Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Een dagje Alkmaarse kaas markt, zo leuk Alkmaar is een lief stadje waar er een groot toeristen uitje elke vrijdagochtend om 10 plaatsvind, het kaasdragen,wegen en veilen van 10 uur tot 1 uur midags heel leuk om mee te maken.
Onderweg van Den Helder naar Alkmaar prachtige gekleurde
Wat kan een mens verdriet hebben door dingen die in haar leven zelf gebeuren .
Het verdriet van de hele wereld is zo groot dat ik denk wat zijn mijn verdrietjes dan?
Maar ik heb verdriet om een hele goede vriend die overleden is, ik huil mee met zijn gezin omdat ik daar 30 jaar opgevangen ben als ik het nodig had( mijn man had jaren MS, en werd ook door de familie altijd opgevangen zodat ik mij weer kon opladen door het verzorgen van kleine lammetjes ,mini paarden en de koeien kon aaien ,dan was ik even in en andere wereld.) op 'n boerderij waar ik naar hartenlust met de beesten mocht omgaan later zelfs 'n weekend op de beesten paste als het gezin even weg wou wat anders niet kan.
Het vertrouwen dat ze me gaven mijn hart en ziel waren verknocht aan het weideland met alle slootjes waar de boer planken overheen had gedaan zodat ik makkelijk langs de schapen en koeien kon lopen ,ik voelde mij zelf altijd dan ' n beetje boerin .
Ik heb verdriet omdat dit een periode is die nu afgesloten is .
We telefoneren vast nog wel over 'n Tv serie waar de boerin en ik al 30 jaar naar kijken zitten we te mopperen "vind jij er nog wat aan" , of geven we verslag als er een het niet gezien had.
Maar allebei ons leven is gericht nu op het alleen zijn buiten je gezin natuurlijk .
Voor mij is dat al 11 jaar maar voor de boerin is het nog zo vers hoewel ze haar man al vijf jaar verloren had om dat die oersterke boer geen oersterk geheugen bleek te hebben hij verdwaalde terug in de tijd en moest naar een omgeving waar ze goed voor hem zorgde en konden opletten. Maar als iemand echt dan overlijd is het definitief .
Ik huil om dat ik net bij een vriendin ben geweest die al 30 jaar MS heeft die we hebben leren kennen op een lotgenoten club, waarvan alle jongenmensen en mijn man overleden zijn maar mijn vriendin 85 jaar de enige is die nog leeft.
De omstandigheden worden nu heel erg ze krijgt steeds weer iets er bij, nu is ze zo moe dat het praten al moeite kost dus dan wil je haar alleen maar omarmen ,je bent zo machteloos
Vanmorgen toen ik naar mijn vriendin toe wilde zou ik aan de mannen die de stoep maken vragen of ze bij mij dat schuine stoepje ook even wilde meenemen die stenen liggen met kieren uit elkaar waar gauw het onkruid dan tussen komt. Dat zouden ze doen, hebben ze net een put in de stoeprand geplaatst die iets lager was als de stoeprand ik draai me om, wil weg lopen val over de stoeprichel plat op mijn rechter borst, mijn rechter arm had ik uitgestrekt gelukkig die heeft de klap ...wat opgevangen, knieën geschaafd scheenbeen geschaafd, pink van de linkerhand het velletje af, mooi cadeautje op de vroege morgen ik kon niet overeind komen die mijnheer waar ik mee gepraat had schrok zich ’n hoedje wilde mij aan mijn armen omhoogtrekken dat ging niet mijn voeten schoven steeds weg ze waren daar met zand en cement bezig ik zat onder het cement als ik toeschouwer was geweest had ik denk ik moeten lachen,die mijnheer lachte niet ,ik vroeg of hij mij onder mijn oksels wou optillen en dat ging goed alles doet het nog dus ik ben in huis terug gegaan schone jas en lange broek aangedaan en toch even voor de schrik een bakkie bij mijn vriendin gaan halen dan word alles niet al te stijf.
