Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Verleden jaar ben ik ook al eens een dagje naarWorkumgeweest,toen waren we met een bus een dagjes tocht aan het maken als doel het Jopie Huisman museum. Ik was toen ook al helemaal verrast door de eenvoud en toch de precisie waar mee Jopie Huisman schilderde.
Jopie was van beroep eigenlijk voddenboer, hij deed in lompen en metalen die haalde hij op, sorteerde, zocht ze uit en verhandelde het weer.
Maar door dat hij zoveel materiaal in zijn handen kreeg die al een heel leven achter de rug had, zag hij de schoonheid er van, hij ging in zijn fantasie het leven na, wat zo n voorwerp had gehad. Je ziet in het museum ook de echte voorwerpen die Jopie dus na geschilderd heeft, en het is verbluffend zo precies hij dat kon. Er hangt een schilderij van een grote gebreide onderbroek met 2 lange gebreide kousen er overheen, je ziet op het schilderij elke steek die gebreid is, daar moet hij maanden aan gewerkt hebben echt je moet het zelf zien om het te geloven.
Jopie heeft nooit een schilderij verkocht en zijn grootste wens was een klein Museum waar zijn werk dan werd vertoond.
Er werd een vrienden van Jopie stichting opgezet, waar nu nog mensen vriend van kunnen worden. De stichting bestaat uit familieleden vrienden en goede bekende van Jopie, die alhet werk om een museum tot stand te laten komen, vrijwillig zonder betaling gerealiseerd hebben, dat heeft Jopie nog net mee gemaakt, helaas is hij te vroeg gestorven.
Het museum is piep klein maar zo mooi opgezet, de mensen die er werken zijn ook weer vrijwilligers de grootste fanclub die Jopie heeft, vandaar dat het museum draaiende gehouden kan worden. De entree is: 5 euro, dus dat is te doen, meer hoeft niet, zo groot is het niet, dus alles redelijk in verband. Het is wel beter als je eerst het filmpje ziet over het leven van Jopie Huisman, daarin word Jopie gevraagd wat over zijn leven en zijn schilderijen te vertellen, dat is ontroerend en mooi, daarna pas de schilderijen gaan bezichtigen,ik weet zeker dat als u ooit eens gaat, u net zo verrast word als ik, je kunt er over schrijven maar ZIEN is echt de moeite waard.Je kunt er souvenirtjes kopen, kaarten bloknootjes schilderijen kopie s- en boekenleggers.
Ik heb weer voor vrienden de boeken leggers meegenomen die zijn best bijzonder. Er staat een kleine afbeelding op van n schilderij die Jopie gemaakt heeft. Ze zijn dubbelgevouwen en aan de binnenkant zit een magneet. Dus als je de boekenlegger om het blad vouwt die je net gelezen hebt, en je het boek even wilt wegleggen, dan klikt de magneet zich vast en kan de boekenlegger er niet uitvallen, ik vindhet geniaal bedacht.
Ik was een dagje in Hoorn, bij een goede vriend, die vlak met zijn huisje bij de spoorlijn woont van uit de tuin kon ik mooie fotos maken. Ik was alleen een beetje laat met mijn camera, anders had ik ook nog die mooie locomotief kunnen fotograferen, die had een hele mooie koperen pijp nog op het dak en allemaal stoom, en later kwam er nog een oud treintje met mensen langs rijden, dat is ook een attractie van Hoorn, toen dacht ik pas ik heb toch de camera mee, dus die 2 mooie treintjes hoop ik de volgende keer op de foto te zetten. Het was een super gezellige dag
.
de houten wagons het huisje van vriend
Ik heb een lief klein boeketje bloempjes mee naar huis gekregen, en ik hoop dat ze nog lang mooi zullen staan in het vaasje, dan kan ik nog terug denken aan die fijne dag.
