Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Daar zinkt de zon in 't meer en kleurt de westerkimmen; Terwijl ze een gloed van goud op golf en bergtop strooit. Ik wil nog eens voor 't laatst het statig duin beklimmen. 't Vergeet deez' dag vol weelde en zulk een avond nooit
Niet zelf geschreven, vond het passend bij de foto's die ik wel gemaakt heb
Melinda en ik zijn vandaag een workshop wezen doen, schilderen met palet en anderen truckjes. Er was eengeweldige theetafel bij (ik zeg het op zn Hollands ) je zegt het eigenlijk deftig op zn Engels, maar ik ben het boekje even zoek weet niet hoe ik het schrijf, dan maar in mijn moeders taal.
Het was echt luilekker land ik had me voorgenomen om rustig aan te doen, maar toe ik al dat lekkers voor mijn ogen zag schitterde was ik alle goede voornemens vergeten.
Wauw soesjes zonder en met chocolade,( vrijdag nog aan de moorkop )zelf gebakken Engelse broodjes, met jam en slagroom, allerlei heerlijke chocolaatjes, vruchtensnoepjes, noten gebak, vruchten bowl, later hele dunne boterhammetjes komkommer met tonijn, klein worstjes in bladerdeeg , kaasbroodjes, en later nog meer verschillend gebak. Echt het kon niet op, ik wist niet wat ik het eerst zou pakken.
Ondertussen mochten we een schilderij maken, we konden kiezen tussen zonnebloemen of hortensias, er stond ook een mooi schilderij met knotwilgen ,dat sprak mijaan , ik vroeg mag ik dat maken?
Dat mag wel maar het is niet het eenvoudigste schilderij. Ik wil het wel graag,ik woon aan een sloot met knotwilgen en ik zou ze graag schilderen.
Het mocht, ik heb me later nog eens achter mijn oren gekrabd, want de anderen zonnebloemen en hortensias waren al voorgetekend,en dit niet.
Teken gaat mij wel goed af, maar als je er dan overheen moet schilderen krijg ik gewoon de bibber
Trouwens vanmorgen had ik al om half 8 goed de bibber,ik bedacht me dat ik helemaal niets voor Rocky geregel had, we zouden van 10 uur tot 5 uur weg blijven. Zo lang was hij nog nooit alleen geweest, ik had er nooit aan gedacht,wat nu? we hebben hem thuis gelaten, eerst belde ik mijn zoon maar die had al plannen waar Rocky niet in paste, Joop die was naar Haarlem naar zijn familie, Iris had ik vergeten te vragen ik dorst niet zo vroeg te bellen, had ook de klok niet 1 uur naar voren opgeschoven (zomertijd) dus ik loop nog in badjas als Melinda aan belt, gelijk paniek. Mijn haar, wat moet ik aan?wil me opmaken,geen tijd voor helpppp?Pak alles gehaast wat ik nodig heb, camera mee wil graag fotos maken, wil ik fotos maken geeft de camera aan uw geheugen kaart zit er niet in, oh ja die had ik gisteravond nog gebruikt en niet terug in de camera gedaan slordig, geen fotos dus. Het schilderij heb ik thuis gefotografeerd en nu bij mijn blog gedaan
Dus behoorlijk gestrest naar de workshop. Het was gewoon in Den Helder dus we zouden Rocky uitlaten in de middag, en dan weer terug. Ik zat niet lekker ik dacht wie niet waagt die niet wint, zou u er bezwaar tegen hebben als ik Rocky ophaal?, Ans de gene die de workshop (weet niet hoe ik dat nu in het Holland zeg) geeft, die vond het goed mits de anderen geen bezwaar hadden, dat was niet zo, alleen voor Melinda niet zo leuk moest ze onder het schilderen er tussen uit om Rocky op te halen, ze was lief dat deed ze wel voor Rocky en mij.
Een Elsje dag was het zeker ,arme Melinda, ik maak het wel goed met een bloemetje.
Vroeger toen ik nog een krant had, heb ik een tijd als er een mooie woord of gedicht boven een rouwadvertentie stond, ze uit geknipt en bewaart. Nu kwam ik met een la opruimen, het doosje tegen waar ze in zaten.
Er zijn hele mooie gedichtjes bij, ik wil af en toe een paar van die mooie gedichten of woorden plaatsen op mijn blog en dan zien of ik er passende fotos bij heb.
'27 Maart 'zal voor mij een vreemde dag blijven, het was die datum, 4 jaar geleden dat Simon uit ons leven is gegleden, verlost van alle pijn , vrij als een vogel in de lucht. Het verdriet slijt, maar toch keek ik tegen deze dag op. Maar hij is al weer voor bij, zo als alles voorbij gaat. Simons lievelings gebak, vroeger waren moorkoppen, dat wist de visite ook, als ze kwamen namen ze moorkoppen mee. Chris mijn zoon en ik eten daarom op zijn sterfdag een moorkop bij een kop koffie
We herinneren ons Simon liever met een glunderend gezicht en slagroom op zijn neus, als de moorkop op was zei hij altijd hé lekker
Ik zou de moorkoppen halen, in de middag naar Chris gaan, Chris zou koken ik bleef gezellig eten .
