Een bijzondere dag

Een bijzondere dag

Een dag waar niets moest maar alles mag

Het werd me het dagje wel,

de dag ging om, super snel.

Om 8 uur ging ik me al met de tuin bemoeien,

de vlinderstruik moest ik nodig snoeien.

Ik dacht de wilgen langs de sloot zijn ook gedaan,

alle takken lagen er nog,

daar mogen de mijne ook wel bij, toch?.

Er was 1 afspraak in de middag gemaakt,

de dag werd door een andere kennis  spontaan

 om 9 uur  gekraakt.

Ach  Els wil je mijn haar in de krul doen?,

“ja voor een  lekkere maaltijd en een dikke zoen.”

De telefoon ging;
“ Els ben je thuis vandaag,

wou even wat komen brengen”

”ik zei “nou graag”

In de tuin waar de zon nog scheen,

ging mijn vriendin niet zonder

een paar spelletjes rummicub heen.

De glazenwasser kondigde zich aan,

toen de ramen glanzend waren liet ik hem weer gaan.

De bel gaat, helpp! wie komt er nou?,

ik was de groentenboer vergeten zo gauw.

Ik heb niet veel nodig echt niet,

maar als je toch eens ziet,

wat ik weer in de keuken neer leg,

de groentenboer gaat  met een glimlach  weg.

Ach het had mijn zoon kunnen wezen,

hij moet zijn brood verdienen,

ik zou er bijna van grienen.

Hij pakt me in, ik weet het wel,

gauw de deur dicht, snel.

De geplande afspraak is op tijd,

 de tijd ben ‘ik’ inmiddels wel een beetje kwijt.

Oh daar gaat de telefoon,

alles loopt door elkaar, heel gewoon.

“Els, ik heb gekookt maar heb geen trek,”

en niet dat ik nu de indruk wek,

dat mijn gast weer moest gaan,

 zei ik wel,“na een uurtje kom ik eraan aan”

Ik heb mijn gast goed verzorgd,

dat is bij mij gewaarborgd.

 Toen met Rocky naar mijn lekker hapje

‘koken’ kan die kennis, dat is geen grapje

een kopje koffie en een koekje vooraf,

voor mij geen straf.

Heerlijk gegeten voldaan,

naar huis gegaan.

Een mooi programma op tv gezien

Deze bijzondere dag geeft ik een dikke

‘10’

Eliza

29-10-2009 om 13:50 geschreven door eliza

Foto’s van een mistige herfst dag in Marieëndal

Dat was de wandeling na al mijn herinneringen uit het witte doosje en de kaarten van Simon.  Dat heeft Rocky en mij goedgedaan 
Zo prachtig al die kleuren.
Eliza

27-10-2009 om 21:50 geschreven door eliza

         ZO
         IS HET

         MET

         DE LIEFDE

De zon is voor velen de gewoonste zaak van de wereld.

Toch doet ze elke dag een wonder.

Ze steekt het licht en het vuur voor me aan.

Ze vecht tegen wolken om me te zien

en me een mooie dag te schenken.

’s Nachts gaat ze naar de andere kant van de aarde

om ook daar mensen haar licht te schenken.

Doof ik de zon

dan zit ik in de zwartste duisternis

en de ijzigste kou.

ZO IS HET MET DE LIEFDE

Gaat de liefde ‘op’ in m’n leven

dan brengt ze licht en warmte.

Als ik liefde heb,

kan ik veel missen

Maar als de liefde ‘ondergaat’ in mijn leven,

worden de schaduwen steeds groter,

en geraak ik stilaan in de nacht en in de kou.

De liefde is als de zon.

Wie ze heeft  kan veel missen

WIE DE LIEFDE MIST, MIST ALLES

Geschreven door

PHIL. BOSMANS

27-10-2009 om 21:37 geschreven door eliza

Foto’s die bij het verhaal hier beneden horen.

Eliza

25-10-2009 om 00:00 geschreven door eliza

Kast opruiming

Kasten daar kun je niet buiten, je hebt ze nodig om van alles in op te bergen. Alleen hoe groter de kast hoe meer er in kan, nu heb ik in de gang een behoorlijke diepe kast, daar staat de voorraad levensmiddelen- de stof zuiger – de strijkplank- en dan zijn er nog planken over en daar zet ik alles neer wat ik kwijt wil

Nu was ik laatst bij en kennis die net verhuist was, zij had zelfs een soort kelder in de gang, trapje naar beneden, daar waren ook allemaal planken, daar stond alles keurig gerangschikt. Dus vandaag zou ik wat uit de kast pakken en kijk tegen een puinhoop aan, alles op en onder elkaar gestapeld.

Eigenlijk niet zo erg, want deur dicht en niemand ziet het. Toch zat het me niet lekker, 4 jaar geleden ben ik die kast  gaan inruimen en alleen maar steeds meer er ingezet. Dus ik dacht kom Els, pak het krukje uit de douche, (waarom zou ik nou toch en krukje nodig hebben? )klim er op en ga plank voor plank leeg halen. Jonge jonge dat is ook een avontuur op zich hoor. Jaren gleden gewoon voorbij  daar lagen de country hoeden aan lijndansen gedaan lang geleden, grote mappen waar de tekeningen van de kleinkinderen in zitten, girostrookjes van 2002 dus die mogen echt wel weg, verbandtrommel, een splinternieuw spel “Baantjer”ooit gekregen, een soort detective spel wat heel lang kan duren ,  een matje voor joga, en dat allemaal op de bovenste plank. De plank er onder al net zo, dingen die  4 jaar lang  niet uit de kast zijn geweest, eigenlijk gewoon weggooien maar dat krijg ik niet over mijn hart hoor.

Ik vond een plat wit doosje. Ik nam het uit de kast, ging aan de tafel in de kamer zitten en maakte het open. Wat daar niet allemaal inzat: een gymschrift ; alle oefeningenkeurig uitgeknipt en opgeplakt,  ik was toen al met lijnen bezig, (maar er lag ook een poster in van verrukkelijke pannenkoeken, hoe rijm ik dat?) ik spaarde werkelijk alles wat met gym te maken had, ik weet niet eens meer of ik er veel meegedaan heb. Ron Brandsteder had een heel leuk programma waar je ook video’s bij had, ik was daar reuze blij mee, tot dat mijn man de videoband had over gespoeld met een film, woest was ik. Ik kwam foto’s tegen van super leuke tijden, Simon en ik spookfiguren uit een nachtmerrie, figuranten voor de Helderse filmclub. Chris en ik dansen op een piraten feest, wat een grote brillenglazen.

