Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Het is tijd voor mij om te gaan nu geen tranen meer, kijk naar de hemel en geloof eens zien we elkaar weer. Tijd voor mij jou te verlaten, Geen verdriet meer en geen pijn. Kijk naar de regenboog en weet ik zal er altijd zijn. Het zal niet eeuwig duren, eens komt er een moment. Dat ik je weer zal vasthouden, dat je weer bij me bent. Tijd voor ons om afscheid te nemen. Droog je tranen nou, kijk s avonds naar de sterren, en weet dat ik van je hou. Denk aan mij en wens mij altijd heel dicht bij. Praat met mij, verdring de pijn ik zal er altijd voor je zijn!
Dit gedicht kreeg ik toegestuurd door mijn Schoonzus, dit werd voorgelezen bij de crematie door de mevrouw die ons begeleiden in het crematorium Bedankt Ria ik ben blij dat je dit opgestuurd hebt, ik had het niet helemaal mee gekregen, het is mooi. Eliza
Vandaag was het definitief het einde van een tijd perk met onze zus.
Uitgezwaaid door haar medebewoners reden we achter de auto waar ze in lag naar het crematorium.
Daar was ook een kleine zaal waar ze weer dicht bij ons stond. Er was muziekkoffie met cake, maar alles was gisteren al gezegd en dat was goed.
Toen de plaat Droomland werd gedraaid brak ik, het is 7 jaar geleden dat mijn man overleed ik zat weer terug in de tijd dit werd ook op zijn crematie gedraaid .
Je was een kind maar ook een vrouw. Die toch ook kon laten voelen wat je wou. En nog beter wat je NIET wou, dan had je de kreet : "neee" en werkte ook echt niet mee. Je werd ziek daar kon jij niets aan doen Niet met je geweldige knuffel en dikke zoen. Lieve Hil met je sterke hart en je ijzere wil. Je hart staat nu stil. Je hebt nu geen pijn meer. Het is goed. Dag lieve zus
Eliza
Dit was het laatste wat ik tegen haar gezegt heb,het is goed afgerond nu.
Gisteren heb ik het indrukwekkendstemoment van mijn leven meegemaakt .
Mijn zus was verstandelijk gehandicapt in haar vertrouwde omgeving het tehuis, hebben wij afscheid genomen met al het personeelenmedebewoners ( cliënten .)
Het was ontroerend lief rommelig ongekunsteld onvoorspelbaar echt en warm. Er gebeurde van alles, er was een scenario waar licht de hand aangehouden werd maar waar ruimte was voor het onverwachte. In de huis kamer op het grote televisie scherm waren allemaal fotos van mijn zuste zien ook video filmpjes, we mochten er iets bij zeggen als we het leuk vonden of verdrietig dus er werd gelachen en gehuild. Mijn zus lag in haar slaapkamer opgebaard, alle bewoners van hun huiskamer gingen samen de kist halen allemaal hadden ze een roos gekregen die ze op de kist legde. Die werd midden in de kleine huiskamer gezet zo intiem. Marco Borsato zong: Afscheid nemen bestaat niet.De een huilde heel hard de ander klapte in haar handen de derde boog toen ze de roos op de kist lag, het was zo onroerend, door verschillede bewoners ( cliënten) werd er nog wat gezegd op hun maniermaar zo echt! Het voelde warm. Veel verzorgers van mijn zus en haar medebewoners waren er. Van de dag opvang van de andere kamers, iedereen diemet Hilleke gewerkt had , door enkele van hun werd verteld hoe Hilleke was.
Er was een pastorale medewerker die met ons allemaal ging bidden, hij betrok de bewoners er ook bij , hij had uit een sprookjes boek een verhaal gehaald van een grote oude beer die ziek werd en dood ging, alle bewoners van het bos gingen naar zijn hol om afscheid te nemen, op dit moment stroomde bij mij de tranen over mijn wangen door de eenvoud waarmee alles zo duidelijk uitgelegd werd.
Achter mij hoorde ik iemand zeggen:
Hilleke is nu naar de hemel, waarop een ander zei ;
Ja met de auto zo puur, zo echt,zo ontroerend.
We kregen koffie met soesjes omdat ? Hilleke ze zo lekker vond, werd er in koor geroepen.
Na afloop kregen we advocaat met slagroom omdat? Hilleke dat graag lusten.
Die kregen we in kleine plastiek glaasjes waar een voetje onder zat. In die voetjes was ook advocaat gelopen dat kreeg je er met het lepeltje niet uit, een bewoner verzamelde alle glaasje en zat in een hoekje met zijn vingers de glaasjes leeg te halen. Het was niet storend, alles kon .