Smorgens dus naar de winkel de moorkoppen halen, nog wat andere boodschappen mee, ik was op de fiets kon ik iets meersjouwen, voor ik bij de fiets ben moet het wel eerst in tassen. Ik word altijd wat zenuwachtig als ik de boodschappen dan in de tas moet doen, ik kan er niet zo heel goed bij. Oké ik wou de moorkoppen die 2 aan 2 in doorzichtige plastiek dozen zaten (ik nam4 moorkoppen mee, ook voor Sven en Indra mijn kleinkinderen ) netjes in mijn boodschappen tas doen, voorzichtig want als ze onderste boven rollen is het niet zon fijn gezicht meer.
Arme moorkoppen
De tas was breed genoeg om de moorkoppen langzaam recht in de tas te laten zakken, maar er zat een grote plastiek tas in een vakje voor op de tas, dat die dan een bobbel veroorzaakt aan de binnen kant daar stond ik niet bij stil, de eerste doos ging goed, maar de tweede doos wou niet echt zakken, ik een beetje duwen echt vreselijk, ik duwde de harde plastiek doos open en de twee moorkopen rolde zo mijn tas in. Ik haalde de plastiek zak uit het voorvakje ( had ik dat maar eerder gedaan ) daar deed ik de andere boodschappen in en dacht, ik zie thuis wel wat een ravage het is. Nou dat was het hoor, ik wist even niet wat ik moest, gewoon graven in de tas tussen de slagroom en de chocola van de moorkoppen.
Toch nog redelijk er uitgevist, maar toen? Gelukkig zit er een losse binnenkant in de tas, toen ik de andere 2 moorkoppen er uit had kon ik voorzichtig de binnen kant naar buiten halen en schoonmaken.
Ondertussen voor dat ik bij de fiets tassen was had ik mijn stokbrood die ik ergens tussen mijn vingers geklemd had verloren,ik had de zak waar het stok brood inzat op zijn kop vast, dus heel treiterig schoof hij er uit, alles neer zetten stokbrood redden, ik had pistas nootjes meegenomen daar ben ik dol op, nootjes die je nog uit hun dopjes moet halen.
Dus eindelijk thuis de tas schoon, zag ik de zak met nootjes, ha lekker ik
neem er een paar, wil het zakje openmaken scheurde het uit elkaar, alle nootjes overal en nergens naartoe.
Nou toen dacht ik wel wat zal me nog meer gebeuren, maar dat viel mee, gezellig naar koersbal geweest, wel nog 2 moorkoppen gehaald die andere 2 gingen al likkend aan mijn handen de prullenbak in.
Chris had pannenkoeken gemaakt die waren heerlijk, dus eind goed al goed, maar wel een vreemde dag.
Hoe durf ik die vraag te stellen, natuurlijk weet ik dat ik behoorlijk chaotische ben. Ik denk dat ik dat mijn hele leven al geweest ben, maar als er een beetje opgelet word, of ik weet dat er opgelet word, dan deed ik in ieder geval mijn best om het wat minder rommelig te maken. Nu is er eigenlijk geen rem meer,ik leef met mij zelf en soms kunnen we elkaar niet uitstaan en soms zijn we heel content met elkaar.
Ik was gisteren bij een lieve kennis van mij, die vaak te veel voor haar zelf kookt en dan een belletje geeft Elsheb jij nog trek in zuurkool Els heeft altijd trek,ik ben dan al onderweg om het op te halen. Want de ander dag heb ik dan weer een heerlijke warme maaltijd ze kookt heerlijk.
Als er twee mensen verschillend zijn, dan zijn wij dat wel die kennis en ik.
Ze heeft ook een huur huis, maar is zo heel erg netjes, zij heeft een hobby van poetsen en schoonmaken, het zit erbij haar net zo in,als bij mij dat slordige en niet zo veel poetsen. Gisteren avond was ik dus bij haar om de zuurkool op te halen, ik dacht als iets heel mooi is dan kan het niet mooier,dus welZe had al prachtige spullen alles op elkaar afgestemd, alles licht en wit, maar het kan echt nog mooier.
Er was super mooi behangen met het mooiste behang dat je kan bedenken, mooie nieuwe vloer van hout, nieuwe kleden, alles opnieuw geschilderd, ik keek echt mijn ogen uit en dacht wat mooi.
Het past ook echt bij haar, ze ziet er ook altijd tip top uit, haar, kleding, echt een dame. Ondanks ons groot verschil kunnen we het goed vinden, in zo verre, we zien elkaar niet elke week, maar als er wat is met haar en ze belt, dan ben ik er zo, anders om ik kan altijd bij haar terecht, maar het hondje mee nemen dat kan alleen als het mooi weer is en we op de plaats kunnen zitten, ze vind hem erg lief maar toch het liefst buiten. Als ik vaker naar haar toe zou gaan zou ik niet zo lang blijven, Rocky thuis laten, en slofjes bij haar voordeur zetten zodat de schoenen van buiten niet de boel binnen vies maken. Het zou ook een soort heiligschennis zijn als het door ons vies zou worden.
Ze zou er niets over zeggen maar hetvoelt voor mij zo.
