Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
Eliza
In voormalig Joegoslavië waren veel zwerf honden, dat vond ik heel erg, maar deze hond lag aan een klein stukje kettig in de zon, een heel klein hokje als eventuele schuilplaats, ik weet niet wat ik zieliger vond. Je ziet hele armoedige huizen, maar ook hele mooie grote huizen, grote verschillen. Prachtig uitzicht over een valei. De berg was ook reuzachtig. Eerste foto is een eethuisje, we wilden een snellehap dus we namen een hamburger, die was echt niet te eten, zonde.
Het is echt al weer een tijdje geleden dat het zo gestormd heeft. Het is bar en boos, moest net en tuinstoel uit mijn nieuwe tuintje halen. Hij was er achterover in geklapt, boven opmijn bolchrysant , ja daar doe ik het niet voor.Ik kijk nu net uit het raam de prullenbak is open gewaaid, als ik dat laat zitten is de prullenbak morgen vol water, maar het is niet erg aanlokkelijk om nu naar buiten te gaan. Wauw de wind staat precies op het huis, moeilijk om de deur open te maken, de prullenbak is dicht daar heb ik wat opgezet, mijn tuinklompjes naar binnen anders regen die ook vol. Ik heb een vest aangedaan, ik denk wel zal ik de kachel aan doen? maar ik ga straks tv kijken in mijn slaapkamer, dan kruip ik gewoon lekker onder de dekens.
Mijn vriend heeft opgebeld dat hij weer zonder ongelukken thuis is gekomen, hij moet drie uur rijden, en het heeft onderweg ook gestormd, toen hij belde was er hier nog weinig aan de hand , kan ik nu niet meer zeggen.
Leer om 'Nee' te zeggen. Als je ergens 'Nee' tegen zegt, omarm je iets anders, dat je waardevoller vind, nog meer.
*
Geniet van 'gewone'' dingen. In je hart weet je dat prachtige, gewone dingen je gelukkig kunnen maken en je troost kunnen bieden. Laat je hart deze boodschap overbrengen naar je hoofd.
*
Het valt niet altijd mee om te beseffen dat je genoeg hebt. Stel jezelf dagelijks de vraag: 'Moet ik nu echt nog meer hebben?'
Vandaag de tuin nog even nagelopen, ik ben er nog lang niet, het terras moet nu nog schoon gemaakt worden tussen de tegels moet het gras er uit gehaald worden. Maar dat is voor latere zorg, ik heb even genoeg van tuinieren.
Vandaag heb ik een overwinning op mij zelf gehaald. Ik ben met mijn vriend op de hoge uitkijktoren geweest. Ik heb hoogte vrees, dacht met mijn wrakkige knieën dat red ik nooit. Voor dat ik die kijkoperaties aan mijn knieën kreeg zei mijn vriend als een grap:
als jij geholpen bent aan je knieën gaan wij die uitkijktoren op
Nu ben ik al en tijd geleden geholpen, iedere keer als we langs de uitkijk toren liepen zei hij:
Ben je al zo ver.
Daar heb ik vandaag een eind aan gemaakt, we liepen er langs en daar kwam het weer:
en zullen we?
ja dat is goed,kom mee.
Nou daar keek hij wel een beetje van op, wij eerst de berg op waar de toren bovenop stond. Toen had ik al zo wat een appelflauwte ik had geen adem meer. Er stond een bankje, vriend al een beetje grijnzen zo van:
die gaat zitten en we kunnen weer terug
Niet dus, ik was uitgepuft en toen begon de klim naar boven. Arme Rocky die moest ook mee naar boven, die loopt nooit trappen maar nu wel. Ik ben bang dat hij morgen met een paar manke pootjes voor mijn staat, mij verwijtend aan kijkend:
dat is jouw schuld
Wat was ik blij dat er boven op de toren ook een bank stond daar viel ik amechtig op, maar !! ik heb het gered, het uitzicht was mooi, naar beneden was minder, ik keek steeds tussen traptreden door naar beneden. De berg weer af vond ik het moeilijkst, ik ben zijwaarts er afgelopen hele kleine stapjes.