Zo beleefde ik het meest bijzonderste moment uit mijn leven.
Weemoed is een foto van voor 20 jaar. Familie, nog samen, nog gezond. Is toen. Met een lijst van nu errond. Het nu houdt het verleden bij elkaar.
En omgekeerd. Want nu is maar even. Is opschrikken en vragen: waar waren we gebleven? Bij jou. In Die Dagen.
Alles is ver. En de liefste dingen nog verder. Maar door het verleden wordt het bij elkaar gehouden, als schapen door een herder
Geschreven door: 'Herman De Coninck'
Dit gedicht kreeg ik toegestuurd van een dierbare vriend. hoe mooi. Op verschillende manieren word ik getroost door vele vrienden. Als twee armen om heen waar ik even in kan weg schuilen.
Als het snert weer is, schrijf ik er over, dus nu is het al drie dagen stralend mooi weer in Den Helder dat moet dan ook beschreven worden. De kanos varen nu geregeld door de sloot jammer dat er ook motorbootjes nu in de sloot varen, het lawaai van de motor vind ik super jammer. Het is maar voor een paar maanden zolang het mooi weer is, de hele winter en alle dagen dieniet mooi zijn die zijn er zeker en vastmeer als die paar mooie dagen, jammer genoeg natuurlijk.
Mijn bruine kleur is weer bijgebruind, ik hou het vol een kwartier aan de voor kant dan met een boekje in de hand niet lui gestrekt nu maar recht op in de stoel met de rug naar de zon toe nog een kwartier, als er geen wolkjes voor de zon schuiven dan is dat lang en warm zat zodat de rug aan de achterkant ook weer op kleur komt. Een minpuntje mijn benen aan de achterkant blijven nu wel achter in het kleur proces. Ja dat is dan pech ik kan niet alles hebben.
Als mijn buurvrouw mij niet komt halen om te wandelen smorgens , ga ik zelf keurig het rondje door Marieëndal met Rocky wandelen ik wil er echt een gewoonte van maken het is een goed begin van de dag, hoewel ik wel eens denk mmmm mijn bedje ligt nog zo lekker, dat verhaal ken ik al een hele tijd ,discipline doorzetten gewoon doen,het word een kluif voor mij, maar elke dag die ik wel loop is meegenomen. Fout dit moet je gewoon helemaal niet denken: GEWOON DOEN
Hij hield van haar, maar wist niet hoe hij het zeggen zou. een man met weinig tekst, maar heel oprecht, eerst aan haar graf heeft hij die ene zin gezegt: 'Ik ben zo eenzaam zonder jou.'
Liefde is een wonder je kunt haar niet verzinnen, niet oproepen of organiseren, ze is er, ineens. Je weet niet vanwaar ze komt of waarheen ze gaat, en je voeld ook geen enkel verlangen om dit soort vragen te stellen. Er gebeurd iets. En áls het gebeurd, heb je het gevoel dat het gebeuren móést, en dat niets of niemand het had kunnen tegenhouden
****************************************
Vandaag heerlijk naar de rommeltjes markt geweest en tot mijn tevredenheid weer een boekje van 'Toon Hermans'voor een prikkie gekocht. Eliza
Vandaag is het echt herfst, de lucht is grijs, het waait behoorlijk hard en het miezert, het is net geen regen maar je word er wel nat van. Toch het rondje door Marieëndal gelopen maar in mars tempo bijna. Rocky liep wat achter mij, ik hoorde het ruisen van de bomen, maar geen ting ting van de racefietsen die achter mij reden. Ik hoor wel die kreet, ik kijk om moest 1 fietser vol op zijn rem stappen omdat Rocky net aan de andere kant een luchtje rook. Het liep goed af, maar ik natuurlijk zeggen;
waarom bellen jullie niet, zit er geen bel op?,
we hebben 4 keer gebeld Mevrouwtje.
Het enige wat je dan nog kan doen is "sorry zeggen, in mijn eigen dacht ik, moet dat nou dat Mevrouwtje, Ik weet wel dat ik klein ben ik voelde me een beetje oud nu, Maar het was wel keurig netjes, toch?
