Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Klein kinderen worden groot, ze zitten niet meer op mijn schoot. Ze groeien boven mij uit, nemen nu zelf vaker gezond fruit. Mijn schoenmaat is 38 best klein, Sven zijn voeten voelen zich in maat 40 pas fijn.
Nu was het nog mooier, ik kon een longfunctie onderzoek doen via het Asmafonds. Dat kan nooit geen kwaad dus wij er heen. Moesten we ons gewicht en lengte opgeven, als we dat niet invulde zouden we daar gewogen en gemeten worden. Nou dat kan ook geen kwaad, ik was aan de beurt, mocht mijn schoenen wel uitdoen met wegen, ik schrok mij een ongeluk, 89 kilo.
Ik trek een kilo af voor u kleren, 88 kilo .
Ik schrijf het gewoon keihard op en dan? Thuis is mijn oude weegschaal een ietsepietsie liever die gaf 84.5 aan het gewicht schommelde van 80 kilo naar 85 kilo en omgekeerd. Daar hij (of zij? ) dat al zon 5 jaar doetmaakte ik er niet zo veel van. Af en toe natuurlijk een dieet die met de zelfde vaart weer vergeten werd. Oké nu mijn lengte, dat was helemaal heftig.
U bent 1 meter 53,
ik verschoot helemaal, op mijn nieuwe paspoort dit jaar aan gevraagd staat; 1 meter 55.
Dat kan niet zei ik nog al heftig.
Op mijn oude paspoort stond zelfs; 1 meter 57.
Ja mevrouw het spijt me, maar met het ouder worden krimpt u.
Nou lekker dan, ik moet maar niet honderd worden dan moeten ze mij met een vergrootglas zoeken. We gingen naar huis, onderweg zou ik nog even een boodschap doen in het winkelcentrum. In het winkelcentrum kom ik een bekende tegen, ik roep:
hallo Kees Kees keek eens om en zei;
He Els, ik had je helemaal niet gezien
Nou ja! ik hoef niet eens meer ouder te worden ze zien me nu al niet meer.
Hoewel wij leven met verdriet nadat de dood jou van ons nam. Er blijft een band die niemand ziet en niemand ooit verbreken kan.
* De kikkers kwaakten luid vennacht, De paarden gingen buiten. De sering begon te bloeien, De vogels gingen fluiten. De lammeren sprongen in het land, Jouw liefde voor mens en natuur Hield mensen hand in hand Veel verder als dit laatste uur.
*
Het diepste verdriet word zo dikwijls verzwegen Voor het diepste geluk schieten woorden te kort; Wij zijn met ons diepste verlangen verlegen Waar het liefste bezit slechts herinnering wordt.
Idereen heeft wel eens een slechte dag, maar elke dag depressief zijn verwoest je leven. We zullen ons probleem moeten onderkennen en eraan werken We moeten ontdekken waar onze gevoelens vandaan komen. Waneer is het begonnen?Wat zijn de onderliggenden oorzaken? Wat helpt? Wat niet? Er is soms een lijdensweg voor nodig geweest om tot de 38 wijze inzichten in dit boekje te komen. Ze maken duidelijk dat er hoop is... en dat je van alle kanten hulp kunt krijgen.
nummer 27
Probeer minder op jezelf gericht te zijn door je aandacht op iets of iemnad anders te richten: op een hobby, op iets wat je graag doed of maakt, op je tuin, op een huisdier, op de buurvrouw, op een familielid, op iemand die je hulp kan gebruiken of op een project waarmee je bezig wil zijn.
Het waait hier nu pittig de lucht is licht grijs, de zon wil er wel door heen piepen maar dat lukt niet erg. Koud is het niet, even lekker zo. Gisteren was het gewoon nog super warm.
Dit was uw weervrouw, nu over naar de orde van de dag.
Weet u, ik heb wat met bloemen maakt niet uit wat voor bloemen, wilde bloemen, uit de tuin bloemen, uit de bloemenwinkels bloemen, als het maar bloemen zijn. Echt voorkeur heb ik niet alleen maak je me niet echt blij met orchideeën. Dat vind ik zon keurige deftige bloem die ruimte nodig heeft om te schitteren, ze zijn echt wel erg mooi maar ik heb dan liever een veldboeket .
Laatst had ik een klein boeketje bloemen gehad, dat was erg leuk ingepakt, er zat een servet om heen in een paars ruitje, er zat een nep bloemetje in ook met een ruitje op zijn bolletje, de bloemen heb ik met verpakking zo in de vaas gezet dat stond erg leuk, de bloemen die ik toen kreeg zijn al lang dood, maar de verpakking daar ben ik zuinig mee omgegaan ik koop bloemetjes n beetje in de kleur van het servet en het nep bloemetje, ik heb er al drie keer weer plezier van gehad.
