Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Aangekomen bij het bijzondere in het bos, moest er eerst een kaartje door de automaat heen, die eerder gekocht was, ik zal nog informeren wat dat koste dan komt het er nog tussen.
Het eerste wat we zagen waren boomwortels op de muur en monsters die tevoorschijn kwamen een soort spookhuis.
Toen begon ons avontuur, het is echt ongelofelijk zo mooi en bijzonder dat was. We gingen echt tussen de toppen van de bomen lopen, ik had me helemaal te sappel gemaakt, ik heb namelijk hoogtevrees, en ik zag mij in wiebelende hangmatten lopen maar dat was niet zo zoals u ziet.
Bij elke bocht van het pad stond een boomkroonbewaker, gemaakt van papiermashé.(hoop dat ik dit goed schrijf), het is van papier en een heleboel lijm gemaakt, het is heel licht maar wel sterk .
Het is echt onwerkelijk wat je meemaakt (word vervolgd)
Het terras zo van uit de kamer heerlijk buiten eten, het was prachtig weer.
Chris ontfermde zich over het ietwat te kleine roostertje om voor ons heerlijk vlees te bereiden, met 8 monden te vullen viel dat niet mee, de kinderen bleven vragen, de grote wachte eerst beleeft maar we wilde toch ook graag proeven, arme Chris die kwam zelf niet erg aan bod.
Gezellig met z'n tweetjes, bij Melinda en moeder Joke, mochten we 2 dagen logeren
Idiaal strandje voor de kinderen, wij de oudere dames hadden het iets te warm
Van boven af konden we door het glas naar het binnenzwembad kijken het was daar erg warm, zodoende konden de cactussen prima groeien
Het terras aan het water, daar hebben Joke en ik heerlijk gezeten, alleen de bruine, grijze, en zwarte kleuren, vond ik erg somber, maar het was deftig en koel.
Voor de deur van het huisje stonden nog jonge vlinderboompjes, er zaten toch al heel wat mooie vlinders in
Twee dagen naar het "Hof van Saksen" een geweldig mooi aangelegen park met vakantiehuisjes nou huisjes! het waren kleine paleisjes alles, erop en eraan
Een fijn grasveld voor het terras om spelletjes met de kinderen te doen. Geen snippertjes papier, geen hondenhoopjes, honden mochten daar niet komen, er reden de hele dag 'n soort golfwagentjes die de boel in de gaten hielden en opruimde, als je vuil binnen had in een zak kon je het buiten bij de voordeur zetten en het werd weggehaald.
Om dat we uitgenodigd waren om 2 dagen mee vakantie te vieren, had mijn zoon Chris beloofd een ontbijtje de tweede dag te maken, nou ik ben apentrots op mijn zoon want hij had zo zijn best gedaan, het was voor 8 personen. Hij had allerlei verschillende broodjes meegenomen, meloen op 8 bordjes gesnede en verdeeld, eitjes gekookt, allerlei sapjes meegenomen, hagelslag, jam, vlees waren, veschillende soorten thee, het was helemaal super en bere gezellig
Dit is het eerste wat we zagen toen we aankwamen, we vonden het eerlijk gezegt net een 'Crematorium, Het is zo strak aangelegt, elk grassprietjes lijkt wel appart geplant.
Dit is de ingang van de receptie, daar kan je terecht voor al het gebeuren in en rond om het park.
Dit is dan de receptie.
Een kijkje in de kantine(natuurlijk moet ik nu zeggen restaurant).
Als je niet zonder je werk kan, is hier een zitje om je laptop te bekijken.
De sluis naar het zwembad was heel erg warm, van daar die mooie cactussen.
Verleden jaar ben ik ook al eens een dagje naarWorkumgeweest,toen waren we met een bus een dagjes tocht aan het maken als doel het Jopie Huisman museum. Ik was toen ook al helemaal verrast door de eenvoud en toch de precisie waar mee Jopie Huisman schilderde.
Jopie was van beroep eigenlijk voddenboer, hij deed in lompen en metalen die haalde hij op, sorteerde, zocht ze uit en verhandelde het weer.
Maar door dat hij zoveel materiaal in zijn handen kreeg die al een heel leven achter de rug had, zag hij de schoonheid er van, hij ging in zijn fantasie het leven na, wat zo n voorwerp had gehad. Je ziet in het museum ook de echte voorwerpen die Jopie dus na geschilderd heeft, en het is verbluffend zo precies hij dat kon. Er hangt een schilderij van een grote gebreide onderbroek met 2 lange gebreide kousen er overheen, je ziet op het schilderij elke steek die gebreid is, daar moet hij maanden aan gewerkt hebben echt je moet het zelf zien om het te geloven.
Jopie heeft nooit een schilderij verkocht en zijn grootste wens was een klein Museum waar zijn werk dan werd vertoond.