Het kwartiertje zonnen zit er nu niet in daar heb ik wat op gevonden, Rocky zijn buik en pootjes zijn met dit weer kledder nat als we thuis komen dus ik pak nu een handdoek, leg Rocky op mijn schoot op zijn rug, we zitten dan in de diepe stoel in de kamer, ik ga Rocky zijn pootjes afdrogen en daarna ( het isvandaag gelukt) proberen een kwartier hem te strelen en te aaien, zonder radio of geluid ik probeer mij helemaal op Rocky te richten. Het koppie van Rocky gaat dan steeds verder naar beneden hangen, zijn oogje knijpt hij toe, dan moet ik opletten anders knijpen mijn oogjes zich ook toe, dat is niet te bedoeling dan rolt hij van mijn schoot .
Ze hebben onze ( niets van mij bij) sloot opengesteld voor kano's. Was een vreemd gezicht de eerste keer met de opening. Ze hebben een prachtige brug geplaatst. Nu alleen nog het mooie weer
Ik glij door jou en kijk, mijn vlakke land, mijn velden mijn bome' aan de Lei en Schelde, En kijk mijn hart aan stukken: je popels, je geruis, je oogst, je heilig huis je mensen die daar bukken, je goud opbinden- ach! hoe bleef ik je beemden tot diep nog in de vreemde, hoe wapperde je vlag steeds door mijn doen en dromen, je vlag, mijn luur, Moe's kleed, en 't mooiste wat ik weet: de doeken van je stromen- mijn wuivend land, mijn lis, mijn boek van immortellen: in jou leerde ik spellen wát Schoonheid is!
uit: Het boek der zeven reizen. nu in een bundel die heet: "De stem van de dichter"
eerst was 'k een ei nu ben 'k een kip en kip zijn vind ik mooier er zit wel leven in een ei maar toch is het wat dooier
***********************
Geen kip
wij kijken met miljoenen naar één bal in't stadion maar morgenochtend kijkt geen kip naar 't opgaan van de zon
****************************
De Mier
Ik heb zins kort een mier ik noem het beestje Bartje 't is zo'n mieren-mini-dier hij heeft een heel klein hartje maar dikwijls denk ik, sapperloot wat leeft er in die kleine? 't geheim in hem is nét zo groot of groter dan het mijne.
Weet u wat voor mij erg moeilijk is? Buiten in de zon stil te liggen. Ik heb een bruin kleurtje gekregen door de vakantie, dat wil ik een beetje bijhouden, maar om dan stil te gaan liggen in de zon valt voor mij niet mee, mijn lichaam wil wel stil liggen maar mijn gedachten staan gewoon niet stil. Ik moet alle zeilen bij zetten om mij zelf een kwartier te geven zonder dat ik opsta en iets ga doen. Als ik lig zeg ik tegen mijzelf laat alle gedachten nu los luister naar alle geluiden die je hoort, dat zijn er toch wel een paar. Ik hoor meeuwen kraaien mensen praten autos rijden op de weg langs Den Helder (ik woonaan de rand van Den Helder). Dat hou ik nog geen vijf minuten vol en dan gaan mijn gedachten weer aan de loop oh de was moet nog opgehangen worden wat ga ik eten vanavond hoe lang lig ik nu al (ik kijk zeker om de 5 minutenop mijn horloge) Rocky moet nog een loopje, NEE ik blijf minstens een kwartier liggen en als het lukt een half uurtje het is nog vroeg wat ik nog moet doen kan daarna. Ik ben dan helemaal blij dat het kwartier eindelijk om is en dat ik van mij zelf op mag staan. Achter de pc zit ik uren nergens last van, maar dat kwartiertje stil liggen in de zon dat duurt zó lang.
dag lieve boom, ik heb je nog gekend toen je geen blad meer had en eenzaam en verlaten op deze plek te sterven stond ik weet nog hoe ik je hier vond en dat we samen praatten
nu heb je je weer opgericht in regen en in zonnelicht vol weelderige kleuren nu sta je feestelijk en blij te stralen in de groene wei om mij weer op te beuren
* Treurwilg
twee treurwilgen staan bij de plas zo intens bijna mens'lijk te treuren maar zijn ze alleen met geen mens om zich heen dan staan ze zich daar te bescheuren
Ja eerlijk waar ik zoek het nooit op maar er gebeuren mij altijd wel aparte dingen,ik denk ook eerlijk dat het komt omdat ik wat druk in mijn hoofd altijd ben, ik let niet altijd goed op.
