Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Er zijn leuke dingen in je leven waar je graag naar toe gaat, er zijn minder leuke dingen die je toch ook meemaakt omdat het bij het leven hoort.
Zo vind ik een uitnodiging voor een bruiloft heel fijn, vooral als het zon ouderwetse bruiloft is, met muziek en wat toneelstukjes over de bruid en bruidegom, een polonaise, lekker eten en drinken (matig) Daar houd ik van, niet zon bruiloft met een deftige receptie met hangtafel ( zodat je niet op je gemak kunt zitten) want, daar is het niet voor bedoeld. Even feliciteren cadeau geven, een drankje en een bitterbal en dan eigenlijk met goed fatsoen weer wegwezen, dat vind ik echt naar.
Zo moest ik maandag naar een crematie, dat zijn dan de dingen van het leven die je niet graag doet, toch bewijs je een laatste eer aan een dierbaar persoon die het zelf niet ziet, maar de nabestaande erg blij mee zijn als je de moeite neemt. Ik weet wel, een kaart kan ook, maar als die personen me dierbaar zijn en me zo hebben gesteund toen, mijn man overleed, dan bewijs je die laatste eer aan de overledenen maar, ook aan de mensen die verder moeten zonder hun geliefde vader
Het was wel een hele onderneming, dan mis je het autootje waar je vroeger dan samen instapte en er zo naar toe kon gaan. Nu was ik om half 9 bij Joop om Rocky te brengen 10 over 9 met de bus naar het station.
De trein ging om 3 minuten over half 10, ik zou naar Heerhugowaard, daar overstappen naar Hoorn, van Hoorn naar Purmerend, daar naar mijn schoonzus die met haar man en haar moeder (mijn schoonmoeder) ook naar de crematie gingen. Ome Wim en Tante Lien waren eigenlijk niet echt familie, maar zijn wel altijd als familie beschouwd.
Mijn schoonvader en schoonmoeder hebben ome Wim en tante Lien (dat word je al gauw genoemd in Amsterdam, Ome of tante of opa en opoe, al waren ze dat niet van je) leren kennen toen ze kwamen wonen op een woning 3 hoog. Waar ome Wim en tante Lien ook woonde maar die (ik weet het niet zeker) op drie hoog achter.
Ze zijn 30 jaar buren geweest, hebben lief en leed gedeeld, tijdens de oorlog en daarna. Mijn schoonouders zijn toen verhuisd, maar ze zijn elkaar nooit uit het oog verloren, mijn man en zijn 2 zussen hadden er gewoon een tante en oom bij en toen ik later verkering kreeg met mijn man, wist ik ook niet beter of ome Wim en tante Lien waren familie. Nu is mijn schoonmoeder 87 jaar en alleen van de vier nog over en dat betreurd ze uitermate, het was ook een broos mensje wat naar de kist schuifelde om afscheid te nemen en dat moment deed mij de das om.
Het is al bijna vier jaar geleden dat Simon mijn man overleed, maar toch alles kwam weer terug toen ik moedertje zo zag schuifelen, want toen haar zoon overleed zei ze de woorden je lichaam is niet meer bij ons maar je ziel is nu bij je vader.
Toen braken de tranen, die ik best ingehouden had toch weer door. Ik zat bewust helemaal achteraan, zodat ik nu na de plechtigheid niet langs de kist hoefde, maar gewoon de zaal uit kon lopen en even op het toilet bij kon komen, want het was toch heftiger als dat ik dacht.
Daarna het condoleren, ging het weer goed en ik had graag nog wat met de kinderen van ome Wim en tante Lien (die was al eerder overleden) gepraat, maar Piet de man van mijn schoonzus had ons wel gebracht, maar die ging gelijk de auto halen en bleef er inzitten tot wij kwamen, dus het kopje koffie werd snel opgedronken, even gedag zeggen en dan weer naar huis.
