de p c dan gebeurd er van alles wat ik me heb voorgenomen niets(en de wereld vergaat niet eens dan, weer een uitvlucht ) Als het 'n uur of 5 is , ga ik een lange wandeling maken met Rocky, het is zo op de dag erg warm. Vooruit ik pak mij bij kop en kont op, en doe wat ik van plan was, eerst de was buiten hangen want nu schijnt de zon lekker warm.
Vandaag heb ik een rustige dag gehouden, een beetje op mij zelf even geen drukte, ik prakkiseer me suf, hoe het verder moet met de blafband.
Hij is nu 1 keer om geweest, Rocky luistert zoals hij nog niet geluisterd heeft.
Het is misschien wreed dat stroomstootje als hij blaft, maar vandaag als ik zei niet blaffen (wel met een strenge stem) luisterde hij meteen.
Ergens voelt hij nu, dat er af en toe geluisterd moet worden als ik het vraag.
Maar dat vind ik zelf best wel heftig, die ondeugende en niet luisterende Rocky vind ik eigenlijk fijner om te zien, maar dat is dan fijn voor Rocky. Als ik nu even zeg hé Rocky stil! staat hij gelijk stil, en is hij stil. Geen narigheid met de buren nu.
Wat zeur ik dan?, dat wil ik toch. Meer voor de andere mensen als voor mij zelf, dat is het dubbele er van .
Ik vind het heerlijk om een vrolijke Rocky te zien, moet erg wennen aan een Rocky die schichtig is, staartje tussen zn pootjes, maar wél luistert. Ik hoop dat hij gauw door heb, dat het niet eng is om te luisteren, en ik moet weten dat het niet zielig is, als hij wat timide is áls hij moet luisteren. Ik moet nu ook wel volhouden. Ik hoop de blafband zo weinig mogelijk te gebruiken
Zwanenjacht (het vehaal even terug geplaatst, om de laatste foto's te laten zien)
Ik ben op zwanen jacht geweest, het hele gezin zwaan zit nuin het vogel asiel, ik ben er naar van maar het kon niet anders, het mannetje werd bekogeld met stenen, en dat had zeker dood gegaan, dus ik heb de hele wereld afgebeld, en alleen het vogel asiel met het personeel van de dieren ambulance wilden het proberen, maar dat het heftig was dat is zeker.
Ik heb nog nooit een zwaan zo'n geluid horen maken toen we moeder zonder kleintjes het eerst uit het water haalde, ik hoor het nog en zie haar nog in die tas met ritssluiting om haar vleugels alleen de lange hals met het koppie stak er uit, het mannetje liet zich niet zo maar vangen, dus ze lag daar maar, echt heel triest.
Maar het kon echt niet anders,het mannetje viel kinderen aan die naar school gingen.
Gelukkig zitten ze nu in het vogel hotel bij te komen van alle ellende, ik kan even geen zwaan meer zien, ook even geen mensen, ik ben honds moe en afgepeigerd. Sorry voor mijn klagen maar ik ben zo moe.
Ja 'krokodil 'is echt aan een schoonheid operatie toe, Rocky heeft het voor elkaar gekregen de ingewanden naar buiten te halen, nu moet ik wel aan de gang anders kunnen we krokodil gaan begraven.
Dat kan ik Rocky niet aan doen, ik weet niet hoe lang Rocky krokodil al heeft, hij werd meegegeven toen ik hem kreeg. Dat is al weer 2 jaar geleden, nu moet hij echt in de revisie. Alles start klaar, ik wil draad en naald halen zie ik in mijn ooghoeken dat Rocky heel stiekempjes krokodil van de operatie tafel afpikt. Ik weet precies waar Rocky met krokodil heen gaat, ja hoor onder het bed in de slaapkamer. Met een honden koekje probeer ik Rocky onder het bed vandaan te krijgen. Dat lukt, maar denk maar niet dat ik zonder slag of stoot krokodil uit zijn bekkie krijg
.
Dat is niet zo wonderlijk, omdat we alle dagen wel een paar keer het spelletje spelen van Rocky waar is krokodil? Rocky hoort het aan mijn stem: "hé we gaan dat spelletje doen van zoeken en afpakken, ik hou krokodil nu goed vast hoor."
Lieve Rocky het is voor krokodil zijn eigen best wil en zeker voor jou, als hij nu niet gerestaureerd word, is er straks geen krokodil meer. Of hij het begrijpt of niet, Rocky laat gelaten krokodil los. Dus draad en naald pakken, ijzergaren deze keer maar, het is nu wel de laatste keer dat ik krokodil ga herstellen, het moet dus grondig gebeuren. Rocky staat met zijn 2 pootjes tegen mijn knieën op, en volgt met argus ogen wat er gebeurd met zijn geliefde krokodil. Ik doe reuze voorzichtig want een verdoving zat er niet in voor krokodil, dus dan maar zo zachtjes mogelijk krokodil weer heel maken. Het huidje van krokodil is super gaar, alles dus maar goed aan elkaar naaien. 1 pootje er weer tussen naaien( andere pootje niet meer terug gevonden ) en klaar is kees. Hier Rocky, daar is krokodil, doe er even wat voorzichtig mee, want het isnatuurlijk niet niks zon algehele renovatie. Rocky besnuffeld krokodil even en neemt hem dan voorzichtig mee, kijkt even dankbaar om, ( dat hoop ik dan maar).