Weet u toen ik viel was ik zo bang wat er nu weer zou volgen maar het valt mee morgen zal ik wat stijver zijn maar dat geeft niets.
Laatste foto van die Rooie slapend op mijn logeer bed. Vanmorgen heeft hij het weer gepresteerd om een half pond rundergehakt van de aanrecht af te stelen,nu kon ik het niet afpakken en vond ik het nog heel vervelend dat die stelende Rooie een half pond rundergehakt in zijn maag had . Ik dacht hij word er hardstikke beroerd van.
En natuurlijk Diane had ik het nu in een doosje moeten ontdooien maar ja ik bevries veel dingen gewoon in plastiek zakjes dus die gewoonte gaat er niet een twee drie uit.
Ik ging met lood in mijn schoenen de buurman maar waarschuwen dat die Rooie weer aan het roven was geweest en met een half pond rundergehakt in zijn maag zat. Ik kreeg de wind weer van voren:" ik had ook altijd mijn ramen en duren open en hij was te gast bij mij."
Ik vertelde de buurman dat ik speciaal een best dure hordeur had aangeschaft om die Rooie buiten de keuken te houden hij er dwars door heen ging ,werd de buurman een boze buurman,
" wil je nu geld van mij voor een andere deur ? het is allemaal je eigen schuld." Meteen daarop zei hij wel: ''' ik vind het wel dapper dat je het komt vertellenen ik hoop dat je hem nu wegjaagt zodat hij niet meer terug komt.
Dus ik vanmiddag toch met pijn in mijn hart en mijn hardste boze stem die Rooie wegjagen zodra hij zijn koppie liet zien. Zit ik vanmiddag even in het zonnetje oogjes dicht te genieten hordeur ' DICHT' ik zat er vlak voor hoor ik ineens tik tik tik op het zeil en ja hoor die Rooie was onder mijn stoel weer door de hordeur gegaan en liep trip trip trip gewoon weer in de keuken.Pfff...moeilijk, moeilijk. moeilijk!
Het is hier nu stralend ‘ weer’ heb heerlijk het krantje zitten lezen.
Heb nu eindelijk die mooie hor deur in de tuindeur ik moet er zelf nog aan wennen ik had hem achter mij dicht gedaan toen ik de tuin in ging, was wat vergeten en denderde bijna door mijn nieuwe hor deur. Rocky vind hem ook nog wat eng maar de deur komt goed uit.
Vanmiddag word de hor deur geplaatst , de voordeurbel gaat ik doe open is het de mijnheer die de hordeur komt plaatsen. Hij gaat de tuin in ik ging de keuken in, ik was een spruitjes ovenschotel aan het voorbereiden zie ik door de slaapkamer in de tuin die Rooie kat ik dacht ! met een duif in zijn bek.
Dus ik als een gek naar de tuin ik liep op blote voeten heeft die stinkerd mijn tartaartje (die in een plastiek zakje zat om te ontdooien en dus op de aanrecht lag) netjes aan de bovenkant van het plastiek zakje in zijn bek en wil er vandoor.
Hij had een plak kaas gehad en hij had een plakje ham gehad dus dit kon ik niet over mijn kant laten gaan.
Ik werd zo woest ik denk al zou ik het niet meer kunnen eten maar hij ook niet .
Ik op mijn blote voeten achter die Rooie aan die vlucht naar zijn eigen tuin,gelukkig is daar een laag hekje hij over het hekje ik over het hekje met mijn blote voeten in nat gras kon me niets schelen zou hij het zakje open maken in het gras ik naar hem toe hij onder de hortensia struik ik ook onder die struik toen kon ik het zakje met de tartaar uit zijn bek halen. Het was nog dicht en heel dus ik kon de tartaar nog gebruiken maar ik moest in ene zo lachen die mijnheer van de hordeur zal echt gedacht hebben: “ help ben ik hier wel veilig” want natuurlijk schreeuwde ik toen ik achter die Rooie aan zat: “houd de dief”
Gisterenmorgen word er om 10 over 6 aan mijn voordeur gebeld, de avond er voor was ik om 12 uur gaan slapen en werd morgens om 6 uur wakker en kon niet meer slapen en ben een boek gaan lezen in bed dus ik was gelukkig wakker.