Er werd een vrienden van Jopie stichting opgezet, waar nu nog mensen vriend van kunnen worden. De stichting bestaat uit familieleden vrienden en goede bekende van Jopie, die alhet werk om een museum tot stand te laten komen, vrijwillig zonder betaling gerealiseerd hebben, dat heeft Jopie nog net mee gemaakt, helaas is hij te vroeg gestorven.
Het museum is piep klein maar zo mooi opgezet, de mensen die er werken zijn ook weer vrijwilligers de grootste fanclub die Jopie heeft, vandaar dat het museum draaiende gehouden kan worden. De entree is: 5 euro, dus dat is te doen, meer hoeft niet, zo groot is het niet, dus alles redelijk in verband. Het is wel beter als je eerst het filmpje ziet over het leven van Jopie Huisman, daarin word Jopie gevraagd wat over zijn leven en zijn schilderijen te vertellen, dat is ontroerend en mooi, daarna pas de schilderijen gaan bezichtigen,ik weet zeker dat als u ooit eens gaat, u net zo verrast word als ik, je kunt er over schrijven maar ZIEN is echt de moeite waard.Je kunt er souvenirtjes kopen, kaarten bloknootjes schilderijen kopie s- en boekenleggers.
Ik heb weer voor vrienden de boeken leggers meegenomen die zijn best bijzonder. Er staat een kleine afbeelding op van n schilderij die Jopie gemaakt heeft. Ze zijn dubbelgevouwen en aan de binnenkant zit een magneet. Dus als je de boekenlegger om het blad vouwt die je net gelezen hebt, en je het boek even wilt wegleggen, dan klikt de magneet zich vast en kan de boekenlegger er niet uitvallen, ik vindhet geniaal bedacht.
Ik was een dagje in Hoorn, bij een goede vriend, die vlak met zijn huisje bij de spoorlijn woont van uit de tuin kon ik mooie fotos maken. Ik was alleen een beetje laat met mijn camera, anders had ik ook nog die mooie locomotief kunnen fotograferen, die had een hele mooie koperen pijp nog op het dak en allemaal stoom, en later kwam er nog een oud treintje met mensen langs rijden, dat is ook een attractie van Hoorn, toen dacht ik pas ik heb toch de camera mee, dus die 2 mooie treintjes hoop ik de volgende keer op de foto te zetten. Het was een super gezellige dag
.
de houten wagons het huisje van vriend
Ik heb een lief klein boeketje bloempjes mee naar huis gekregen, en ik hoop dat ze nog lang mooi zullen staan in het vaasje, dan kan ik nog terug denken aan die fijne dag.
6 treinen rijden per uur langs het huisje van uit de tuin de spoorweg overgang
Ik wou vandaag nog even mijn heg laten zien waar ik super trots op ben, ze zijn nu allebei geknipt. Maar het is nu al weer 2 minuten over 12, dus vandaag is al weer gisteren. Er had nog nooit zon lange pauze gezeten tussen het knippen van de twee heggen, aan iedere kant van het hekje een stuk. Ik had er ook best een hekel aan dat ik het niet meteen gelijk gedaan had. Nu heb ik mij zelf maar weer een schouderklopje gegeven van grote meid, de heg ziet er weer keurig uit. Ja als je jezelf geen complimentje geeft!
Nee dat is niet helemaal waar, er zijn mensen langs gelopen die zeiden dat het er piekfijn uit zag, ik heb er ook echt geen hekel aan, als je aan het knippen ben dan zie je het zo opknappen, het ruikt ook lekker en door dat je bezig bent denk je niet zo erg aan eten. Maar op die ene dag was de klus mij gewoon te veel, gisteren dacht ik eerst de heg en dan wat anders, en ik heb zomaar een keer naar mijzelf geluisterd, en ben blij met mijzelf.