Joop heeft uit een nalatenschap allemaal boeken geërfd, echt er zit van alles tussen wel veel godsdienstige boeken maar ook natuur- tuin- gedichten -streekromans- romans over Koningshuizen en prinsen .We hebben wel erg moeten sjouwen( ik 2 dozen toen lag ik al in katzwijm, veel te zwaar ik mocht ze sorteren) joop had zijn verkoophoed opgezet,het zag er stoer uit, door het sorteren had ik ook dat boekje van Annie MG Schmidt gevonden dus ondertussen zolang er geen kopers gearriveerd waren, kon ik wat in het boekje lezen,Dat deed ik hard op ,Joop vond er echt niets aan, ik zat te genieten. Joop dreigde met ontslag als ik niet zachtjes voor me zelf las.
We zaten knoert gezellig, alleen de klanten lieten op zich wachten, ik werd goed verzorgt door mijn (baas), ik kreeg brood met gebakken ei, heerlijk.
Het liep niet storm en dat was jammer, we hadden ons best er voor gedaan. Nu nog even de Pinksteren afwachten hopelijk gaat het dan beter met de verkoop .
Het gaat er in het leven alleen maar om, anderen gelukkig te maken zegt moeder tegen Fietje.
Dan word je zelf pas gelukkig.
Dat zijn zo van die axiomas die kinderen ingegoten krijgen als ze klein zijn, tegelijkertijd met de levertraan. Niet alleen door moeders, maar ook op school te zijner tijd, het staat in de boekjes en het staat bij wijze van spreuk in de schoolagendas.
Blijkbaar is het een liedje dat je voor kinderen zingt. Moeder zal het niet in haar hoofd halen, dit zelfde tegen vader te zeggen, bijvoorbeeld.
Hoewel het voor vaders toch ook moet gelden.
Ach nee, hij zou er gewoon van schrikken, van zijn krant opkijken en zeggen: wat is er Mien, ben je niet goed , zal ik de dokter even opbellen?
Maar Fietje slikt het wel. Ze denkt: O, dat zal dan wel weer waar wezen. Er is ook nog zo iets als: t Gaat in het leven niet om hetuiterlijk, Fietje, t gaat om het innerlijk kind.
Allemaal dingen, die ergens op een kastje staan, gelijk met de levertraan, zo nu en dan krijg je een lepel, dat is naar en vervelend, maar ach.
Gelukkig maar dat Fietje niet verder vraagt. Stel je voor dat ze vroeg: Is Pappie nou weer bezig op de beurs, anderen gelukkig te maken, mammie?
En is het zo gek, dat het Fietje niet opvalt, dat ze langzamerhand in de wereld komt, waar het helemaal niet meer schijnt te gaan om: andere gelukkig te maken. Om te beginnen hoort ze uitsluitend nog maar: Je moet je best doen, Fietje. Je moet er komen. Je moet iets bereiken.
Laat de kaas niet van je brood eten, Fietje. Het gaat er om, een man te krijgen met een goede positie, of liever nog, een man die in zaken is, dat is altijd beter. En dan komt er een aaneenschakeling van dingen,die je bereiken moet en dingen die je op de kop moet tikken en dingen die je gedaan moet weten te krijgen.
Als we Pietersen van het woningbureau eens te eten vroegen, misschien kunnen we van hem daniets gedaan krijgen. Het is toch ook wel eens nodig dat we naar Jansen gaan, hij heeft zon invloed. Ik heb nu een naaister op de kop getikt, als ik nu nog eens een betere hulp kon krijgen. We nemen een a tot z polis en ik zal zien dat we van die dokter een recept los krijgen. Zo gaat het altijd maar door en niemand schijnt dat gek te vinden
En toch is Fietje werkelijk niet vergeten, wat haar moeder altijd tegen haar gezegd heeft. Want als ze zelf een klein meisje heeft,zal ze eens een keertje ernstig naast haar gaan zitten en zeggen: Denk er om,het gaat er in het leven alleen maar om, andere gelukkig te maken kind, dat is de enige manier om zelf gelukkig te zijn.
Geschreven door Annie M G Schmidt
Ik heb dit boekje van Annie MG Schmidt gevonden,tussen boeken die Joop gekregen heeft uit een nalatenschap. Ik vind er hele leuke stukjes in staan .
Het blijft altijd actueel al is het in 1979 geschreven
Mam de kinderen hebben morgen sportdag op school, ze vinden het vast.
fijn als je even komt kijken.Ik vind het prettig dat Chris me dat verteld, ik vind het zeker leuk om naar de inspanningen van mijn kleinkinderen te kijken.
Natuurlijk ging de camera mee, Indra was met de kleintjes op het schoolplein allerlei spelletjes aan het doen, Sven was op de voetbalvelden er vlak bij ook zijn best aan het doen met allerlei spelletjes .
Het was heerlijk ongedwongen niet te moeilijk, prachtig mooi weer, dus een perfecte sportdag. Het eerste keek ik bij Indra, daar was haar moeder Monique als hulp spelletjes jufvrouw ook. Indra ging juist emmerlopen ( vroeger deden wij het met lege groente blikken, aan de zij kant 2 gaten maken waar we het touw doorheen deden knoop er op en lopen maar.) nu zijn het plastiek emmertjes, maar even goed vond ze het best eng, ze moest het even door krijgen, dat ze de touwtjes strak moest vast houden.