Moest een badjas zoeken en kijk eerst door het keuken raam wie er belt om 10 over 6, staat er ’n klein jongetje voor de deur zijn petje achterste voren op zijn hoofd ik schatte hem op ongeveer 12 jaar.
Dus ik zeg:
“Hallo”, ik had al een krant op de mat gezien dus die pak ik en toen zag ik dat het de Helderse krant was die heb ik zelf niet die krijg ik van de oude buurvrouw.
Wel heb ik op vrijdag de ‘Telegraaf’ en dat was dus vorige week ook fout gegaan had ik ook de Helderse krant gekregen.
“Mevrouw sorry dat ik aanbel sliep u nog?”
“Nee hoor ik was net aan het lezen in bed”. “
“Mevrouw ik heb per ongeluk de verkeerde krant bij u in de bus gegooid”
“Ja, ik zie het dat was vorige week ook hé”
“Ja mevrouw toen durfde ik echt niet te bellen “
“Mag ik vragen hoe oud je bent ? het is nog zo vroeg en ik vind je zo klein?”
“Dat klopt mevrouw ik ben ook klein ik ben 15 jaar”
“Sorry ik dacht echt dat je jonger was”
“Och mevrouw dat heb ik al mijn hele leven ik ben gewoon klein”
Zo schattig ik kijk hem aan en zeg:
“Nou ik ben 69 jaar en ik ben ook me hele leven al klein maar
voorlopig ben ik al oud en heb erg geen last van hoor,
dat red jij ook wel”
“Dank u wel mevrouw ik moet nu gaan anders kom ik straks te
Later toen ik van de rommelmarkt afkwam was er een oude mijnheer die zwaar leunend op zijn wandelstok stond te leunen ik liep met mijn rollator want ik wist niet wat ik tegen zou komen om eventueel te kopen dus de rollator als ondersteuner en pakezel mee.
Ik vroeg aan die mijnheer:” gaat het mijnheer?wilt u misschien even op de rollator zitten?”
“Nee hoor zitten kan ik mijn verdere leven nog heeft u wat leuks op de markt gekocht “
Ja boeken” .
”Oh ik heb ook altijd op de markt gestaan met boeken maar aangezien mijn leeftijd gaat dat niet meer”
“Mag ik vragen hoe oud u bent”
" Nou mevrouwtje ik ben 82 jaar heb altijd hard gewerkt heb 2 kinderen die me niet meer nodig hebben
die we bijna nooit meer zien en mijn vrouw zit in de auto daar langs de kant die wou niet mee naar de markt maar ik wil er toch weer eventjes kijken .
U kunt gerust even met mijn vrouw praten hoor.en mevrouw ik geniet even goed van het leven ik zou nog een hele nacht kunnen liefhebben maar mevrouw, mijn vrouw en ik zijn twee zeilschepen die langs elkaar varen.
Als ik muziek hoor mevrouw kan ik nog dansen?”zijn oogjes glommen.
Die mijnheer hield de hele tijd mijn rollator vast aan een kant dus ik kon niet echt weg en ergens wou ik dat ook niet maar ik werd reuze moe. dus ik zei ,
" nou als u een kopje koffie wil drinken voor u weer naar Schagen gaat dan komt u maar langs “
“Verteld u dat even aan mijn vrouw in die wagen daar aan de kant dan doen we dat”.
Mannetje naar de markt na nog zeker tien minuten over alles en nog wat gepraat te hebben.
Ik naar de auto waar inderdaad een oud vrouwtje zat, het mannetje had denk ik zijn trouwpak nog aan zo’n krijtstreepje 10 keer te groot het slobberde om zijn lijfje heen ,het vrouwtje had een baard van 4 dagen op haar kinnetje die keek niet verbaast op dat ik er aan kwam.
