Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Ja ik hoop echt, dat het mij overkomt dat ik de gene, die ik nu ontmoet heb door gemeenschappelijke kennissen, mij de moeite waard vind, om de kennismaking voort te zetten, ik ben nog al onzeker over mijn uiterlijk, maar een buikje hebben we alle twee, en het klikt goed, ik durf nog niet helemaal er voor te gaan, om dat ik denk
Het is bijna zo, dat ik 1 keer in de maand woensdag middag Sven en Indra ophaal van school, en dan lekker een middag kan verwennen, (dat doe ik nooit hoor) ze lusten graag pannenkoeken maar nog lekkerder zijn poffertjes.Je kunt de poffertjeskant en klaar kopen in de supermarkt, maar die vind ik zelf niet lekker, dus ik zou poffertjes bakken.
Ik sta net als veel vaders moeders ... opas en omas te wachten tot de school uitgaat en de kinderen naar buiten komen.
Ik was mooi op tijd en Inrda kwam als eerste de schooldeur uit .
Er komen veel meisjes en jongetjes, ik moet altijd goed kijken om haar er tussen te vinden, ze zag er weer als een dametjes uit met haar roze jas en haar paars tasje. Even later was er helemaal niets meer van dat eigenwijze dametje over en hing ze ondersteboven aan een klimrek, we moesten wat wachten op Sven die had klassen dienst, wat inhoud dat hij de juffrouw helpt met opruimen.
Daar kwam Sven, hij had een vriendje bij hem, ik vroeg of dat vriendje dicht in de buurt woonde, dan konden we vragen of die ook met ons poffertjes mocht eten en dan met Sven spelen. Toen we het aan de moeder van Joy hadden gevraagd was dat prima, een ding wist ik niet, Joy was erg druk, en daar door werd Sven ook best druk. Indra voelde zich een beetje in de steek gelaten, dat deed haar humeur geen goed. Het kan natuurlijk niet altijd goed gaan. Ik heb nu ontdekt dat poffertjes veel meer tijd innemen om te bakken dan pannenkoeken, en dat ze ook nog eens sneller opgegeten werden. Ik had nog niet n lading poffertjes over drie bordjes verdeelt, beetje boter er over veel poeder suiker, of ze waren al leeg voor ik de andere lading klaar had. Maar u kent me ondertussen ik worstel mij er gewoon door heen.
Indra bleef maar om mij roepen omdat Sven geen enkele aandacht voor haar had, de 2 jongens hadden de grootste lol maar waren zeer luidruchtig. Zodra ze genoeg hadden gegeten toch maar weer gauw het kleed op het grasveld bij de voordeur. Alle spelletjes mee en spelen maar hoor.
Rocky en ik heerlijk op het kleed toekijken deze keer. Er kwamen wel weer kindertjes kijken maar deze keer lukte het niet om ze samen te laten spelen, Sven, Indra en Joy trokken 1 front en keken niet naar de andere kinderen om, ik had deze keer geen puf om er energie in te steken. Zon
middag als ze buiten spelen is zo om, mededoor het mooie weer.
Ja dit was weer zon dag niet met n gaatje, zeker met 2 gaatjes.
Ik vind mijzelf best aardig op zn tijd, lief, behulpzaam, maar ik ben toch ook een oelewapper af en toe, ( regelmatig.)
Het is al weer gisteren, de tijd die vliegt, ik zou bij een buurvrouw die ik zon 15? jaar niet gezien had, een bakkie drinken.
Rocky kon mee, we zouden lekker bij kletsen.
De dag begon niet helemaal naar wens, ik werd pas om 9 uur wakker, ik wou met de bus van kwart voor 10 gaan, ik had ongeveer 10 uur afgesproken. In vliegdende vaart mij gereed maken om op stap te gaan. Ik doe er ongeveer 7 minuten over om bij de bushalte te komen. Loop ik de steeg door naar een ander straatje zie ik een meisje van ongeveer een jaar of 14? heftig met een fietstas in de weer, ze had zon dubbele fietstas achterop waar ze folders mee rond ( reclame blaadjes ) ging brengen. Ze had de ene helft te vol gedaan dus de fiets kiepte naar een kant, ze stond met een arm vol folders aan die fiets te sjorren, maar het schoot niet op.