Ik had komkommer meegenomen in plakjes en Joop had 2 chocoprinsen meegegeven voor ze .Dat zijn 2 koekjes op elkaar met cream ertussen en lekkere melkchocola er overheen. De komkommer vond ze heerlijk. Ik dacht dan ga ik Sven ook wat komkommer brengen zolang het nog wat koud is, ik had al verteld dat het stralend weer was. Ik kon Sven eerst niet vinden tussen al die velden en kinderen, maar hij had mij gevonden, ik had Rocky ook mee en die zag hij.
Hay oma
"Hay Sven hoe gaat alles?"
Goed oma het is heel leuk
Toen moest hij zich weer bij het volgende spelletje melden, dat was best moeilijk. Sven en een andere jongen werden met hun benen aan de binnenkant vast gemaakt, en zo moesten ze een pakoers afleggen, je moet dan wel allebei tegelijk stappen en dat viel niet mee, wel veel lachen. Sven en de jongen waren dan ook wel toe aan een fris plakje komkommer, Sven nodigde ook meteen de andere kinderen die bij het spel betrokken waren uit,Mijn oma heeft komkommer lekker jo ik was blij dat ik een hele komkommer in plakjes had gesneden.
Sven moest ook nog met en sckipy bal een pakoers afleggen en daar was hij zo vermoeid van dat hij bij het eind voorover over de bal viel. Toen wou hij wel n chocoprins, de koek die Joop had mee gegeven. Nu weer terug naar Indra, die zat op de grond te huilen. Indra ben je gevallen?
Nee de juftouw is op mijn vinger gaan staan en dat doet pijn. O daar heeft oma wel wat op, en daar kwam de chocoprins weer te voorschijn die had ik nog in mijn tasje voor haar. Er zit glimmend papier op toen dat er afgehaald was zag ik wel dat de chocola gesmolten was, maar dat mag de pret niet drukken toch? Indra was gelijk stil maar zat binnen een mum van tijd onder de melk chocola. Dat mamma Monique daar niet blij mee was is duidelijk te zien, dus weer geen diploma voor een nette oma.
Ja een beetje vreemde titel, want ik ben niet weggeweest .
Maar in mijn hoofd was het een gaos het werd zo vermoeid, dat ik even de pc niet wou aanraken, even geen mensen wou zien, alleen maar slapen even bij komen. Daarnaast heb ik wel lichamelijk werk gedaan, de computerkamer helemaal veranderd. Eindelijk de dozen die overal en nergens stonden opgeruimd (verplaatst), netjes in een kast die we in de kringloopwinkel goedkoop konden kopen.
Het opklap bed maakt plaats voor een slaapbankje. Nieuwe overgordijnen opgehangen, die al bijna een jaar in een vuilnis zak zatenomdat de buurvrouw ze had laten maken en er achterafniets aan vond, en aan mij gevraagd had wil jij ze? Maar ik had zoveel dozen en rommel in het kamertje de moed ontbrak me gewoon om het op te ruimen.
Door het mooie slaapbankje ook voor een prikkie,( weinig geld ) wou ik toch wel de uitdaging aangaan, maar dat mij dat geestelijk vermoeide is echt waar, ( ik kan zo slecht iets weggooien) uiteindelijk heb ik het probleem weer verplaats in de kasten en in de schuur, ik heb mij zelf belooft, doos voor doos nog eens na te kijken, misschien kan er toch wel wat weg JA,JA
Ik ben op zwanen jacht geweest, het hele gezin zwaan zit nu in het vogel asiel, ik ben er naar van maar het kon niet anders, het mannetje werd bekogeld met stenen, en dat had zeker dood gegaan, dus ik heb de hele wereld afgebeld, en alleen het vogel asiel met het personeel van de dieren ambulance wilden het proberen, maar dat het heftig was dat is zeker.
Ik heb nog nooit een zwaan zo'n geluid horen maken toen we moeder zonder kleintjes het eerst uit het water haalde, ik hoor het nog en zie haar nog in die tas met ritssluiting om haar vleugels alleen de lange hals met het koppie stak er uit, het mannetje liet zich niet zo maar vangen, dus ze lag daar maar, echt heel triest.
Maar het kon echt niet anders, het mannetje viel kinderen aan die naar school gingen.
Gelukkig zitten ze nu in het vogel hotel bij te komen van alle ellende, ik kan even geen zwaan meer zien, ook even geen mensen, ik ben honds moe en afgepeigerd. Sorry voor mijn klagen maar ik ben zo moe.
Heerlijk, ik mocht ze woensdag middag weer even lenen (oppassen, ik snap nog niet dat ik eerst een beetjetegen opzag omoppas te zijn.)
Ik had wel wat hoofdpijn dus ik had gevraagd of ze zich zelf wilden vermaken. Dat is uitstekend gelukt, en weer met materiaal dat geen speelgoed heet, maar wegwerp verpakking
.
Aangezien oma geen leeg doosje (vooral met deksel ) kan weg gooien, geen bekers waar yoghurt in heeft gezeten weggooit,alles eerst netjes afwast en in een speciaal kastje doet, die dan op een gegeven moment zo vol is dat,als ik er wat in doe het er net zo hardweer uitrolt, dat was het speelgoed voor Sven en Indra die middag, ik had het uit het kastje gehaald en Sven kon bijna alles gebruiken.