Ja zo ziet de tuin er nu uit, ik vind het nog drie keer niks, het is zo tuttig, zo kneuterig? zo alles op'n rijdje. Nu is het schoffelen geblazen. we hadden eerst voor 20.00 planten gekocht, maar die verdwenen in het niets dus later nog de paarse asters en de gele planten er bij gehaald, maar ik vind het nog kaal hoor.
Aan het licht in mijn huiskamer moet ik nog wennen de lege tuin is niet meer zo leeg, ik heb de raad van mijn lieve schoonzus opgevolgd en;
heide plantjes, mini viooltjes , 2 bol chrysanten en een begonia gekocht. In het tuincentrum was de verleiding zo groot er stond zo veel moois ik kon niet kiezen. Toen ik deze planten op de kar had dacht ik echt dit is genoeg, maar nu ze in de tuin staan zie je ze bijna niet terug, dus morgen toch nog even weer terug naar het tuincentrum heerlijk want er stond nog zo veel wat ik graag mee wou nemen.
Ik heb vandaag erg veel spierpijn gehad, donderdag dus eerst een uur zwemmen met echt deze keer pittige oefeningen in het water, toen ik thuis kwam lag er nog n grote berg tuinafval in de tuin ik dacht als morgen de tuinman terug komt zou het toch prettiger zijn als hij verder kon werken en zich niet om het afval hoeft te bekommeren. Hij had wel al heel veel afval en boomstamstukken van de perenboom naar de vuilnisstort plaats gebracht, deze berg was voornamelijk kleine stukken van de perenboom veel wortels van de planten die hij er uit gehaald had. Veel dennennaalden van de dennenboom die hij ook mooi heeft gesnoeid. Ik heb geen groene grote bak waar je dat normaal in doet, het moest in zakken maar elk takje stak gewoon door de zak heen. Ik denk ik doe het gewoon, ik gooi dit kleine spul onder de knotwilgen langs de slootkant, de slootkant verzakt heel erg dus ik dacht dat vul ik mooi op. Heb alles keurig netjes platgetrapt en neer gelegd. Natuurlijk terwijl ik met armen vol het fiets pad oversteek komt er een mevrouw langs die zegt;
dat vind ik niet netjes van u
Waar ik het vandaan haalde weet ik niet maar ik zei
ik heb er een vergunning voor.
Ik voelde me lelijk betrapt. Het ergste komt nog vanmorgen zag ik ook WEER de lui van de gemeente om het onkruid tussen de hegjes achter onze tuin te schoffelen. Mij hart sloeg een slag om, straks zien ze het tuinafval bij de boom nog leggen. Ik ben gewoon niet hard genoeg voor zulke uitspattingen, het tuin afval vergaat echt wel, in het bos valt ook alles op de grond ze maken zelf van boomstammen allemaal muurtjes. In ieder geval ik ben zeker wel tien keer heen en weer gelopen, dus in de tuin bukken armen vol pakken door het hek van mijn tuin friemelen, over het pad onder de boom weer bukken zo veel mogelijk langs de kant netjes neerleggen ja, ja, ik word er weer moe van als ik het lees. Dus vandaag veel spierpijn maar het was voor een goed doel, een fris en fruitig tuintje.( fruitigniet meer de perenboom is weg)
Helppp...wat heb ik nu weer gedaan, alles was echt wel te hoog en te veel, de peren boom had dit jaar weinig peren gegeven de takken van de peren boom hingen over de tuin van de buren. Ik kon het zelf niet klaren dus een tuinman erbij."Mevrouw wat wil u?" "de peren boom moet er aangeloven " Een tak van de peren boom viel over het boompje heen, dat als een paraplu'tje in het midden van tuin staat. Boompje z'n pruik half geschalpeerd. Dus boompje helemaal van zijn pruikje ontdaan, oh.. wat een licht, oh... wat kaal helpp...