Nu, voordat ik werkelijk thuis was, was het kwart over 8 savonds, het was me het dagje wel. De reis met de auto doe je in anderhalf uur, naar Amsterdam, Almere, maar met de trein kost het je zeker 2 en een half uur en niet door het traject, maar omdat de wachttijden tussen de treinen die ik moest hebben elke keer 20 minuten was. Dat maakte de rit zo lang en als je dan eindelijk in Den Helder bent is de bus net weg en moet je een uur wachten op de volgende bus. Toen had ik het niet meer, ik denk, ik neem een taxi als ik maar thuiskom, mooi niet, er stonden geen taxis meer bij het station
.
Het huilen stond me toen ook weer nader als het lachen, ik had er een hele dagreis opzitten en ik kon nog 1 uur wachten. Een hoeraatje voor de mobiel, ik wist dat mijn zoon naar voetballen was, dus die kon ik niet bellen, maar Iris waar Rocky, smiddags was, (hij zou bij haar blijven tot ik thuis was,) heb ik gebeld en de situatie uitgelegd, ze zei onmiddellijk je word wel even gehaald en binnen 10 minuten stond haar man met de auto voor het station, ik was echt blij dat ik kon instappen en naar huis kon gaan. Misschien denkt u wel, is dat nu alles, maar voor mij was het echt heel vermoeiend, toen ook nog thuis de kachel brandde, een lichtje aan was en Rocky mij tegemoet vloog, toen dacht ik waar heb ik dat aan verdiend, dat ik zulke goede vrienden heb, want Iris had dat thuis geregeld.
Kwart over 8 lag ik in bed, heb even tv gekeken om negen uur was ik zo gaar als boter en heb geslapen tot de andere dag 8 uur, heerlijk.
Ik was blij dat ik gegaan ben, maar toch ook weer heel erg blij dat ik weer thuis was. Het zijn de dingen die gewoon in je leven voorkomen, dat hoort er ook bij, maar als je nog met zn tweeën bent, is alles makkelijker, ook om samen je emoties te delen, alleen is toch maar alleen.
Zondag morgen 1 Maart,ik sliep nog lekker om half 9, toen Rocky van het voeteneind van mijn bed sprong.
Dat merkte ik gelijk ik werd er wakker van, ik wou me nog even lekker omdraaien,maar dat ging niet door.
Rocky bleef trippelen naar de tuindeur kwam dan weer terug naar de slaapkamer en stond met een scheef koppie naar me te kijken, zeggen kan hij niets maar duidelijk maken des te meer.
Als hij zo doet dan heeft hij toch hoge nood, anders kan hij wel tot half 11 op het voeteneind blijven liggen.
Dus ik moest er uit,badjas aan en Rocky even in de tuin laten
Ik doe de tuin deur open en raak gelijk in vervoering,het is stralend weer en als ik dan zo de sloot het weiland- en mijn tuin zie dan denk ik wat ben ik een bevoorrecht mens
Pak mijn camera en ga toch dit alles voor de zoveelste keer vast leggen, ik zie het toch iedere keer weer anders. Het rijtje kabouters, kabouters op de wip, grote schelpen
Overal lijkt er veel onkruid in mijn tuin die langzaam uit zijn winterslaap komt, maar al die groene kleine blaadjes zijn de blaadjes van de gele dotter die straks als een geel zonnetjes het voorjaar tapijt word.
Ik vind het zeker moeilijk om nu onkruid te wieden,ik weet niet wat plantje is of echt onkruid, tenminste wat ik als onkruid zie, ik denk alleen het gras.
Dus laat ik alles eerst flink groeien dan kan ik in ene het verschil zien en het er dan voorzichtig tussen uithalen.
Ik ben de Mevrouw die voor mij deze tuin heeft onderhouden, nog steeds dankbaar dat ze zoveel bolletjes in de tuin heeft geplant,ze komen nu weer allemaal lief te voorschijn, daar hoef je zelf helemaal niets aan te doen,als je het er maar niet uitschoffelt.