Ik zelf als een oude opa, de kinderen van de speeltuinvereniging hadden een disco avond ( die mochten de laatste dag van de vakantie week blijven slapen in de speeltuin ) ik kwam klagen dat de muziek veel te hard stond, het jaar er op moest ik weer wat verzinnen en toen werd ik maar oma die opa nog steeds aan het zoeken was, flauwekul maar de kinderen hadden de grootste lol.

Mooie plaatjes die ik ooit eens wou naschilderen,

 een agenda met weer een lijn poging, met een vriendin samen afvallen, toen woog ik 72 kilo, mijn streef gewicht moest worden 65 kilo, dat zou ik nu ook graag willen inmiddels ben ik  22 jaar verder en weeg nu 83kilo pfffff ernstig. Ook vond ik nog een lijstje met muziek nummers die ik op mijn accordeon kan spelen, dat had ik opgeschreven om  op een feestje te gaan spelen, dus oefenen- oefenen – oefenen.

 Tussen alles in vond ik nog een bedank kaartje die we gestuurd hadden naar iedereen die bij de begrafenis van mijn moeder was geweest, dat was even heftig hoor, het is al weer 16 jaar geleden dat ze overleden is,  je denkt er niet vaak meer aan, maar nu’ boem’ was het er weer

 Jaren vlogen voorbij goede herinneringen en trieste herinneringen samen in dat witte doosje.

Ik heb het weer in de kast gelegd en daar zal het wel blijven liggen tot ik er ook niet meer ben. Er was ook nog de toilettas van mijn man, de laatste keer dat hij hem mee had was naar het zieken huis,  de kaarten  die door iedereen waren gestuurd om hem beterschap te wensen die zaten er nog in, helaas dat mocht niet zo zijn, ik heb ze zelf boven het bed weg gehaald toen Simon was overleden. U begrijpt het misschien wel, dat ik  Rocky  toen even gepakt heb, heerlijk geknuffeld, daarna een wandeling met Rocky heb gemaakt, ik moest even alle emoties uit mijn hoofdje laten wapperen.

Eliza

25-10-2009 om 00:00 geschreven door eliza

Impulsieve daad

Een impulsieve daad ,’ja,  zal u denken echt iets voor haar’.

Deze keer is het een hele dure impulsieve daad geworden,  ik hoop  dat dit nog lang in mijn geheugen blijft zitten.

 Het gebeurde zo; mijn kamer is klein en er stond een vrij vors bankje en een brede stoel in. Het bankje had ik dwars in de kamer dus ik deelde de al kleine kamer nog eens in tweeën. (Dat even als voor geschiedenis). Het bankje met de stoel had ik ongeveer 3 jaar geleden in een kringloop winkel gekocht voor €40- .

Toen we zaterdag, mijn vriendin en ik even naar de kringloop winkel gingen, zagen we daar  ( op het oog ) een leuk  bankje  met 1 stoel.

Van dit bankje was de rugleuning wel de helft lager als mijn bankje in huis, dus ik dacht dat scheelt een hoop licht in de kamer. Het bankje met stoel koste €55- .

Ik ga er wel op zitten en dat zat fijn om dat de diepte van de bank ook een stuk minder was alleen maar voordeel omdat ik van die korte beentjes heb.

Al met al leek het een fijn stelletje en voor de €55- niet te duur, mooi genoeg om mijn bankstel dan om te wisselen. Dus ik  naar de kassa, verder niet gekeken. Ik koop de bank en de stoel, had mazzel dat het gelijk gebracht kon worden,(of juist niet dan had ik er thuis misschien nog over na gedacht).

Mijn vriendin en ik naar huis, laat in de middag werd de bank en de stoel gebracht, het was gestoffeerd met een soort gobelinstof,  toen de bank binnen werd gebracht zag ik wel wat slijtage van de stof, maar wat wil je nu! het blijft tweedehands.  Dus zet maar neer, mijn bankje met stoel werd meegenomen, dat zag er naar 3 jaar nog net zo uit als toen ik het gekocht uit. Ze nemen het dan mee en zetten dat vervolgens weer in de winkel te koop. Toen ze mijn bankje de deur uit droegen had ik al zo’n akelig gevoel in mijn maag, ik dacht daar gaat mijn bank. Ik had dat al eerder meegemaakt met een eettafel en stoelen, die moesten weg omdat we een andere woning kregen, ze bleken voor de kamer die we toen kregen te groot. Dat gevoel van  spijt dat was er weer. Mannen met mijn bank en stoel weg, ik in de kamer met het andere stel. In de ruimte van de kamer kwam ik er achter dat de leuning van de bank aan de achterkant ook allemaal slijtage vertoonde, dus de bank kon nu niet dwars in de kamer want dan keek je zo tegen de achterkant aan.

Dus uit noodzaak moest ik de kamer anders indelen, de rug van het bankje tegen een muur. Het kon eigenlijk best deze bank had een rechte leuning dus dat kon plat tegen de muur. Het stond eerst wel wat vreemd maar dat moet wennen toch? Als ik er rechtop in zat was het goed, maar toen ik even lekker op het bankje wou gaan liggen, ja toen had ik een probleem, ik paste met mijn mollig lichaam bijna niet op de bank, en als ik op mijn zij tv wou kijken, hingen mijn knieën over de bank heen mijn liefelijke bips was ook wat aan de volle kant, dus ik was eigenlijk te breed voor dat knusse bankje. Nu daar lag ik dan, ik kon mijzelf wel voor mijn hoofd slaan, want dit bankje was het gewoon écht niet. Ik doe met het hele situatie twee dagen niets, ik dacht, ‘eigen schuld dikke bult’. Ik was gisteren in de stad , de kringloop winkel is daar een kwartier vandaan, in ene moest en zou ik naar de kringloop winkel, ik hoopte zo dat mijn bankje en stoel er nog zouden staan, ik ging gewoon vragen of het weer omgeruild mocht worden.  Beetje naïef, dat zijn geen zaken doen.