In ons dagelijks bestaan is de toilet toch wel zeer belangrijk, je zou kunnen stellen dat je niet zonder kan. Voor mensen die de Nederlandse taal moeten leren, is alleen naar de wc gaan voor een grote boodschap- poepen drukken schijten -- kakken al 5 benamingen voor 1 handeling, hoe moeten ze dat dan in hemelsnaam weten wat we bedoelen. En dat wij er van die mooie hokjes voor hebben is ook niet voor iedereen weggelegd. Ooit ben ik Joegoslavié geweest op een camping, toen ik daar ook (het keurigste is vind ik 1 grote boodschap. Maar zeer verwarrend, want boodschappen doen is toch weer heel wat anders.) moest doen. Zelf je rolletje toilet papier onder je arm meenemen. Oké deurtje zat er nog net voor, maar ik schrok mij een ongeluk toen ik het deurtje open deed. Het was ongelofelijk smerig, er waren twee handgrepen aan de zijmuren een gat in de grond en mikken maar, brrrrr. Iedereen kan niet zo goed mikken en dat was te zien, maar ja als je hoge nood heb( ook weer zo iets hoge noot( dan met een t) is ook weer heel wat anders). Goed dan doe je het toch maar met dat gat en de zijgrepen, broek op je knieën en proberen maar. Een idioot praatje natuurlijk maar zo eerlijk, als je harde hoopjes- drolletjes hebt, is het natuurlijk makkelijker die floepen er uit, even 1 hand los met het papiertje aaien klaar. Maar heb je pech dat het smeuïg is wat goed kon door de olijfolie die daar veel werd verwerkt in het eten, dan had je een probleem. Ik wou niet omvallen in al die viezigheid maar als het zo smeuïg is smeer je het lekker uit over je billen en dan blijf je vegen, het lijkt onsmakelijk maar het is toch de realiteit, dat gaat toch heel erg moeilijk met een hand aan het handvat, gebogen door je knieën, dan maar zien of het lukt. Dus als buitenlandse mensen uit die omgeving hier naar toe komen dan weten ze toch echt niet wat hun overkomt. Prachtige kamertjes mooi geschilderd meestal op gesierd met allemaal leuke dingen, je steekt met een druk op de knop het licht aan, je kunt er heerlijk uitgebreid zitten, de rol papier hangt keurig op een houder, en je heb een fijne houding om overal bij te komen. Dan is er nog de luchtverfrisser even een spuitje en je waant je in een bos, rozentuin, of aan zee. En nog word er kleinerend gedaan als we het hebben over het kleinste kamertje in de woning. Bij deze ONTERECHT Voortaan is de benaming het belangrijkste kamertje meer van toepassing.
Elke dinsdag tot eind augustus is er in de binnenstad van Den Helder juttermark,daar had ik u al van verteld.
Nu was er afgelopen dinsdagnet als elk jaar,weer het straat circus, Datgratis optreed op het grote plein in de stad. Verleden jaar was ik ook met mijn kleinkinderen daar om mee te genieten van het circus,jammer dat ik het deze keer vergeten was, maar mij zoon Chris was er wel en die heeft mij hele leuke fotos gestuurd, die zal ik u laten zien,(natuurlijk weer die trotse Oma)
De clown pakte de oortjes van Indra en Sven om te steunen auw, de vuurspuwer kreeg een behoorlijke vlam door de wind, de acrobaten deden hun best, de aap zocht een bruid,en u raad het al ,dat werd Indra wat een plaatjes hé," het mooie meisje en het beest.'
En dan het stel vrolijk lachend voor de camera wat een hip stel, toch?
Na het eten zijn Rocky en ik nog even een rondje Marieéndal gelopen,en natuurlijk de camera mee, want je weet maar nooit.
De eerste die we tegen kwamen was de buurman met een grote Sint- Bernard hond. Het verschil tussen de 2 honden, moest ik toch even vast leggen, en Rocky maar praten tegen hem, dat heeft hij vast van mij ik kan er ook wat van. Daarna nog wat opnamens gemaakt van alles wat ik interessant vind om te fotograferen. Het was lekker weer, niet zo heel warm, een beetje wind precies naar mijn zin. Ik heb vandaag een rustige dag gehouden, wel onverwacht 2 keer een korte visite, maar dat wasgezellig. Ik zou de tweede helft van de heg knippen, maar de heg was zo nat en ik sta er echt helemaal tegen aan om de bovenkant te knippen dus we zien wel, het is nog niet eerder gebeurd, dat er zo lang tijd tussen zat, het zint me ook eigenlijk niet.
Ik hoorde gepiep wachte even, en ja hoor daar was het waterhoenjong, de ekster poseerde ook mooi
Verder heb ik het nu wel een beetje moeilijk, ik lijn toch, dat had u vast begrepen, nu moet ik alle zeilen bij zetten, ik ben echt zoekende, ik heb maar een flinke tomaat en wat radijsjes gegeten. We kregen wel een complimentje van de honden trimster, ze zei dat Rocky afgevallen was. Ja toen hij terug gebracht werd zonder zijn vachtje zag ik het ook. dat is prima want hij was 3 kilo te zwaar. Ik geef hem nu kalkoen vleeswaren en zet evengoed zijn droge brokken klaar, maar daar kijkt hij gewoon niet naar om. We doen ons best om toch nog wat meer af te vallen. Als we echt goed zijn afgevallen laat ik iemand een foto van ons maken en dan ziet u het ook. Dit zijn uitspraken om mij te helpen het vol te houden, mijn knieen, en heupen doen soms zo zeer, en ik wil nog heel veel met mijn kleinkinderen doen dus gewoon DEZE keer wel volhouden.
grillig zoals de bomem soms groeien
Zonlicht door de dunne stammetjes en besjes op de voorgrond
De riet sigaar, zo word hij hier genoemd, kleurrijk zo'n boomstammetje.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
.