Ja dan ben ik vergeten dat ik met de bus mee moet, ik vroeg,zal ik de fiets even vast houden? Heel graag werd er gezegd, ik de fiets vast houden zij de folders weer over hevelen tot ze aan allebei de kanten net zoveel folders had, zodat de fiets in balans kwam. Het heeft niet lang geduurd ,dus ik ben in draf naar de bus halte gegaan ik haalde de bus op het nippertje.
Het was zo gezellig, ik moest om half 4 hard hollend met Rocky naar de bus, om 4 uur had ik afspraak thuis met iemand. Allemaal herinnerringen die vroeger in ons buurtje gepasseerd waren, werden weer opgerakeld, weet je nog die, en kende je die met dat rode haar, hoe het met Chris vergaan was, hoe het haar 2 dochters vergaan was, de tijd vliegt dan gewoon om . Ik hoop dat dit weer een hernieuwde gezellige tijd met elkaar word, we hoeven elkaar niet te overlopen, maar allebei de mannen zijn er niet meer, dus word het toch heel anders .
De jongste dochter was ook thuis, met been in het gips zit ze 3 weken bij mamma, ze heeft een geweldige leuke zoon van ik dacht 7 jaar,? die gek op zijn oma is, dus heerlijk dat je moeder er dan nog is, die je zo weer in haar armen sluit.
Met de bus naar huis, ging de afspraak niet door, mede met mijn toestemming 1 week opgeschoven, dus als ik die afspraak niet had gehad zat ik misschien nog bij de buurvrouw.
Oké, nu de oelewapper, Kurt de kater, ( ik zou niet meer over hem schrijven), ik heb hem eindelijk schrik aan gejaagd, door als ik zijn belletje maar hoorde rinkelen, water over hem heen te gooien. nu komt het: Kurt woont 1 hoog, moet dan aan de voorkant over de galerij naar de voordeur, en dan maar miauwen tot er iemand open doet.
Nu had de buurvrouw ( eigenaressen van Kurt') bedacht, ik laat een soort trappetje maken van af de schutting van de beneden buren naar 1 hoog aan de achterkant, dan doe ik in de slaapkamer deur een katten luik, dan kan hij altijd naar binnen.
Maar de buurvrouw die precies onder haar woont, wou er niets van weten dat er dan ook een stuk trap in haar tuin stond .
Ja, omdat ik er naast woon werd er aan mij gevraagd of het dan in mijn tuin kon, ik denk natuurlijk niet na en zeg ,dat mag gerust hoor.
Toch wel dom, want ik had hem net met ik weet niet hoeveel emmers water UIT! mijn tuin gejaagd, dat kan ik nu dus niet meer doen want dan durft hij dat trapje niet op. Ik hoorde op een gegeven moment boven wat geluid ik ga naar buiten heeft de buurvrouw"Kurt"op het bovenste trapje neergezet, maar hij deed geen stap naar beneden.
Ik zei,wacht ik heb nog een blikje tonijn"(Fout!!! ik zou hem nooit geen eten meer geven.) Dus op elk treetje een beetje tonijn, met de grote heggenschaar proberen bij de hogere treetjes te komen, dat ging niet. Ik moest de trap er bij halen om op de bovenste treetjes waar ik bij kon, ook tonijn te leggen. En ja hoor,Kurt stak zijn neus in de lucht en waagde zijn leven voor de tonijn die hij treetje voor treetje op at.( Vannacht komen er allemaal katten aan het tonijn trapje ruiken.)
Alleen hij sprong van de schutting in mijn tuin , de onderste treetjes werden gewoon met zijn poot leeg gehaald, ik heb dat met stijgende verbazing aan gekeken, toen dacht ik pas WAT BEN IK NU AAN HET DOEN?
