xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Operatie spin

 Feest Sven en Indra komen weer een nachtje logeren dus kunnen ze gelijk het slaapbankje uitproberen.

Toen ze dus in het kamertjes kwamen schrokken ze zich een hoedje.

”Oma heb je ons bed weggedaan?”

‘”Ja dat heb ik weg gedaan, maar ik heb wel een bed hier.”

Ze keken eens rond,
“wij zien  geen bed oma”,
“zal oma dan een bed toveren?”
Ze worden al wat groter en dat is te merken, ze keken elkaar eens aan of ze zeggen wilde, we zijn geen kleuters meer.

Maar toch wel nieuwsgierig
 “hoe dan oma”

“Kijk zie je dit mooie bankje?  dat word een bed kijk maar”

Dus we gingen samen de zitting uit het bankje trekken de andere helft onder de zitting kwam ook mee en daar was het bed, groot genoeg voor twee mensen. Ze waren toch wel verrast en meteen werden de knuffels gehaald en in bed geïnstalleerd. Ze hebben prima geslapen, de volgende morgen kwam Sven bij mijn bed en zei,
”oma er zit een grote spin op ons plafon, strak valt hij naar beneden en wij zijn bang voor spinnen”
Oh je! nu kon ik natuurlijk niet zeggen dat ik ook best griezel van een grote spin.

Oma dus uit bed om de spin te zien, heel groot was hij niet, maar groot genoeg om te griezelen, maar oma’s moeten stoer zijn dus wat nu?
”Ik weet wat,  ik ga de zachte bezem halen en druk hem daar in, en dan naar buiten met de spin”.
Zo gezegd zo gedaan, maar dat was niet zo makkelijk, ik zou de bezem tegen de spin aan drukken,  maar hij liet zich meteen aan een draadje naar beneden vallen. Indra dook onder haar dekbed en Sven stond eerst heel stoer te doen, maar die dook er achter aan, ik wou er ook wel  achteraan maar ik moest stoer zijn toch?. Ik heb de spin met de bezem neer gedrukt en nu van de zenuwen super hard,  gauw de tuindeur open en naar buiten met dat ding .
”Kom maar onder dat dekbed vandaan want hij is weg.”
Heel voorzichtig kwam het gezichtje van Indra tevoorschijn, ze vertrouwde het voor geen cent. Dat was operatie spin.

 Indra heeft zo’n heerlijk warrig koppie s’morgens, haar haartjes zitten dan wijduit omdat ze overdag altijd knotjes op haar hoofd heeft. Oma haar hakjes aan doen en dan door het huis lopen in piama, dan valt ze en stoot ze haar grote teen,  het is dan weer een hummeltje die een rood ijsklontje wil om op haar teen te doen.( Ik heb ijsblokjes in de vorm van vruchtjes, daar zit water in en dat bevriest dan ,vandaar een rood ijsklontje.)

Sven word al echt groot, hij vroeg “oma zal ik voor je stofzuigen, dat heb ik bij pappa ook al gedaan”.De vogeltjes maken altijd rommel dus ik vond het prima, erg vertederend die knul te zien stofzuigen ze worden veel te gauw groot, wat me nog aan een uitspraak van Indra doet denken; ik kon ergens niet bij,  
“verdorie ik kan er niet bij “ zei ik,  Indra hoorde dat en zei':
“stil maar oma wacht maar tot je groter word”,

Een poosje later gaf ik wat aan Indra,
” a u b dame ”, kijkt ze me aan en zegt:
 “dank u wel dametje” Nu dan ben je toch even sprakeloos hoor,wat hou ik van mijn kleinkinderen.

 Arme Spin

Je mocht van ons niet bij het gezin,
we wilde je alleen maar naar buiten werken,
 we waren bang, dat kon je merken.
Sorry dat het wat heftig was
maar nu loop je hoop ik weer in het gras.
Ik heb je tenminste weg zien rennen,
weet zeker dat je ons niet meer wil kennen.
Je bent je van geen kwaad bewust,
en was liever door ons gekust.
 Mijn liefde voor dieren is groot,
maar een spin kussen ! dat nooit

Eliza