Ik kwam in de winkel en mijn (niets meer van mij bij) bankje en stoel stonden  prachtig opgesteld in de winkel. Ik duik op mijn bankje af, ga er op zitten en dacht ik laat me desnoods weghalen door de politie maar ik ga er niet af, nee dat is flauwekul , ze hadden het geprijsd voor €45 – kijk dat is zaken doen, na drie jaar er nog €5- euro meer voor vragen. Ik naar de kassa leg het allemaal uit en vroeg of het mogelijk om de bankjes en stoelen weer om te ruilen om dat ik te impulsief had gehandeld en de situatie weer terug wou draaien,  natuurlijk wou ik wel de kosten van het brengen en halen betalen, ik had € 55-  betaald dus voor het kleine bankje en stoel.

Ik dacht, als ik dat dan kwijt ben is duur, maar dan is alles weer goed. Er werd zeer bedenkelijk gekeken, ik had maar beter moeten opletten, ik kon mijn eigen bankje terug kopen voor €20-. Doordat ik zo blij was dat het er nog was ben ik akkoord gegaan, en mijn eigenste bankje en stoel zijn weer thuis, staan wel net als dat andere bankje nu tegen de muur, alleen wat meer in de kamer omdat de rugleuning wat schuin loopt,  de kamer is niet meer in tweeën  gedeeld ik kan er weer heerlijk  op liggen, dus klaar. (waarom had ik dat niet eerder bedacht)

Vannacht kon ik door alle drukte niet slapen en bleef toch een beetje piekeren hoe het allemaal gegaan was, uit eindelijk had ik een bankje en stoel gekocht voor €55- , dat is naar drie dagen weer keurig terug in de winkel gezet, dus kan weer verkocht worden, mijn bankje daar moest ik €20- voor betalen dus met fooi mee, van2 keer heen en weer rijden had dit avontuur mijn toch €85- gekost, dat vond ik duur betaald voor een foute beslissing, en als ze er van moeten leven dan is het nog wat anders, de winst van de kringloop winkels word gebruikt om mensen die niet aan het werk komen te laten werken, ze knappen dingen op en krijgen een salaris, daar is helemaal niets mis mee, maar ik vond wel dat ik te veel had betaald. Toen het 9 uur was, heb ik de kringloopwinkel gebeld en heb gevraagd naar de hoogste medewerker, ik heb alles uitgelegd, nu rustig, ( gisteren kon ik alleen maar hysterisch lachen en druk zijn ) De man zou mij terug bellen, dat is gebeurd en ze vonden toch wel dat ik  mijn eigen bankje niet had hoeven te betalen, er wacht nu een tegoed bon( dus het komt toch weer terug bij hun) van €20 – op mij. Het blijft toch echt een Eliza avontuur hoor, dit overkomt alleen mij maar.

Eliza

22-10-2009 om 15:59 geschreven door eliza

Logeer partij

De logeer partij van Sven en Indra is weer voorbij, ze hebben me deze keer niet voor verrassingen gezet, ene kant jammer, andere kant wel rustig.

Ik merk echt dat ze ineens groot worden ze praten over school, Indra hele verhalen over van alles en nog wat. Sven over zijn sporten en schoolzwemmen, “kijk oma zie je mijn spieren” er  word  een spichtig armpje omhoog gedaan en dan zie je heel voorzichtig echt de spierballen zitten.” Geweldig knul ik zie ze hoor”.

Ze kwamen om half 8 zondagavond, en wilden gelijk met de bakjes ( de lege smeerkaasbakjes zo’n stuk of zestig) de auto’s (ongeveer dertig stuks) en de hele zak met blokjes + de zak lege schaaltjes en doosjes, spelen. De kamer is door een ander bankstelletje anders ingedeeld, de kamer lijkt nu veel groter dus Sven en Indra zagen dat wel zitten zo in de kamer op de grond. Nou, ik zei wat zuinig ”kan dat morgenochtend niet ?het is zo laat nog rommelig dan”.

“Ahh oma de kamer is nu zo mooi groot, er is niets op de tv  we mogen vast wel wat langer opblijven er is morgen geen school , het is toch vakantie. Twee  zalige kinderkoppies keken me smekend aan, dan smelt ik hoor, ze weten me zo in te pakken, dat bedoel ik met groter worden ze gaan op je gemoed werken, onderhandelen, kijken; ‘ kan ik oma toch niet overhalen’, en oma is zó over te halen.

"Ok, Ok, het is goed als jullie maar zorgen dat ik nog wel wat loopruimte heb en we ruimen niets op dan kunnen jullie morgenochtend weer verder spelen"(dacht ik). Nou dat werd me wat, ze kunnen best samen spelen maar Inrda het een uitgesproken mening hoe ze de blokjes en de bakjes wou neer zetten, ze had 5 Barbie poppen meer genomen, oma had wel gezegd 3 knuffels meer niet, maar ze had niets over Barbie poppen gezegd toch?( Hoe bedoel je groot geworden, daar was goed over na gedacht) Sven wou iets heel anders maken,  maar zijn zus kreeg hem wel zo ver dat hij eerst een ontwerp had gemaakt voor een Barbie huis, vóór dat hij aan zijn eigen idee kon gaan werken. Daar had hij al gauw geen zin meer in, wel alles over de grond in de kamer, maar de pc trok onweerstaanbaar aan hem.

“Ahh oma mag ik even een spelletje op de computer doen? Indra speelt wel verder met alles ( ook uitgekookt dan kon ik niets zeggen over alles wat op de grond in de kamer verspreid lag.) Indra normaal  meteen “ik wil ook op computer” nu niet,  ze speelde heel lief met het Barbie huis. Dus allemaal gelukkig oma met haar tv, Indra met haar Barbie huis, Sven met zijn spelletjes op de pc.

Precies tien minuten, Indra had er ook genoeg van, ging uit eigen beweging aan het opruimen,  Sven stomverbaasd, “Inrda ik ruim mijn eigen gedeelte wel op”, hoor ik Indra zeggen “Svennie jij heb voor mij dat Barbie huis gemaakt, nu zit je lekker te computeren, ik ruim wel op hoor”.( hoe zo groter geworden? lief toch.) “Ja, maar wilde jullie het niet laten liggen tot morgen”? Indra in de bocht,  ”nee oma je ziet toch zelf wel wat een rotsooi het is, als ik het nu opruim dan is de kamer morgen weer mooi”. Ik kan haar dan op zo’n moment wel helemaal plat knuffelen.