Heb ik zoveel pijn en moeite gedaan om hem uit mijn tuin te krijgen, nu voer ik hem TONIJN?? Begrijpt u nu waarom ikwel eens aan mijzelf twijfel, wat voor een figuur ben ik eigenlijk?
Avonds kwam de ex schoonmoeder van mijn zoon, we zouden een spelletje rummikubben gaan doen. We deden drie spelletjes, toen kregen we het over muziek, ik vond een nummer van een zangeres heel erg mooi, toen zei ex schoonmoeder dat liedje heb ik op mijn mobiel telefoon staan, dat kan ik zo naar jou mobiel over seinen? Mijn zoon had al eens tegen haar gezegd, dat het seinen best wel een behoorlijke reikwijdte had. Wij zitten met de 2 mobiele telefoons naast elkaar mijn ontvanger op te sporen, krijgen we ineens een Turkse naam op haar telefoon door. Ik schrok me een hoedje, was het de mobiele telefoon van mijn boven buurman die had dat ook op zijn mobiel, de mobiel had het seintje opgevangen. Nu moest hij toestemming geven of hij dat wou ontvangen. Hij wist niet waar het vandaan kwam, wij lachen slap van het lachen in de kamer, even later toch maar even naar boven geroepen wat we hadden uit gespookt, hij snapte niet helemaal de clou, hij had het gewoon weggedrukt . Maar ik had later toch wel mooi dat nummer Van Liza Hallelujaop mijn mobiel ik heb er gelijk mijn belrinkel van gemaakt, dus als ik nu opgebeld word, hoor ik mijn favoriete nummer, helemaal te gek toch.?
Wij nog een spelletje rummikubben, ik had voor ons tweeën, jusoranje ingeschonken, ik heb altijd dorst, maar ex schoonmoeder drinkt slecht, kan de hele avond over 1 glas doen, ik drong er eigenlijk wel een beetje opaan dat ze wat ging drinken, wat was ik daar even later blij mee. Ik zou toen we uitgespeeld waren de boel opruimen, presteer ik om de resterende jusoranje die nog in haar glas zat om te gooien, het liep zo van de tafel haar handtas in die ze onder tafel had gezet, nou dan heb je het toch helemaal niet meer. Ik was wel gruwelijk blij dat er nog maar een beetje in het glas zat.
Stel je voor dat de hele inhoud in haar tas was gekieperd, we lagen weer in een appel flauwte, maar ik voelde me toch niet helemaal happy hoor.
Ex schoonmoeder naar huis om half 11, op de fiets het was gelukkig nog een beetje licht, ik Rocky uitlaten kom ik terug zie ik de buurvrouw beneden naast mij, haar tuin sproeien.
Buurvrouw is dat nodig, er zou toch regen komen?
Nou vergeet het maar volgens de t v word het alleen maar mooier weer .
De grond is inderdaad kurk droog, het was nog steeds een beetje licht dus Els de tuinslang gepakt, moest hem in de douche aansluiten, ik heb er een stoeltje bij genomen en ben voor tuinsproeier gaan spelen. Een half uur heb ik heen en weer met de tuinslang de tuin besproeit, ik denk dat het lang niet genoeg was, maar het werd nu gauw donker en dan zie je zo weinig. Opruimen dan maar, kreeg ik de slang niet meer van mijn douche aansluiting af. De slang ligt nog aangesloten in de douche, morgen weer een dag.
Nu is het inmiddels 3 uursnachts, Ik zit mijn dag met minstens 2 gaatjes neer te schrijven, als ik geslapen heb ben ik de helft vergeten.
Even nog wat fotos, van het vroegere Amsterdam en nu, niet zelf gemaakt maar van een pps af.
Het beroemde liedje van Rika Jansen alias 'Zwarte Riek' 'Amsterdam huilt' blijft aktueel. Amsterdam huilt nu om dezelfde zaken. De mens leert het nooit, men kan gewoon niet met elkaar en met hun religie leven.