Fijn dat ik foto's heb van hoe het was, ook een beetje schreinend. Maar alles komt wel weer goed, het duurd alleen een tijdje. Eliza
Waarom zwerft mijn hart, vergeefs in het rond? Rust toch ergens uit! Zoals alles uit zichzelf ontstaat, zo zal het wordden, en niet anders. Aan het verleden moet je niet denken en ook geen gedachten over de toekomst vormen: geniet hier de vreugden die onverwacht gaan en komen.
Bhartrahari
*
Een kreeft greep met haar scharen, een slang en sprak daarbij, een vriend van mij moet recht zijn en wars van draaierij.
Vandaag is het echt wisselvallig. Vanmorgen scheen de zon we wilden ons rondje lopen, we waren nog niet bij het eerst bankje in Marieëndal of een dikke bui overviel ons, we gingen terug we waren bijna uit Marieëndal scheen de zon weer. Nou kom op dan toch ons rondje maar, ja niet dus we waren nu even verder als het bankje, daar was weer een bui, en de lucht voorspelde niet veel goeds dus rechts om keer en niet meer bedenken, bijna thuis scheen de zon weer vrolijk. De buurvrouw kwam vanmiddag het zonnetje scheen;
zullen we nu ons rondje lopen?
prima doen we .
Inmiddels was ik met Rocky voor de tweede keer kledder nat geregend we waren even een kopje thee drinken bij Joop. Dan kan ik wel gaan wachten tot de regen ophoud, maar hoelang duurt dat?. Nu heerlijk ons rondje gewandeld toen we vlak bij huis waren vielen al weer de eerste regendruppels, geen ramp Rocky weer afdrogen hij liep te bibberen als een juffers hondje hij heeft toch zon hekel aan water.
Het gaat niet zo, dat je ineens de geest zult geven. Bij élk verdriet verlies je kleine beetjes leven, er komt van lieverlee een leegte in de lijven, met net te weinig fut om langer hier te blijven, en alle pijn en alle tranen die je schreit, ze zijn een duit in 't zakje van de eeuwigheid.
*
Dood
Ga maar even zitten , Dood, Ik ben net bezig aan een vers, een héél vers krentenbrood.
*
Doodgewoon
Het doet je goed eens aan de dood te denken, je dagen worden er wat duidelijker van, je dient te weten dat geen mens voor je kan leven, maar ook, dat niemand anderds voor je sterven kan.
Ik spreek er 's avonds wel es over met de kind'ren of 'k maak 'n grapje met de dood, dat kan geen kwaad, als j ' overpeinst waar je ten slotte komt te 'liggen', dan weet je af en toe wat beter waar je 'staat '.
Ik herinner mij nog heel goed de ochtend dat mijn man heel verdwaast naar boven kwam, hij was naar het toilet en zou weer gaan slapen, maar op het toilet was mijn man omgevallen, wel weer opgestaan naar boven gegaan en mij wakker gemaakt om dat te vertellen. Ik zag zijn gezicht, de mond hing aan een kant neer, mijn man zijn vader had een maand of twee geleden een hersenbloeding gehad die had ook de mond toen zo erg scheef, maar dat was heel veel erger als wat mijn man had. Toch schrok ik enorm, Chris onze zoon was inmiddels ook wakker geworden en was ook erg angstig omdat we dat met Opa pas meegemaakt hadden. Ja toen de dokter kwam moest mijn man naar het ziekenhuis, inmiddels was er uitval van zijn benen, later in het ziekenhuis deden zijn handen het ook niet meer, hij kon heel moeilijk praten, ja het was best heftig. Hij heeft toen een maand in het ziekenhuis gelegen, door heel veel doorzettingsvermogen en door eindeloos oefeningen doen kon hij weer goed praten, zijn armen en handen waren weer in orde, maar mijn man was wel veranderd in karakter. ik heb toen een gedicht gemaakt. Dit is al jaren geleden mijn man is al 7 overleden, maar misschien troost het iemand die het ook mee maakt.
