Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Geduld dat is een schone zaak, dat zij mijn moeder altijd tegen mij, ik ben altijd al een ongeduldig mensje geweest, ik wou altijd alles liever gisteren dan vandaag. Dat is was vandaagook zo, mijn nieuwe bed zou gebracht worden tussen 1 uur en 5 uur . Ik heb al eenhekel aan zon afspraak, ikben dan toch verplicht in huis te blijven tot ze er zijn. Aangezien ik het niet op mijn nekmee naar huis kon nemen, (ik heb al 6 weken gewacht) moet ik nu ook het geduld op kunnen brengen. Gelukkig is de computer er dan om de tijd door te komen. Ik moest nog wel de spullen uitzoeken dieik in de andere nachtkastjes had verzameld, ik kan u zeggen dat ik zelf soms niet begrijp waarom ik alles bewaar.
Maar eenmaal achter mijn pc,
werkt mijn goede ik niet mee.
Mijn kwade ik zegt, je zit toch best,
straks komt dan wel de rest.
Het bed met nachtkastjes kwam om half 3 dus dat viel mee, ik zou echt alles wat niet in een nachtkastje hoorde WEGGOOIEN maar toch hoorde bijna alles er gewoon in het was te verwaarlozen wat ik echt weggegooid heb. Ik moet even wennen aan dit bed het is hoger maar vooralheerlijk om opte liggen. Ik heb wel met pijn in mijn hart afscheid genomen van mijn ander bed, ik vond het gewoon zo mooi om te zien, de glimmende lak, de spiegeltjes, de lichte kleur, jammer dat het toch te laag uitstappen werd en IK gewoon te zwaar was voor het matras. Deze Boxspring kan wel een stootje hebben.
We zien door hun ogen evengoed als door die van onszelf. We luisteren aandachtiger denken dieper na, verkennen een gebied dat we voorheen niet kenden. We hebben hun zorg en vriendelijkheid nodig- en tot onze blijde verrassing merken we dar ze ons ook nodig hebben.
Vandaag zijn we zomaar in de zomer beland de hele dag een warm zonnetje heerlijk weer, het is echt ongelofelijk zoveel verschil de ene of de andere dag. Er is me iets geks overkomen, ik draag graag schoudervulling in mijn truien en bloezen, van een kennis had ik het idee gekregen om en paar goede schouder vullingen aan te schaffen en die dan los in de trui of bloes te spelden met en veiligheidsspeld, dat doe ik dus al een hele tijd, zit er geen schoudervulling in dan hup de schoudervulling gepakt met het speldje in de binnennaad van de schouder gestoken en klaar is de brede schouder.
Gisterochtend met aankleden miste ik 1 schoudervulling, hé hoe kan dat nu? Ik had en jas aan gehad toen ik Rocky ging uitlaten achter op het pad ik kon mij dus niet voorstellen dat ik de schoudervulling door mijn mouw verloren was. Ik het huis doorzoeken geen schoudervulling. Jammer dan, er komen wel weer twee andere. Ga ik vanmorgen Rocky uitlaten op het pad, wat schets mijn verbazing?, aan het eind van het pad stak iets uit een heg voor een tuintje, ik kwam dichterbij en ja u raad het vast al daar stak mijn schoudervulling met speldje uit de heg. Ik gauw om mij heen kijken ( het leek net een inlegkruisje) toch mijn dierbare schoudervulling gauw uit de heg geplukt en doorlopen maar. Het is vast een vrouw geweest die hem gevonden heeft, ik kan mij niet voorstellen dat mannen een schoudervulling herkennen, dan oprapen om vervolgens de schoudervulling in de heg te steken.
Vaderdag, ik hoop dat alle vaders vandaag in de watten worden gelegd vertroetelt en verwent worden, niet met enorme cadeaus gewoon kleine waarderingen,laten zien dat vader super belangrijk is.