Ik word wakker en zet even het journaal aan, daar word ik niet vrolijk van, weer mensen gedood , door oorlog geweld,mensen gegijzeld, ontucht met kinderen, ik vlucht naar mijn p c. Wat heeft mijn vriend in zijn postzakjes zitten?? Even een kop koffie maken wat brood, en dan kan ik niet langer meer wachten, elke dag weer een verassing waar ik naar toe ga wat ik ga lezen welke mopjeszijn er? Ik ga er even goed voor zitten : we gaan even naar Zwitserland, geweldig die bergen en de witte kerkjes, beroemd om de geraniums. Alles word begeleid door vrolijke Tiroolse muziek
´Rome is de volgende stad waar vriend p c mij naar toe neemt.
Kom ogen te kort zo mooi ,en het mooiste komt nog, het Vaticaans Museum Het heilige der heilige, daar mogen we een kijkje binnen nemen
Je weet niet waar je het eerst moet kijken, de beschilderingen van het plafons, de beelden, de gangen waar heel veel toeristen ook mee kijken naar alles wathistorische waarde heeft
Vol verwachting maak ik het email envelopje open van Madrit nauwe straatje, mooie pleinen en hoge stand beelden, ik geniet met volle teugen, Julio Iglesias zingt een Spaans melodietje zachtjes mee.
Ik heb rode wangen van al het moois wat ik zie, ik word er helemaal niet moe van, ga nog even langs Amsterdam die nu weer huilt maar niet om de mensen van toen, maar om de mensen van nu , ik was aangedaan toen ik de sloppen zag waar de arme Amsterdamse mensen vroeger in woonde, en toch was er saamhorigheid, je kon altijd terecht bij Tante Sjaan, of Opoe Neeltje, en Tante Jans boven drie hoog, ving ons op als we uit school kwamen, en moeder nog niet thuis was van haar werk.
Mijn vader was VUILNISMAN, ik schrijf het met grote letters, omdat er neer gekeken werd op de baan van vuilnisman, maar voorlopig verdiende mijn vader met hard werken de kost voor vrouw en 5 kinderen.
Ik dwaal af, toch heeft dat allemaal in mijn hoofd gespeeld toen ik de beelden van Amsterdam zag.
Mijn reis door verschillende landen heeft misschien een half uurtje geduurd, doet u mij dat maar na, het koste niets ik zat op mijn gemak en was weer aangenaam verrast.
Moe van het reizen en de neus weer verstopt wou ik toch echt even naar buiten, even het park door, je komt zoveel verschillende bomen en planten tegen, mooie kleuren die je ziet, Rocky die uitgelaten met andere honden speelt, dat is dan weer de echte wereld ,mijn wereld, niet al het akelige op tv. Het is er wel, maar het liefst weet ik het niet . Ik kan mijn verhaal weer schrijven, ik snap niet dat ik ooit zonder p c heb gekund
Aleen de foto van Rocky is deze keer van mij, de rest heb ik van de pps jes, via mijn pc gefotografeert, vandaar dat de kwaliteit te wensen over laat.
Verleden week zaterdag, was het de dag van de muziek, in de stad waren allemaal bandjes in cafés, in kerken, op terrasjes heel gezellig. Chris mijn zoon mocht voor het eerst met de Show boot een musical vereniging mee zingen dus voor publiek. Hij had gevraagd of ik mee ging met Sven en Indra, dan kon ik op hun passen en gelijk horen of mijn zoon wel kon zingen, want ik heb Chris echt mijn hele leven met hem, nog niet horen zingen.
Natuurlijk wou ik mee, niemand kon mij meer tegen houden.Het was echt geweldig hoor, ik was zo trots, hij kon echt zingen, het dansen ging hem nog niet zo goed af, maar hij deed het toch maar. Het licht uit de kerk ramen viel zo mooi op Indra, ik maakte meteen gebruik van mijn camera om wat fotos te maken.
Indra en Sven waren ook vol bewondering, daar stond hun pappa toch maar. Indra zingt de liedjes die Chris moet instuderen volop op haar manier mee, heel leuk om te horen, Sven vind het ook echt super wat zijn vader doet, dus 3 fanatieke supporters heeft mijn
zoon al.
