|
 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Roddelen
Het leven is een ramp met veel troost, laten we het daar maar op houden, dan valt het altijd nog een beetje mee. De troost bestaat in chocoladebiscuitjes, kleine kinderen, Johannes Brahms en roddelen.
Bij sommige vrouwen, de lijn-bezeten vrouwen, vallen alleen de chocoladebiscuitjes ook nog af. Maar roddelen blijft altijd, dat is een vreugdevolle, bezigheid, niet aan leeftijd of stand gebonden. Men kan er lang over kibbelen, of roddelen een specifieke vrouwelijke bezigheid is. Wij vrouwen beweren namelijk niet en zij mannen beweren van wel, en met volmaakte zekerheid vaststellen wie gelijk heeft, kan men niet. Maar hoe het ook zij, het komt mij voor, dat mannen er niet dát hooggestemde genot uithalen, wat er in zit. Zij kunnen het roddeltje niet zo savoureren als wij, dat is bepaald een lacune in hun levenskunst.
Hoe gezellige de kamer, hoe dieper de stoel, hoe geuriger de narcissen op tafel, hoe lekkerder het roddeltje, en hoe verfijnder ook.
Want er zijn namelijk verschillende nuances. De grofste soort: Zie je die , dat is die vrouw van Kolenbonker, ze zeggen dat die
nou je begrijpt het wel
, bij dat soort behoeven we niet eens stil te staan. Nee er is een soort roddelen, waaraan ieder zich met vreugde overgeeft: Wat vind jij van Emmie? Ik moet zeggen ik mag haar dolgraag hoor, ik ken haar al jaren en het een schat van een meid maar zie je, ze is niet helemaal eerlijk
Het is heel akelig, heel pijnlijk en moeilijk om dit aan Emmie in haar gezicht te zeggen, maar als ze er niet bij is , word het zo gemakkelijk en zo plezierig bij de thee en de sigaret. De nobelste vrouwen doen dit en doen het met smaak. De nobelste vrouwen zijn ook blij als ze een nieuwtje hebben. Ze rekenen bij wijze van spreken al uit: Vanmiddag komt Loes, wat heb ik haar aan te bieden, s kijken, port, krakelingen en de echtscheiding van Tine.
En altijd komt er in zon gesprek voor: Zeg ik wou het je iets vertellen maar je mag het volstrekt aan niemand zeggen. Kan ik daarvan op aan? Natuurlijk zegt de ander, vertel gauw.
Een ander op haar beurt, is zo gelukkig met het roddeltje, dat ze een bosje tulpen gaat aan bieden aan de derde: Maar zul je er vooral met niemand verder over spreken? Tot dat het nieuws in een grote kring weer terug komt bij nummer een, die dan verontwaardigd is. En waarom ? Een man die spinazie zaait word toch ook niet boos als de spinazie opkomt?
Ik heb eens een vrouw gekend, die nooit een kennis-sen-nieuwtje vertelde, die nooit een aanmerking had achter de rug van haar schoonzuster en die nooit een geheim doorvertelde. Waar ze is gebleven, weet ik niet. Zij moet wel zijn gebarsten, want dat houdt geen vrouw lang vol.
Een verhaal uit het boek van Annie M.G.Schmidt
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