Eliza

20-10-2009 om 23:37 geschreven door eliza

Hé jij daar

Hé jij daar ga uit mijn hoofd,

dat had ik mijzelf belooft.

Jij kwam er onverwachts in

dat was het begin,

van een bijzondere vriendschap.

Jij was zo knap,

je leerde mij om met mijzelf om te gaan.

Jij liet je niet verslaan,

door al mijn negatieve gedachten.

Jij bleef geduldig wachten,

op het moment dat je weer kon helpen.

Ik bleef jou overstelpen

met mijn onzekerheid,

je zei,”zolang je me nodig heb, raak je mij niet kwijt”.

Maar opeens was je er niet meer,

'Eens' moest ik zonder jou,

dat kwam onverwachts gauw.

Je kwam in mijn hoofd,

ik heb mij zelf vele malen beloofd,

niet meer te denken aan jou, maar

elke dag ben je nog even daar.

Het is nog steeds moeilijk om in mijzelf te geloven,

ik heb jou dat moeten beloven.

Jij hield vol, ‘je bent geweldig zoals je bent,

er is geen andere als jij die zichzelf zo goed kent,

hou van je zelf je bent uniek,

raak niet meer in paniek,

je hebt mij niet meer nodig om gelukkig te zijn,

het is de hoogste tijd dat ik verdwijn.'

Ja nu nog uit mijn hart en hoofd,

het is zo moeilijk, maar beloofd is beloofd.

Eliza

20-10-2009 om 18:22 geschreven door eliza

Nooit meer je bulderende lach

Nooit meer je sterke verhalen

Nooit meer je humor

Nooit meer je nieuwe ideeën

Nooit meer”begrijp je wat ik bedoel”

Nooit meer……..

******************************      

“Schilderachtig leven is een kunst”

******************************

Wanneer ik morgen dood ga,

Vertel het aan de bomen.

Vertel het aan de wind die in de bomen klimt,

of uit de takken valt.

Hoeveel ik van je hield

Vertel het aan de huizen van steen,

hoe lief ik je had.

Vertel het aan een kind,

dat jong genoeg is om het te begrijpen.

Maar vertel het aan geen mens.

Zij zullen niet begrijpen

dat een mens zo lief had als ik jou.

********************************

Niet zelf geschreven

20-10-2009 om 00:00 geschreven door eliza

Leeftijd

Leeftijd,  toen ik 40 jaar werd heb ik me druk gemaakt om mijn leeftijd, ik vond dat echt erg, '40 jaar' je weet niet waar je bij hoort, bij de jongere? of bij de oudere?, je zit er midden in.

Ik heb altijd heel goed kunnen opschieten met mensen die wat ouder waren dan ik. Maar nu lijkt het wel omgekeerd, 23 jaar later denk ik ”helppp”, ik ben toch nog niet zo oud, ik wou op een sjoelclub, ik werd heel warm en lief ontvangen, maar de gemiddelde leeftijd was 70 jaar.  Er waren  meer dames die naar de 80 jaar liepen als 65 jarige.  Ik had het idee dat ik vrijwilligster was en de oudere ging helpen. Ik had het er echt moeilijk mee, ik wou die aardige dames niet voor het hoofd stoten, maar toch ik voelde me in  ene  ook zo oud.  Daar ben ik nog niet aan toe. Maar voor de leeftijd 55 tot 65 jaar zijn er geen clubs. Alleen de 55 + gym dat is wel  die leeftijd, daar voel ik ik mij happy.

Vandaag heb ik weer voor het eerst een bloemstuk gemaakt, niet echt herfst bladeren maar mooie gedroogde hortensia’s, op de rommelmarkt kwam ik van de zomer, een kraam tegen met een  mevrouw erachter die  engeltjes gespaard had, ze had er veelte veel dus ze had zakjes gemaakt met verschillende kleine engeltjes, losse  grotere engelen lagen mooi uit gestald  ik kon  fijn kiezen,  ik moest voor de hele handel 5 € betalen. Nu heb ik ze tevoorschijn gehaald en heerlijk zitten puzzelen met de klimop- hortensia- andere rode bloemen van een vetplant, wat blaadjes , en dan de engeltjes

De grote elf op de boomstam had ik verledenjaar kerst van Joop mijn buurman gehad, dat werd mijn middelpunt.

Gisteren zijn mijn vriendin en ik in een groot tuincentrum geweest, daar werd ik erg hebberig er stond zoveel moois, ik heb me ingehouden en alleen een moeder egel met wat kleintjes  gekocht, de onder kant is van  steen de stekels  zijn  allemaal draadjes heel leuk, deze keer helemaal niet stekelig.  Ik heb 2 kleintjes nog tussen de engelen gefriemeld.  Ook nog een klein stukje op de andere tafel gemaakt. Ik had de hele week kleine roosjes in een bloemstukje, die waren mooi ingedroogd, dus ook daar  wat van gebruikt, klimop uit de tuin en dan maar gewoon aan de gang. Niets geplakt  alleen maar gerangschikt.

Ik weet niet zo goed of het mooi is, ergens vind ik't te druk.

Chris kwam , ik vroeg zijn mening ,”Mam het is wel druk maar leuk om gewoon te ontdekken wat er allemaal in zit, laat maar mooi staan”

Zo is mijn zondagmiddag omgevlogen, straks komen Sven en Indra logeren ze hebben herfst vakantie, knoert gezellig.

Eliza

18-10-2009 om 00:00 geschreven door eliza

Dansen

Bent u ook zo gek op dansen? Ik wel ik vind het heerlijk om op allerlei muziek te dansen. Balroom dansen,  ik ben mijn ouders nog dankbaar, dat ik op dansen moest, dat was een deel van de opvoeding dat hoorde zo. Daar heb ik ook mijn man leren kennen, en samen  hebben wij een prachtige zoon gefabriceerd. Die wou eigenlijk helemaal niet naar dansen, maar toen zijn vriendje er op ging kreeg ik Chris zo ver dat hij ook op dansen ging. Daar heeft hij geen spijt van gekregen. Hij is ongeveer 20 jaar kind aan huis geweest in de dansschool, het waren zijn tweede stel ouders

Chris was alleen dus hij zocht zijn vrienden vroeger in de buurt, later op voetbal en in de dansschool. Hij was goed in het dansen, het is met afdansen wel eens zo geweest dat Chris  met 4 verschillende meisjes afdanste ( dans examen).
 Wedstrijden dansen, wat was ik super trots als hij weer gewonnen had. De schoenen waar hij op heeft gedanst hebben nu weer een functie in mijn kantoor – kapsalon- nagelstudio- toilet. De spiegel om mijn haar aan de achterkant te bekijken, staat in de ene schoen de kam en borstel in de andere schoen. Ook hangen er in mijn kantoor -kapsalon- nagelstudio- toilet, dingen die van lang geleden zijn, zoals een bromfiets helmpje, en mijn aller eerste schaatsen, dus nu heb ik ook een museumpje in mijn kantoor- kapsalon – nagelstudio –toilet.

