Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Van morgen behoorlijk in een dipje, vanmiddag nu weer zo blij met mijn pc. Ik heb mooie email gekregen met zalige muziek. Mijn vriendin Joke kwam na mijn wat treurige telefoontje gelijk, om mij vanmiddag wat op te fleuren, dan al die fijne email met hele mooie muziek en mooie beelden, wat heerlijk dat al die email vrienden en vriendinnen er zijn. Ik heb net luidkeels zitten mee zingen met Elvis Presley ook mee getrommeld en hard gegild (ECHT WAAR) met een stoere mars: tatada tatada tatadatata. De buren weten even niet wat hun overkomt, maar ik voel me er prettig bij.
Vandaag was het niet zo heet, wel zonnig maar met een lekker windje. Joke en ik hebben ons favoriete spelletjes 'rummi kuppen' gespeeld. Heerlijk zitten babbelen, fijn als je weer even kan lachen, we kunnen het goed samen vinden. En dan is de dag waar ik zo tegen op zag, toch weer bijna om. Gisteren ben ik trouwens tussen 2 katten gesprongen die heel erg aan het vechten waren. Ik had nog nooit gezien dat katten zo konden vechten. Ja, u snapt het al de roden kater Kurt was er bij en de kater van de buurman op de hoek. De buurman dorst niet veel te doen de haren vlogen in het rond, ik kon dat echt niet aan zien.
Ik denk dan geen seconde na ik doe gewoon. Ik was met Rocky aan het lopen ik had de hondenriem dus in mijn hand, daar heb ik de katten mee uit elkaar geslagen en Kurt in zijn nekvel gepakt. Ja de buurman zei: als de een ophoud en wegloopt, springt de andere er boven op, dan moet je er toch 1 in zijn nekvel grijpen, hij bromde als een beer de oortjes lagen plat op zijn koppie, maar ik had er toch alle vertrouwen in dat hij mij niets zou doen, gelukkig was dat ook zo. Van morgen kwam de buurman met een foto die hij uitgeprint had, van en rode kat, bijna Kurt, die boven op het toetsenbord van een pc lag, ik had het verteld dat Kurt dat ook doet als hij de kans krijgt. Hij zei: buurvrouw ik vond het zo stoer dat je er tussen kwam, ik heb deze foto voor je uitgeprint omdat je er over verteld had.Dat vond ik aardig, dus dan begint de dag somber maar kan zo veranderen in een fijne dag, alleen maar door wat aardige dingen en een vriendin die even gewoon tijd voor je maakt.
Ja, misschien is dat helemaal niet interessant voor u, maar het helpt mij gewoon, om mij zelf weer even aan te pakken. Misschien is het herkenbaar voor sommige. Ik zit in een klein dipje, voor dat het weer een olifant word! terwijl het misschien iets ter grote van een muis is, schrijf ik het maar vanmij af.
Ik heb even mogen genieten van SAMEN wandelen, SAMEN eten, SAMEN gezellig koffie ergens drinken, dat is weer over, niet dat ik zielig ben, echt niet maar ik ben zon droppie die het toch weer bij haar zelf zoekt, ben ik toch te dik? ben ik te druk?, wat doe ik fout,? verwacht ik te veel? wil ik nog te veel romantiek? Ik ben natuurlijk al best wat ouder, is het dan gewoon heel anders? Is het meteen hand in hand lopen belachelijk? Ik vond het heerlijk, omdat als je partner in een rolstoel zit je dat niet kan, niet dat mijn man zo hand je in handje man was, hij vond altijd dat ik moest WETEN!! dat hij enorm van mij hield, maar ik vond het juist zo fijn als er geknuffeld werd even die aai over je bol. Was vaak best een beetje jaloers als ik mensen hand in hand zag lopen. Wil ik dat misschien inhalen?, is dat te veel van het goede? Als ik het zo lees, dan ben ik bang dat het ook zo is. Altijd wil ik die bevestiging , je bent best wel in orde, je kunt gerust een hoop dingen, hoe vaak heb ik daar niet overgeschreven. En toch verval ik weer in dat suffe zelfbeklag. Ga me schamen, er is zoveel leed in de wereld, wat moet ik toch te zeuren dan.
Zon 3 jaar terug zat ik zwaar in een dip. Dacht dat het leven voor mij niet veel waarde meer had, ik had alles al beleeft, wat moest ik nog. Toen heeft een goede vriend mij telkens weer met enorm veel geduld verteld, dat ik er best mocht zijn, ik mijzelf niet zo negatief moest bekijken, dat werd niet 1 keer maar een heleboel keer steeds maar weer herhaald,ik schaam mij, dat het nu net lijkt of het allemaal voor niets is geweest. Maar dat is echt niet zo. Ik heb zoveel over fotografie en de computer geleerd, levens lessen gekregen dat, nu ik alles weer op schrijf het gewoon weer terug komt.
