Geduld

“Geduld dat is een schone zaak”, dat zij mijn moeder altijd tegen mij, ik ben altijd al een ongeduldig mensje geweest, ik wou altijd alles liever gisteren dan vandaag. Dat is was vandaag  ook zo, mijn nieuwe bed zou gebracht worden tussen 1 uur en 5 uur . Ik heb al een  hekel aan zo’n afspraak, ik  ben dan toch verplicht in huis te blijven tot ze er zijn. Aangezien ik het niet op mijn nek  mee naar huis kon nemen, (ik heb al 6 weken gewacht) moet ik nu ook het geduld op kunnen brengen. Gelukkig is de computer er dan om de tijd door te komen. Ik moest nog wel de spullen uitzoeken die  ik in de andere nachtkastjes had verzameld, ik kan u zeggen dat ik zelf soms niet begrijp waarom ik alles bewaar. 

Maar eenmaal achter mijn pc,

werkt mijn goede ik niet mee.

Mijn kwade ik zegt, je zit toch best,

straks komt dan wel de rest.

Het bed met nachtkastjes kwam om half 3 dus dat viel mee, ik zou echt alles wat niet in een nachtkastje hoorde” WEGGOOIEN” maar toch hoorde bijna alles er gewoon in het was te verwaarlozen wat ik echt weggegooid heb. Ik moet even wennen aan dit bed het is hoger maar vooral  heerlijk om op  te liggen. Ik heb wel met pijn in mijn hart afscheid genomen van mijn ander bed, ik vond het gewoon zo mooi om te zien, de glimmende lak, de spiegeltjes, de lichte kleur, jammer dat het toch te laag uitstappen werd en IK gewoon te zwaar was voor het matras. Deze Boxspring kan wel een stootje hebben.

Eliza