 Zelf heb ik ook nog afgedanst 3 jaar terug. Simon was overleden, ik wou zo graag weer op herhaling naar de dansschool, toen er dus een partner gevonden was, heb ik zilver overgedaan, ik heb peentjes gezwete die 3 minuten dat we moesten afdansen, de cijfers waren goed, dus ons kind had het niet van een vreemd. Simon kon ook goed dansen, als we  naar een avondje gingen  moesten er eerst wel wat biertjes genuttigd worden voor dat hij dan met mij ging swingen, dat was echt geweldig toen. Chris heeft mooie prijsbekers gewonnen, die heb ik nog niet van hem los kunnen peuteren, bij hem liggen ze ergens verscholen in en kast, maar ik zou een paar mooie bekers ook nog op een plankje in de gang willen zetten. Het is maar goed dat ik 1 zoon heb, als ik 4 kinderen zou  hebben dan was mijn huis te klein om alles op te hangen.

Eliza

13-10-2009 om 23:53 geschreven door eliza

Kleinkinderen, wat worden ze gauw groot.

Eliza

13-10-2009 om 13:22 geschreven door eliza

Zondag

De zondag, nog voor veel mensen de ‘dag des Heren’.

Ik ben katholiek opgevoed, de zondag was vroeger toch wel een beetje Heilig. Wij hadden doordeweekse kleren en zondagse kleren.

De zondag was voor ons altijd een rustdag. In zoverre, mijn vader was dan de hele dag thuis dat vond ik altijd heerlijk, mijn vader was niet katholiek en ging dus ook niet mee naar de zondagochtend mis. Wij gingen wel met mijn moeder, maar als we dan thuis kwamen dan rook het al naar koffie en warme chocolade  Mijn vader was een man die niet veel zei, hij liet het opvoeden eigenlijk geheel aan mijn moeder over, hij werkte elke dag super hard om zijn gezin alles te geven wat mogelijk was. Zondags kon hij zo heerlijk genieten in zijn luie stoel met zijn krantje, zijn kanariepietje naast zijn stoel op een tafeltje. En als er dan niet te veel herrie was, dan was het voor hem al gauw goed. Maar als je ziek was stond hij aan het bed met warme drankjes, als er echt eens iets was waarmee je niet uit de voeten kon,  kon hij zo goed luisteren en poetste dan  het hele erge er van af.

Zondagmiddag moesten we ook naar de kerk, daar waren niet altijd even blij mee, want de zondag was ook onze vrije dag, we hoefde niet naar school, in de tijd dat ik op school zat gingen we ook zaterdagmorgen nog naar school.  We wilde s’middags lekker buiten spelen en niet weer in de kerk zitten, een enkele keer spijbelde we wel eens want onze moeder ging s’middags niet mee. Ja de zondag blijft voor mij nu ook nog steeds een dag waarop je niet je vrienden gaat bellen, ze hebben hun eigen gezin die willen ook samen zijn, niet je zoon bellen want een keer in de 14 dagen komen de kindjes bij hem,  daar wil hij  ook optimaal van genieten. De zondag moet ik nu alleen zien door te brengen, soms gaat het goed, soms  lijkt het wel een hele lange dag. Als ik opgewekt ben zet ik voor mij zelf thee, maak ik een lekker ontbijtje, dan zie ik wel hoe de zondag verloopt, maar vandaag is het heel grauw buiten, ik voel me een beetje zielig, ik ben dan wel erg blij dat ik Rocky heb, als ik dan s’morgens mijn ogen open doe en Rocky meteen een kus op zijn neus kan geven,  met mijn nepnagels heerlijk onder zijn kin kan kroelen, god wat ben ik dan blij met hem, hij is warm en vind het heerlijk om gekroeld te worden.

Vandaag deze zondag, ik zit niet in mijn zondagse kleren, ik zit in een oud vest en een jogging broek, wel een heerlijk broodje gemaakt met een grote kop thee. Ik kan nu gewoon met u allen praten via mijn p.c. dat is toch ook een wonder hoor. Meestal ga ik ook allerlei dingen koken op zondag, maar dat heb ik gisteren gedaan,  ik ga proberen of ik met mijn nepnagels kan accordeon spelen, eigenlijk zit ik al heel lang tegen een schilderij aan te kijken die nog af moet, het is al weer volop herfst, dus een leuk herfst stuk op tafel is ook in de planning, dus niets zielig, gewoon aan het werk, ja maar het is zondag !!!!

Eliza

13-10-2009 om 11:51 geschreven door eliza

Voetbal

Voetbal, voetbal, voetbal,

het is een spel, soms met een knal.

Ook met overspelen,

je word aangemoedigd door velen.

De ene keer sportief, de andere keer gemeen,

krijg je een schop tegen je scheenbeen.

De voetbal shirts moeten sterk zijn,

ze rukken en trekken er aan, niet zo fijn.

De bal moet in een doel,

en heb je geen richting gevoel,

gaat hij er overheen of naast.

Dan altijd die haast.

Ze rennen hun benen uit hun gat,

voor je geld moet je wat.

Het is uiteindelijk hun werk,

ze zitten niet in de kerk.

Er moet gewonnen worden, dus kom aan,

laat de leeuw niet in zijn hempie staan.