Rocky wil even in de tuin de deur mag dan niet dicht, dus nu zit ik een beetje bibberend achter mijn p c in mijn badjas want aankleden! nog even geen tijd, eerst mijn indrukken van deze ochtend opschrijven.
Als ik dan ook zo rond kijk in mijn tuin dan is het best wel rommelig, maar dat ben ik, ik heb verleden jaar getracht een beetje nette tuin aan te leggen ,een buurman had me daar bij geholpen , later echt tranen om dat ik alles veel te kaal vond, nu komt alles gewoon weer uit de grond en het word zeker niet weer zon nette tuin, dat is niets voor mij.
Overals zijn er wel hoekjes waar wat te zien valt, het halve lichaam in de vorm van een boomstam, heb ik uit het bos op mijn schouders meegesleept omdat het zon uitgesproken vorm had.( Toch maar even de deur dicht het is nog te koud, jammer want alleen van de geluiden uit de sloot en van de vogeltjes word ik al vrolijk) .
Er hangen nestkastjes aan de muur,maar een moet er 1 gerenoveerd worden de bodem is er onderuit dus dat moet veranderd dat is achterstallig onderhoud, nou ja zo lang er geen huur betaald word !Lekker zitje op de plaats, ik hoop dat het boompje weer zijn takken krijgt ben een beetje benauwd daar over, maar verleden jaar werd het ook weer een paraplu van schaduw dus dat zal dit jaar ook wel weer zo zijn.
U ziet wat een paar ogenblikken buiten in mijn tuin doet met mij, dan denk ik niet aan alle ellende op de wereld. Dan ben ik super gelukkig in mijn eigen wereld, of dat nu egoïstisch of niet ,
Na de verjaardag van mijn vriendin die toen 60 jaar werd, brachten Ron en Astrit mij weer naar huis. Ik zat zo met Ron te babbelen dat hij de verkeerde afslag nam niet naar Den Helder, maar de afsluit dijk. Daar kan je niet zomaar keren dus we moesten zowat de hele afsluitdijk (Een dijk die Friesland met Noord Holland verbind) over, voor we konden keren.
Het had erg hard gevroren, ik heb wat fotos gemaakt, het was een grauwe dag maar toch wou heel voorzichtig het zonnetje achter de wolken vandaan komen, er zijn aan het eind en begin grote sluizen, we moesten 'over' de weg weer terug keren
Ik heb gisteravond het sprookje Assepoester op de tv gezien. Het was een moderne versie ervan.
Geen tekenfilm maar, wel in de middeleeuwse tijd.
Assepoester is mijn favoriete sprookje, als klein kind had ik een sprookjesboek met hele mooie plaatjes, ik denk dat toen al mijn liefde voor kleinere beestjes is ontstaan, want Assepoester werd omringd door hele lieve muisjes, veel schattige vogeltjes en andere dieren.
Deze film was enig, de boze stiefmoeder en haar twee akelige zussen waren nu ook van de partij, hoewel de jongste zus wel veel met Assepoester op had.
De prins was een verwende jongen die, als hij uitgehuwelijkt werd de benen nam, zo vlucht hij weer een keer weg voor de soldaten van zijn vader, de koning. Hij wou bij een boerderij een paard lenen om aan de soldaten te ontsnappen, 'toevallig' het paard van Assepoester.Zij raapte net appels van de grond, ze herkende de prins niet, toen de man het paard wou meenemen werd hij bekogeld met appels die behoorlijk hard aankwamen.
Zo leerde Assepoester en de prins elkaar kennen, steeds kwamen ze elkaar tegen en iedere keer als de prins vroeg hoe ze heette, vluchtte Assepoester weg want ze wou niet dat de prins erachter kwam dat ze als dienstmeid door haar stiefmoeder en twee zussen werd behandeld.
