xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Klein vervolg op de kunstnagels

Prachtig vind ik ze nog steeds, maar nu in de praktijk moet ik er mee leren omgaan. Op de pc de goede letter aanslaan, valt even niet mee

Ik tik nu geregeld een letter hoger aan om dat deze nagel langer is.
 
Mijn kettinkje met het clowntje er aan, een geschenk van mijn moeder en zus, die kreeg ik wel af, maar de volgende morgen echt niet weer om. Ik kan het oogje niet meer in het sluitinkje krijgen, de nagel zat er wel tussen maar niet het oogje. Ik geef heus niet gauw op, maar  als je dan probeert voor de spiegel  te kijken of het zo lukt, beslaat de de spiegel van mijn eigen lucht, een wazige vlek op de spiegel,  het word nog moeilijker. Ik blijf natuurlijk oefenen  het moet toch weer gaan lukken, ik ben nu eenmaal niet in de luxe positie dat ik s’morgen vroeg kan vragen ”Schat kun jij even mijn kettinkje omdoen”, erg jammer want sinds ik het kreeg,  al weer heel wat jaartjes geleden, hangt het om mijn hals. Ik geef helemaal niet om dure sieraden, maar dit kettinkje is mij zeer dierbaar. Dus toch maar weer op gevoel oefenen. Ik hoor u denken: ‘dan vraagt ze het toch aan iemand? er is toch altijd wel iemand te vinden die het even om wil doen?

 Ja dat is vast wel het geval, maar het clowntje heeft nog al scherpe voetjes en armpjes, en daar heb ik echt last van s,nachts. Maar ik vraag het toch vandaag aan iemand,  dan komt het oude gezegde;

‘wie mooi wil zijn moet pijnlijden’ weer van pas.

Ik doe het dan voorlopig niet meer af.

Eliza