Het is echt herfst, we zijn zo van het ene seizoen, de zomer, in het andere seizoen, de herfst, beland. De wind speelt met de takken van de bomen de regen doet vrolijk mee toch vind ik het niet zo heel erg Rocky wel, die dacht ga jij maar in de regen lopen ik niet. Natuurlijk gaat hij wel hij zal wel moeten. Eenmaal weer binnen ging ik mijn ontbijt maken. Zonder mijn vriend (Vaderdag) ga ik niet de tafel dekken, een grote kom thee staat naast mijn toetsenbord, ik heb de Brinta pap weer ontdekt als je af en toe keukenkastjes opruimt kom je vergeten dingen tegen. Brinta, dat is een vezelrijk strooispul, je strooit het zo in de kom, hete melk er bij en roeren maar, wel wat suiker er bij of zoetstof, heel klein beetje zout en een mini likje boter. Als je dat zo doet ( de hoeveelheid van de Brintaligt aan je zelf hoe dik je het wilt hebben), is het te eten. Ik wil het altijd wat smeuïg hebben dus ik dacht; melk in de kom, Brinta strooien roeren en dan de magnetron even in .O o niet te lang dus, ik hoor het belletje kijk en zie langs de kom traag de Brinta naar beneden lopen. En gelooft u mij maar als het echt smeuïg is dan is het nog plakkeriger als cement. Dus kom en glazen onderschaal van de magnetron gauw uit de magnetron, Brinta overgieten in een andere kom en de boel onderwater zetten, als dat niet gebeurd krijg je de opgedroogde Brinta en niet meer af, volgens mij kun je er echt mee metselen. Nu begrijp ik ook dat ik een voldaan gevoel heb als ik Brinta eet, het metselt mijn maag gelijk dicht. Was dat maar waar.
"Oma mag ik bij jou komen, Pappa en Sven gaan even iets anders doen, ik heb je al weer een tijdje niet gezien." "Natuurlijk kan dat, wil je mij dan ook weer even helpen met wat rauwkost te maken?"
"Die sliertjes soep is ook lekker Oma samen lekker slurpen"
"Oma heb je nog herinnerings speelgoed van vroeger?" "Herinnerings speelgoed? "Ja oma als ik het dan zie dan kan ik mij herinneren dat ik er mee gespeeld heb, op school hebben wij het daar over gehad". Dus daar kwamen de speeltjes die ik nog had van lang geleden weer te voorschijn
De handpoppen gespaard met boodschappen
"Oma heb je al gezien dat mijn tand er aan de bovenkant uit is, kijk maar".
Foto's maken vind Indra net als ik prachtig, vooral oma haar dikke billen, (die ik u niet laat zien) giebelen deed ze, het schilderij dat ik heb gemaakt dat mag u wel zien het was mijn eerste probeersel met wat hulp is het mooi geworden. Het was veel te gauw om dit gezellig samen zijn. Eliza
Hallo , hoe heeft u de Pinksterdagen door gebracht?niet eenzaam hoop ik. Mijn vriend en ikzijn eerste Pinksterdag inLimburg op zoek gegaan naar mooie plekjes en daar hebben we gewandeld.
Het was zo als ik me had voorgestel, op en grote uitgestrekte vlakte (door de droogte was er weinig bloeiende heide, jammer) stond er af en toe een machtige boom zomaar in het plaatje, daar onder schaapjes die schuilde voor de zoneen lieflijk gezicht, heerlijkde rust en het uitzicht. De naam van die plek de grote heide was in de laatste wereld oorlog eengroot vliegveld, nu word hij nog regelmatig gebruikt voor zweefvliegtuigen en als schietbaan. Er staat ook een grootbord met de mededeling als er een rode vlag uithangthet dan levensgevaarlijk is om daar te wandelen. Normaal als de vlag niet uithangt kun je er wandelen . Je moet dan wel door een hek waar een rooster(wild rooster) achter gemaakt is speciaal voor de schapen en andere dieren, zodat ze niet eruit kunnen.
Ook langs de rivier de Maas hebben we mooi gewandeld, speciaal aangelegde paden langs de Maas en aan de andere kant plassen water waar vroeger grint uitgebaggerd is die plassen zijn nu begroeit en geven een rustig beeld hoe je de natuur( en n beetje de hand van de mens) zijn gang weer moet laten gaan. Ik vind het moeilijk om in woorden uit te drukken hoe ik me voelde, helemaal goed in mijn vel.