Toen ik thuis kwam, keek ik even door de ogen van visite die bij mij zou komen? Nou en dan zie ik toch wel dingetjes waarvan ik denk, waarom heb je dat staan of waarom weer een rekje in de badkamer, om er nog meer dingen op te leggen, die ook in een kast met deur zouden kunnen staan
Waarom 4 jassen en 3 tassen aan de kapstok terwijl je maar 1 jas aan kan, en 1 tas mee kan nemen, eigenlijk gelijk weer terug in de kast doen geeft niet zon volle indruk als je binnen komt. Als ik dan van zon prachtig netjes ingedeeld super schoon huis, in mijn huis kom, dan zie ik dubbel wat bij mij echt beter kan.
Maar ja gisteren waren Sven en Indra de hele dag bij mij dan ben ik blij dat ik niet van die hele mooie spullen heb, dat ze zich kunnen bewegen, ze een banaan onthoofden om dat ze in de gang een bal spel speelde met 2 van die houten plankjes en 1 pingpong balletje,( fruitschaal toch maar even weg gehaald toen Indra glunderend kwam vertellen dat ze een banaan bijna in tweeën had gemept,) blij dat het schilder werk al wat schade heeft opgelopen zo dat ik, als de plankjes tegen de muur aan komen niet meteen in de stres ga.
Het moet natuurlijk niet de spuigaten uitlopen, maar als ze hoor gieren van het lachen voel ik me fijn, het was echt geen weer om buiten te spelen dus dan moeten ze zich binnen vermaken.
Dan kan een heleboel bij mij maar aan het eind van de dag door alle drukte en gaos ,ben ik best uitgevloerd maar wel met een warm gevoel.
Vandaag zou ik er wat aan gaan doen, kapstok leeg, overal overbodige dingen weg halen, maar ik weet bijna zeker dat ik dat volgende maand weer kan schrijven.
Foto's van vroeger weer bekeken, een paar weer opnieuw gefotografeerd, dus de kwaliteit laat misschien wat te wensen over maar ik vond ze zelf weer zo vertederend
Mijn man zijn zus trouwde, zijn oma en ik waren samen op die dag jarig, dus na de plechtigheid werden oma en ik ook naar voren geroepen wat een totale verrassing was
Later met Simon (mijn man) en mijn zoon een dagje uit, wat had ik grote brillenglazen hé
Chris mijn zoon werd toevalig, op mijn verjaardag geboren,dus toen Oma nog leefde hadden we drie verjaardagen op een dag, best wel eens even lastig.
Hij kon mij later op onze verjaardag heerlijk verrassen, door een compleet ontbijt mee te nemen, om fijn buiten te ontbijten, we zijn op 9 augustus jarig het is meestal mooi weer dan. Jammer mijn man hield daar niet van, maar hij zat wel binnen ook met een feesthoedje op.
Ja ik ben gek op spelletjes, allerlei spelletjes, ook gezelschap spelletjes.
Mijn kleinzoon Sven is nu bijna 8 jaar leest al heel goed, kent dus ook veel woordjes, dus oma kwam met het spel Boggle. Het is een leuk en leerzaam spel. In een doorzichtige plastiek doos zitten dobbelstenen met letters er op, die moet je heel goed schudden, en dan vallen ze op hun plaats, de letters die je nu ziet daar moet je woordjes van vormen. Er is een zand loper bij die je omkeert als je klaar bent om de woordjes op te schrijven die je uit de letters kan halen
Voorbeeld;
er liggen E- E -R -P letters, dan kan je er; peer- reep- eer- ree- van maken.
Zo zijn ermeer letters en zo lang de zandloper loopt mag je woorden vormen van de letters die je ziet. Sven kon het eerst niet zo goed dus dan ging oma per ongeluk hardop de woordjes lezen die zij zag, bedankt hoor oma was het dan, toen hij twee keer gewonnen had wou oma wel horen wat voor woordjes hij bedacht had.
Sjoelen kent u dat, zo leuk ,op de rommelmarkt voor 10 euro een sjoelbak gekocht,het mooie weer de afgelopen week zorgde dat ik buiten in de tuin kon sjoelen.
Ik heb 3 jaar sjoelen in een buurtvereniging gedaan, ik vond het heel erg leuk, alleen aan wedstrijden onder alle buurthuizen had ik een hekel, dan was het geen gewoon leuk spelletje meer, maar werd het super serieus bijna fanatiek dan vond ik er niets aan. Maar zo thuis of in de tuin is het best gezellig , het merk van de sjoelbak is Homas wat ik zo leuk vind is dat de originele beschrijving hoe je moet sjoelen er ook bij zit, ook de pionnen en schijfjes om het spel moeilijker te maken zitten er bij, ja ik had deze keer geen sof koop.
Zondag zou ik met een kennis rummikubben het was zo mooi weer dus ik vroeg of ze zin had om te gaan sjoelen.
Eerst keek ze me aan of ik het echt meende, dat deed ik, toen zei ze aarzelend dat is goedwe hebben in tijden niet zo gelachen, want Joke werd toch ook best wel een beetje fanatiek, we hadden er schik in.