6 treinen rijden per uur langs het huisje van uit de tuin de spoorweg overgang
Ik wou vandaag nog even mijn heg laten zien waar ik super trots op ben, ze zijn nu allebei geknipt. Maar het is nu al weer 2 minuten over 12, dus vandaag is al weer gisteren. Er had nog nooit zon lange pauze gezeten tussen het knippen van de twee heggen, aan iedere kant van het hekje een stuk. Ik had er ook best een hekel aan dat ik het niet meteen gelijk gedaan had. Nu heb ik mij zelf maar weer een schouderklopje gegeven van grote meid, de heg ziet er weer keurig uit. Ja als je jezelf geen complimentje geeft!
Nee dat is niet helemaal waar, er zijn mensen langs gelopen die zeiden dat het er piekfijn uit zag, ik heb er ook echt geen hekel aan, als je aan het knippen ben dan zie je het zo opknappen, het ruikt ook lekker en door dat je bezig bent denk je niet zo erg aan eten. Maar op die ene dag was de klus mij gewoon te veel, gisteren dacht ik eerst de heg en dan wat anders, en ik heb zomaar een keer naar mijzelf geluisterd, en ben blij met mijzelf.
In ons dagelijks bestaan is de toilet toch wel zeer belangrijk, je zou kunnen stellen dat je niet zonder kan. Voor mensen die de Nederlandse taal moeten leren, is alleen naar de wc gaan voor een grote boodschap- poepen drukken schijten -- kakken al 5 benamingen voor 1 handeling, hoe moeten ze dat dan in hemelsnaam weten wat we bedoelen. En dat wij er van die mooie hokjes voor hebben is ook niet voor iedereen weggelegd. Ooit ben ik Joegoslavié geweest op een camping, toen ik daar ook (het keurigste is vind ik 1 grote boodschap. Maar zeer verwarrend, want boodschappen doen is toch weer heel wat anders.) moest doen. Zelf je rolletje toilet papier onder je arm meenemen. Oké deurtje zat er nog net voor, maar ik schrok mij een ongeluk toen ik het deurtje open deed. Het was ongelofelijk smerig, er waren twee handgrepen aan de zijmuren een gat in de grond en mikken maar, brrrrr. Iedereen kan niet zo goed mikken en dat was te zien, maar ja als je hoge nood heb( ook weer zo iets hoge noot( dan met een t) is ook weer heel wat anders). Goed dan doe je het toch maar met dat gat en de zijgrepen, broek op je knieën en proberen maar. Een idioot praatje natuurlijk maar zo eerlijk, als je harde hoopjes- drolletjes hebt, is het natuurlijk makkelijker die floepen er uit, even 1 hand los met het papiertje aaien klaar. Maar heb je pech dat het smeuïg is wat goed kon door de olijfolie die daar veel werd verwerkt in het eten, dan had je een probleem. Ik wou niet omvallen in al die viezigheid maar als het zo smeuïg is smeer je het lekker uit over je billen en dan blijf je vegen, het lijkt onsmakelijk maar het is toch de realiteit, dat gaat toch heel erg moeilijk met een hand aan het handvat, gebogen door je knieën, dan maar zien of het lukt. Dus als buitenlandse mensen uit die omgeving hier naar toe komen dan weten ze toch echt niet wat hun overkomt. Prachtige kamertjes mooi geschilderd meestal op gesierd met allemaal leuke dingen, je steekt met een druk op de knop het licht aan, je kunt er heerlijk uitgebreid zitten, de rol papier hangt keurig op een houder, en je heb een fijne houding om overal bij te komen. Dan is er nog de luchtverfrisser even een spuitje en je waant je in een bos, rozentuin, of aan zee. En nog word er kleinerend gedaan als we het hebben over het kleinste kamertje in de woning. Bij deze ONTERECHT Voortaan is de benaming het belangrijkste kamertje meer van toepassing.
Elke dinsdag tot eind augustus is er in de binnenstad van Den Helder juttermark,daar had ik u al van verteld.