Er waren nog meer mede zangers en zangeressen, die ook erg hun best deden en goed in hun rol zaten. Dit was niet in kostuums, de officiële uitvoering van hun stuk "the Wizzard of Oz" is in februari, dus Chris heeft nog even tijd om het dansen te leren.
Al met al vond ik het machtig om te zien hoe jonge en iets oudere mensen met elkaar zoveel plezier kunnen beleven in het zingen en dansen, dat doet me erg goed.
( ik heb nieuwe foto's gemaakt die ik meteen op een harde schijf kopieër, die kon ik nu gebruiken)
Tevreden dag.
Ik realiseer mij dat die tevreden dag al weer gisteren was.
Ik ben erg verkouden had gistermiddag wat aspirine genomen en smiddags even een paar uurtjes geslapen ,vandaar dat ik die uurtjes door haal in de nacht. Ja gisteren was het schitterend weer niet al te warm maar heerlijk, het zonnetje had de ijsbloempjes weer gekust , die beloonde dat met hun stralende kleurige bloempjes, ik word daar zelf vrolijk van terwijl mijn oren en neus dicht zaten en ik best wel wat spierpijn had.
Toch lekker met Rocky even een ochtend wandelingetje door Marieëndal, het fijne park vlak bij huis, in 10 minuten ben ik daar. Als ik dan eerst door mijn tuin heb gelopen en al het moois van de bloemen zie, is het ook een weldadige rust, als je door die hoge bomen met ruisende bladeren loopt, dat gefilterde zonnelicht dat steeds eventjes te voorschijn komt, als sterretjes, het was er nog erg rustig, het is zo rustgevend als je de vogels verschillende liedjes hoort zingen, het schemerige als er even geen open plek is, ja hoe kan ik het nog meer beschrijven, om u mee te nemen op mijn wandeling, u mijn gevoel van tevredenheid, geluk, en stille aanbidding te laten voelen. Ik had weinig lucht dus ik liep op mijn dooie akkertje( heel langzaam )en genoot zo intens. Dan bestaat er niets anders als rust
Daarna thuis 2 wassen gedraaid( dat doet de wasmachine), lekker buiten gehangen en 3 uurtjes later schoon opgevouwen in de wasmand, dat is ook iets waar ik dan van kan genieten zo simpel, Rocky op de tegels zo dat je hem bijna niet ziet, paar uurtjes daar na geslapen, Mijn best gedaan voor het eten Lof met kaas en ham in de oven dan hoef ik er geen aardappels bij of iets anders ik smul er van, het is best machtig eten:
(4 plakjes ham,4 plakjes kaas, dat om 4 flinke struikjes lof, die al van te voren gekookt is, de lof goed uitlaten lekken, eerst het ovenschaaltje invetten met wat boter, geen halve margarine, paneer meel er over heen, dat vangt het vocht wat op dat uit de gekookte lof komt, de rolletjes naast elkaar in het schaaltje doen, paneer meel er over heen, paar kleine klontjes boter eroverheen, en dan ongeveer 1 kwartier in de oven op 150 graden, en smullen maar)
U begrijpt wel dat het een calorie bom is van ik denk gauw: 800 calorieën, dus vandaar dat ik er dan niets bij hoef, normaal is het groente voor 2 personen, maar ik lust er wel pap van,( het LIJNEN staat weer op een laag pitje hoor.) dus al met al was ik een heel tevreden mens met wat verkoudheid. Zon dag( zonder) mensen om me heen kan ik toch ook zeer waarderen. ( had nooit gedacht dat ik dat eens zou zeggen) Ik lijk wel een batterij, ik heb me gisteren weer opgeladen met positieve gedachtes, rust en wat zekerheid, niemand om te zeggen dat ik wat fout doe, of van mij zelf gedacht, het gaat niet goed , een dag met een gouden randje.
Ja, ik mag graag fotos bij mijn verhalen plaatsen, maar wat ik nu toch weer heb gedaan?? Als ik fotos wil kopiëren, dan gebeurd er iets wat ik absoluut niet prettig vind. Er komt dan een waarschuwing in beeld die zegt:
Bezig aan het zoeken naar ontbrekend bestand, klik op bladeren om zelf bestand te zoeken.