Zondagmiddag1 uur het regent, nou en zou je zeggen, maar voor mij is het eigenlijk een super hulp bij een uitvlucht zoeken om de heg Niet te knippen.
Zeg nu eerlijk een heg knippen als het regent gaat niet toch?
(als ik stoer was pakte ik een regenjas en knipte de heg met de handschaar even goed) Ik zou het wel kunnen, maar nu heb ik toch een excuus; ik word zo nat die regenjas belemmert mij in het knippen dus! HELAAS de natuur beslist.
Is natuurlijk uitstel van executie, ik heb er zelf de meeste last van het zint me niet dat die heg niet mooi is. Maar vandaag heb ik mijzelf echt belooft, als je nu weer uren tennis gaat kijken (mijn vriend kan het weekend niet komen vandaar, gisteren finale van de vrouwen, vandaag finale van de mannen) moet je er ook wat voor doen , de heg knippen. Ik wil er een luie zondag van maken, heb eerst om 9uur Rocky in de tuin laten plassen, ben mijn bed weer ingedoken met een kop thee en een prachtig boek ik mocht van mij zelf tot 11 uur lezen, dan met Rocky fatsoenlijk zijn plas en andere behoefte rondje lopen, braaf de heg knippen en dan om 3uur heerlijk met mij zelf tevreden tennis kijken. Maar ja! we gingen naar buiten en! het regent, Rocky trekt gelijk zijn poten weer onder het afdak hij houd echt niet van regen, moest van mij toch nog even lopen om te poepen. Dat kan hij dan snel hoor, anders wil hij nog wel gezellig snuffelen en lopen maar nu hup klaar gauw naar binnen. Geen heg knippen dan lekker achter de computer ik kan natuurlijk af en toe even kijken of het nog regent maar dat doe ik niet.
Ik heb nu weer een grote pan groente soep opstaan, had veel te veel groente ingeslagen dus de lente uitjes paprika bleekselderij en tomaten staan te pruttelen. Ik heb een paar stukjes bleekselderij bewaard, daar magere roomkaas? en gerookte kip opgedaan, een ei in vieren daar rookvlees om en dat is mijn middagmaal met een enorme kop thee, het lijkt wel een bloemenvaas. Ikmoet mij er toe zetten om het te maken, mijn animo zakt al weer aardig, ik heb gelukkig niets in huis waar ik me aan kan bezondigen. Als ik dit allemaal terug lees ben ik toch wel een zeurpiet, of je lijnt of je lijnt niet SIMPEL
Weer!!! aan de lijn, ik zou echt niet weten hoeveelste keer dit nu is, niet te tellen denk ik. Nu word het toch wel een ernstige zaak het ziekenhuis moet er aan te pas komen, als ik ergens als de dood voor ben dan is het een ziekenhuis.
Ik heb er in mijn bijna 65 jarige leventje weinig voor mij zelf mee te maken gehad, een keer een bevalling en toen heb ik ook als een speenvarkentje liggen gillen,( vandaar geen tweede kind meer dat kon mijn man niet aan )1 keer toen ik klein was en mijn pols had gebroken. Voor de rest geeft een ziekenhuis mij een paniek aanval omdat er in het ziekenhuis mensen zijn dood gegaan die mij zo dierbaar waren.
Allereerst mijn vader, die mijn grootste vriend en held was, mijn moeder ging plotseling dood in een verzorgingshuis, dan is het zo direct. Later heb ik 6 weken in het ziekenhuis (waar ik nu ook naar toe moest), mijn man zien lijden en wegteren. Omdat mijn knie zo zeer ging doen en ik dus amper kon lopen heb ik op aanraden van mijn vriend de huisarts gebeld waar ik meteen terecht kon, mijn ene knie was toch behoorlijk versleten volgens de huisarts.