Op een dag waren de prins en Assepoester in het bos aan het wandelen toen ze overvallen werden door zigeuners, de prins vocht voor wat hij waard was, maar de zigeuners waren met velen, Assepoester sprongwel bij een zigeuner op zijn rug, maar werd er afgegooid en viel lelijk op de grond.
De hoofdman van de zigeuners vond het wel stoer van Assepoester en zei:jij mag alles meenemen wat je kunt dragen en gewoon naar huis gaan. De prins lag ook voor pampus op de grond en hij zou er niet zo goed van afkomen, Assepoester vroeg voor alle zekerheid mag ik alles meenemen wat ik kan dragen? jazei de rovershoofdman. En wat denkt u? Ze gaat naar de prins en presteert het om hem op haar schouders te hijsen, en loopt heel moeizaam een paar passen met de prins op haar schouders weg. De rovershoofdman en de andere rovers wisten eerst niet hoe ze moesten kijken, maar zagen toch in dat ze er niets tegen konden doen, want woord is woord, de hoofdman moest lachen en gaf hun een paard zodat ze daar mee naar huis konden rijden
Oh, hun eerste kus, zo liefelijk, ik zat gewoon mee te zwijmelen, maar het duurde echt nog een tijdje voordat ze lang en gelukkig verder leefden.
Echt ik heb genoten het was heel erg knap gemaakt met veel humor maar ook best wel verdriet, want als die ene zus weer zo onuitstaanbaar was dan werd ik helemaal kwaad en dacht ik, ' geef dat mens een optater', maar zo ging dat niet in het sprookje. Maar zoals de meeste sprookjes eindigde het met zij leefden nog lang en gelukkig.
Gelukkig maar, want ik kan er redelijk de pest in krijgen, als er in een film waarvan ik ook vind dat ze elkaar moeten krijgen, dat niet gebeurd, dan is mijn avond verpest.
Erg hé, maar ik leef altijd ontzettent mee met een film, ik zit er als het ware in. Dus mijn avond was gisteren helemaal goed, deels doordat het zo heel anders werd gebracht echt van deze tijd, en! omdat ze elkaar kregen. Ik slaagde een hele diepe zucht toen de film uit was, ik heb super genoten.
Volendam is een heel mooi toeristen stadje aan het IJselmeer, ik weet het niet zeker, maar ik dacht dat het vroeger Zuiderzee hete maar door de afsluitdijk werd het IJselmeer. We waren vorig jaar met zon dagtocht mee, het is leuk dat je dan Volendam leert kennen,alleen er is dan een verkoop demonstratie bij die je wel moet volgen. Je hoeft niets te kopen maar het is erg langdradig, je zit uren in de bus en als je dan bij zon leuk plaatsje bent mag je precies 2 uurtjes rond lopen en kijken. Het is wel goedkoop, 10 euro voor de hele dag, daar krijg je koffie met een koekje voor, de reis, en warm eten, dus dat is niet veel geld. Ik doe zon reisje een keer per jaar dat vind ik genoeg.
Maar dan kan je toch leuke fotos maken en aangezien dat mijn hobby is, niet dat ik fanatiek ben, ik vind gauw mijn fotos mooi hoor .
Nog wat fotos van Schellinkhout, ik had er echt veel genomen om dat ik gewoon alles even mooi vind aan het dorp.
Ook het wandelen op de dijk langs het ijselmeer is zo een verademing, vooral smorgens heel vroeg als er nog weinig verkeer is ,danis hetnet of de wereld ontwaakt.