Nu was er afgelopen dinsdagnet als elk jaar,weer het straat circus, Datgratis optreed op het grote plein in de stad. Verleden jaar was ik ook met mijn kleinkinderen daar om mee te genieten van het circus,jammer dat ik het deze keer vergeten was, maar mij zoon Chris was er wel en die heeft mij hele leuke fotos gestuurd, die zal ik u laten zien,(natuurlijk weer die trotse Oma)
De clown pakte de oortjes van Indra en Sven om te steunen auw, de vuurspuwer kreeg een behoorlijke vlam door de wind, de acrobaten deden hun best, de aap zocht een bruid,en u raad het al ,dat werd Indra wat een plaatjes hé," het mooie meisje en het beest.'
En dan het stel vrolijk lachend voor de camera wat een hip stel, toch?
Na het eten zijn Rocky en ik nog even een rondje Marieéndal gelopen,en natuurlijk de camera mee, want je weet maar nooit.
De eerste die we tegen kwamen was de buurman met een grote Sint- Bernard hond. Het verschil tussen de 2 honden, moest ik toch even vast leggen, en Rocky maar praten tegen hem, dat heeft hij vast van mij ik kan er ook wat van. Daarna nog wat opnamens gemaakt van alles wat ik interessant vind om te fotograferen. Het was lekker weer, niet zo heel warm, een beetje wind precies naar mijn zin. Ik heb vandaag een rustige dag gehouden, wel onverwacht 2 keer een korte visite, maar dat wasgezellig. Ik zou de tweede helft van de heg knippen, maar de heg was zo nat en ik sta er echt helemaal tegen aan om de bovenkant te knippen dus we zien wel, het is nog niet eerder gebeurd, dat er zo lang tijd tussen zat, het zint me ook eigenlijk niet.
Ik hoorde gepiep wachte even, en ja hoor daar was het waterhoenjong, de ekster poseerde ook mooi
Verder heb ik het nu wel een beetje moeilijk, ik lijn toch, dat had u vast begrepen, nu moet ik alle zeilen bij zetten, ik ben echt zoekende, ik heb maar een flinke tomaat en wat radijsjes gegeten. We kregen wel een complimentje van de honden trimster, ze zei dat Rocky afgevallen was. Ja toen hij terug gebracht werd zonder zijn vachtje zag ik het ook. dat is prima want hij was 3 kilo te zwaar. Ik geef hem nu kalkoen vleeswaren en zet evengoed zijn droge brokken klaar, maar daar kijkt hij gewoon niet naar om. We doen ons best om toch nog wat meer af te vallen. Als we echt goed zijn afgevallen laat ik iemand een foto van ons maken en dan ziet u het ook. Dit zijn uitspraken om mij te helpen het vol te houden, mijn knieen, en heupen doen soms zo zeer, en ik wil nog heel veel met mijn kleinkinderen doen dus gewoon DEZE keer wel volhouden.
grillig zoals de bomem soms groeien
Zonlicht door de dunne stammetjes en besjes op de voorgrond
De riet sigaar, zo word hij hier genoemd, kleurrijk zo'n boomstammetje.
Het leven is een ramp met veel troost, laten we het daar maar op houden, dan valt het altijd nog een beetje mee. De troost bestaat in chocoladebiscuitjes, kleine kinderen, Johannes Brahms en roddelen.
Bij sommige vrouwen, de lijn-bezeten vrouwen, vallen alleen de chocoladebiscuitjes ook nog af. Maar roddelen blijft altijd, dat is een vreugdevolle, bezigheid, niet aan leeftijd of stand gebonden. Men kan er lang over kibbelen, of roddelen een specifieke vrouwelijke bezigheid is. Wij vrouwen beweren namelijk niet en zij mannen beweren van wel, en met volmaakte zekerheid vaststellen wie gelijk heeft, kan men niet. Maar hoe het ook zij, het komt mij voor, dat mannen er niet dát hooggestemde genot uithalen, wat er in zit. Zij kunnen het roddeltje niet zo savoureren als wij, dat is bepaald een lacune in hun levenskunst.