Er werd een auto stad gemaakt met garages ,( lege boterdoosjes) ,parkeer plaatsen van (de deksels die op de smeerkaas doosjes hadden gezeten), de smeerkaas doosjes werden weer een grote muur waar per ongeluk de autos tegen aan botste, hele straten aangelegd met hindernissen (lege yoghurt bekers) zo als hij in zijn spel opging een genoegen om naar te kijken, Sven had voor Indra in de slaapkamer wat lege dozen neer gelegd om mee te spelen maar ze speelde liever met Sven mee. En om dat oma hoofdpijn had ging het echt heel lief zonder ruzie. Heerlijke kleinkinderen heb ik, ze heten van naam Engel het zijn ook engeltjes een enkele keer met een 'b' er voor dan zijn het bengeltjes, maar dat hoort er bij.
Paniek gisteren, de zwaantjes de kleintjes waren weg, gewoon weg?? Er zwommen hier twee grote zwanen heen en weer in de sloot, we hadden wel gehoord dat ze verhuist waren naar een rustig slootje even verder op, maar ook weer ongelukkig gekozen. Er zijn 2 lagere scholen vlakbij, de vader zwaan is half zwemmend en half vliegend met zijn grote vleugels heen en weer in die sloot bezig om zijn vrouwtje en de kinderen te beschermen. Kleine kinderen die naar school gaan zijn bang voor hem, dus zitten ze weer in de problemen.
Wij wisten dat gisteren niet, dus toen we die twee zwanen zagen zwemmen heen en weer, waren we allemaal hevig geschrokken en verontwaardigt, we dachten echt dat de kleintjes verdwenen waren, want een van de buren had ze dus ook niet meer in het slootje gezien. Word ik opgebeld door de andere buurvrouw die zeer verdrietig was, want ze had ook al te horen gekregen omdat de kinderen bang waren, dat er werd gegooid met stenen en zand naar de zwanen, toen we dus die 2 zwanen zo zagen zwemmen en zoeken( in onze ogen), dachten we niet anders dat de kinderen van de zwanen weggehaald of dood gemaakt waren, wat kan een mens in zijn hoofd halen hé. ( het was ook een zeer groot toeval dat er 2 andere zwanen in onze sloot zwommen)
Maar we hadden zo ons best gedaan om ze geboren te laten worden, we waren helemaal van de kaart toen we dachten dat ze er niet meer waren.
Ik zat achter mijn pc, toen er geroepen werd op het pad, het was een buurtbewoner die zijn hond uitliet,weet jij waar de zwanenbabys zijn"? Ik treurig vertellen dat ze weg zijn en dat ik nu toch ook maar weer een stukje in de krant wou laten zetten, hoe kinderen er toe kunnen komen om geweld tegen de zwanen te gebruiken, en dat het misschien een goed idee was als de leraren op de school er even een half uurtje les aan zouden kunnen wijden, om de kinderen te leren hoe het werkt met zon mannetjes zwaan,Dat hij alleen zijn kinderen maar beschermt dus, het zelfde als de kinderen door hun ouders worden beschermd . Ik had al een groot stuk geschreven, word er weer geroepen aan het hekje Els de zwanen met hun kinderen zitten nog gezond en wel in het slootje even verderop.
( Pff, ben ik even blij dat ik alles altijd uitgebreid opschrijf,dus nog niet verstuurd had, was echt iets geweest voor mij )
( De buurt bewoner was speciaal even gaan kijken, en kwam op zijn brommertje dit even melden. We hebben een grote saamhorigheid in de buurt gekregen,door de geschiedenis met de zwanen, dat bevestigt voor mij, samen sterk, maakt dingen mogelijk.)
Dat moest ik toch gaan zien, de buurvrouw die ook zo verdrietig wasopgehaald,wij naar het slootje, jammer de camera vergeten, want we zagen ze dus echt gezond en wel op de kant nu ook weer vlak langs het fietspad zitten, ma zwaan met 5 kleine zwaantjes om haar heen, en pa zwaan heen en weer klappend met zijn vleugels, best beangstigend, wat nu ? Wij stonden te kijken toen de dieren ambulance aangereden kwam, die hadden ook een telefoontje gehad dat de zwanen werden gepest. Pff ik had niet verwacht dat dit avontuur nog zon staartje kreeg, we dachten we zien het gezin zwaan gelukkig groot worden in onze sloot, maar zwanen zijn slim, onze sloot is vrij breed, staat altijd veel wind op en er is bijna geen kroost wat eten is voor de kleintjes. Het slootje is uitstekend dus daar werd naar toe verhuist.
Maar het slootje loopt ook een heel stuk achter het voetbal veld nog door, dus waarom vader zwaan perse een plekje vlak bij de school heeft gekozen?, hij kan het ons niet vertellen.
We dachten heel simpel, we lokken het gezin zwaan gewoon achter de voetbalvelden dan heeft niemand last van ze, vader zwaan liet zich het brood goed smaken en zwom wel met ons mee de goede richting op, maar moeder en kleintjes hadden duidelijk instructies gekregen om daar in dat stukje sloot te blijven, we hebben wel een uur geprobeerd om het voor elkaar te krijgen, en dan kun je zien, dat de natuur ( dus ook de zwanen zich niet laten dwingen, hoe goed het ook bedoeld is van ons.