Ja, het was vakantie deze week voor de kinderen, ik had beloofd dat ze mochten komen logeren, het kwam papa Chris wel mooi uit, als het op vrijdagavond kon, tot zaterdag 1 uur, mam, kan dat? Dat kan hoor, gezellig, dus daar kwam het span met twee schattige koffertjes, van die linnen koffertjes met een rits. Daar zaten de schone kleertjes in, op de ene koffer stonden lieveheers beestjes en op de andere Jip en Janneke. Deze koffertjes waren niet zo groot, maar toen kwamen ergrote plastiek boodschappen tassen de auto uit, natuurlijk dat waren de 10 knuffels (ieder 5), Sven heeft een enorme krokodil als hij hem rechtop houdt is de krokodil net zo groot als zijn oma, dus die lag opgerold en er was een schattig zacht zeehondje, een egeltje, ik dacht een knuffelhondje nog, de vijfde weet ik niet meer, van Indra weet ik er nog twee, een grote roze knuffel en Bambi, dat is wel een van haar lievelingsknuffel.
Dus alles mee naar binnen, pappa kus, Indra had even in de auto gehuild omdat ze mamma alleen moest laten, maar dat was bij oma gauw over.
We hebben het heel erg gezellig gehad, alleen oma had tompoezen gehaald (dat is een soort gebak met pudding ertussen) en dat lusten ze echt niet, nou oma is verslaafd, dus weggooien? Nee, zonde toch, ik kreeg zaterdagmiddag visite om te rummikubben, die was verplicht 1 tompoes op te eten en de ander was dan toch maar voor mij. Heerlijk hoor, maar smorgens waren de kinderen en ik even bij Joop geweest, want die was jarig, (Joop heeft nu loopgips, dus is weer veel mobieler) krijgen ze van Joop een groot stuk taart, met veel slagroom maar ook pudding, ja, u voelt hem al aan, dat lusten we niet, ik lust wel de koek, dus slagroom opzij, pudding van de koek af en eten dan maar.
Toen ik de bordjes later naar de keuken bracht, grijnsde de heerlijke slagroom en super lekkere pudding mij zo aan, ik heb een grote lepel genomen en met echt schandalige grote happen alles van de bordjes leeggegeten, ik dacht ze zien het toch niet. Mis dus, want toen ik naar de kamer ging zei iemand van de visite, je doet wel stoer om net geen gebak te nemen, maar de restjes in de keuken smaakten lekker, zeker? De visite was naar de w c geweest en had mij in de keuken zien snaaien (Amsterdams woord voor snoepen) Ja, ik keek wel een beetje beteuterd maar ja het leed was al geschied.
We zijn een uurtje bij Joop geweest, het werd drukker en de kinderen verveelde zich een beetje, dus het was tijd om op te stappen. Thuis nog een spelletje Mens erg je niet gedaan, toen kwam Chris het grut weer ophalen, ik was echt behoorlijk moe, alleen al van het zeker twintig keer per middag, Oma Oma Oma Sven kan zich redelijk alleen vermaken, maar Indra wil alle aandacht, een kleinkind van haar oma hoor, ik vind het ook heerlijk om aandacht te krijgen.
Het was super gezellig en ze vinden Oma haar thee het allerlekkerste van de hele wereld, (warm water, theezakje er even in, theezakje eruit, 2 klontjes suiker en een scheutje melk, dat is het geheim). Langzaam slaag ik vast voor mijn diploma oma zijn.
Het was al een hele tijd geleden dat ik naar een rommelmarkt geweest ben.
Ik las in de zondagskrant dat er een werd gehouden in de sporthal. Ik belde, mijn zoon Chris, of hij ook geen zin had, maar hij had het erg druk in zijn huis. Monique wil 1 maart in haar eigen woning zitten, dus er moet van alles en nog wat van de ene woning naar de andere verhuisd worden. Chris was 1 of eigenlijk 3 lampen (drie lampjes naast elkaar) aan het ophangen boven zijn eettafel, dat wilde niet zoals hij wou, dus een beetje geïrriteerd was Chris wel. Mam ik breng u wel even, maak ik gelijk een lijstje van wat ik nog nodig heb, misschien komt u nog wat tegen, oké?Prima.Chris brengt mij om 12 uur naar de rommelmarkt, intree koste 1 euro 80.