Mijn man, is nu mijn kind wat ik zelf heel moeilijk vind. door een herseninfarct geveld, zijn we samen even uitgeteld. Maar het leven gaat door, is de kreet, dat is iets wat je zelf wel weet. Maar hoe? pak je alles weer op, je hele wereld staat op zijn kop. Je man was je steun en toeverlaat, maar nu alles anders gaat, weet ik het soms niet meer. Je vraagt je af keer op keer, doe ik het goed, doe ik het fout? niets is meer vertrouwd. Maar eens hoop ik te weten en het dan niet, steets weer te vergeten. Ik weet, ik doe altijd mijn best, de tijd doed de rest.
Haren op haar benen heeft ( mijn scheer apparaat is kapot)
Als een berouwvolle zondaar met het hoofd naar beneden loopt
( ik weet nog steeds niet goed raadmet mijn overgewicht,
bovendien heb ik er een zere voet door gekregen).
Met een kapsel dat verpest is door de vele permanentjes.
Toen ik mij zelf laatst in en winkelruit zag schoot ik in de lach, ik ben precies mijn moeder op die leeftijd!
Maar wat zie ik als ik naar mijzelf kijk?
Een vrouw met leuke ogen, die als ze in een goed humeur is uitgesproken schalks kijken.
Mijn rechter ooglid is iets langer dan het linker, dat is mijn permanente knipoog voor mens en dier.
Als ik lach geeft mijn ietwat onvolmaakt gebit er wat persoonlijks aan.
Kortom ik zie mijzelf niet als Mevrouw schoonheidfout,maar als een aardige verschijning
Verder voel ik mij meer dan alleen mijn uiterlijk.
Ik ben een sociaal betrokken mens, ben voor velen een uithuilschouder.
Alles bij elkaar een tevreden mens het laatste wat ik van plan ben is, mij te neer laten slaan door een paar uiterlijkheden die wat beter hadden gekund.
Overgeschreven van Mevrouw T. Noorddijk
Dit verhaal had ik gelezen in de Libelle een weekblad. Dat was al in 1997
Ik vond het toen zo goed dat ik het in een boekje geschreven heb. Ik heb dat boekje gevonden en vind dat het nu nog meer op mij slaat. Ik vind het zo positief , daar kan ik een voorbeeld aan nemen.
Hinkel-de-pinkel, daar komen wij aan. we hebben geen kouzen en schoenen meer aan. Al met de handjes op de rug, hinkel-de-pinkel en dan weer terug
*
'k Moet dwalen, 'k moet dwalen, langs bergen en langs dalen. Daar komt een kleine springer in het veld, hij zwaaide met zijn hoed, hij stampte met zijn voet. Kom, laten wij nu dansen gaan, dansen gaan, en de anderen moeten blijven staan.
*
Hier is de sleutel van de Bibelebontse berg. Op de Bibelebontse berg daar staat een Bibelebonts huis wonen Bibelebontse mensen. en die Bibelebontse mensen hebben Bibelebontse kinderen. En die Bibelebontse kinderen eten Bibelebontse pap met een Bibelebontse lepel uit een Bibelebontse nap
* Dit laatste versje ken ik goed, maar ik weet niet meer het spelletje wat er bij hoort ? Of was het ook zo'n aftel versje?
Kruip wat dichter bij elkaar, geef elkaar een pakkert als opeens vanbinnenuit de liefde volop flakkert en vind je niet de woorden haar alles uit te leggen, geen nood, het lijf kan af en toe de mooiste dingen zeggen.
*
Liefde
Als je voelt dat de kern van alle leven de liefde is, en dat zonder liefde geen leven zou zijn, dan is dat misschien de gedachte die je op de been houdt als alles net even ànders gaat dan je had gedacht.
*
Paar
Soms horen mensen duid'lijk bij elkander je kunt het zien- die twee dat is een paar de een is wel de één, maar óók de ander soms horen mensen zichtbaar bij elkaar.
Gelukkig ze bestaan nog de heren, de mannen die nog met respect kijken naar een vrouw, die complimenteus zijn, heerlijk gewoon daar hou ik van.