Doe ik dat dan, krijg ik
een miniatuurvoorvertoning van ontbrekend bestand, en daar naast : ?, miniatuur van mogelijke overeenkomst, er is geen bestand geselecteerd.
Er is al eens eerder door een goede kennis naar gekeken en hij is wel 2 uur bezig geweest om dat op te heffen, hij wist ook niet hoe ik het voor elkaar kreeg, want als ik dan een foto wil gebruiken voor een verhaal krijg ik die ellende . Help! is er iemand die in eenvoudige taal kan vertellen wat er fout gaat ?
Ik wil zo graag schrijven en fotos er bij doen, maar het is zeer frustrerend als er dan zon verhaal komt, en de foto dan meteen een soort gebroken hartje onderin krijgt zo dat ik meteen zie die foto doet het niet.
Nu zijn bijna alle fotos zo dus kan ik niets kopiëren voor bij mijn verhalen op mijn blog. Daar baal ik behoorlijk van . Ik hoop dat het gauw opgelost is, ik probeer al dagen die kennis te bereiken, ben bang dat hij op vakantie is.
Dus als er iemand weet wat ik fout doe, en hoe ik het kan herstellen help me ALSTUBLIEFT
Dat een jaar zo gauw kan omgaan is gewoon niet te begrijpen, maar weer zaten we gisteren langs het looppad achter mijn tuin, te wachten tot Sven en Chris voorbij zouden komen wandelen.
Het is echt een hele gebeurtenis, erg veel mensen lopen mee, je kunt 5 klilometer lopen of 10 kilometer en dat 4 avonden, ik geloof dat je de laatste avond iets minder loopt, dat is 'de intocht zogenoemd. Vanavond, dan is het de laatste avond, dan is het triomf, dan ga je het halen . Je kunt alleen lopen of in groepen scholen of sport verenigingen.
Er was zelf een klein groepje van de sjoelvereniging die de hele tocht een sjoelbak mee torste. Ook had ik veel respect voor het personeel van het verzorging huis die achter rolstoelenoudere mensen reden, ik kreeg het zelf even benauwd toen ik die oudere mensen zo zag zitten, ik hoop eigenlijk niet dat ik ooit zo kom te zitten, maar ze vonden het echt fijn,
Langs de intocht staan ook alle familie leden ,ooms en tantes ,opas en omas buurvrouw, en buurman Joop die lieverd heeft zelf geen kinderen maar staat( we zaten lekker , ik had de bankjes uit de tuin gehaald) toch met een zak met allemaal pakjes drinken, voor alle kinderen uit zijn straat.
Ja en dan zie je ook veel bekende die meelopen, van vroeger.
Het weer hield zich knap op een paar hele lichte regenspatjes na.
Jammer dat het maar 1 keer per jaar is, het is echt gezellig veel mensen zitten langs de wandel roette te kijken. Vanavond loopt Chris niet mee dan komt hij me ophalen om Sven zijn intocht te bekijken en natuurlijk hoort daar wat lekkers bij, gisteren had ik mandarijntjesalschoongemaakt, de beroemde komkommer en wat druifjes in een doosje .
Chris belde later op dat ze het heerlijk hadden opgegeten
Gistermiddag was het best wel weer een rommeltje in huizen Engel.
Ik had Sven en Indra uitschool gehaald, heerlijk vissticks gebakken, had Chris beloofd voor een pan macaroni te zorgen, daar moest een saus bij dus aan het kokkerellen, onder tussen de 2 spreeuwen bekkies( Sven en Indra) die de hele tijd open staan vullen, na de vissticks het stok broodje met gesmolten kaas, daar na wat druifjes, moesten door de helft de pitjes er uit, ( je hebt pitloze druiven maar die dikke blauwe druiven zijn toch echt het lekkerst ).