“Dag mevrouw ik heb met u man staan praten en ik denk dat het nog wel even duurt voor hij komt als hij net zo lang met andere blijft praten als met mij”
“Oh,maar dat ben ik al gewent daarom blijf ik in de auto ik val nog al gauw inslaap dus ik merk het dan niet”
Dus ik vroeg of ze een kopje koffie kwamen halen, maar de mevrouw zei dat ze om 1 uur weer in Schagen moest wezen dus dat kon niet.
Ik naar huis word ik gebeld door een kennis die had plantjes voor mijn tuin, ik naar haar toe later toen ik thuis kwam lag er een briefje in de brievenbus met naam en telefoon nummer van die mensen.
Ik heb maar gebeld dat ik niet meer op ze gerekend had om dat ze om 1 uur in Schagen moesten zijn. Dus nu wacht ik af.
Wat een belevenis hé
Ik kan er niets aan doen maar ik vind dat gewoon cadeautjes van de dag.
Ik was met mijn Rocky naar een vriendin en had gevraagd of Rocky even bij haar mocht blijven dan kon ik in het winkelcentrum even geld pinnen Rocky mag niet mee in het winkelcentrum dus prettig dat mijn vriendin even kon oppassen. Ze had wel gevraagd kom je gauw terug ik moet 1 uur weg. Toen ik gepind had dacht ik kan nog gauw even wat boodschappen halen ik ben er nu toch
.Gaat ook allemaal goed prima gelukt maar toen!
Ik loop de winkel uit kom ik een kennis tegen die ik gemist had op onze sjoelavond ze was toen ziek.
Ja, nu had ik even moeten nadenken met wat ik zei, ik vroeg namelijk hoe gaat het met je gewone vraag zou je zeggen maar! het is wel zo dat je dan die gene aan wie je het vraagt moet laten uitspreken, nou en dat ging een beetje mis ze zei wel:
“ nou ik heb niet veel tijd want ik moet straks naar een verjaardag( ik dacht dat komt goed uit want ik moest ook gauw terug zijn ) maar er was echt van alles en nog wat dus 10 minuten waren zo om toen vroeg die kennis hoe het nu met mijn knie ging ik was dus weer voor het eerst gaan sjoelen in 4 maanden maar toen was ze er niet. Nou het gaat heel goed maar (ik denk nu weet hoe ik een eind aan het gesprek kan maken.)
Ik zei; ”Prima alleen kan ik niet goed staan lopen wel maar staan gaat niet zo goed had ik meteen de gelegenheid om te zeggen ‘ dus moet ik weer verder’ maar dat deed ik niet Die kennis begint gewoon weer op nieuw met haar klachten te ventileren opeens kijkt ze op haar horloge en zegt: Oh ik moet opschieten dag hoor” en weg was ze .
Ja, dan denk ik bij mijn eigen Els wat ben jij toch een watje waarom heb jij niet gezegd dat je niet langer kon staan en dat je haast had?
Maar ik had haar gevraagd hoe het ging en ik vond dat ik dan ook beleeft moest luisteren, ik heb maar gauw een bloemetje gehaald voor mijn vriendin omdat het toch later was als ik beloofd had.
Soms op straat kan het zijn dat er wat bijzonders gebeurd.
Ik liep met Rocky op straat, toen ik 3 kleine bruine kinderen tegen kwam. Van een afstandje hadden ze mij bekeken en bedachten dat ze wel een lolletje met mij uit konden halen. Eerst werd Rocky gegroet door het oudste meisje: “ Hé hond”
“Rocky is zijn naam aangenaam kennismaking ”.nou dat begon goed ze keek me verbaast aan het kleinste jongetje en zijn twee zusjes hoorde ik beraden wat ze verder zouden doen.
“ Zeg het maar van de Kerstman” zei het oudste meisje tegen haar kleinere broertje.