Verder doe ik graag met Indra en Sven memorie alle kaartje om draaien en dan twee bij elkaar zoeken, Sven is daar super goed in. Mikado is nog niet zon goed spelletje voor Sven want hij kan nog niet zo heel erg tegen zijn verlies, er bewoog nooit wat als hij een stokjes uit de hoop wou halen die hij zelf op elkaargegooid had. Het is ook best wel een moeilijk spel.
Klaverjassen doe ik op de p c, dus u merkt al dat ik mij niet hoef te vervelen. Ik vind het ook super belang rijk dat Sven en Indra niet de hele tijd met hun koppie voor de pc zitten want dat willen ze het liefst. De ouderwetse spelletjes doen het nog goed en oma word ook bezig gehouden.
Heerlijk dat ik weer 4dagen mocht komen, als er lammetjes zijn dan sta ik te trappelen om weer een paar dagen te logeren
Toen we op de camping kwamen en kennis maakte met de boer en boerin was ik gelijk verkocht door alles om en in de boerderij.
Maar vooral de beesten, in het begin de koeien toen die weg moesten kwamen er kleine paardjes en er was een grote kudden schapen, waar ik meteen helemaal weg van was
Maar in het voorjaar als de lammetjes er zijn dan ben ik verkocht en reuze blij als ik weer naar Schellinkhout mag.
Nu ik ook graag fotos maak en op mijn blog zet, hoop ik maar dat u het ook mooi vind. Naar de lammetjes kan ik uren kijken en in een kwartier had ik al minstens 20 fotos gemaakt, ze zijn zo schattig wollig, hebben eigenwijze koppies, ze schrikken niet gauw als je ze maar rustig benaderd.
Ik heb wel een uur op de loer gelegen om ze op de foto te krijgen als ze dronken bij hun moeder, maar het is wel gelukt.
Ik tuinier ook de dagen dat ik er ben, nu ook, ik heb oude bloemen uit struiken gehaald, Rocky lekker naast me . Met het zonnetje op mijn gezicht , (hoe wel het windje nog wat fris was) zijn we best goed opgeschoten, alle aarde omwoelen met een machtig apparaat, een draai vork met tanden,met 'n stuurbeweging kun je de aarde omwoelenbij alle perkjes en planten.
Alles word dan weer los en luchtig, zo voelde ik me ook, ik mag me gang gaan,smiddags lekker aanschuiven aan de tafel, heerlijk warm eten, daarna met zn drieën een uiltje knappen (even een slaapje doen) om 2 uur gewoon weer even kijken wat er gedaan kon worden , als het gedaan was, met Rocky even een rondje dorp, langs het IJsselmeer. Dus fijner kon het niet zijn. Toen ik aan kwam moest het mooie grote paard 'Kim' van de dochter des huizes, naar een dieren arts. 'Kim' had een zeer achter been, dus er moest een foto gemaakt worden, daarvoor moest 'Kim' vervoerd worden in een paarden trailer. Ik kwam net op tijd om er wat fotos van te maken. 'Kim' ging keurig rustig in de trailer, toen kon de reis naar de dieren arts beginnen.
We wachten met spanning af wat er met het been was, het viel niet mee,'Kim' heeft last van zijn knie er is spul tussen zijn gewrichten gespoten en als het met een week niet wat beter was moest ze er aan geopereerd worden. Dat is een domper voor de dochter ze hadden 'Kim' gekocht om te berijden,maar als het niet beter word kunnen ze dat niet en kan er alleen met 'Kim'gefokt worden.
Rocky heeft zich ook prima vermaakt, hij was met mij zowat de hele dag buiten waar ik ging was hij ook alleen savond vond hij het niet zo fijn om te plassen, het was zo donker op de plaats en hij hoorde allemaal vreemde geluiden dus was hij wat voorzichtig.
Ik had ook wat struiken gesnoeid,het waren mooie taken me rode bessen en mooie gepikkelde bladeren, wat katjes en coniferen takjes, 4 narcissen en ik had een mooi bloemstuk op tafel getoverd dat was mijn afscheid cadeau, voor 4 hele fijne dagen.
Ik had u belooft over de eerste gymnastiek les te vertellen.
Vanmiddag was het dan zover, 10 over twee naar Helen die samen met mij ging, Helen is de buurvrouw van 1 blok verder. Op de fiets er heen ongeveer maar 10 minuten fietsen, het was lekker weer en ik vond het voor het eerst niet naar op de fiets ( vast omdat ik wist dat het maar zn kippen entje was) Ja het was heel lang geleden dat ik een gymlokaal van binnen gezien had, we waren mooi op tijd dus gympies aan en het grote avontuur kon beginnen.
Het was leuk, echt leuk, wat ik nog van vroeger wist waren rondjes lopen achter elkaar, zwaai oefeningen - buikoefeningen beenoefeningen doen kortom saai dus, nu we een dagje ouder zijn geworden mogen we ons weer als jeugdigen gedragen, eerst werd er op mooie klassieken muziek in de zaal warm gelopen, niet achter elkaar maar kris kras door elkaar, het ging van langzaam steeds sneller, het was wel de bedoeling dat je op de maat van de muziek bleef lopen, dat was om je spieren op te warmen. We hebben we met tennisballen onze reactie vermogen links en recht handig mogen uitproberen, al lopend de tennis bal stuiteren maar niet met 2 handen vangen, de bal vastgrijpen niet onderhands maar gewoon met je vingers grijpen naar de bal, was grappig maar best even wennen vooral toen het ook links moest.