Dus geen man die zegt
ik heb het tegen u hond,
geen man die zegt:
ik had je niet gezien ,
maar een oudere vriendelijke man die ik bijna elke dag tegen kom in Marieëndal , die toen het zonnetje even achter de wolken vandaan kwam zei :
de zon gaat schijnen als ik u zie
Nou dan smelt ik hoor, mijn dag kan al niet meer stuk.
Het is gek maar als ik ga wandelen met Rocky ga je toch uit kijken naar de andere mensen met hun hondje die er ook dagelijks lopen.
De mevrouw met haar twee kleine bruine hondjes, de ene loopt altijd aan de riem de andere loopt los, zo nieuwsgierig als ik ben vroeg ik laatst eens: waarom mag deze niet los?
Hij mag niet los omdat hij dan in het water springt en zo ver weg zwemt, dat ik er niet meer bijkan en ik niet weet hoe lang hij dat volhoud
De mevrouw met de grote herdershond die niet bijt maar zo dreigend is, die zon kabaal maakt, als ze mensen ziet met honden slaat die mevrouw al een ander pad in. Dan die vriendelijke mijnheer, zijn hond is een spierwitte boxer, een vrouwtje, die een robuuste borst heeft, een stevige kont en zeer vriendelijk is. (Ik heb wat met die hond ra ra hoe kan dat? ) De man heeft sneeuwwit haar en de boxer hoort gewoon bij hem. Dan die hele grote mijnheer, die loopt met twee hele kleine vederlichte hondjes die je zo in je jaszak doet, het is een grappig gezicht die hele grote man en die sierlijke kleine hondjes, ik denk dan, die man heeft vast een heel klein hartje met veel liefde voor zijn hondjes.
Ja zo ziet u maar, een hond zorgt er voor dat je de dag kan beginnen met iets vertrouwt.
Klein kinderen worden groot, ze zitten niet meer op mijn schoot. Ze groeien boven mij uit, nemen nu zelf vaker gezond fruit. Mijn schoenmaat is 38 best klein, Sven zijn voeten voelen zich in maat 40 pas fijn.
Nu was het nog mooier, ik kon een longfunctie onderzoek doen via het Asmafonds. Dat kan nooit geen kwaad dus wij er heen. Moesten we ons gewicht en lengte opgeven, als we dat niet invulde zouden we daar gewogen en gemeten worden. Nou dat kan ook geen kwaad, ik was aan de beurt, mocht mijn schoenen wel uitdoen met wegen, ik schrok mij een ongeluk, 89 kilo.
Ik trek een kilo af voor u kleren, 88 kilo .
Ik schrijf het gewoon keihard op en dan? Thuis is mijn oude weegschaal een ietsepietsie liever die gaf 84.5 aan het gewicht schommelde van 80 kilo naar 85 kilo en omgekeerd. Daar hij (of zij? ) dat al zon 5 jaar doetmaakte ik er niet zo veel van. Af en toe natuurlijk een dieet die met de zelfde vaart weer vergeten werd. Oké nu mijn lengte, dat was helemaal heftig.
U bent 1 meter 53,
ik verschoot helemaal, op mijn nieuwe paspoort dit jaar aan gevraagd staat; 1 meter 55.
Dat kan niet zei ik nog al heftig.
Op mijn oude paspoort stond zelfs; 1 meter 57.
Ja mevrouw het spijt me, maar met het ouder worden krimpt u.
Nou lekker dan, ik moet maar niet honderd worden dan moeten ze mij met een vergrootglas zoeken. We gingen naar huis, onderweg zou ik nog even een boodschap doen in het winkelcentrum. In het winkelcentrum kom ik een bekende tegen, ik roep:
hallo Kees Kees keek eens om en zei;
He Els, ik had je helemaal niet gezien
Nou ja! ik hoef niet eens meer ouder te worden ze zien me nu al niet meer.
Hoewel wij leven met verdriet nadat de dood jou van ons nam. Er blijft een band die niemand ziet en niemand ooit verbreken kan.
* De kikkers kwaakten luid vennacht, De paarden gingen buiten. De sering begon te bloeien, De vogels gingen fluiten. De lammeren sprongen in het land, Jouw liefde voor mens en natuur Hield mensen hand in hand Veel verder als dit laatste uur.