Eliza

12-10-2009 om 00:00 geschreven door eliza

Herinnering

Liefste je armen

zijn om mij heen

Jouw stem fluistert

nu ben je even niet alleen

Jouw ogen kijken mij

zo lief aan

Ik wil nooit meer uit

je armen gaan

Je mond kust mij

teder en zacht

Ik wil met je slapen

de hele nacht

In jouw armen mijn

ogen open doen

En helemaal wakker

worden door jouw

warme zoen

Eliza

11-10-2009 om 00:00 geschreven door eliza

Foto’s die goed zijn gelukt 

Prachtig modern gebouw 

Delfts blauwebus
  

Zigeuner echtpaar
 

Het hart van Delft
 

De stok roos staat daar mooi te wezen
 

De mooie natuur 

Waterspiegeling
 

Zonfiltering 

Eliza

08-10-2009 om 00:00 geschreven door eliza

Klein vervolg op de kunstnagels

Prachtig vind ik ze nog steeds, maar nu in de praktijk moet ik er mee leren omgaan. Op de pc de goede letter aanslaan, valt even niet mee

Ik tik nu geregeld een letter hoger aan om dat deze nagel langer is.
 
Mijn kettinkje met het clowntje er aan, een geschenk van mijn moeder en zus, die kreeg ik wel af, maar de volgende morgen echt niet weer om. Ik kan het oogje niet meer in het sluitinkje krijgen, de nagel zat er wel tussen maar niet het oogje. Ik geef heus niet gauw op, maar  als je dan probeert voor de spiegel  te kijken of het zo lukt, beslaat de de spiegel van mijn eigen lucht, een wazige vlek op de spiegel,  het word nog moeilijker. Ik blijf natuurlijk oefenen  het moet toch weer gaan lukken, ik ben nu eenmaal niet in de luxe positie dat ik s’morgen vroeg kan vragen ”Schat kun jij even mijn kettinkje omdoen”, erg jammer want sinds ik het kreeg,  al weer heel wat jaartjes geleden, hangt het om mijn hals. Ik geef helemaal niet om dure sieraden, maar dit kettinkje is mij zeer dierbaar. Dus toch maar weer op gevoel oefenen. Ik hoor u denken: ‘dan vraagt ze het toch aan iemand? er is toch altijd wel iemand te vinden die het even om wil doen?

 Ja dat is vast wel het geval, maar het clowntje heeft nog al scherpe voetjes en armpjes, en daar heb ik echt last van s,nachts. Maar ik vraag het toch vandaag aan iemand,  dan komt het oude gezegde;

‘wie mooi wil zijn moet pijnlijden’ weer van pas.

Ik doe het dan voorlopig niet meer af.

Eliza

06-10-2009 om 21:22 geschreven door eliza

Voor jou

Ik staar omhoog, en zoek naar jou

In het zwarte van de nacht.

Ik stel me voor. dat jij daar bent

en gewoon naar me lacht.

Ik zie je niet, ik hoor je niet

maar doordat ik je zo mis

ben ik van het feit doordrongen

dat daarboven mijn ‘iets’ is.

Ik sluit mijn ogen en beleef

een intensief moment.

Ik weet gewoon, ik voel gewoon

dat jij dicht bij me bent.

*************************

Wij kunnen onze agenda vullen en

zelf geen blad overslaan.

Totdat éénmaal de dag zal komen

Dat wij op Gods agenda staan

*****************************

Ga maar vlieg maar weg

Hoog in de lucht, achter de wolken

Waar de zon je zal verwarmen

En als je daar dan bent

Stuur dan wat van jouw kracht en warmte terug

Zodat jouw liefde ons altijd zal omarmen

**************************************

Niet door mij geschreven

06-10-2009 om 21:15 geschreven door eliza

Een klein vervolg op de strijkplank.

Het was zo goed uitgedacht en het is ook goed, maar als je het in de praktijk wil brengen, kan het zijn dat er even iets niet helemaal goed gaat. Ik wou vandaag een snipperdag, dat betekend voor mij, geen huishoudelijke klusjes, lekker in bed lezen, niet ergens heen, geen visite.

Wel even Rocky in de tuin laten plassen, dan gauw naar mijn bed, ik had een kop koffie gemaakt 2 sneetjes brood, de strijkplank over mijn bed geschoven, daarop de koffie, het brood, boek en mijn brilletje. Ik lag er nog niet in, dus heel voorzichtig onder het dekbed, niet voorzichtig genoeg,  stoot mijn knie tegen de strijkplank, de koffie zwiept over de beker heen, mijn lammetjes van het overtrek, kregen voor het eerst koffie.

Toen wou ik de strijkplank even een eindje wegschuiven, pak ik per ongeluk de hendel onder de strijkplank beet die er voor zorgt dat de plank omhoog of omlaag gaat. De strijkplank ging nu omlaag en ik zat klem tussen strijkplank en bed pffff. Eerst maar de beker koffie leeg drinken dan kan die geen kwaad meer, toen kon ik zonder veel trubbels de strijkplank verschuiven. Ik uit bed, keukenpapier gepakt, de koffie opgedept van het schaapjes overtrek.

Daarna lekker weer in bed met mijn super spannend boek die ik nu wel weer op de strijkplank over mijn bed kon zetten, dat is best handig, want het zijn meestel dikke pillen, dat houd moeilijk vast. Nu staat het boek op de strijkplank, en hoef ik het maar lichtjes tegen te houden om makkelijk om te slaan. Dus het blijft een super uitvinding, maar je moet eerst even oefenen en het liefst zonder een volle beker koffie.

Eliza

05-10-2009 om 16:27 geschreven door eliza

Nagels

Nepnagels daar gaat het over.

Ik had een prachtig verjaardag cadeau gehad, een bon voor een nagelstudio.

Een vriendin heeftd altijd van die mooie nagels, dat zei ik vlak voor mijn verjaardag ook nog tegen haar, wat een verbazing, op mijn verjaardag kreeg ik een bon van haar, voor kunstnagels. “Joh, dat is toch niets voor mij, op mijn leeftijd, ik durf er niet eens naar binnen te gaan, aan die worst vingertjes van mij is niets meer te verbeteren.” “We gaan samen niet zeuren”. Dus het grote avontuur begon zaterdag om 3uur. En ik ben helemaal gelukkig met de mooie nagels en vingers die ik nu heb. Mijn vingers lijken nu langer, mijn nagels worden niet zo gauw vuil, het is gewoon een wonder. Jammer dat het wonder € 45 - kost,  ik kreeg deze  nagelstudiobon voor mijn verjaardag.  Maar een ding is zeker, ik kijk  nu uit wat ik allemaal uitgeef, en ik ga zeker zorgen dat ik mijn nagels kan bij houden. Als ze hard groeien moet je ze na drie weken laten opvullen . Maar als ze dan weer drie weken verder zijn dan zijn er weer nieuwe nodig. Ik ben nu zelf  grootste fan van mijn nagels.

