xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Assepoester

Ik heb gisteravond het sprookje Assepoester op de tv gezien. Het was een moderne versie ervan.

Geen tekenfilm maar, wel in de middeleeuwse tijd.

Assepoester is mijn favoriete sprookje, als klein kind had ik een sprookjesboek met hele mooie plaatjes, ik denk dat toen al mijn liefde voor kleinere beestjes is ontstaan, want Assepoester werd omringd door hele lieve muisjes, veel schattige vogeltjes en andere dieren.

Deze film was enig, de boze stiefmoeder en haar twee akelige zussen waren nu ook van de partij, hoewel de jongste zus wel veel met Assepoester op had.

De prins was een verwende jongen die, als hij uitgehuwelijkt werd de benen nam, zo vlucht hij weer een keer weg voor de soldaten van zijn vader, de koning. Hij wou bij een boerderij een paard lenen om aan de soldaten te ontsnappen, 'toevallig' het paard van Assepoester.Zij raapte net appels van de grond, ze herkende de prins niet, toen de man het paard wou meenemen werd hij bekogeld met appels die behoorlijk hard aankwamen.

Zo leerde Assepoester en de prins elkaar kennen, steeds kwamen ze elkaar tegen en iedere keer als de prins vroeg hoe ze heette, vluchtte Assepoester weg want ze wou niet dat de prins erachter kwam dat ze als dienstmeid door haar stiefmoeder en twee zussen werd behandeld.

Op een dag waren de prins en Assepoester in het bos aan het wandelen toen ze overvallen werden door zigeuners, de prins vocht voor wat hij waard was, maar de zigeuners waren met velen, Assepoester sprong  wel bij een zigeuner op zijn rug, maar werd er afgegooid en viel lelijk op de grond.

De hoofdman van de zigeuners vond het wel stoer van Assepoester en zei:’’jij mag alles meenemen wat je kunt dragen en gewoon naar huis gaan.” De prins lag ook voor pampus op de grond en hij zou er niet zo goed van afkomen, Assepoester vroeg voor alle zekerheid ‘mag ik alles meenemen wat ik kan dragen?’’ ”ja”zei de rovershoofdman. En wat denkt u? Ze gaat naar de prins en presteert het om hem op haar schouders te hijsen, en loopt heel moeizaam een paar passen met de prins op haar schouders weg. De rovershoofdman en de andere rovers wisten eerst niet hoe ze moesten kijken, maar zagen toch in dat ze er niets tegen konden doen, want woord is woord, de hoofdman moest lachen en gaf hun een paard zodat ze daar mee naar huis konden rijden

Oh, hun eerste kus, zo liefelijk, ik zat gewoon mee te zwijmelen, maar het duurde echt nog een tijdje voordat ze lang en gelukkig verder leefden.

Echt ik heb genoten het was heel erg knap gemaakt met veel humor maar ook best wel verdriet, want als die ene zus weer zo onuitstaanbaar was dan werd ik helemaal kwaad en dacht ik, ' geef dat mens een optater', maar zo ging dat niet in het sprookje. Maar zoals de meeste sprookjes eindigde het met “zij leefden nog lang en gelukkig.”

Gelukkig maar, want ik kan er redelijk de pest in krijgen, als er in een film waarvan ik ook vind dat ze elkaar moeten krijgen, dat  niet gebeurd, dan is mijn avond verpest.

Erg hé, maar ik leef altijd ontzettent mee met een film, ik zit er als het ware in. Dus mijn avond was gisteren helemaal goed, deels doordat het zo heel anders werd gebracht echt van deze tijd,  en! omdat ze elkaar kregen. Ik slaagde een hele diepe zucht toen de film uit was, ik heb super genoten.

Eliza