Ik vond het heerlijk om weer eens lekker tussen de rommeltjes te duiken, ik moest voor Chris kijken naar koffie-,thee-, suiker-, en spaghettibus, koffie filterhouder en een prullenbakje. Ik dacht thuis, ik neem niet meer mee als 10 euro want neem ik 20 of 30 euro mee, dan maak ik het ook op.
Ja en dan kom je ogen te kort hé, bij de derde kraam kwam ik al hele leuke puzzels tegen voor de kleinkinderen twee spelletjes een kleine prullenbak van het lijstje van Chris, dus ik had al een hele tas vol en toen moest ik nog aan de markt beginnen. Ik mocht van een mevrouw de tas zolang bij haar laten staan, ik zou hem komen halen als ik naar huis ging.
Ik heerlijk aan het snuffelen, kom dus drie bussen tegen van het merk Brabantia leuke licht gele bussen, verderop een pastapot maar achteraf blijkt de spaghetti iets te lang, Chris vond de pot leuk, dus doet hij er macaroni in.
Zo jammer, ik had fotos willen maken bij mijn verhaal, maar ik ben dat totaal vergeten doordat ik zo hebberig werd van al die leuke spullen.
Maar dan is 10 euro best weinig hoor, ik heb nog een mooi tulpenvaasje voor Chris kunnen vinden een fijn boek voor mijzelf, toen waren de centjes op.
En dan is er niets meer aan hé, zonder geld kun je niet kopen, Ik mocht Chris bellen als ik naar huis wou, Chris komt en we gaan naar huis. Ik ging naar Joop om Rocky op te halen, Joop vroeg "wat heb je allemaal gekocht"?, ga ik enthousiast vertellen, kom op het kleine prullenbakje en kinderspeelgoed, oh hemel die heb ik nog bij die mevrouw laten staan, dat is toch ook zonde.
Ik dorst Chris amper te bellen, want de lamp hing nog steeds niet, ik zeg tegen Joop Chris gaat uit zijn dak als ik hem vertel dat ik wat vergeten ben.
Ik heb toch moed gevat en Chris weer gebeld, het duurde even voor hij aan de telefoon kwam en zijn stem klonk niet vrolijk. "Chris sorry, maar ik heb een tas laten staan bij een mevrouw, Chris zeker niet blij ik kom er aan, ik vast naar buiten, zodat hij niet hoefde te wachten. Zijn gezicht stond op onweer, ik kon amper instappen en hij scheurde gewoon weg, bleek dat hij echt pech had met de lamp en dat hij er net mee in zijn handen stond boven de eethoek toen ik belde, ik kan me er wel iets bij voorstellen hoor. Ik hield me maar muisstil, ben naar binnen gelopen, die mevrouw dacht al dat ik het vergeten was. Gauw weer naar buiten, Chris was toch wel blij met het prullenbakje, dus heeft mij weer bij Joop afgezet, ik heb Rocky opgehaald, fijn naar huis. Hoera, mijn eigen gezellige huisje.
Daar mijn schatten bekeken, ik had drie puzzels voor Sven en Indra, die heb ik zelf eerst even gelegd, want als er een puzzelstukje ontbreekt dan gaan ze gelijk weer weg, want dat vind ik zelf verschrikkelijk. Dit was een dagje rommelen en het rommelt altijd veel te veel in mijn hoofd, anders was ik de tas niet vergeten, maar ik was heel erg afgeleid door al die andere mooie dingen die ik zag, toch blij dat ik niet meer geld had meegenomen want dat was geheid op gegaan.
Ik zou visite krijgen uit Amsterdam, een aangetrouwde neef met zijn vrouw en kleindochter.