Ik had er vannacht al een nachtmerrie over, ik was aan het soppen geweest en mijn nieuwe nagels waren allemaal gebroken, dus ik had maar 2 dagen van mijn mooie nieuwe nagels mogen genieten. Hele opluchting, toen ik wakker werd zaten mijn nagels, nog glimmend en wel erop.

Er zouden een heleboel gezegdes en uitdrukkingen niet zijn, als we geen nagels hadden, o.a:

Nagel bijters, mensen treiters

Je ogen uitkrabben (waarmee? als je geen nagels hebt.)

Het bloed onder de nagels weghalen

Geen nagels om op zijn gat te krabben

Je bent een nagel aan mijn doodskist

 (volgens mij is dat een ander soort nagel)

Als we geen nagels hadden, wat doen we dan met jeuk?

Hoe pak je iets van de grond als het plat is?

Waar moet je met al die flesjes  nagellak heen?

je hebt dan ook geen nagels op je grote teen

Geen nagelbijten meer, geen afgekloven stompjes

Dan waren onze vingers maar rare hompjes

Dus ook geen nepnagels,

 geen nagelschaar of nageltang tang

zo ziet u maar weer,

de nagels zijn van levens belang.

Eliza

05-10-2009 om 00:00 geschreven door eliza

Zebra vinken

Zebra vinken, zo heten de kleine gekleurde vogeltjes die ik dus in een kooitje heb. Ik had er helemaal geen problemen mee, ze hoorde gewoon in dat kooitje. Maar nu ik de foto’s heb gemaakt en ze op mijn p.c. zag, toen voelde ik in ene iets van droefheid voor de vogeltjes. Ze zitten jaar in jaar uit maar in dat kooitje, deze zullen vast hier in kooitjes geboren zijn dus niet anders weten, Maar als je nagaat, het zijn tropische vogeltjes dus eens hebben hun voorouders vrij en frank mogen vliegen door het regenwoud misschien, misschien zijn ze op een hele nare manier in een of andere verpakking hier mee naar toe genomen. Weer zo iets waar ik nooit bij stil heb gestaan totdat ik deze foto’s nam die mij nu pas duidelijk laten zien, dat ze eigenlijk in een soort gevangenisje zitten. Ik geef ze braaf te eten schoon drinkwater, meestal 1 keer in de week een schone kooi, maar dat is het dan ook, Gelukkig zijn ze met z’n tweetjes en ze maken nooit  ruzie, zitten elkaar heel lief op te poetsen, zitten samen uit een bakje te eten, liggen stevig tegen elkaar aan in het mandje van touw. Ik vind dat wij mensen een voorbeeld aan deze beestjes kunnen nemen. Als wij in zo’n kleine ruimte per twee zouden gestopt worden, ik ben bang dat wij dan niet zo aardig voor elkaar zouden zijn.

Eliza

Waar foto’s al niet toe kunnen lijden, toch?

04-10-2009 om 18:24 geschreven door eliza

De hond…

Ze heeft haar hond moeten laten inslapen

Omdat hij ongeneeslijk ziek was,

Ze heeft lang geaarzeld

Omdat ze alleen is

En de hond haar warmte en liefde gaf…

Ze heeft hem door vrienden laten wegbrengen

ze kon er niet bij zijn,

bij dat wanhopige afscheid,

omdat ze alleen is

en de hond haar wereld liefdevol invulde…

Ze huilt om hem, als niemand het ziet,

omdat dit verdriet háár verdriet is,

ze zo lang geaarzeld heeft

wat ze moest doen,

door de hond kon ze het leven beter aan

Ze loopt verloren door de kamer,

overal mist ze hem,

zijn mand is er nog, zijn etensbak,

ze voelt de zachtheid van zijn tong,

ze hoort hem blij- opgewonden blaffen…

Ze heeft haar hond moeten laten inslapen,

Niemand weet hoe ze zich voelt,

Ze heeft de juiste keuze gemaakt,

Maar ze is zo alleen

Zonder de aanhankelijkheid en de warmte

Van haar hond

Geschreven door Margreet van Hoorn

04-10-2009 om 18:21 geschreven door eliza

Bennie

Bennie de zwemhond

zwemt graag in de sloot rond,

hij heeft dan zo’n plezier,

en al roep Joop dan honderd keer

 ‘Bennie kom hier”,

hij komt even niet hij zwemt,

en Joop staat in zijn hemd,

 maar dat vind hij niet

 erg hij geniet,

als hij Bennie zo bezig ziet.

Als Bennie  moe is komt hij eruit,

naar Joop  blaft hij dan luid,

“Joop ik ben moe

ik kom niet aan de kant”

Joop geeft hem zijn helpende hand.

Even lekker schudden Joop word nat

Bennie tevreden,

hij heeft zijn bad weer gehad.

Hé Rocky nu is het jouw beurt, het water is fijn

‘Nee niets voor mij , ik ben te klein.

Eliza

04-10-2009 om 18:14 geschreven door eliza

Ode aan de strijkplank 

Tegen wil en dank,

heb ik een strijkplank .

Die hoorde bij de huishoud uitrusting,

vind het nog steeds om te strijken een onding.

Strijken is niet mijn hobby zoals u ziet.

Het is ook zeker dat ik niet geniet,

als ik weer dat bloesje sta te strijken,

vind het  niet iets wat mijn dag kan verrijken .

Maar een gekreukelde broek, is geen gezicht

dus het strijkwerk moet worden verricht.

Maar er is licht in de duisternis, echtwaar!

zet de strijkplank maar klaar.

Om je hondje op te zetten

moet je opletten,

kun je hem op jouw hoogte kammen

dus een plus punt, niet zwammen.

De strijkplank kan over m’n bed worden geschoven,

niet te geloven.

Een fijne tafel om boek, bord en bril op neer te leggen

We kunnen dus met zekerheid zeggen,

gebruik de strijkplank niet alleen om te strijken.

Ere voor de  ‘STRIJKPLANK’ u zult nog opkijken.

Eliza

Ps: ik ben gek op schaapjes, dus was al helemaal blij dat ik een overtrek met schaapjes had gevonden.

04-10-2009 om 00:27 geschreven door eliza

Ziek

We zaten te kijken naar een film, die ons het leven van een primitieve stam ergens op een zoet lief Zuid-zee-eiland voorschotelde.