*
Het diepste verdriet word zo dikwijls verzwegen Voor het diepste geluk schieten woorden te kort; Wij zijn met ons diepste verlangen verlegen Waar het liefste bezit slechts herinnering wordt.
Idereen heeft wel eens een slechte dag, maar elke dag depressief zijn verwoest je leven. We zullen ons probleem moeten onderkennen en eraan werken We moeten ontdekken waar onze gevoelens vandaan komen. Waneer is het begonnen?Wat zijn de onderliggenden oorzaken? Wat helpt? Wat niet? Er is soms een lijdensweg voor nodig geweest om tot de 38 wijze inzichten in dit boekje te komen. Ze maken duidelijk dat er hoop is... en dat je van alle kanten hulp kunt krijgen.
nummer 27
Probeer minder op jezelf gericht te zijn door je aandacht op iets of iemnad anders te richten: op een hobby, op iets wat je graag doed of maakt, op je tuin, op een huisdier, op de buurvrouw, op een familielid, op iemand die je hulp kan gebruiken of op een project waarmee je bezig wil zijn.
Het waait hier nu pittig de lucht is licht grijs, de zon wil er wel door heen piepen maar dat lukt niet erg. Koud is het niet, even lekker zo. Gisteren was het gewoon nog super warm.
Dit was uw weervrouw, nu over naar de orde van de dag.
Weet u, ik heb wat met bloemen maakt niet uit wat voor bloemen, wilde bloemen, uit de tuin bloemen, uit de bloemenwinkels bloemen, als het maar bloemen zijn. Echt voorkeur heb ik niet alleen maak je me niet echt blij met orchideeën. Dat vind ik zon keurige deftige bloem die ruimte nodig heeft om te schitteren, ze zijn echt wel erg mooi maar ik heb dan liever een veldboeket .
Laatst had ik een klein boeketje bloemen gehad, dat was erg leuk ingepakt, er zat een servet om heen in een paars ruitje, er zat een nep bloemetje in ook met een ruitje op zijn bolletje, de bloemen heb ik met verpakking zo in de vaas gezet dat stond erg leuk, de bloemen die ik toen kreeg zijn al lang dood, maar de verpakking daar ben ik zuinig mee omgegaan ik koop bloemetjes n beetje in de kleur van het servet en het nep bloemetje, ik heb er al drie keer weer plezier van gehad.
Aan het prikkeldraad hangen de dauwdruppels door de zon beschenen, het zijn net kleine glinsterende diamanten. Uit de bomen hoor ik aan alle kanten dikke druppels vallen, aan de kant van het pad zie ik geel witte lange stengels omgevallen kris kras door elkaar van een soort onkruid, aan het eind van de lange witte stengels zit het overblijfsel van de witte kante bloem die er eerst was, nu zijn het doorzichtige handjes met kleine bruine vingertjes.
Er zijn wat hoge graspollen daartussen hebben de spinnen hun ragfijn web gespannen, het zijn er wel tien bij elkaar, ze wiegen zachtjes in de wind, in mijn verbeelding zie ik al die spinnen wasdag houden en die webben ophangen, ze zijn zo kunstig gemaakt. Aan de bomen krijgen de bladeren die net op handen lijken een goudbruin randje omhun blad, op de grond is de herfst al in aantocht, bruine, gele, groene, bronskleurig bladeren liggen als een tapijt op het grindpad. De zon schijnt door de bomen en dan zie ik stralen door de bomen heen, als de bladeren waaien en ritselen filtert de zon allemaal lichtjes. De stilte is machtig het geeft rust, het gras is kledder nat van de mist die gisteravond als een deken overal aanwezig was.
Dit is het wonder van de NATUURdie ik vanmorgen mocht zien. Dit moment maakt me klein en bescheiden.