Dus met een ongerust hart moeten we het toch overgeven aan de natuur, we lopen nu welmet het hondjetoch even die richting op als hij moet plassen, om toch te zien of alles in orde is. Het duurt ongeveer 2 weken en dan zijn de kleintjes zo groot, dat pa zwaan het wat rustiger aandoet met beschermen. Laten we hopen dat de mensen de zwanen zolang met rust kunnen laten. Ik ben me er wel van bewustdat het zeer angstig voor de kinderen is, die er toch maandag weer langs moeten om naar school te gaan.
Ja ja, het is me een avontuur .Ik weet nu ook dat hele kleine brandnetelplantjes ook gemeen kunnen prikken .
Mira is de hond van mijn kennis, de buurvrouw verderop waar ik veel mee wandel. Het is een heel erg lief hondje. Ik weet niet precies hoe oud ze was toen ze een lichte beroerte kreeg, daardoor hangt haar tongetje altijd uit haar bekkie, ze kwijlt de hele dag, daar kan ze niets aan doen, dat heb ik u laten zien, Maar nu is Mira naar de trimster geweest en dat wou ik niet onthouden.
Tien minuten lopen lang mijn geliefde pad, wat dat aan fotos oplevert, ik ben zelf iedere keer weer verbaast dat bijna elke dag de sloot kant veranderd. Ik had de camera mee om de zwanen te fotograferen, maar helaas het nest was leeg en geen zwanengezin te bekennen, misschien even op vakantie, even bij komen van alle drukte rond de bevalling.
Maar dan op de terug weg toch even die boom zoeken waar ik, nu in deze tijd die grote paddenstoel tegenaan had gezien, hé waar is hij nou? ik weet zeker dat ik hem van de week gezien heb. Ja hé, ik ben wel eens een beetje vergeetachtig maar wat die paddenstoel betreft die was er toch echt. Na er twee keer voorbij te zijn gelopen vond ik de paddenstoel toch tegen de boom, maar het gras en kleefkruit was zo gegroeid, het groeide er gewoon tegen en over heen. Ik heb het wat weggetrokken en toch de paddenstoel gefotografeerd.
Toen zag ik ook, dat de eerst kale handen van de knotwilgen, nu ineens allemaal kleine takjes hadden, super snel gaat dat. Hoe de witte kleine bloemen heten die nu weelderig groeien weet ik niet, maar het staat feestelijk gelijk een bruidskleed. De giftige berenklauw komt ook met zijn grote bladeren( net handen) weer in grote hoeveelheden uit de grond, terwijl ze toch elk jaar weggehaald worden vanwegen hun giftigheid. Dit alles zie ik in de 10 minuten die ik loop om Rocky zijn ochtend behoefte te laten doen, en ik geniet er elke dag weer van. Het tuintje van de buurvrouw staat vol met allemaal mooie bloemen en de papaver heeft nu nog alleen groenblad maar over een niet al te lange tijd komen dan de mooie rode bloemen weer te voor schijn. Wat kan een mens met al die weelde gelukkig zijn, gezondheid ,de natuur ,de zon, ook de regen, onze huisdieren ons gezin, er zijn zoveel dingen die we gewoon vinden en soms onderwaarderen.
Ik begin last te krijgen van slapeloosheid,dat mag niet. Heel in de vroegte ben ik uit mn bed gesprongen en ben neergeknield aan mn venster. Doodstil stond de boom daar in de grauwe roerloze ochtend. En ik heb gebeden: Mijn God, geef me diezelfde machtige en grote rust in me ,die er ook in jou natuur is: En als je me wilt laten lijden geef me dan het grote, alles vervullende lijden, maar geef me niet de duizend verterende zorgjes, die van een mens niets overlaten. Geef me rust en vertrouwen.
Deze moederdag in 2009 is een van de fijnste moederdag geweest zins jaren. Mijn zoon Chris zou smiddags met Indra en Sven, mijn kleinkinderen komen. Smorgens had ik mij zelf getrakteerd op een lekker ontbijt, wat ik in het zonnetje buiten heb opgegeten
Chris had voor mij 'op mijn verzoek ' ijsbloempjes gekocht voor moederdag, ik vind ze altijd zo fleurig
De kleinkinderen vinden het heerlijk als oma hapjes maakt, ik had mijn best weer gedaan. We zaten gezellig buiten het was mooi weer
Indra had alleen een bedrukt snoetje ze had hoofdpijn.
Pappa zei aanstelleritis, maar oma vond toch dat ze er pips uitzag.
Ik vroeg aan Chris of ze een halve paracetamol mocht. Daar gaf hij geen antwoord op dus oma met Indra naar de keuken, oma neemt een halve paracetamol laat die in wat water oplossen en zou Indra dat geven.
Maar Indra zei oma ik kauw altijd op een aspirientje het smaakt naar pepermunt. Oma zegt nee dat smaakt niet naar pepermunt, het is best wel wat vies maar oma neemt een druifje die je daarna meteen in je mond moet doen.Oma ik wil geen druifje,oma heeft ook een aardbei zullen we die dan meteen er achteraan doen?Oma had de aardbeien net gekocht en nog niet geproefd, nou dat was goed. Ik doe de lepel met een beetje water en de halve gesmolten paracetamol in het mondje van Indra, ze begint meteen te brullen vies vies,ik dacht gauw het aardbeitje er achteraan, maar toen werd er nog harder gebruld en er werd minstens de helft uitgespuugd, er moesten 2 druiven aan te pas komen om de smaak van die halve paracetamol weg te werken, achteraf was de aardbei ook hartstikke zuur, dus dat verhielp de vieze smaak van de paracetamol niet.