Zo nu ook, we gaan bij het Van der Valk restaurant eten, van de zwemclub uit. Voor mij was dat al spannend ik heb niet vaak in zon gelegenheid gegeten, dustoen we daar binnen kwamen was ik al helemaal geïmponeerd door de inrichting en alles wat ik zag. Toen we dus gingen lunchen van 12 tot 2 uur,was ik best wel opgetogen, er stond ook zo veel wat we mochten gebruiken, ik wist gewoon niet waar ik kijken moest. Ik ben met mijn vriend de laatste jaren wel eens in een hotel geweest en dan smorgens dat ontbijt dat vond ik ook al zo geweldig, daar heb ik ook gekookte eieren wel gegeten die stonden in een grote schaal, zo ook deze middag, ik dacht een lekker gekookt eitje op mijnsuper vers croissantje, ik zie een schaal eieren( waar keurig een klein bordje bij stond 'rauwe eieren', er stond een hete bakplaat naast je kon je eitje zelf bakken') dus ik pak er eenheb ook nog iets anders op mijn bordje.
Daar begin ik mee toen dat op was zou ik mijn eitje gaan pellen iktik het tegen mijn bord en ja mijn verbazing was groot want het was een rauw ei, ik keek in een donker gaatje waar het ei stiekem uit siepelde.
Toen kwam ook heel tergend het eigeel uit het gaatje lopen, nou dat ging echt op mijn lachspieren werken, ik giebelde Jongens kijk nou er word een kuikentje geboren ja toen was het bal, dat moest op de foto ik kon even niet meer ophouden met lachen. Toen ook nog de glazen omvielen en er een paar kappot gingen, had ik dat ook gedaan natuurlijk, wat echt niet zo was maar ja door dat lachen van mij kreeg ik daar ook maar de schuld van. Maar het ging allemaal heel gemoedelijk het was heel gezellig, ik heb van dat uitje erg genoten.
Het is herfst de regen klettert tegen de ruiten de wind waait behoorlijk maar ik zit lekker binnen samen met mijn Rocky en achter mijn grote vriend (vriendin) mijn computer. Twee super trouwe vrienden altijd binnen bereik als ik daar behoefte aan heb mooier kan je het toch niet hebben.
Ze laten mij ook altijd aan het woord komen er niet tussen, luisteren altijd zeer geduldig en vragen en verlangen weinig terug maken bijna geen geluid.
Rocky alleen als hij onraad hoort wat op zich ook weer geweldig is hij verdedigt mij, mijn pc klinkt kabbelend als ik de letters in tik, al met al bedenk ik mij : 'Ik ben nooit alleen'
Op de hoek van de straat staat een kerel, die draait met een pet op één oor, en een broek zonder end aan een slingerend wiel van een oud pirament. Tjang - jingele - joengelebom
Om de hoek van een deur komt een vrouw, met een scheur in haar rok, en een kind op 'r sproetige arm. De centebaas veegt rond zijn kop, want het is warm. Tang - jiengele - joengelebom.
Uit hoeken en gaten der achterbuurtstraten daar kuieret zo zoetjes het kleuterpubliek smoeselige stelletjes met goorgele velletjes, een snotneus, een hangkous, de haren vol stof, op een schoen en een klomp, of een klomp en een slof. Maar knusjes kneutert de kleuterkliek, rond het knarrige getjoeg van de orgelmuziek: Tjang- tjiengele - joengele - bom.
En voordat je 't weet ze pakken elkaar beet. en het danst en het klept en het tript en het stept en het draait rondom heen met een slingerend been en het schuivelt en stapt en het trippelt en trapt dat het kletst en het klinkt in het rond op de grond.
Aan de hoek van de straat is het bal zonder end. Op de dwingende maat van het oud pirament. En ik stond en ik keek en ik wachtte, van tjingele - joegelebom. En ik schommelde mee en ik lachte, Ik lachte m'al kijkende krom.
geschreven door 'Jan H. De Groot'
Ik zag het helemaal voor mij, en lachte en schommelde bijna mee. Dan is het geweldig geschreven... toch?
Was erg mooi er waren twee volkdans groepen een in het open luchtmuseum en een georganiseerd door een camperterein eigenaar. We mochten zelfs mee dansen. Op de laaste foto waag ik een poging, ik keek naar die rappe voeten.
We zijn naar een enorm oorlogs monument in 'Srebrenica' geweest. Het regenden die dag, het regende ook in mijn hart. Uit mijn ogen vielen tranen zoveel indruk heeft dat op mij gemaakt. Waarom al die duizenden doden, die massa graven? alleen voor macht. Joegoslavië is nu verdeeld in allemaal staatjes die onafhankelijk wilde worden.
Een ander monument werd opgericht door een oorlog nog veel eerder, de partizanen vochten ook tegen een hogere macht.
Die oorlogs monumenten moesten er eigelijk helemaal niet wezen, maar nu ze er toch staan hoop ik dat de mensen die ze bezoeken zullen bezeffen dat het nooit weer mag gebeuren.