Daarna met wat grotere ballen samen oefeningen doen 2 aan 2, zonder dat je het in de gaten hebt gebruik je toch alle spieren, nog een bal spel over een net tussen 2 partijen, dat werd best fanatiek, het uurtje gym was om voor dat we er erg in hadden, we mochten op hele gezellige een soort Surinaamse dansmuziek wat door de zaal lopen ( dansen ) om weer even op adem komen, dat was kaasie(is Amsterdam denk ik) voor mij, daar hou ik wel van hoor.
Ik vond het jammer dat het afgelopen was, we zijn naar huis gefietst, hebben de honden (Helen heeft ook een lief hondje) opgehaald en zijn nog een rondje door Marieéndal gelopen .
Nou als dat niet sportief is dan weet ik het niet meer, eigenlijk wil ik wel 2 keer in de week, zó fijn vond ik het.
Ik ga er 3 dagen tussen uit, naar de boerderij, ik kan mijn blog even niet bijhouden, tot zaterdag .
Zo is het op het ogenblik, de ene dag kachel aan en de andere dag in je zomertruitje.
Met de mens zn buien is het net zo, de ene dag vrolijk gezellig ,de andere dag somber en chagrijnig.
Het is dus, als je het goed beschouwt, natuurlijk ,want de natuur geeft ons het voorbeeld; een hele geruststelling, toch ?
Aan de natuur kunnen we niet sleutelen, aan ons zelf wel en als je dan hulp krijgt, op de dagen dat het even niet gaat, is dat mooi meegenomen en mag je dat aanvaarden .
Dus kan je zelf eens iemand troosten of er gewoon zijn. Doe het alstublieft, het is ook voor jezelf een fijn gevoel.
Het kost geen geld, maar medeleven begrip en liefde voor de mede mens. Ik blijf geloven dat, als ik een ander goed doe , ik ook goed ontmoet.
Vandaag was het vanmorgen erg mistig dus best koud, maar de mist is opgetrokken en het is heel erg mooi weer geworden, zonnetje aan de hemel geen harde wind, lekker behaaglijk.
Dan krijg je echt dat lente gevoel hé, lekker je kopje thee buiten onder het afdakje, even de warmte van de zon op je snuit, ik zit gewoon weer te spijbelen, ik zou al drie dagen heel goed het huis stofzuigen, ik ga van woensdag tot zaterdag naar de boerderij en dan is het fijn als je in een opgeruimd en schoon huis terug komt, ik weet het goed te vertellen maar dat is nog steeds een punt bij mij, ik zit liever buiten, of met mijn gat achter de p c.
Maar lieve koekjes worden niet gebakken zei mijn moeder altijd dus verhaaltje af maken en dan toch die stofzuiger te grazen nemen.
De zebravinkjes staan ook al op de aanrecht die moeten ook een schoon kooitje, dan kan ik in de kamer al die schilletjes van de zaadjes opzuigen ze zijn erg schattig maar ze maken een bende op de grond. Rocky loopt te brullen in de tuin, iedereen die langs loopt moet horen dat hij in onze tuin de baas is.
Met dit mooie weer lopen er veel mensen langs de sloot op het pad. Alleen zie je nu ook weer GROTE hopen poep in het gras, ,zodra ik het hekje uitstap en door het gemeente hegje kom, moet ik heel erg goed uitkijken dat ik niet in de honden poep stap. Mijn hondje poept ook maar dat zijn muizen dropjes vergeleken bij de hoop van de sint bernard of de herdershond, als ik het oppak maar de ander dan niet ,dan word ik giftig, dus stom ik laat het ook liggen
Het zou toch geweldig zijn als iemand wat uitvond waardoor dat probleem opgelost werd. Ik ga nu mijn dagverhaal sluiten om echt de stofzuiger ter hand te nemen
Verleden jaar een dagje Hoorn gedaan met een kennis,lekker goedkoop met de bus,2euro heen ,2 euro terug..Heerlijk fotos gemaakt, dus ook voor u genieten hoop ik
De Zwanen blijven voor mij een gewild object om te fotograferen. In het water zijn het net slagschepen, als u ziet hoe vlug ze door het water zwemmen, alleen op het land zijn ze erg lomp, komen ze bijna niet vooruit staan ze voordurend op hun eigen poten
Bietjes, gekookte bietjes, ik vind dat een zalige groente. Klein beetje rauw ui er doorheen( wist u dat je een halve rauwe ui lang kan bewaren in een leeg doosje waar een slaatje in heeft gezeten ,zeker een week in de koelkast, handig als je maar een beetje ui nodig hebt.) beetje azijn- peper en zout heerlijk,even warmen eten bij een aardappeltje en een lekkere bal gehakt. Maar om dat bietje gereed te maken om te eten dat vind ik minder hoor, ik koop ze altijd al gekookt, maar dan zit er nog een dun schilletjes omheen die eraf moet. Dus ik pak de bietjes en kan het schilletjes er gewoon bijna afwrijven, maar dan heb ik voor de eerste keer vuurrode handen.