Ik had wel kunnen bedenken dat ze thuis kinder paracetamol kreeg, die smaakt naar pepermunt, nu weet ik ook ineens weer dat Chris vroeger sinaspril kreeg die smaakte naar sinasappel. (de kinder paracetamol ligt nu in mijn keuken la, dan heeft ze in iedergeval een pepermunt smaakje.) Indra ging even liggen in omas bed, dan zou de hoofdpijn zo over wezen.
Sven vroeg toen oma mag ik even achter de computer? Dat is goed maar doe dan zachtjes als Indra het weet dan komt ze ook meteen,en ja hoor nog geen twee tellen later was de hoofdpijn over en wou ze ook achter de pc.
Chris wist daar een oplossing voor, we gingen eerst buiten de lekkere hapjes van oma op eten en dan naar het strand samen even lekker uitwaaien.
Als we dan weer terug waren had oma ijs en mochten Indra en Sven hun eigen ijsje maken. Ik had een pot met 4 vakken gekocht waar allerlei dingetjes in zaten die je over je ijsje kon doen, ook aardbeiensaus en slagroom had ik gehaald. Dus met dat feest in het vooruitzicht wandelen naar het strand.
Oma en pappa heerlijk op een terras, kinderen lief spelend in het zand, Rocky ook mee, dat is echt genieten hoor en heel gezellig. Zo hebben we 2 uurtjes gezeten, toen weer terug naar huis, Indra zou voor pappa een ijsje maken en voor haar zelf. Sven zou voor oma een ijsje maken en ook voor hem zelf. Oma had alles klaar gezet, pappa en oma wachten buiten wat komen zou. Het duurde oma toch te lang en ze ging eens kijken hoe ver ze waren met de ijsjes. Het was een feest om te zien, Indra had ijs en daarop heel veel dingetjes die ze lekker in het ijs aan het roeren was, ondertussen steeds een hap er van eten Dit is pappa zijn ijsje ik heb vast geroerd.
Schitterend, toch nog even wat ijs voor pappa er bij gedaan slagroom er op en klaar, ik kreeg ook een heerlijk ijsje van Sven. Chris bracht daarna de kinderen naar hun moeder en had mij uitgenodigd om bij hem te komen eten. Ik had 2 uurtjes om de boel bij mij even op te ruimen en af te wassen. We hebben buiten gegeten heerlijk, heel rustig heel fijn. Zon Moederdag mag herhaald worden van mij, daar was niets mis mee.
Na lang wachten en strijden en op ons hoeden zijn voor en zeer strijdlustige vader zwaan, heeft de familie zwaan inieder geval al 4 zwanen babys in het nest liggen. Er zijn een paar eieren die nog niet uitgebroed zijn. Maar wij als adoptie opas en omas hebben trots al fotos gemaakt en beschuit met muisjes gegeten. We hebben samen actie gevoerd om de eieren te behoeden voor wegneming, Het was best wel eng om langs vader zwaan te gaan, maar er was een alternatieve weg door ons bedacht, dat hebben we kenbaar gemaakt in de zondagskrant die heeft er een stukje over geschreven.Heel veel mensen hebben dat gelezen en er rekening mee gehouden. Wat ons 3 jaar niet is gelukt , is net een dag voor Moederdag waarheid geworden, we zien straks een gelukkig gezin vader, moeder en kinderen zwaan zwemmen in onze sloot.
( Ik mocht het verslag van ons dagje uit schrijven, voor ons club blad, ik heb daar mooie fotos van gemaakt, die laat ik ook aan u zien)
Dagje uit naar de Weerribben
Lang al voorpret, het dagje uit van de koersbal club, nu toch de dag aangebroken om werkelijk te gaan.
We hadden het weer mee, ieder had zijn beste humeur mee, de bus vertrok om 8uur precies.
Eerst even een compliment voor Jannie van Nieuwkasteel, die alle voorbereidingen en de organisatie op zich genomen had, alles was tot in de puntjes geregeld. Een mooie bus een super vriendelijke buschauffeur, die de hele reis alle bezienswaardigheden, door er over te vertellen, aan ons liet zien. Binnen een half uur had onze nek al veel gymnastiek gedaan door van links naar rechts te draaien .
We zouden om 11 uur koffie drinken in Bolzwart, maar in de twee uur die we reden zijn we eerst door de Wieringenmeerpolder langs allerlei kleine dorpjes gereden, en na dat we over de afsluitdijk waren, reden we nog langs allemaal Friese plaatsjes, voor we naar Bolzwart gingen. Daar stond het gebak en de koffie al klaar, heerlijk.
Toen richting Vledder, waar mooi gedekte tafels en heerlijk eten op ons stond te wachten.
Na het eten wat echt lekker was, op naar Overijssel, naar het Nationaal park de Weerribben
Dit is een enorm natuurgebied, waar we in een boot stapte en door de Weerribben gingen varen, het was veel water en veel land en nog meer riet, maar 'zo' uitgestrekt, daar waren we toch met ze allen van onder de indruk. We waren alleen iets te vroeg in het jaar, de planten groei was nog niet aan de bloemen toe, die er weelderig moeten bloeien. Helaas kon dat niet anders in verband met vakantie van de mensen. Ik heb mijn hart kunnen ophalen door veel fotos te maken die mooi gelukt zijn. Op de boot werden we ook weer voorzien van koffie of thee.