Ondertussen staat de saus te pruttelen, heeft Indra al 10 keer gevraagd of we gingen springtouwen, Sven al 5 keer of we een spelletje gingen doen, maar ik had het op mijn manier even druk.(waarom ik dat smorgens niet gedaan had?) ik zou op visite gaan smorgens, maar dat werd afgebeld en toen dacht ik dan kan ik toch de kinderen uit school halen .
Dat gaat dan gewoon zo bij mij, gewoon improviseren, jammer dat de keuken er dan uitziet of er een bom ontploft is, ik zat te wachten of er kaboutertjes kwamen om het op te ruimen, maar nee hoor, en dan valt het ook wel weer mee hoor. Hebben we nog touwtje gesprongen, met een balletje gespeeld, op de stoep gekrijt en toen was daar pappa die de kinders en de macaroni mét saus meenam, om dat ze vroeg moesten eten vanwege de avondvierdaagse.
Dan ben je toch fulltime oma, HEERLIJK
Al met alhou ik wel van die reuring( niet alle dagen hoor)
Feest Sven en Indra komen weer een nachtje logeren dus kunnen ze gelijk het slaapbankje uitproberen.
Toen ze dus in het kamertjes kwamen schrokken ze zich een hoedje.
Oma heb je ons bed weggedaan?
Ja dat heb ik weg gedaan, maar ik heb wel een bed hier.
Ze keken eens rond, wij ziengeen bed oma, zal oma dan een bed toveren? Ze worden al wat groter en dat is te merken, ze keken elkaar eens aan of ze zeggen wilde, we zijn geen kleuters meer.
Maar toch wel nieuwsgierig hoe dan oma
Kijk zie je dit mooie bankje?dat word een bed kijk maar
Dus we gingen samen de zitting uit het bankje trekken de andere helft onder de zitting kwam ook mee en daar was het bed, groot genoeg voor twee mensen. Ze waren toch wel verrast en meteen werden de knuffels gehaald en in bed geïnstalleerd. Ze hebben prima geslapen, de volgende morgen kwam Sven bij mijn bed en zei, oma er zit een grote spin op ons plafon, strak valt hij naar beneden en wij zijn bang voor spinnen Oh je! nu kon ik natuurlijk niet zeggen dat ik ook best griezel van een grote spin.
Oma dus uit bed om de spin te zien, heel groot was hij niet, maar groot genoeg om te griezelen, maar omas moeten stoer zijn dus wat nu? Ik weet wat,ik ga de zachte bezem halen en druk hem daar in, en dan naar buiten met de spin. Zo gezegd zo gedaan, maar dat was niet zo makkelijk, ik zou de bezem tegen de spin aan drukken, maar hij liet zich meteen aan een draadje naar beneden vallen. Indra dook onder haar dekbed en Sven stond eerst heel stoer te doen, maar die dook er achter aan, ik wou er ook wel achteraan maar ik moest stoer zijn toch?. Ik heb de spin met de bezem neer gedrukt en nu van de zenuwen super hard,gauw de tuindeur open en naar buiten met dat ding . Kom maar onder dat dekbed vandaan want hij is weg. Heel voorzichtig kwam het gezichtje van Indra tevoorschijn, ze vertrouwde het voor geen cent. Dat was operatie spin.
Indra heeft zon heerlijk warrig koppie smorgens, haar haartjes zitten dan wijduit omdat ze overdag altijd knotjes op haar hoofd heeft. Oma haar hakjes aan doen en dan door het huis lopen in piama, dan valt ze en stoot ze haar grote teen, het is dan weer een hummeltje die een rood ijsklontje wil om op haar teen te doen.( Ik heb ijsblokjes in de vorm van vruchtjes, daar zit water in en dat bevriest dan ,vandaar een rood ijsklontje.)
Sven word al echt groot, hij vroeg oma zal ik voor je stofzuigen, dat heb ik bij pappa ook al gedaan.De vogeltjes maken altijd rommel dus ik vond het prima, erg vertederend die knul te zien stofzuigen ze worden veel te gauw groot, wat me nog aan een uitspraak van Indra doet denken; ik kon ergens niet bij, verdorie ik kan er niet bij zei ik,Indra hoorde dat en zei': stil maar oma wacht maar tot je groter word,
Een poosje later gaf ik wat aan Indra, a u b dame , kijkt ze me aan en zegt: dank u wel dametje Nu dan ben je toch even sprakeloos hoor,wat hou ik van mijn kleinkinderen.