Vandaar dat van mij afschrijven, het beurt mij weer op, het zegt:
MENS MAAK ER GEWOON WEER HET BESTE VAN EN 'ZEUR' NIET
De kleinkinderen, Sven en Indra zouden een paar uurtjes komen, het is erg warm, dus ik bedacht; laat ze lekker poedelen met water altijd goed. Ja dan bedenk ik dat wel, maar dan het uitvoeren! Ik had geen bad. Gelukkig een buurvrouw had er wel een, het was nog nieuw en zat nog in de verpakking. Leuk maar geen pomp er bij om het op te blazen. Als ik zeker had geweten dat als ik met mijn mond ging blazen, ik dan zelf meteen super slank werd en alle lucht in het bad zat, dan zat ik misschien nu nog te blazen. Maar dat is fantasie, zo verstandig ben ik wel. Wat nu? De fiets pomp, nee dat ging niet, goede raad is duur. Als ik iets belooft heb, dan wil ik dat ook beslist, dus erg goed na denken. Bij de buren gevraagd of die iets wisten, nee geen idee, kwam wel een buurman met zo'n klein fietspompje dat langs je fiets vast zit, maar dat ging ook niet. Hoera! er was een buurman die had de oplossing, ik moest met het badje even naar zijn auto lopen dat was aan de overkant, de buurman kon nu met een compressor waar hij ook de banden van zijn auto mee kan oppompen, het badje vol pompen zo dat ik het kon vullen met water. Viel wel een beetje tegen, ik kon geen vol bad naar het grasveld sjouwen dus het badje op het grasveld en dan maar emmers water dragen.
Warm warm warm!
Warm is lekker, het zonnetje erbij
Maar heel erg warm, is toch echt niets voor mij
De kleinkinderen die zijn in hun sas.
In een grote koele waterplas
Sven voelde zich al te groot.
Voor Indra geen nood,
heb ik het bad helemaal voor mij alleen.
Heerlijk zo als het zonnetje op haar natte buikje scheen.
Sven met het waterpistool maakte ook lol,
zó bleef het bad niet vol.
"Oma mag er nog wat water bij?
Oma nu echt niet blij.
Zitten al 6 grote emmers water in
Oma heeft even geen zin,
ahhhhh oma toe nou
Oma liep al weer gauw.
"De laatste 2 emmers, ik doe het niet meer,
ik sjouwpas de volgende keer weer".
Je ziet hun genieten ze hebben het fijn,
oma blij dat ze er voor hun kan zijn.
Oma geniet nog meer,
dus graag tot een volgende keer.
Joop en hond Bennie komen ook even kijken, Bennie laat trots zien dat hij 2 stokken en 1 bal in zijn bek kan dragen
Als je 40 jaar word, zul je het weten ook, leuke kaarten van zijn vrienden gekregen.
"Helppp!! waar planten ze mij nou"?
Kijken wat er in die envalop zit, gezellig met z'n allen zo
Joop heeft de salade voor Chris gemaakt, heerlijk, maar hij kijkt of hij zeggen wil, "Als je er maar afblijft".
Chris versierd de tuin altijd met gekleurde lampjes heel gezellig.
Als het oranje pannetje op tafel komt, weet Indra al hoe laat het is "Ohh Oma heb je bowl( vers fruit op sap) gemaakt?" Het pannetje is nog van mijn moeder die het ook altijd in de ijskast zetten met vruchten bowl, ik vind het fijn om het weer te gebruiken voor mijn kleinkinderen, ik heb dan ook weer die herinnering aan mijn moeder en haar 'bowl '
Alle soorten vers fruit kunnen er in, eventueel blikjes kan ook, maar vers fruit is wat steviger: Aardbeien Annanas Kersen, even de pit er uit halen Kleine stukjes appel Persikken Manderijnen, wel zo veel mogenlijk de witte draadjes van de mandderijnen er afhalen Druiven Peer Meloen
Allemaal in kleine stukjes het sap van eventuweel blikfruit er bij, appelsap of jusorang, limonade siroop, voor volwassen mensen kan er wijn bij. Wat water, tot het fruit onder staat, het lekkerst is als het een nachtje in de ijskast staat, dan smullen maar.
Mensen die niet gauw fruit pakken, kunnen dit maken en dan elke dag een flink portie er van eten, dan komt u toch aan u fruit toe,
Het vriendinnetje van Indra moest eerst even voorzichtig proeven, maar vond het ook best lekker.