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
Dit waren voor mij niet de prettigste momenten van de reis, de bergen waren te hoog, de weg behoorlijk smal, en naar beneden kijken was helemaal niet van toepasing voor mij. Ik vond het echt griezelig, dat tunneltje leek net de maag van de Walvis die Jonas ooit ingeslikt had.. Maar ik had een uitstekende chaufeur, applaus voor mijn vriend, die voelde zich helmaal in zijn sas.
wie was het die de zon verzon toen de allereerste dag begon die sterren aanstak voor de nacht het eerste vlokje sneeuw bedacht wie blies de wind zijn adem in gaf mens en dier hun wezen wie schreef de teksten, welke pen voor merels en voor mezen
je voelt als iemand huilt of lacht of als de regens zingen dat zich één grote lieve kracht verbergt in alle dingen
We mogen nu niet meer mopperen,het is alweer een prachtige na zomerdag. De zon hoog aan de hemel de lucht blauw met een paar van die wollige wolkjes.
Ik heb vanmorgen een lichte teleurstelling te verwerken gehad. Arme ik, met Rocky liep ik in Marieëndal, komen er allemaal mannen aan op cross fietsen die reden behoorlijk hard, de eerst schreeuwde dan ook:
vrouw met hond
ik ging aan de kant staan de mannen zeiden keurig gedag,er was er eentje bij die wou lollig doen,die zei:
oh wat een schattje
Dus ik helemaal verguld:
Ja hé
En toen kwam de klap:
ik bedoel de hond
Ik heel stoer:
Bedankt namens de hond
Jahoe kan ik nou denken dat iemand mij nog schattig vind, een wandelend worstje op pootjes. Nee hoor dit is een grapje, alleen vond ik het niet stoer van die man om dit te zeggen, hij wou stoer doen tegen over zijn vrienden, misschien is zijn dag nu wel helemaal toppie.
Zwemmen in het water ? of zwemmen in het geld? Een zeer moeilijk keuze voor mij. Als ik zou zwemmen in het geld, is dat niet zo zacht en vloeiend als water, maar dan zou ik wel een mooi huis kunnen kopen daar in een binnenzwembad en dus alle dagen in mijn eigen zwembad heerlijk zwemmen.
Maar dan zwem je in je eentje rond misschien met wat badeentjes, maar er zijn geen hele leuke zwemmaatjes waar je mee kan lachen, ook mee kan huilen, waar je onder het zwemmen lekker mee kan kletsen?
Snapt u dat het een moeilijke keuze is? Ik zou echt wel elke dag in een zwembad willen zwemmen, ik voel me dan zo luchtig, ik voel me licht, ik beweeg me soepel ik voel totaal niet al die vele kilos die overbodig zijn.
Weet u wat!Ik ga toch maar voor het water, voor mijn gezellig zwemmaatjes, dat kan door geld niet vervangen worden.
Het is al weer een paar jaar geleden, het was indrukwekkend, ik was er niet zo blij mee, het was mij te hoog ik kreeg last van mijn hoogtevrees. Maar ja ik doe alles, ( bijna alles) voor een leuke foto hé.
Ik zit achter mijn pc, met een lekker sneetje brood, een overheerlijk kopje Ameretto koffie en ga even vertellen wat er gebeurde vanmorgen.
Om half 10 ging ik met Rocky aan de wandel richting Marieëndal, komen we op de nieuwe brug was er een happening aan de gang, zo jammer dat ik het fototoestel niet mee had. Zeker 60 mensen zouden gaan kanoën en aangezien ik dat graag met mijn kleinkinderen wou doen bleef ik geïnteresseerd op de brug staan kijken hoe die mensen alleen al in de kano stapte.
Twee dames vonden dat ze te lang moesten wachten voor dat zij in konden stappen die namen de kano mee om aan de andere kant van de brug de kano te water te laten. Een vriendin stond hoog op de kant, de andere vriendin zou de kano wel in het water laten, de vriendin die hoog stond gaf de kano een zet van de toch wel wat schuine kant, die ging behoorlijk hard de vriendin beneden zag hem voorbij schieten (wij ook ) ze wou nog het eind van de boot pakken maar helaas die schoot weg en ze valt voorover te water helemaal kopje onder. Al zou je niet willen lachen het gebeurd gewoon. Er kwamen natuurlijk mannen kijken hoe de dame in het water lag, ze staan nog te lachen laat n man een heel lang gerekt poepje echt van; r..tttttttt... nou toen was het helemaal lachen ik dacht dat meiden konden giechelen maar mannen kunnen dat ook, nou giechelen?, het was meer bulderen ze kwamen echt niet meer bij dat werkte ook aanstekelijk voor mij.