Na het varen wacht de bus met aardige buschauffeur weer, om ons naar Den Helder terug te rijden
Het was een prettig gezelschap een fijne chauffeur en een prima georganiseerde tocht.
Eindelijk dan de moed om met Rocky naar de dierenarts te gaan.
Aangezien ik zelf panisch ben van injecties, ik 'MOEST' met Rocky de jaarlijkse inenting halen.
Ik heb het zo lang mogelijk uitgesteld met alle schuld gevoelens natuurlijk want stel je voor dat hij net ziek word, dan is dat mijn schuld
Alle moed bijeen geraapt, toen we dan bij de praktijk aangekomen waren kwart voor 1, was de deur wel open maar er was gelijk een vrouwtje die vroeg
Komt U voor het spreek uur?
Ja dat kom ik ,
Dat begint pas om half 2 dus gaat u nog maar een eindje wandelen?
Hallo we hadden net in die hitte al een half uur gewandeld, er stond wel een water bak voor honden dus Rocky kon slobberen ikhad de neiging ook op mijn knieënte gaan slobberen zo warm had ik het.
Nou daar stonden we dan, hadden helemaal geen zin om te gaan wandelen maar waren ook nog niet welkom in de praktijk.
7 minuten lopen terug, had ik een vistent gezien, Rocky en ik naar de vistent
Moest ongeveer een half uur zien door te brengen, ik heb het mij lekker laten smaken niet 1 maar 2 dingen bestelt, waarom nou?, het werd een broodje zoute haring, een broodje visburger, plus een blikje ijskoude cola voor mij en dat was toch zo zalig.
Rocky lag lekker in de schaduw dus we hebben tot 5 voor half 2 gewacht en dan maar weer naar de praktijk.
Zijn we aan de beurt, Rocky krijgt zijn prik, alles word nagekeken, we mogen naar buiten, we zijn precies 10 minuten binnen geweest.
"Wat gaat me dat kosten?" "54 euro mevrouw"
Mevrouw kreeg bijna een appelflauwte, ben wel verzekerd maar weet niet of dit er onder valt.
Maar ja als je een beest neemt maakt niet uit wat voor een beest dan ga je gelijk een verbond aan, je zal tot zijn dood indien mogelijk goed voor het dier zorgen .
En daar hoort alles onder, dus ook de dieren arts.
Hopelijk gaat alles goed en voel ik mij niet meer schuldig, want elke dag dat ik later ging voelde ik me rot .
Wat ik wel jammer vind, dat het zo duur is, want voor heel veel mensen zit het er niet in dat ze een beest kunnen aanschaffen, alleen al de rekening van de dieren arts zal voor velen te duur zijn
Mag mij zelf gelukkig prijzen dat ik het kan betalen alleen een beetje mopperen is mens eigen hé.
De droge brood dag gisteren heb ik vol gehouden tot half 12 s, avonds toen moest ik in de koelkast wezen en die grote groene stralende ' Reine Claude pruim, was de slang uit het paradijs, hij verleide mij totaal en riep niets anders als eet mij... eet mij
En helaas toen was het gedaan met mijn wilskracht en ik kan u vertellen er is niets lekkerder als verboden fruit, toen gingen er een paar kersen achteraan een hele grote aardbei en een klein trosje druiven.
Ik had dat fruit speciaal voor vandaag gekocht zou er een fruitdag tegen aangooien nou dat is mislukt door de dierenarts (makkelijk om iemand de schuld te geven toch? ) ja want om dat ik niet in de wachtkamer mocht wachten MOEST ik wel naar de visboer .Toch?
Ja ja ik bak ze weer bruin hé, maar ik hou de moed er in morgen weer een droge brooddag.
Nu ik een kennis heb die graag workshops doet, en (als ik het interessant vind,)mee mag, ga ik dingen doen die ik nog niet eerder gedaan heb.
Zo zou ze gaan mozaïeken, ik had dat nog niet eerder gedaan het leek me niet zo moeilijk, dus ik wou ook wel mee. Daar had ik mij toch deerlijk in vergist. Ik dacht dat we uit allerlei tegel scherven onze kleuren mochten uit kiezen om er wat van te maken.
Helemaal niet ,we moesten een grote bril op (voor de splinters ) en zelf de tegels kapot slaan met een hamer, ook wou ik net weer iets anders maken als de andere, dus geen voorbeeld al getekend, zelf tekenen. Dan heb je het getekend en dan mag je met lijm de stukjes tegel gaan plakken, nou dat valt ook niet mee, als je een patroon wil moeten de stukjes wel op maat en ongeveer net zo groot zijn, en dan moet je gaan opvullen ook met stukjes maar die moeten dan wel passen, dus elk steentje wat te groot was moest afgeknipt worden met een soort tang.
Ik dacht dat doe ik even ,dus niet. Het werkstuk is nog niet klaar, het moet nu gevoegd worden, dus tussen elk openingetje moet een soort gips, die je er gewoon over heen smeert en dan de stukjes tegel weer gauw wassen anders gaat het gips er niet meer af.
Dus de kapsones om alles te kunnen mag ik wel achterwegen laten, want dit is toch niet helemaal mijn ding.
Wel een leuke ervaring, en ik laat u met fotos zien wat een prachtige dingen er van gemaakt worden, maar ik vind mijn waterlelienet een stukje van de kleuter school. Kan alleen als verdediging aanvoeren dat hij dus nog gevoegd moet worden, en dat is ook een groot gedeelte van het werkstuk, als ik hem gevoegd heb laat ik u hem nog eens zien.