Al met al moeten we een jaartje wachten voor we weer jarig zijn, ik hoop in alle gezondheid, maar dat is in de toekomst kijken en dat gaat gelukkig niet.
Mijn jongste broer en schoonzuster hadden voor een fijne verrassing gezorgd, ze hadden Hilleke mijn zusje wat gehandicapt is meegenomen dat vond ik geweldig, ik ben erg blij met mijn broer en zijn vrouw. Na mijn vader en moeders dood, heeft mijn jongste broer toch wel de taak van mijn ouders overgenomen, samen met mijn zus en zwager zorgen zij voor het wel en wee van mijn zus. Ik had de verzorging van mijn man, dus kon er niet zo zijn voor haar als ik zou willen.
2 neefjes samen met hun nintendo? alles electronisch, speelgoed van deze tijd.
Dan natuurlijk de verjaardags cadeau's iedere keer zeg ik zelf, we moeten er mee stoppen ik geef jou verleden week een cadeau, en nu geef jij mij een cadeau. Maar toch vind ik het wel spannend om cadeaus uit te pakken, het hoort zo echt bij een verjaardag. Al die felicitaties en mooie kaarten, iedereen bedankt die aan mij gedacht heeft.
Ik was blij dat mijn schoonmoeder er nog bij was, aangezien dat ze al 88 jaar is. Mijn schoonzus en zwager (kant van mijn man), nemen Oma steeds mee zo lang het nog kan. Ja het is gewoon zo dat er altijd wel iemand is die meer de zorg op zich neemt omdat ze dicht bij wonen, en altijd klaar staan voor mijn schoonmoeder, dat mag wel eens gezegd worden
Is hun eigen spelletje een beetje gedaan?, dan gauw even achter de computer van Oma gegaan.
Joop heeft zijn zondagse hoed op gedaan speciaal voor mij.
Als je dus hoogtevrees hebt dan valt het niet mee om een foto van de grond te maken die zo ver weg is. Het is dat ik zo graag alles wil fotograveren om het later terug te zien , het gaf wel afleiding maar dat ik de bibbers had mag u best wel weten.
Daar weer zo'n boomkroonpad bewaker.
Prachttig mooi plaatje van die fijne dennenappeltjes.
Nogmaals even naar de grond gekeken, brrrrrrr.
Omhoog kijken ging beter
Wat ik hier in zag, dat mag u zelf invullen, het is een amandelboom met de vrucht in de buiten schil.
Dit was het laaste trapje naar boven, vandaar uit keek je over de bomen heen, ik voelde me al heel stoer dat ik zo ver was gekomen die laatste trap ging ik niet op. Chris mijn zoon en kinders zaten oma wel een beetje uittelachen, maar daar trok ik mij niets van aan.
Heerlijk het ging weer naar beneden, dit zijn de stoere meiden en jongen ,kleinkinderen van Joke en mij.
Aangekomen bij het bijzondere in het bos, moest er eerst een kaartje door de automaat heen, die eerder gekocht was, ik zal nog informeren wat dat koste dan komt het er nog tussen.
Het eerste wat we zagen waren boomwortels op de muur en monsters die tevoorschijn kwamen een soort spookhuis.
Toen begon ons avontuur, het is echt ongelofelijk zo mooi en bijzonder dat was. We gingen echt tussen de toppen van de bomen lopen, ik had me helemaal te sappel gemaakt, ik heb namelijk hoogtevrees, en ik zag mij in wiebelende hangmatten lopen maar dat was niet zo zoals u ziet.
Bij elke bocht van het pad stond een boomkroonbewaker, gemaakt van papiermashé.(hoop dat ik dit goed schrijf), het is van papier en een heleboel lijm gemaakt, het is heel licht maar wel sterk .
Het is echt onwerkelijk wat je meemaakt (word vervolgd)
Het terras zo van uit de kamer heerlijk buiten eten, het was prachtig weer.
Chris ontfermde zich over het ietwat te kleine roostertje om voor ons heerlijk vlees te bereiden, met 8 monden te vullen viel dat niet mee, de kinderen bleven vragen, de grote wachte eerst beleeft maar we wilde toch ook graag proeven, arme Chris die kwam zelf niet erg aan bod.
Gezellig met z'n tweetjes, bij Melinda en moeder Joke, mochten we 2 dagen logeren
Idiaal strandje voor de kinderen, wij de oudere dames hadden het iets te warm
Van boven af konden we door het glas naar het binnenzwembad kijken het was daar erg warm, zodoende konden de cactussen prima groeien
Het terras aan het water, daar hebben Joke en ik heerlijk gezeten, alleen de bruine, grijze, en zwarte kleuren, vond ik erg somber, maar het was deftig en koel.