Dan maar even de handen wassen want je kan dan niets aanpakken, ondertussen heb ik ook al een rode streep van mijn keukenkastje afgehaald, want ik wou het kontje van de biet opeten maar het is super glad dus dat glipte uit mijn handen langs mijn truitje die gelukkig deze keer zwart is, dus niet zon ramp. Maar ook langs mijn witte aanrecht deurtje.
Dan raspen, ik kan echt niet met keukenhandschoenen werken, ik heb er dan geen grip op, daar mee klaar weer de handen rood, dus wassen maar. Dan moet het in een pannetje, ik schaaf de bietjes op een schaafje waar ook meteen al een bakje onder zit, maar dat kan niet op het vuur, dus overhevelen, maar er gaatweer wat naast dus opruimen en weer rode handen.
( Aangezien ik nog geen sportiefe foto's van mij zelf heb zijn dit foto's van de keuken waar ik vrijwilligers werk doe)
Sporttest
Ja, gisteren hebben Helen en ik (Helen is een buurvrouw) een sporttest gedaan, nou dat was me wat.
We moesten om kwart over tien in een gymnastiekzaal zijn, ongeveer een kwartier van ons huis. Natuurlijk gingen we op de fiets, want we zouden onze kilootjes weer eens een keer aanpakken. En ik vind fietsen zalig
(maar niet heus), het waaide behoorlijk, maar stoer stond ik met de fiets bij Helen voor de deur. Oké, wij al fietsend naar het gymnastiekgebouw. Helen zei al gauw fiets niet zo hard, ik dacht dat jij niet fietsen kon?
Ik had een versnelling, zij niet, ik dacht, als ik nu maar hard fiets, mag ik er ook weer gauw af. We hadden van te voren gevraagd hoe lang het ongeveer kon duren, want ik doe vrijdagmorgen om 11 uur altijd een half uurtje vrijwilligerswerk, volgens de meneer die er over ging was dat geen probleem, dat haalde ik makkelijk
Goed, we kwamen er aan, er waren al behoorlijk veel mensen maar het was een beetje op afspraak, maar net als bij de dokter kun je daar niet van op aan, er bleek later ook nog een testfiets kappot dus u begrijpt het al, ik kwam behoorlijk in tijdnood.
Van drie mensen die ik het vriendelijk gevraagd had mocht ik voor bij de testen, ik weet nu dat ik nog maar '1 meter 54 (ben met schoenen aan) dus weer ietsjes gekrompen, dat maakte ik weer goed met de breedte, want mijn gewicht was nu met kleding en schoenen 83 kilo dus! ik groei in de breedte.
We moesten gemakkelijke kleding aan en gympen, maar met die gympen mocht je dan niet op straat gelopen hebben, dus braaf schoenen aan en gympen mee.
Daar schoenen uit en gympen aan, ik doe dus de eerste test en die viel bij mij letterlijk om, ik moest op een been 30 seconde blijven staan, dat lukte me echt niet, we konden punten krijgen van 0 tot 5, deze test werd een 3, ik had ook niet voor ooievaar gestudeerd. De volgende test was op een stoel rechtop gaan zitten, armen gekruist voor de borst, dan in 30 seconde zo vaak mogelijk rechtop gaan staan en weer zitten, dat was een 5, maar het viel me vies tegen, dan duurt zelfs 30 seconden lang, ik kwam tot 30 keer dat was wel Oké, op naar de volgende test, zitten op een stoel dan met gestrekte armen een gewichtje naar de borst brengen en weer terug ook weer dertig seconde, ging ook goed, ik kreeg een 5 daarvoor, toen kwam mijn favorieten test. Ja u raad het al; de fietstest. Allemaal metertjes erop een metertje voor de snelheid, hartslag en nog een, maar die ben ik al weer vergeten, dat vond ik echt zwaar, mijn hartslag ging niet van 70 naar ongeveer 100, het bleef hangen op 75, de fiets werd stakker gezet, dus er moest zwaarder gefietst worden en ja hoor, ik perste het er gewoon uit met een hoop geblaas en gesteun (mijn buik zat lelijk in de weg). Voordat we testen gingen doen, werd de bloeddruk gemeten, onderdruk was goed, bovendruk iets te hoog, maar,
dat was oorzaak, overgewicht (nou daar stond ik van te kijken hoor, hoe is het mogelijk) na de testen werd het weer gedaan en dat was toch in orde. Ik was al behoorlijk laat, dus het eindgesprek over het resultaat moest ik maar om 2 uur komen doen, (pfff, weer n keer heen en weer op de fiets) ik trek mijn jas aan, ren zo naar mijn fiets, kom 5 over 11 behoorlijk warm de keuken in, om het eten in te pakken, kijk ik goed en ja hoor, ik loop nog op mijn gympen, in de haast nooit meer aan mijn schoenen gedacht. Dus toch mazzel dat ik nog terug moest om 2 uur, maar hopende dat ze er nog zouden staan. Ja hoor, maatje 37 is niet zon gangbare maat, ze stonden er nog, waar ik ze uitgetrokken had. Het gesprek liep goed, maar het eerste wat onderaan op het papier werd gezet? wat denk u? juist OVERGEWICHT.