Ik had deze foto's per ongeluk gewist, maar ze horen er zeker bij dus heb ik ze er opnieuw opgezet.
Beesten uit mijn vakantie in voormalig Joegoslavië
Beesten die ik gezien heb in de vakantie, zwerfhonden...een grote slak...een bruine kikker... een varkentje ...ezel...een bronze stier... paarden en koeien op de vreemste plaatsen kippen, er sprong zelfs een grote sprinkhaan tegen de voorruit dus beestjes genoeg voor Els.
Het witte hondje kwamen we tegen toen we een camperplaats op reden, hij was er met nog twee honden. Ik was meteen verliefd op hem. Het sliep voor onze camper, ik had hem wat soep gegeven wat over was hij ging gelijk niet meer weg,
Beesten uit mijn vakantie in voormalig Joegoslavië
Eliza
Het bruine hondje was met ons meegelopen naar een restaurant waar we gingen eten. Het was zo begrotelijk dat hij voor de glazendeur naar binnen keek.Hij deed erg veel moeite om gezien te worden maar ik dorst toch niet eten nu naar buiten te brengen.
wie is die idioot die vlinders loopt te vangen ondanks terreur en dood een eindeloos verlangen koestert naar een verloren paradijs en ieder ogenblik van bloemen en van lente zingt...? die idioot ben ik
en ik, en nog velen zullen dat zeggen zo als 'Toon Hermans' dit bedoeld.
Lekker gewandeld in De donkere duinen, een klein bos wat tegen Marieëndal aan ligt. Daar staat ook mijn oerboom, zolang ik hier woon ( 42 jaar) staat hij er al. En als ik dan in de donkere duinen ga wandelen moet ik de boom weer op de foto zetten. Het was heerlijk in het bos, heel rustig je hoort de vogels in de bomen mooi fluiten.
Ik ontspan dan helemaal en het liefst zou ik dan languit op de grond willen gaan liggen, maar dan moet je wel een dik kleed meenemen want in het zand waren allemaal gaatjes daar kwamen wespen uit, en er liepen reuze mieren op de grond dus even lekker languit zat er niet in.
Ik heb lopen genieten het was er fijn.
Dan zie ik die kraai op het bankje denken: "Wanneer gaat die verekte patatzaak nu open"
We wilden wat boodschappen halen in een winkel langs de weg, ik hoor ineens een krijsend geluid,schoot er een lief klein biggetje uit de winkel. De man van de winkel vertelde dat ze hem met de fles hadden groot gebracht en dat het net een hondje was zo schattig, ik was helemaal verliefd op dat biggetje.
Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, ijle populieren als hoge pluimen aan den einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknottte torens kerken en olmen in een groots verband, de lucht hangt er laag en de zon word langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord, en in alle gewesten word de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreest en gehoord.
Geschreven door 'H. Harsman' uit de bundel: 'Verzameld werk'
Jammer van de balkjes die af en toe op de foto's staan, dat is gewoon het dak en het zijraam. Dat kan ik wel weghalen maar ik wou u laten zien zo als ik het zag.
Licht in de duisternis, ik had het niet zo op die tunnels in Oosterijk hoewel die goed verlicht waren. In Joegoslavië was er een tunnel die helemaal niet verlicht was, daar moest je vanuit de witte midden streep het midden maar houden, dat vond ik echt grieselig.
De USB stick, een klein zwart plat staafje waar 1500 fotos op zitten? toch is het zo . In de vakantie had ik maar 1 geheugen kaartje mee voor het fototoestel, toen ik er dus ongeveer 700 fotos mee geknipt had waren we nog niet eens in Joegoslavië. De leiding van het vakantie gebeuren had een laptop mee, die kocht voor ons zon USB stick. Het kleine platte staafje in de pc en! toveren er mee. Nu zie ik weer de fotos van het begin van onze vakantie het heeft toen ongeveer 2 weken geregend daarna werd het 30 tot 35 graden. Regen was niet leuk maar die warmte dat was ook wennen hoor. Ik heb volop genoten van de mooie natuur,de bergen,de kust met die helblauwe zee, die witte stadjes tegen de bergen aan, de bergdorpjes in al hun eenvoud. Minder heb ik genoten van het racende verkeer in de grotere steden mijn vriend is een geweldige chauffeur dus ik hoefde echt niet bang te zijn ,maar toch. Het huis vuil langs de wegen dat vond ik heel erg als er grote bergen lagen ging er gewoon de brand in, het is hier vergeleken met daar super schoon.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Eliza