Als je soms in de put zit en de kleinkinderen komen onbevangen ze zijn wie ze zijn, dan kom je vanzelf weer uit die put, heerlijk om ze dan om me heen te hebben.
Pappa wou op koninginnendag graag met zijn vrienden savonds even naar de kroeg, of de kinderen bij oma mochten logeren, prima hoor kom maar op.
Ze kwamen om half 4 het was heerlijk weer, en dan kun je ook met eenvoudige dingen niet ver weg, ze rond om gelukkig maken,( oma nog meer ) .
We hebben een fijne zachte deken gepakt mee naar buiten genomen en voor de deur op het grasveldje neer gelegd, klein theeserviesje van Indra mee, kleine hoeveelheid kindercola dat was de thee, paar suikerklontjes die nooit wouwen smelten dus heerlijk opgekauwd werden, een pak flinterdunne soepstengels ,(waar oma gek op is) mee, knuffels mee, bal mee, Rocky zijn mand mee. Indra kwam meteen aansjouwen met de waterbak van Rocky, 2 houten plankjes met handvat en een klein balletje, de zachte voetbal, ja dat was het zon beetje wat allemaal naar buiten werd gesleept, zitten en spelen maar.
Algauw werden de schoenen en sokken uitgedaan en lekker rennen, Indra haalde Liv op, die haalde weer een vriendje op, en natuurlijk werd er vader en moedertje gespeeld.
Vader wil je ook een kopje thee?,Vader uit zijn rol dit is cola ,mag ik niet van mijn moeder,maar vader dronk 10 kopjes thee achterelkaar.
Er kwam ook een ouder broertje van het vriendje nieuwsgierigkijken aan de rand van het gras veldje, ik was met Sven aan het over meppen met de houtjes en het balletje, we telde steeds als we het balletje in de lucht hielden. Het broertje kwam steeds een stukje dichter bij, opeens was ik erg moe, ik vroeg of het broertje a u b mijn plaats in wou nemen om dat ik niet meer kon.
Hij stond me even aan te kijken, ik vroeg hoe hij hete, toen was het ijsgebroken en heeft hij heel gezellig met Svengemept.
Toen kwamen er twee vriendjes van het broertje ook voorzichtig kijken en voor dat ze het wisten hadden we een hele competitie. Zo zou ik het altijd wel willen ook met de grote buren, samenals het mooi weer is buitenop het grasveld, dan niet op een kleed, maar gezellig op stoeltjes. Er zijn zoveel verschillende culturen die in de flats zitten, hoe fijn zou het niet zijn om elkaar te vertellen hoe hun leven was voor dat ze hier naartoe kwamen.
Ik begin bij de kinderen, er ligt nog een behoorlijke taak op mij te wachten, maar niets doen! dat is al geweest.
Weet U, overkomt het u ook dat u niet echt de waarheid wil weten, terwijl u donders goed weet hoe het zit, of denkt te weten?
De waarheid kan zo zeer doen dat je die gewoon niet wil weten, je verstopt je achter een plank voor je hoofd.
Ik geloof dat ik een hele linnen kast voor mijn hoofd heb gehad en nog niet willen weten wat de waarheid is .
Het echt aannemen dat iets er niet meer is, dat het gewoon over is, dat is moeilijk, ik wil er niet aan maar maak mijzelf dood ongelukkig.
Met een zacht afschuif sisteem, word het mij duidelijk gemaakt,ik weet het, ik voel het, maar wil er niet aan.
Ik zal wel moeten want wat niet meer is? is niet meer
In radicale woorden zeggen het is over is moeilijk, maar zo heel lang gerekt is mijn eigen schuld.
Zal mij toch weer op moeten tillen uit het dal, want anders zink ik verder weg en dat mag niet gebeuren, daar help ik mijn zelf niet mee en nog minder mijn zoon en kleinkinderen.
Ik ben meestal gauw aan het huilen en nog gauwer aan het lachen, maar nu is het even helemaal mis, ik was blij dat mijn zoon Chris er vanmorgen was, die heeft me even onder ogen gebracht, dat zo als ik mij nu laat gaan niet goed is, voor niemand.
Had ook een heleboel eetwerk over van mijn verjaardag en ja vannacht heb ik wel 6 neger zoenen gewoon in bed opgegeten, gisteren heb ik ontbeten met chips, en verschillende koeken werden ook opgegeten, daar ga ik dan ook om huilen verdorie terwijl IK het zelf in mijn mond stopt.
62 jaar en als een kind heb ik vanmorgen Chris de leiding laten nemen om samen alles wat eetbaar was en slecht voor mijn lijn, weg te gooien of in een tas gedaan voor de kleinkinderen, had ook nog veel dingen over datum staan in de ijskast dus alles er uit en nagekeken, ben ook meteen in mijn voorraad kast wezen kijken in bussen en potten in de keuken kast, ik ben er toch wel een beetje van geschrokken, Chris zei ook, "weet je nog mam hoe kwaad je op oma was als ze van alles over datum in de kast had, je gaat erg op haar lijken" ..helpppp . het is echt waar, zo oud ben ik toch nog niet 62, is toch nog niet oud?
Eliza
Dit is al weer bijna een jaar geleden geschreven, het gaat nu goed met mij. Het is herplaatst
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