Hoe bestaat het, ik moest toch meer gaan bewegen en de gym? Ik kon daar met een gerust hart op gaan, ik was goedgekeurd. Op 17 Maart gaat het gebeuren, van half 3 tot half 4, gym. Hopelijk gaan Helen en ik het erg leuk vinden, maar dat is afwachten, hé, als het zo ver is dan krijgt u een verslag van de eerste gymles.
Ik had u al verteld dat Chris mijn zoon, Sven en Indra mijn kleinkinderen, en ik, met de kerst in een restaurant waren gaan eten waar ook een gedeelte helemaal voor kinderen in gericht was, ik vond daar nog fotos van die ik u ook wil laten zien
Prachtige clown Papa doet jasje uit
Het was op Texel en het was er voor kinderen ideaal, mijn kinderhart kon ik ook ophalen door al die clowns die ik zag.
Er zijn leuke dingen in je leven waar je graag naar toe gaat, er zijn minder leuke dingen die je toch ook meemaakt omdat het bij het leven hoort.
Zo vind ik een uitnodiging voor een bruiloft heel fijn, vooral als het zon ouderwetse bruiloft is, met muziek en wat toneelstukjes over de bruid en bruidegom, een polonaise, lekker eten en drinken (matig) Daar houd ik van, niet zon bruiloft met een deftige receptie met hangtafel ( zodat je niet op je gemak kunt zitten) want, daar is het niet voor bedoeld. Even feliciteren cadeau geven, een drankje en een bitterbal en dan eigenlijk met goed fatsoen weer wegwezen, dat vind ik echt naar.
Zo moest ik maandag naar een crematie, dat zijn dan de dingen van het leven die je niet graag doet, toch bewijs je een laatste eer aan een dierbaar persoon die het zelf niet ziet, maar de nabestaande erg blij mee zijn als je de moeite neemt. Ik weet wel, een kaart kan ook, maar als die personen me dierbaar zijn en me zo hebben gesteund toen, mijn man overleed, dan bewijs je die laatste eer aan de overledenen maar, ook aan de mensen die verder moeten zonder hun geliefde vader
Het was wel een hele onderneming, dan mis je het autootje waar je vroeger dan samen instapte en er zo naar toe kon gaan. Nu was ik om half 9 bij Joop om Rocky te brengen 10 over 9 met de bus naar het station.
De trein ging om 3 minuten over half 10, ik zou naar Heerhugowaard, daar overstappen naar Hoorn, van Hoorn naar Purmerend, daar naar mijn schoonzus die met haar man en haar moeder (mijn schoonmoeder) ook naar de crematie gingen. Ome Wim en Tante Lien waren eigenlijk niet echt familie, maar zijn wel altijd als familie beschouwd.
Mijn schoonvader en schoonmoeder hebben ome Wim en tante Lien (dat word je al gauw genoemd in Amsterdam, Ome of tante of opa en opoe, al waren ze dat niet van je) leren kennen toen ze kwamen wonen op een woning 3 hoog. Waar ome Wim en tante Lien ook woonde maar die (ik weet het niet zeker) op drie hoog achter.
Ze zijn 30 jaar buren geweest, hebben lief en leed gedeeld, tijdens de oorlog en daarna. Mijn schoonouders zijn toen verhuisd, maar ze zijn elkaar nooit uit het oog verloren, mijn man en zijn 2 zussen hadden er gewoon een tante en oom bij en toen ik later verkering kreeg met mijn man, wist ik ook niet beter of ome Wim en tante Lien waren familie. Nu is mijn schoonmoeder 87 jaar en alleen van de vier nog over en dat betreurd ze uitermate, het was ook een broos mensje wat naar de kist schuifelde om afscheid te nemen en dat moment deed mij de das om.
Het is al bijna vier jaar geleden dat Simon mijn man overleed, maar toch alles kwam weer terug toen ik moedertje zo zag schuifelen, want toen haar zoon overleed zei ze de woorden je lichaam is niet meer bij ons maar je ziel is nu bij je vader.
Toen braken de tranen, die ik best ingehouden had toch weer door. Ik zat bewust helemaal achteraan, zodat ik nu na de plechtigheid niet langs de kist hoefde, maar gewoon de zaal uit kon lopen en even op het toilet bij kon komen, want het was toch heftiger als dat ik dacht.
Daarna het condoleren, ging het weer goed en ik had graag nog wat met de kinderen van ome Wim en tante Lien (die was al eerder overleden) gepraat, maar Piet de man van mijn schoonzus had ons wel gebracht, maar die ging gelijk de auto halen en bleef er inzitten tot wij kwamen, dus het kopje koffie werd snel opgedronken, even gedag zeggen en dan weer naar huis.
Nu, voordat ik werkelijk thuis was, was het kwart over 8 savonds, het was me het dagje wel. De reis met de auto doe je in anderhalf uur, naar Amsterdam, Almere, maar met de trein kost het je zeker 2 en een half uur en niet door het traject, maar omdat de wachttijden tussen de treinen die ik moest hebben elke keer 20 minuten was. Dat maakte de rit zo lang en als je dan eindelijk in Den Helder bent is de bus net weg en moet je een uur wachten op de volgende bus. Toen had ik het niet meer, ik denk, ik neem een taxi als ik maar thuiskom, mooi niet, er stonden geen taxis meer bij het station
.