Hoe gezellige de kamer, hoe dieper de stoel, hoe geuriger de narcissen op tafel, hoe lekkerder het roddeltje, en hoe verfijnder ook.
Want er zijn namelijk verschillende nuances. De grofste soort: Zie je die , dat is die vrouw van Kolenbonker, ze zeggen dat die nou je begrijpt het wel , bij dat soort behoeven we niet eens stil te staan. Nee er is een soort roddelen, waaraan ieder zich met vreugde overgeeft: Wat vind jij van Emmie? Ik moet zeggen ik mag haar dolgraag hoor, ik ken haar al jaren en het een schat van een meid maar zie je, ze is niet helemaaleerlijk
Het is heel akelig, heel pijnlijk en moeilijk om dit aan Emmie in haar gezicht te zeggen, maar als ze er niet bij is , word het zo gemakkelijk en zo plezierig bij de thee en de sigaret. De nobelste vrouwen doen dit en doen het met smaak. De nobelste vrouwen zijn ook blij als ze een nieuwtje hebben. Ze rekenen bij wijze van spreken al uit: Vanmiddag komt Loes, wat heb ik haar aan te bieden, s kijken, port, krakelingen en de echtscheiding van Tine.
En altijd komt er in zon gesprek voor: Zeg ik wou het je iets vertellen maar je mag het volstrekt aan niemand zeggen. Kan ik daarvan op aan? Natuurlijk zegt de ander, vertel gauw.
Een ander op haar beurt, is zo gelukkig met het roddeltje, dat ze een bosje tulpen gaat aan bieden aan de derde: Maar zul je er vooral met niemand verder over spreken? Tot dat het nieuws in een grote kring weer terug komt bij nummer een, die dan verontwaardigd is. En waarom ? Een man die spinazie zaait word toch ook niet boos als de spinazie opkomt?
Ik heb eens een vrouw gekend, die nooit een kennis-sen-nieuwtje vertelde, die nooit een aanmerking had achter de rug van haar schoonzuster en die nooit een geheim doorvertelde. Waar ze is gebleven, weet ik niet. Zij moet wel zijn gebarsten, want dat houdt geen vrouw lang vol.
Ik ben zelf een rommelkont, maar rotzooi daar kan ik slecht tegen.
Vooral rotzooi op straat, de keukens in de flats zijn verbouwd, en als daar dan rotzooi uitkomt oké, maar we hebben een afvalbak waar je de dingen in kunt doen. Afvaldie niet in de afvalbakpast zoals; hout zeil onder vloer- gasstelenz, die mag je mits ze goed vast gebonden zijn ( bijvoorbeeld die planken- rollen zeil- ondervloer voor zeil) dan naast de afvalbak neerleggen. ( als je het 'NIET' naast de afvalbak legt, nemen de vuilophalers het 'NIET' mee)
Denkt u nou niet dat de flatbewoners dat deden, het zijn wel algtonen, maar ze hebben ogen in hun hoofd, ze zien toch hoe anderen dat doen? Er lag al 2 maandenondervloer voor zeil, naast de flat, dat is licht spul de eerste de beste dag waaide een rol al over de straatweg naar de overkant, even verderop planken waarschijnlijk van een muur uit de keuken, wel keurig vastgebonden maar ' NIET' naast de afvalbak. Ik heb dat 2 maanden aangekeken en mij verbeten, toen ik gisteren boodschappen had gedaan en de hoek om kwam langs de flats,schoot het me verkeert. Wat een asociale buurt word het, ik schaam me bijna dat ik hier woon. Nu kon ik 2 dingen doen, me weer verbijten en naar binnen gaan, of gewoon de rotzooi oppakken bij de flats en naast de afvalbak leggen.