Aan het prikkeldraad hangen de dauwdruppels door de zon beschenen, het zijn net kleine glinsterende diamanten. Uit de bomen hoor ik aan alle kanten dikke druppels vallen, aan de kant van het pad zie ik geel witte lange stengels omgevallen kris kras door elkaar van een soort onkruid, aan het eind van de lange witte stengels zit het overblijfsel van de witte kante bloem die er eerst was, nu zijn het doorzichtige handjes met kleine bruine vingertjes.
Er zijn wat hoge graspollen daartussen hebben de spinnen hun ragfijn web gespannen, het zijn er wel tien bij elkaar, ze wiegen zachtjes in de wind, in mijn verbeelding zie ik al die spinnen wasdag houden en die webben ophangen, ze zijn zo kunstig gemaakt. Aan de bomen krijgen de bladeren die net op handen lijken een goudbruin randje omhun blad, op de grond is de herfst al in aantocht, bruine, gele, groene, bronskleurig bladeren liggen als een tapijt op het grindpad. De zon schijnt door de bomen en dan zie ik stralen door de bomen heen, als de bladeren waaien en ritselen filtert de zon allemaal lichtjes. De stilte is machtig het geeft rust, het gras is kledder nat van de mist die gisteravond als een deken overal aanwezig was.
Dit is het wonder van de NATUURdie ik vanmorgen mocht zien. Dit moment maakt me klein en bescheiden.
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
Dit waren voor mij niet de prettigste momenten van de reis, de bergen waren te hoog, de weg behoorlijk smal, en naar beneden kijken was helemaal niet van toepasing voor mij. Ik vond het echt griezelig, dat tunneltje leek net de maag van de Walvis die Jonas ooit ingeslikt had.. Maar ik had een uitstekende chaufeur, applaus voor mijn vriend, die voelde zich helmaal in zijn sas.
wie was het die de zon verzon toen de allereerste dag begon die sterren aanstak voor de nacht het eerste vlokje sneeuw bedacht wie blies de wind zijn adem in gaf mens en dier hun wezen wie schreef de teksten, welke pen voor merels en voor mezen
je voelt als iemand huilt of lacht of als de regens zingen dat zich één grote lieve kracht verbergt in alle dingen
We mogen nu niet meer mopperen,het is alweer een prachtige na zomerdag. De zon hoog aan de hemel de lucht blauw met een paar van die wollige wolkjes.
Ik heb vanmorgen een lichte teleurstelling te verwerken gehad. Arme ik, met Rocky liep ik in Marieëndal, komen er allemaal mannen aan op cross fietsen die reden behoorlijk hard, de eerst schreeuwde dan ook:
vrouw met hond
ik ging aan de kant staan de mannen zeiden keurig gedag,er was er eentje bij die wou lollig doen,die zei:
oh wat een schattje
Dus ik helemaal verguld:
Ja hé
En toen kwam de klap:
ik bedoel de hond
Ik heel stoer:
Bedankt namens de hond
Jahoe kan ik nou denken dat iemand mij nog schattig vind, een wandelend worstje op pootjes. Nee hoor dit is een grapje, alleen vond ik het niet stoer van die man om dit te zeggen, hij wou stoer doen tegen over zijn vrienden, misschien is zijn dag nu wel helemaal toppie.
Zwemmen in het water ? of zwemmen in het geld? Een zeer moeilijk keuze voor mij. Als ik zou zwemmen in het geld, is dat niet zo zacht en vloeiend als water, maar dan zou ik wel een mooi huis kunnen kopen daar in een binnenzwembad en dus alle dagen in mijn eigen zwembad heerlijk zwemmen.
Maar dan zwem je in je eentje rond misschien met wat badeentjes, maar er zijn geen hele leuke zwemmaatjes waar je mee kan lachen, ook mee kan huilen, waar je onder het zwemmen lekker mee kan kletsen?
Snapt u dat het een moeilijke keuze is? Ik zou echt wel elke dag in een zwembad willen zwemmen, ik voel me dan zo luchtig, ik voel me licht, ik beweeg me soepel ik voel totaal niet al die vele kilos die overbodig zijn.
Weet u wat!Ik ga toch maar voor het water, voor mijn gezellig zwemmaatjes, dat kan door geld niet vervangen worden.
Het is al weer een paar jaar geleden, het was indrukwekkend, ik was er niet zo blij mee, het was mij te hoog ik kreeg last van mijn hoogtevrees. Maar ja ik doe alles, ( bijna alles) voor een leuke foto hé.
Ik zit achter mijn pc, met een lekker sneetje brood, een overheerlijk kopje Ameretto koffie en ga even vertellen wat er gebeurde vanmorgen.
Om half 10 ging ik met Rocky aan de wandel richting Marieëndal, komen we op de nieuwe brug was er een happening aan de gang, zo jammer dat ik het fototoestel niet mee had. Zeker 60 mensen zouden gaan kanoën en aangezien ik dat graag met mijn kleinkinderen wou doen bleef ik geïnteresseerd op de brug staan kijken hoe die mensen alleen al in de kano stapte.