Ik had dus geen tijd op mij op te vreten van angst, de huisarts wilde dat ik een foto liet maken, ik meteen ook maar door ging naar het ziekenhuis voor een foto( als ik dat niet gedaan had was ik vast niet gegaan)
Ook kreeg ik een brief mee voor een orthopedisch arts die er wat aan kon doen. Volgens mijn huisarts een injectie met een soort smeermiddel om het kniegewrichtte smeren als eerste oplossing. Eerlijk waar (mijn vriend was mee die moest de auto parkeren hij zou buiten wel op mij wachten, )toen ik dus de hal van het ziekenhuis in liep kreeg ik een paniek aanval, het zweet brak me uit, ik ging hyperventileren heel raar adem halen, ik moest even gaan zitten, ging van de zenuwen ook meteen aan het huilen wat een drama, alles van die 6 weken met Simon kwam weer op mij af. Ik kon mijzelf weer herpakken want er was nog niets gebeurd ik moest de afspraak voor de foto nog maken, toen ik dan ook meteen de foto kon laten makenwat ongeveer een kwartier zou duren was ik weer gekalmeerd. Ik heb mijn vriend buiten opgezocht mee naar binnen genomen en aan dekoffie gezet. De foto gemaakt, toen moest ik dus de brief van de huisarts aan de orthopedisch dokter afgeven(dacht ik), kom bij de balie en wil de brief afgeven. Dat ging mooi niet door ik moest de brief zelf meenemen op de afspraak die zou worden gemaakt.
Kon ik pas terecht 18 augustus voor een eerste gesprek waaruit zou blijken wanneer ik geholpen zou kunnen worden. Toen had ik het niet meer, eindelijk had ik de moed om te gaan en dan duurt het nog 2 maanden voor ik iets meer weet en dan??Toch wel teleurgesteld naar huis, in de auto diep nagedacht
( dat gebeurd sporadisch )en besloten dat het nu echt noodzakelijk was om het gewicht wat ook op mijn zere knie rust drastisch naar beneden te krijgen.
Als het nu niet gaat dan weet ik het niet meer, als ik mijn gewicht naar beneden krijg hoeft er misschien niets te gebeuren? dat is het lokmiddel voor mij
De worteltjes tomaten komkommer?( als ik ziek word val ik vanzelf af) nee daar mag ik niet mee spotten, de ijsbergsla lente uitjes bleekselderij de paprika, zezijn weer in huis. Alle groente netjes klein gesneden, de helft in een pannetje met eenbouillonblokje lekker even laten sudderen voor een gezond groente soepje, de andere helft in een kom, alleen zout en peper er bij en wegzetten in de koelkast, later als ik het wil eten doe ik er wat naturel dressing op dan word het niet zo kledderig, ( liefst neem ik mayonaise,NU EVEN NIET! )hethard gekookte eitje mag niet ontbreken dat hoort er in, dit is lekker en dan wil ik het wel eten. Lijnen vind ik niet zo erg als ik maar dingen eet die ik niet vies( wat is vies?) vind. Dus ik ben weer vol goede moed aan het uitvinden wat ik lekker vind en wat niet zo slecht is voor mijn gewicht.
Een beschuit met rabarbercompote is heerlijk, een beschuit met een toetje
( Griekse yoghurt met bramen ) is net een gebakje, een liga ouderwets geprakt met een banaan kan als ochtend ontbijt prima, helemaal lekker.
Hardgekookt ei op een volkoren cracker, een hardgekookt ei in vieren delen daar paard of rund rookvleesomheen, een lekker tussendoortje. Ook kalkoenvleeswaren, 1 plakje daar wat rouwkost in rollen, lekker hartig
20 plus smeerkaas met komijn smaakt goed op een cracker.
Ik heb knijpflesjes met citroensap gekocht, in mijn thee doe ik nu steeds een flinke kneep citroen, smaakt lekker fris, eet het vet op (wat weet ik het toch allemaal goed hé, waarom word ik dan toch steeds opnieuw dik?)
Ja dat is niet zo moeilijk, als ik steeds weer terugval naar de snoepjes kroketjes gebakjes koekjesenz, (dat weet ik ook heel goed).
Ik drink mij nu de rambam aan alles wat maar mag, thee (met citroen ) water met citroen, zelfs appelazijn gekocht, als je wakker word en je neemt een glas lauwwarm water met een scheut appelazijn moet dat ook voor je vethuishouden een ramp zijn( wat het op denduur met je maag doet? Die gaat vanzelf dan wel krimpen,toch? )U leest het en vraagt zich vast af VOOR HOE LANG!...
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