Ik heb dat altijd gehad, vroeger bij de dijk waar ik 8 jaar heb gewoond, samen met mijn mannog, gebeurde het regelmatig dat er meeuwen plat gereden werden, ik vond dat al een rot gezicht, maar als er dan nog autos overheen reden werd ik er beroerd van. Ik ben schijnbaar de enige die dat heeft,want er ging niemand de meeuw van het wegdek afschrapen ( dat moest als er nog eens over heen gereden werd,) dus als ik het zag gebeuren dan stond ik al met mijn krantje klaar om de meeuw op te nemen en in de afval bak te deponeren. Dan kon je hem nog makkelijk pakken, maar als er nog eens overheen gereden werd was het werkelijk schrapen.
Ik dacht als de mensen mij zien slepen met HUN rommel,ze zich wel zouden gaan schamen. De rollen ondervloer waren vrij licht dus dat was niet zon probleem, maar de planken was een ander verhaal, dat was zacht boord en door de regen in die 2 maanden waren die planken gewoon vol gezogen en lood zwaar. Dus tillen was voor mij geen optie, ik dacht ik sleep ze er naar toe, het is echt een stukje van niks, maar het bosje planken was langer als ik, slepen ging ook niet, duwen dan maar, ja dat ging ook niet, ondertussen word ik echt kwaad, ik stond vond ik eigenlijk een beetje voor schut. Toen wist ik het, ik pakte de plankenduwde ze om hoog tot ze stonden, dan gaf ik ze een duw zo dat ze toch een lengte voor uit vielen, tussen de 2 flats in gaf dat een enorme knal. Lekker net goed dacht ik, dan gaan ze wel achter de gordijnen kijken wat er aan de hand is. Dat klopte bij de derde knal kwam toch de buurman uit het middelste trappenhuis van de flat naar buiten,een klein mannetje, ik denk van Hindoestaanse afkomst, die beduide dat ik de planken los moest laten zodat hij ze kon optillen, ik probeerde uit te leggen dat we het misschien samen konden proberen, maar daar was geen spraken van. Hij torste de planken op zijn schouders, ik zag dat het voor hem ook best zwaar was gelukkig waren het maar zon tien stappen. Ik bedankte de buurman en hoop toch dat het misschien effect gehad heeft.
Ja ik voel me dan nog niet zo oud, maar nu heb ik mijn iets oudere leeftijd gebruikt om de schuldgevoelens op te roepen van diegene waarvan de rommel was. Misschien ijdele gedachten, in ieder geval had ik toch 1 mens naar buiten weten te krijgen, ik kijk niet meer tegen rommel aan onder de flats, en heel misschien bedenken ze zich bij de volgende keer, en word het afval netjes bij de afvalbak gelegd. ( ik hóór mijn zoon Chris nu zeggen Mam droom maar lekker verder )
Ik fotografeer mijn eigen schoonheid, s'morgens om half 6 genomen uit mijn voordeur
De lucht in de ramen van de flat, maken mij dan al weer milder, dit is mijn schoonheid
Het was weer heel erg gezellig, zelfs 2 nachten geslapenbij oma, en dat het dan 11 uur savonds word omdat het toch vakantie is, dan word je de derde dag als je bijna 5 jaar word s middag best wel wat moe en slaperig.
Sven zat achter de p c en Indra en iklagen samen even uit te puffen op het logeer bed bij Sven.
Oma zou een verhaal voorlezen en stiekem hoopte ik dat ze even 'n slaapje zou doen, ik was bang als mamma haar om 5 uur zou ophalen dat ze dan sacherijnig zou zijn van vermoeidheid. Maar ja ik kan wel zo veel willen als Indra niet wil slapen, dan wil Indra het niet. Ze lag naast me keek eens naar mij en vroeg toen:
Oma waarom heb jij een baard?
Oeps door de drukte had ik mijn baard niet afgeschoren met het krabbertje. Ja ik kan er wel moeilijk over doen maar die tijd heb ik gehad. Via de huisarts ben ik zelf op kosten van het ziekenfonds naar een schoonheidspecialiste geweest, die voor 1000 gulden toen, de haartjes elektrisch en later door lazerstralen weg zou halen, het ging echt niet pijnloos, en het kwam dubbel terug, dus toen kocht ikscheerschuim en een krabbertje en dat is het, maar ja als je het vergeet krijg je zon vraag.( ik ga echt niet een foto van mijn baard laten zien )
Oma is door de 'overgang', aan meer mannelijke hormonen gekomen, daar zat toevallig de baard bij.