Twee dames vonden dat ze te lang moesten wachten voor dat zij in konden stappen die namen de kano mee om aan de andere kant van de brug de kano te water te laten. Een vriendin stond hoog op de kant, de andere vriendin zou de kano wel in het water laten, de vriendin die hoog stond gaf de kano een zet van de toch wel wat schuine kant, die ging behoorlijk hard de vriendin beneden zag hem voorbij schieten (wij ook ) ze wou nog het eind van de boot pakken maar helaas die schoot weg en ze valt voorover te water helemaal kopje onder. Al zou je niet willen lachen het gebeurd gewoon. Er kwamen natuurlijk mannen kijken hoe de dame in het water lag, ze staan nog te lachen laat n man een heel lang gerekt poepje echt van; r..tttttttt... nou toen was het helemaal lachen ik dacht dat meiden konden giechelen maar mannen kunnen dat ook, nou giechelen?, het was meer bulderen ze kwamen echt niet meer bij dat werkte ook aanstekelijk voor mij.
Twee vrienden zouden van de schuine helling aan de andere kant van de brug ook naar beneden glijden. De ene doet het goed die zit in de kano op de kant laat zich naar beneden glijden de punt van de boot komt keurig omhoog en hij glijd netjes te water. De ander zou dat ook doen, maar wat hij verkeerd deed weet ikniet, bij hem ging de punt diep het water in en de man rolde met boot en al onderste boven het water in. Even later ja hoor aan de andere kant weer een klant te water en zo werden het er 5 die echt tot op hun velletje nat waren. De dame en drie heren gingen zo nat tocht de kano in maar de laatste mijnheer die moest zijn bril zoeken in het water, zijn mobiel zou het waarschijnlijk niet overleven die was er klaar mee, hij ging naar huis droge kleren aantrekken hij zou de kanos per fiets volgen en dan evengoed koffie en middageten en dergelijke mee doen. Dit vind ik cadeautjes van de dag daar word je toch vrolijk van. Alleen vraag ik mij nu wel af of ik ooit nog met mijn kleinkinderen dit ga ondernemen???
De eerste september dagen zijn fijne nazomer dagen. Veel zon, weinig wind, lekkere temperatuur.
Dus ??? De tuin opruimen? Was wel de bedoeling maar er kwam niets van.
Laat opgestaan, lekker ontbijt, even na zitten, dan invallen tafeltje dekje, maaltijden in warm houd dozen doen die buiten het verzorgtehuis naar mensen gebracht worden, die mensen wonen nog op hun zelf maar koken geen warm eten meer. Dat duurt een half uur er zijn zieken en nog vakantiegangers, dus invallen geblazen, 3 keer deze week. Helemaal geen bezwaar, woon tien minuten lopen van het verzorgtehuis ik vind het wel leuk om even ergens anders te zijn, het is eenvoudig werk, dus alleen maar gezellig,
Twaalf uur afspraak Rocky naar de trimster, zijn vachtje moest weer korter prettig voor hem nu het nog zo warm is. Bij de trimster aangekomen voelde Rocky nattigheid hij wou rechts omkeer, nu is hij vast dankbaar het zal niet zo warm zijn ik vond hem schattig. Toen ik hem ophaalde was hij al klaar en zat hij achter tralies (bens?)dat vond ik een rot gezicht, hij was wat eerder klaar en de andere klant stond al te wachten, blij dat ik hem kon verlossen. Thuis gekomen de voordeur in en de achterdeur uit, heerlijke wandeling met Rocky gemaakt even zijn stress van het knippen eruit gewandeld. Ja en toen!! werd ik drie keer in mijn benen gebeten door? geen krokodil geen tijger geen haai, maar een miezerige steekvlieg , het jeukt en het prikt brrr, daarna had ik geen puf meer om de tuin op te ruimen dus morgen weer een dag
Mijn moeder zei altijd : van uitstel komt afstel , maar het blijft toch liggen helaas doen de kabouters in mijn tuin niet stiekem snacht het werk dat ik laat liggen, jammer.
Hop Marjanneke stroop in het kanneke laat de poppetjes dansen! Eertijds was de prins in 't land en nu de kale Fransen.
*
Waar ben je dan geweest? Bij tante, bij tante! Waar ben je dan geweest? Bij tante op het feest. Wat heb je daar gehad? Een koekje, een koekje! Wat heb je daar gehad ? Een koekje met een gat.
*
Goeienavond, tante Betje goeienavond, ome Jan en ons moeder laat je vragen of je niet een, komen kan, met de kleine poppedeine, met de grote bom-bam? Goeienavond, tante Betje, goeienavond, ome Jan.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