Voor de deur van het huisje stonden nog jonge vlinderboompjes, er zaten toch al heel wat mooie vlinders in
Twee dagen naar het "Hof van Saksen" een geweldig mooi aangelegen park met vakantiehuisjes nou huisjes! het waren kleine paleisjes alles, erop en eraan
Een fijn grasveld voor het terras om spelletjes met de kinderen te doen. Geen snippertjes papier, geen hondenhoopjes, honden mochten daar niet komen, er reden de hele dag 'n soort golfwagentjes die de boel in de gaten hielden en opruimde, als je vuil binnen had in een zak kon je het buiten bij de voordeur zetten en het werd weggehaald.
Om dat we uitgenodigd waren om 2 dagen mee vakantie te vieren, had mijn zoon Chris beloofd een ontbijtje de tweede dag te maken, nou ik ben apentrots op mijn zoon want hij had zo zijn best gedaan, het was voor 8 personen. Hij had allerlei verschillende broodjes meegenomen, meloen op 8 bordjes gesnede en verdeeld, eitjes gekookt, allerlei sapjes meegenomen, hagelslag, jam, vlees waren, veschillende soorten thee, het was helemaal super en bere gezellig
Dit is het eerste wat we zagen toen we aankwamen, we vonden het eerlijk gezegt net een 'Crematorium, Het is zo strak aangelegt, elk grassprietjes lijkt wel appart geplant.
Dit is de ingang van de receptie, daar kan je terecht voor al het gebeuren in en rond om het park.
Dit is dan de receptie.
Een kijkje in de kantine(natuurlijk moet ik nu zeggen restaurant).
Als je niet zonder je werk kan, is hier een zitje om je laptop te bekijken.
De sluis naar het zwembad was heel erg warm, van daar die mooie cactussen.
Verleden jaar ben ik ook al eens een dagje naarWorkumgeweest,toen waren we met een bus een dagjes tocht aan het maken als doel het Jopie Huisman museum. Ik was toen ook al helemaal verrast door de eenvoud en toch de precisie waar mee Jopie Huisman schilderde.
Jopie was van beroep eigenlijk voddenboer, hij deed in lompen en metalen die haalde hij op, sorteerde, zocht ze uit en verhandelde het weer.
Maar door dat hij zoveel materiaal in zijn handen kreeg die al een heel leven achter de rug had, zag hij de schoonheid er van, hij ging in zijn fantasie het leven na, wat zo n voorwerp had gehad. Je ziet in het museum ook de echte voorwerpen die Jopie dus na geschilderd heeft, en het is verbluffend zo precies hij dat kon. Er hangt een schilderij van een grote gebreide onderbroek met 2 lange gebreide kousen er overheen, je ziet op het schilderij elke steek die gebreid is, daar moet hij maanden aan gewerkt hebben echt je moet het zelf zien om het te geloven.
Jopie heeft nooit een schilderij verkocht en zijn grootste wens was een klein Museum waar zijn werk dan werd vertoond.
Er werd een vrienden van Jopie stichting opgezet, waar nu nog mensen vriend van kunnen worden. De stichting bestaat uit familieleden vrienden en goede bekende van Jopie, die alhet werk om een museum tot stand te laten komen, vrijwillig zonder betaling gerealiseerd hebben, dat heeft Jopie nog net mee gemaakt, helaas is hij te vroeg gestorven.
Het museum is piep klein maar zo mooi opgezet, de mensen die er werken zijn ook weer vrijwilligers de grootste fanclub die Jopie heeft, vandaar dat het museum draaiende gehouden kan worden. De entree is: 5 euro, dus dat is te doen, meer hoeft niet, zo groot is het niet, dus alles redelijk in verband. Het is wel beter als je eerst het filmpje ziet over het leven van Jopie Huisman, daarin word Jopie gevraagd wat over zijn leven en zijn schilderijen te vertellen, dat is ontroerend en mooi, daarna pas de schilderijen gaan bezichtigen,ik weet zeker dat als u ooit eens gaat, u net zo verrast word als ik, je kunt er over schrijven maar ZIEN is echt de moeite waard.Je kunt er souvenirtjes kopen, kaarten bloknootjes schilderijen kopie s- en boekenleggers.
Ik heb weer voor vrienden de boeken leggers meegenomen die zijn best bijzonder. Er staat een kleine afbeelding op van n schilderij die Jopie gemaakt heeft. Ze zijn dubbelgevouwen en aan de binnenkant zit een magneet. Dus als je de boekenlegger om het blad vouwt die je net gelezen hebt, en je het boek even wilt wegleggen, dan klikt de magneet zich vast en kan de boekenlegger er niet uitvallen, ik vindhet geniaal bedacht.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