Ja maar oma, welke gang ging je dan over Sven vroeg dat. Ja daar lag ik dan, hoe leg je dat uit??
Nou luister:
Indra wij vrouwen hebben het best moeilijker dan mannen, als we ongeveer 12 jaar zijn krijgen we elke maand een beetje bloed, omdat de eitjes moeten worden opgeruimd. Als je mamma wilt worden komt er een baby in je buik en na 9 maanden komt het eruit en ben je heel gelukkig.
Ja zegt Sven dat komt uit je plasser toch oma?"Help" wat ben ik begonnen.
Nee dat komt niet uit je plasser, er is nog een gaatje onder, verder als je dus van moeder naar oma gaat kom je weer in een andere gedeelte van je leven, en dat heet nou de OVERGANG In de overgang kun je (hoeft niet altijd) niet zulke leuke dingen tegen komen door dat je hormonen aan de loop gaan, dan kan het zijn dat de mannelijke hormonen sterker worden, bij oma is dat toevallig de baardgroei van de mannen.
Oma wat zijn hormonen? vraag van Indra .
Hoe ze er uit zien dat weet ik niet, maar het is iets in je lijfje, dat er ook voor zorgt dat je groeit ( ik kan er zelf niet eens een goed antwoord op geven)
Oma, dan heb jij geen goede groei hormonen gehad,
dat was dan een opmerking van Sven. Daar kon ik gewoon niets op zeggen, helaas.
Even wachten tot Liv en Joy er ook zijn, Sven is al zijn boterhammetje met gekookte worst aan het zoeken.
Ik geloof wel dat het afdoende was ze vonden het schijnbaar goed uitgelegd, ik hoop alleen dat ik Indra geen nachtmerries bezorgt heb met dat beetje bloed elke maand, achteraf misschienbest heftig voor zon kleintje.
Verder hebben we weer een hele middag op het grasveldje voor de deur door gebracht,
Joop kwam ook even kijken
Indra en ik hadden samen hele dunne boterhammetjes gemaakt. Indra had de boterhammetjes halfbevroren nog met een schaar van de korstjes ontdaan, ( Het gaat beter als het brood nog wat hard is en met een schaar gaat het prima ) we hebben de boterjammetjes belegt met: kalkoenvleeswaren - ei - gekookteworst - ertussen wat blaadjes sla en komkommer, in schuine hoekjes gesneden en mooi op een bord gelegd, drinken mee en lekker buiten eten maar. Ze waren een circus voorstelling voor mij aan het doen, ik was de fotograaf en dat heeft weer voor leuke plaatjes gezorgd.
Sven helemaal in consentratie
Ook hebben van gehakt en bladerdeeg kleine sausijs balletjesgemaakt. Indra had een krukje voor het oventje gezet zodat ze in de gaten kon houden of ze al bruin werden. Ze stond daar zo en in ene zegt ze oma het ruikt naar oma in de keuken. Een groter compliment had ze me niet kunnen geven.
De hele dag als ik iets voor haar wil doen is het nog steeds zelf doen.
Maar toen ze de tweede nacht wakker werd omdat ze plassen moest, en ze even niet meer wist waar ze was, stond ereen klein meisje wat huilde om haar mamma- Sven had wakker gemaakt- en ik haar echt moest vast houden om te plassen, aangezien ze niets meer zag door het felle licht wat ze had aangedaan in de toilet. Ze sliepen allebei meteen weer in . Ik heb ze vandaag zelfs een beetje gemist, maar menig oma kent het geluk niet om met haar kleinkinderen op te trekken dus ik ben zeer dankbaar, dat ik dit geluk wel heb.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
.