Twee vrienden zouden van de schuine helling aan de andere kant van de brug ook naar beneden glijden. De ene doet het goed die zit in de kano op de kant laat zich naar beneden glijden de punt van de boot komt keurig omhoog en hij glijd netjes te water. De ander zou dat ook doen, maar wat hij verkeerd deed weet ikniet, bij hem ging de punt diep het water in en de man rolde met boot en al onderste boven het water in. Even later ja hoor aan de andere kant weer een klant te water en zo werden het er 5 die echt tot op hun velletje nat waren. De dame en drie heren gingen zo nat tocht de kano in maar de laatste mijnheer die moest zijn bril zoeken in het water, zijn mobiel zou het waarschijnlijk niet overleven die was er klaar mee, hij ging naar huis droge kleren aantrekken hij zou de kanos per fiets volgen en dan evengoed koffie en middageten en dergelijke mee doen. Dit vind ik cadeautjes van de dag daar word je toch vrolijk van. Alleen vraag ik mij nu wel af of ik ooit nog met mijn kleinkinderen dit ga ondernemen???
De eerste september dagen zijn fijne nazomer dagen. Veel zon, weinig wind, lekkere temperatuur.
Dus ??? De tuin opruimen? Was wel de bedoeling maar er kwam niets van.
Laat opgestaan, lekker ontbijt, even na zitten, dan invallen tafeltje dekje, maaltijden in warm houd dozen doen die buiten het verzorgtehuis naar mensen gebracht worden, die mensen wonen nog op hun zelf maar koken geen warm eten meer. Dat duurt een half uur er zijn zieken en nog vakantiegangers, dus invallen geblazen, 3 keer deze week. Helemaal geen bezwaar, woon tien minuten lopen van het verzorgtehuis ik vind het wel leuk om even ergens anders te zijn, het is eenvoudig werk, dus alleen maar gezellig,
Twaalf uur afspraak Rocky naar de trimster, zijn vachtje moest weer korter prettig voor hem nu het nog zo warm is. Bij de trimster aangekomen voelde Rocky nattigheid hij wou rechts omkeer, nu is hij vast dankbaar het zal niet zo warm zijn ik vond hem schattig. Toen ik hem ophaalde was hij al klaar en zat hij achter tralies (bens?)dat vond ik een rot gezicht, hij was wat eerder klaar en de andere klant stond al te wachten, blij dat ik hem kon verlossen. Thuis gekomen de voordeur in en de achterdeur uit, heerlijke wandeling met Rocky gemaakt even zijn stress van het knippen eruit gewandeld. Ja en toen!! werd ik drie keer in mijn benen gebeten door? geen krokodil geen tijger geen haai, maar een miezerige steekvlieg , het jeukt en het prikt brrr, daarna had ik geen puf meer om de tuin op te ruimen dus morgen weer een dag
Mijn moeder zei altijd : van uitstel komt afstel , maar het blijft toch liggen helaas doen de kabouters in mijn tuin niet stiekem snacht het werk dat ik laat liggen, jammer.
Hop Marjanneke stroop in het kanneke laat de poppetjes dansen! Eertijds was de prins in 't land en nu de kale Fransen.
*
Waar ben je dan geweest? Bij tante, bij tante! Waar ben je dan geweest? Bij tante op het feest. Wat heb je daar gehad? Een koekje, een koekje! Wat heb je daar gehad ? Een koekje met een gat.
*
Goeienavond, tante Betje goeienavond, ome Jan en ons moeder laat je vragen of je niet een, komen kan, met de kleine poppedeine, met de grote bom-bam? Goeienavond, tante Betje, goeienavond, ome Jan.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