”weet je waarom de Kerstman geen ballen heeft”volverwachting die koppies om hoog om te zien hoe ik nu reageerde:
”Is dat zo? heeft de Kerstman geen ballen?”
“Stommerd” zei het oudste meisje” je zegt het verkeerd
weet je waarom de Kerstman geen seks heeft?”
Ik nog verbaasder” is dat echt zo is hij daar te oud voor?”
Ze keken mij stom verbaast aan dat was het laatste wat ze verwachte het aller kleinste jongetje kon zich niet meer inhouden:”weet je het?”
“Echt niet”
“omdat ze ballen in de kerstboom hangen ha, ha.”
“Wat zielig nou “
Ze keken mij aan en waarschijnlijk dachten ze:
“wat een gek mens daar is ook geen lol aan te behalen” , neuzen werden luidruchtig opgehaald die bruine knikker oogjes keken mij nog even aan en toen? weg waren ze .
Met weemoed zie ik de zomer langzaam overgaan naar de herfst.
De dagen woorden langer en vaak word het ' weer' nu wisselvallig.
S'avonds als ik Rocky uitlaat gaat dat niet meer gewoon in mijn bloes maar ik heb vanavond de warme jas weer uit de kast gehaald want de wind is soms guur.
Als ik eenmaal zeker weet dat de herfst heeft doorgezet dan gaat mijn hart ook wel weer open voor al het moois wat er met de bomen gebeurd, ze kleuren van groen naar geel, goud en uiteindelijk roest bruin, er groeien de mooiste padden stoelen, de bramen zijn bijna rijp en zalig om te eten.
Ja zo zorgd de nauur voor alle fariatie die bij elk jaargetij hoort.
Gisteren liep ik nog in mijn geliefde park Marieëndal daar is alles nog wel groen maar al zeer nat door de vele regen die al is gevallen.
Ik woon erg mooi dit is het pad achter mijn huis meteen fijne sloot er achter elke dag geniet ik er van.
Dit zijn weide padden stoelen als je ze laat staan kunnen ze wel zo groot worden als een voetbal. Ze zijn zeker te eten je snijd er plakken van borstel ze goed af en smoor ze in boter in de koekenpan als ze gaar zijn is het net vlees.
Over de brug begint het Marieëndal park
Er zijn veel waterpartijen aangebracht.
Dit is een grote regenplas waar in de bomen
hun eigen spiegelen.
Het zonlicht maakt schaduwen op het pad van de boomtakken
De rietsigaren die als ze bijna op zijn grote plukken witte watten
Verkeerd begrepen. Ja,ik heb denk ik een email verkeerd begrepen,ik dacht dat ik moest betalen nu voor het senioren blog en aangezien ik er niet zo heel veel meer op zet dacht ik laat dan maar. Toch mis ik wel het schrijven er op.
Face-book daar schrijf je korte stukjes op en dit vond ik juist zo fijn om mooie foto’s en verhaaltjes te schrijven op het senioren blog. Ik ga dus gewoon weer foto’s en verhalen of gedachten op het blog zetten en misschien kan er nog een email naar mij geschreven worden hoe het nu precies zit?
Er was eens een knie, die dee ‘t nie. De Dokter keek er naar,... en zei:”Komt u maar. ik zal even hakken, even zagen, had u daarover nog vragen?.” “ Nee Dokter ga u gang, alleen ben ik wat bang.” “Mevrouw u word in slaap gesust, stelt u dat gerust?” “Een klein beetje wel, doet u het maar snel.” Alles is heel snel gegaan, na 5 weken kan de knie weer staan . De knie is bijna heel wat kan de Dokter toch véél
Vandaag een huil dag. Vandaag een baal dag Vandaag een vervelende dag Vandaag een eet dag Vandaag een kan mij het schelen dag ... Vandaag een dag die ik niet mag dag Vandaag een schuil dag Vandaag een ik ben er even niet dag Deze dag ‘ MAG’ Morgen en de andere dagen weer beginnen met een lach.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