We zagen hoe primitieve mensen met speren een primitief beest achterna zaten. En nog meer heerlijke dingen deden. Ze dansten een religieuze dans, bij wijze van petitionnement aan de goden. Hun vrouwen gingen persoonlijk water halen, helemaal aan de bron met een vaas op hun hoofd,  zingend  en lachend en heupwiegend, en dat allemaal zonde b.h.

Het beest dat ze hadden gevangen, braadden ze aan het spit en voor ze begonnen te eten dansten ze nogmaals een religieuze dans, inplaats van zegen- deze- spijzen- amen.

Ineens realiseerde ik me bijzonder duidelijk, dat ik op een stoel zat, zoals dat overigens gebruikelijk is in de bioscoop. Maar dat ik daarvoor ook al op een stoel had gezeten aan de koffie tafel en daarvoor aan mijn schrijftafel een dáárvoor aan ’t ontbijt, alweer op een stoel. Naast mij zaten Marie en Jan en om ons heen al die andere mensen op hun stoel.

Ons leven beweegt zich van stoel naar stoel. Jan , die aan een bankbedrijf is, zit op zijn kantoor op een stoel en thuis en in de bioscoop en in zijn auto.

Marie mag dan nog weleens door ’t huis dribbelen, maar haar streven is uiteindelijk de stoel, s’middags als de boel aan kant is. En ten naastenbij alle belangrijke dingen des levens krijgen we uit de tweede hand,  gezeten in een stoel. Bossen meren en watervallen zien we op de film, sport in het stadion, religie beleven we op een stoel voor de radio, dansen, musiceren en zingen zien we op de televisie, de liefde beleven we hoofdzakelijk aan de hand van de films.

Thuis ook wel misschien, maar als je ’t Jan in gemoede zou vragen, zou hij zeggen: Thuis? Dat is geen liefde dat is Marie.

Wat we dan nog uit de eerste hand aan natuur beleven is de Keukenhof, waarvoor we zondags in de rij staan en waarvoor we f 1,50 betalen. Ook daar gaan we op een stoel zitten op het terras en kijken zo naar de bloemetjes. Het komt er op neer, dat we de hele loopbaan van wieg tot graf als toeschouwers en luisteraars  op stoelen zitten uit te zitten.

Wie weet is het over een paar eeuwen zo ver, dat we de paar dingen die ons nu nog niet uit de eerste hand worden genomen, zoals eten en drinken en kinderen krijgen, ook niet meer zelf hoeven. En dat we ze slechts nog op televisie zien. Maar voor die tijd zullen we wel ziek zijn. Zúllen we ziek zijn? We zijn het al. Dát is het natuurlijk waar we allemaal onder lijden: Stoelziekte! Daarom heeft Jan depressie en is Marie zo moe. Zwaar ziek zijn we allemaal, maar weten het niet, want iedereen heeft het zelfde en het valt dus niet op.

Laten we er in hemelsnaam iets aandoen voor het te laat is. Gauw, gauw! Desnoods alleen, inplaats van de keukenkraan, die bron ver weg in het bos, waaraan we water moeten gaan halen met een vaas op ons hoofd… allicht gaan we dan weer zingen en heupwiegen. Of desnoods alleen de verplichting om eenmaal per maand een beest te vangen en het te braden aan het spit in onze achtertuin. En religieuze dansen… Hm, ik ben bang dat die verboden zullen zijn, maar we zouden het voorzichtig kunnen proberen. Mits we het niet op zondag doen.

Geschreven door 'Annie M.G. Schmidt

Ik vind het  geweldig geschreven, en laat u er zo ook van genieten.

Eliza

01-10-2009 om 04:08 geschreven door eliza

Nog wat foto’s van Warmehuizen.

Eliza

01-10-2009 om 02:36 geschreven door eliza

Huis van mijn nicht en gezin in:
 

Warmehuizen

 Overgroot mamma was er gelukkig ook nog bij, zij is 88 jaar.

Een nichtje van mij  woont in Warmehuizen, ik was daar nog nooit geweest. Ze trouwden pasgeleden in een kerkje, in een klein plaatsje vlak bij Warmehuizen “Enigeburg”. Daar had ik ook nog nooit van gehoord, ik ben gek op  kleine plaatsjes en dorpjes. Toen ze trouwden werd er meteen een afspraak gemaakt, over drie weken is mijn man jarig dus komen jullie(mijn zoon ,kinderen, en ik ) dan eens kijken in Warmehuizen. Wij op een zondag naar Warmehuizen. Het was heerlijk weer, we konden lekker in de tuin zitten, maar voor dat we in die tuin zaten hebben we bijna 2 keer een rondje dorp gereden, we konden het moeilijk vinden, ik zag dus wel  al wat van dit mooie dorp. Toen  ik beleeft een tijdje op verjaardag  had gezeten dacht ik, nu knijp ik er met mijn camera  even tussen uit, om wat foto’s te maken. Heerlijk  om op zo’n  rustige zondagmiddag met en stralend zonnetje door de stille slaperige straatjes te lopen om foto’s te maken. Voelde me  niet helemaal op mijn gemak, ik fotografeerde huizen waar misschien mensen achter de ramen zaten, die misschien zouden denken; ‘wat  is dat voor iemand ?’ Ik kreeg het gevoel dat ik de rust van de mensen verstoorde, zo stil was het er. Ik ben wel blij met de foto’s die ik gemaakt heb. ik doe de foto’s onder dit verhaal, als vervolg.

 De kerk toren, bijna overal te zien

De kerktoren die zag je in verschillende straatjes steeds weer tevoorschijn komen, het is echt het middelpunt van het dorp.

 
Rocky, als altijd heerlijk in zijn mandje voor onder in de auto slapend alsof hij gewoon thuis is. Een super makkelijke hondje om mee te nemen

Eliza

01-10-2009 om 01:43 geschreven door eliza

In de dorps straat, de mooie kerk
 

 Foto’s die ik genomen heb,

in het plaatsje Warmhuizen.

ik vind kerken altijd mooi
 

Dit is het Parochie huis
 

mooi beeld en bel in de gevel
 

Christus beeld
 

prachtige boerderij in oude stijl gelaten
 

de voor tuin, mooi  

Een prachtige vila nieuw gebouwd, maar wel voor het strooien dak gekozen

01-10-2009 om 00:58 geschreven door eliza