Ze waren nog niet in mijn woning geweest, dus u snapt het vast, toch als een wervelwind mijn woning door, hier wat opruimen, die schoenen uit de gang, even een lapje over het glas van de salontafel enz. Zo het raam open van de slaapkamer even luchten, daar gaat de bel, ja hoor daar zijn ze gezellig, (had eerst de slaapkamerdeur dicht omdat het raam open stond )
Eerst maar even een bakje koffie dan het huis bezichtigen, laat ik de slaapkamerdeur openstaan, we zitten in de kamer hoor ik ineens belletjes, en belletjes betekent alarm, Kurt de kat van de buurvrouw in aantocht. Ja hoor, hij was zo door mijn slaapkamerraam gesprongen, dus die kan ik ook niet meer opendoen. Ik dacht laat maar, ik zit in de kamer vogeltjes zijn veilig, mis dus, Kurt ging achter de stoel waar nota bene de neef op zat om, en gaf de vogelkooi evengoed een mep.
Neef pakt 'Kurt' bij zijn nekvel en gooit hem de tuin in, even later kwam Iris met Macho om te gaan wandelen met mij en Rocky, we moesten heel voorzichtig de tuindeur open doen want 'Kurt' lag al weer op de loer, maar hij had niet op Matscho gerekend die haat katten, nou dat werd een gebrul van Matscho 'Kurt 'als een haas er van door. Maar omdat ik visite had en niet mee kon, wou ze Rocky wel meenemen, de kleindochter wou wel mee om met Rocky en Iris te wandelen.
Toen Lincy, zo heet de kleindochter, terug kwam en weer in de kamer ging zitten trok ze in ene wit weg, haalde vlug haar beentjes van de vloer.
Ik zag een hele grote zwarte spin lopen onder de bank is hij",oh dat klopt dat is mijn huisspin ik zie hem al een paar dagen lopen, maar als ik een papiertje pak is hij weg, ik op mijn knieën onder de bank kijken, geen spin.
Even later kom ik met bordjes waar brood op lag naar binnen, zie ik de huisspin rennen, dus ik geef een brul naar de neef, kijk even waar hij naar toe gaat dan pak ik even een papiertje, de spin liep zich nu vast in de hoek van de kamer ik gaf het papiertjes aan de neef die pakt de spin en verfrommelt het papier helemaal. Dat was helemaal de bedoeling niet van mij, ik pak ze altijd heel voorzichtig en dan doe ik ze naar buiten, deze keer had de spin pech en moest hij het met de dood bekopen. De visite naar huis, Rocky en ik boodschappen doen.
Ik had de tuindeur wel dicht gedaan, maar niet op slot, we komen thuis ik doe de deur open en het eerste wat ik hoorde waren belletjes, dus u snapt het al, Kurt zat in de kamer, de vogeltjes ondersteboven op de grond. De tuindeur wagenwijd open. Toen werd ik lichtelijk hysterisch, ik heb Kurt met een bezem het huis uitgemept, de buurvrouw gebeld, dat ik het zat was. De buurvrouw kwam hem halen en ik vroeg wat ze er aan ging doen? ja, het enigste is dat ik hem moet laten afmaken, jij bent de enige die klaagt dus zeg het maar. Ja, dat is ook wat moois, nu word het op mijn bordje gelegd wil ze van mij een beul maken, ik vond dat niet eerlijk.
Buurvrouw weg met een blazende Kurt, ik was behoorlijk gestrest heb Chris mijn zoon gebeld, die kwam en heeft met de Buurvrouw gepraat, ze zou nogmaals proberen Kurt binnen te houden. Als hij weer binnen komt gaat Chris maatregelen nemen. Dan brengt hij hem naar het asiel in overleg met de buurvrouw.
Ja, je moet hem gewoon flink meppen dan blijft hij wel weg, ergens heb ik geen hekel aan Kurt, ik ben dan ook niet blij met de rol van kattenmepper, maar hoe het dan moet? Dit was best wel een dagje met stress.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