Arme Spin
Je mocht van ons niet bij het gezin, we wilde je alleen maar naar buiten werken, we waren bang, dat kon je merken. Sorry dat het wat heftig was maar nu loop je hoop ik weer in het gras. Ik heb je tenminste weg zien rennen, weet zeker dat je ons niet meer wil kennen. Je bent je van geen kwaad bewust, en was liever door ons gekust. Mijn liefde voor dieren is groot, maar een spin kussen ! dat nooit
Stekkies, kent u het woord nog? Ik was het bijna vergeten, totdat ik een hele plaat met 10 plantjes aan iemand cadeau wou doen.
Ik vond die plantjes zelf zó leuk ,dus dacht ik,ik pluk gewoon de langste bloemetjes die uit de potjes hangen er af, doe aarde in plastiek potjes( wie wat bewaart heeft wat ) en probeer er door ze goed nat te houden, worteltjes aan te kweken en dan maar zie of het plantjes worden.
Zo gezegd zo gedaan, maar toen kwam buurman Kees voorbij, die zag mij oetellen, vroeg me waar ik mee bezig was, ik vertelde het, toen zei buurman Kees,meisie daar moet je eerst stekpoeder opdoen voor je ze in de grond steekt.
Stekpoeder??daar had ik nog nooit vangehoord dus ik dacht dat ik in de maling werd genomen
Ja hoor buurman Kees het is goed hoor
Geloof je me niet meisie, ik zal wel wat halen
Goed buurman ik wacht af
Inderdaad kwam buurman Kees even later terug,in zijn hand een klein rond doosje waar werkelijk Stekpoeder op stond.
Je bent nooit te oud om te leren dus ik leerde van buurman Kees; eerst het steeltje in water dopen, dan in de stekpoeder, en dan in de aarde
En ik zal toch heel vrolijk zijn als ik straks 10 plantjes heb voor de somma van: 4 euro 95, de prijs van het stek poeder. De aarde had ik in een grote zak , potjes waren van andere plantjes dus!!!!
Ik heb u verteld dat ik een mozaïek stukje heb gemaakt ,ik moet het nog steeds voegen maar het loopt gelukkig niet weg.
In 2006 werd het tunneltje die onder het spoor door loopt naar Den Helder De Schoten gerestaureerd, het moest een kunst project worden en gelijk iets afdoende tegen graffiti want daar werd het helemaal mee onder gespoten.
Toen heeft de gemeente er een wedstrijd van gemaakt, alle schoolkinderen mochten een tekening maken, voor een mozaïek stukje, de mooiste tekeningen werden uitgezocht en onderbegeleiding mochten de kinderen, zelf, zo ver als ze erbij konden mee helpen. De burgemeester heeft het toen plechtig geopend, en het zit er gelukkig nog mooi op.
Onder het wandelen op 2 de Pinksterdag kwam ik er onderdoor, ik was er zo van gecharmeerd, ik wouhet u ook laten zien.
Die dag heb ik nog veel meer gefotografeerd, onder andere het open kunst project 'De Nollen', wat langs de spoorbaan is ontstaan.
Het is allemaal buiten in heuvels neergezet, helaas is de kunstenaar overleden, maar zijn kinderen willen graag het project voortzetten. Over smaak valt te twisten ik kan niet alles mooi vinden, maar dat het uniek is dat is zeker.
Ook heb ik nog een haas gespot, heerlijk als je dan je camera in de aanslag hebt, ik was zo kien om vóór de haas mijn camera te richten want dacht ik, dan holt hij zo mijn beeld in, en dat lukte. Wat zijn ze lang en mager die hazen. Ook heb ik leuke dingen in tuintjes gefotografeerd, maar dat komt in een ander verhaal aan de orde.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