Het huilen stond me toen ook weer nader als het lachen, ik had er een hele dagreis opzitten en ik kon nog 1 uur wachten. Een hoeraatje voor de mobiel, ik wist dat mijn zoon naar voetballen was, dus die kon ik niet bellen, maar Iris waar Rocky, smiddags was, (hij zou bij haar blijven tot ik thuis was,) heb ik gebeld en de situatie uitgelegd, ze zei onmiddellijk je word wel even gehaald en binnen 10 minuten stond haar man met de auto voor het station, ik was echt blij dat ik kon instappen en naar huis kon gaan. Misschien denkt u wel, is dat nu alles, maar voor mij was het echt heel vermoeiend, toen ook nog thuis de kachel brandde, een lichtje aan was en Rocky mij tegemoet vloog, toen dacht ik waar heb ik dat aan verdiend, dat ik zulke goede vrienden heb, want Iris had dat thuis geregeld.
Kwart over 8 lag ik in bed, heb even tv gekeken om negen uur was ik zo gaar als boter en heb geslapen tot de andere dag 8 uur, heerlijk.
Ik was blij dat ik gegaan ben, maar toch ook weer heel erg blij dat ik weer thuis was. Het zijn de dingen die gewoon in je leven voorkomen, dat hoort er ook bij, maar als je nog met zn tweeën bent, is alles makkelijker, ook om samen je emoties te delen, alleen is toch maar alleen.
Zondag morgen 1 Maart,ik sliep nog lekker om half 9, toen Rocky van het voeteneind van mijn bed sprong.
Dat merkte ik gelijk ik werd er wakker van, ik wou me nog even lekker omdraaien,maar dat ging niet door.
Rocky bleef trippelen naar de tuindeur kwam dan weer terug naar de slaapkamer en stond met een scheef koppie naar me te kijken, zeggen kan hij niets maar duidelijk maken des te meer.
Als hij zo doet dan heeft hij toch hoge nood, anders kan hij wel tot half 11 op het voeteneind blijven liggen.
Dus ik moest er uit,badjas aan en Rocky even in de tuin laten
Ik doe de tuin deur open en raak gelijk in vervoering,het is stralend weer en als ik dan zo de sloot het weiland- en mijn tuin zie dan denk ik wat ben ik een bevoorrecht mens
Pak mijn camera en ga toch dit alles voor de zoveelste keer vast leggen, ik zie het toch iedere keer weer anders. Het rijtje kabouters, kabouters op de wip, grote schelpen
Overal lijkt er veel onkruid in mijn tuin die langzaam uit zijn winterslaap komt, maar al die groene kleine blaadjes zijn de blaadjes van de gele dotter die straks als een geel zonnetjes het voorjaar tapijt word.
Ik vind het zeker moeilijk om nu onkruid te wieden,ik weet niet wat plantje is of echt onkruid, tenminste wat ik als onkruid zie, ik denk alleen het gras.
Dus laat ik alles eerst flink groeien dan kan ik in ene het verschil zien en het er dan voorzichtig tussen uithalen.
Ik ben de Mevrouw die voor mij deze tuin heeft onderhouden, nog steeds dankbaar dat ze zoveel bolletjes in de tuin heeft geplant,ze komen nu weer allemaal lief te voorschijn, daar hoef je zelf helemaal niets aan te doen,als je het er maar niet uitschoffelt.
Rocky wil even in de tuin de deur mag dan niet dicht, dus nu zit ik een beetje bibberend achter mijn p c in mijn badjas want aankleden! nog even geen tijd, eerst mijn indrukken van deze ochtend opschrijven.
Als ik dan ook zo rond kijk in mijn tuin dan is het best wel rommelig, maar dat ben ik, ik heb verleden jaar getracht een beetje nette tuin aan te leggen ,een buurman had me daar bij geholpen , later echt tranen om dat ik alles veel te kaal vond, nu komt alles gewoon weer uit de grond en het word zeker niet weer zon nette tuin, dat is niets voor mij.
Overals zijn er wel hoekjes waar wat te zien valt, het halve lichaam in de vorm van een boomstam, heb ik uit het bos op mijn schouders meegesleept omdat het zon uitgesproken vorm had.( Toch maar even de deur dicht het is nog te koud, jammer want alleen van de geluiden uit de sloot en van de vogeltjes word ik al vrolijk) .
Er hangen nestkastjes aan de muur,maar een moet er 1 gerenoveerd worden de bodem is er onderuit dus dat moet veranderd dat is achterstallig onderhoud, nou ja zo lang er geen huur betaald word !Lekker zitje op de plaats, ik hoop dat het boompje weer zijn takken krijgt ben een beetje benauwd daar over, maar verleden jaar werd het ook weer een paraplu van schaduw dus dat zal dit jaar ook wel weer zo zijn.
U ziet wat een paar ogenblikken buiten in mijn tuin doet met mij, dan denk ik niet aan alle ellende op de wereld. Dan ben ik super gelukkig in mijn eigen wereld, of dat nu egoïstisch of niet ,
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
