Pudding

Pudding , ik kon het niet laten, in de winkel grijnsde zij mij aan, het is vast een zij, want ze was zo mooi roze en had een kapje van donker rood . Ze zag er zo begeerlijk en betoverend uit, ik kon niet ander, dus voorzichtig pakte ik haar uit het schap en deed haar in mijn winkelmandje. De schoonheid betalen en dan naar huis .

Had ook weer een cadeau van de dag. Kom in de winkel mijn buurjongen van twintig jaar geleden tegen. Was een flinke man geworden, woont helemaal niet in de buurt maar was toch daar boodschappen aan het doen. Ik had natuurlijk weer teveel boodschappen verzameld en was al aan het denken hoe :” krijg ik ze thuis ?”

Rocky zat ook nog aan het eind van het winkelcentrum, aan  een bloemenkar vast voor de bloemenwinkel, de bloemenman past dan een beetje op. Ik kijk Ronald lief aan en vroeg of hij op de fiets was ? Nee buurvrouw, ik ben me de auto ! Ach kun je mij dan niet even een slinger naar huis geven, het is dichtbij en je zou mij er enorm mee helpen, zei ik met mijn verleidelijkste glimlach.

Ach, die arme jongen kon er gewoon niet onderuit en zei heel beleefd: “Dat doe ik hoor !” Ik was blij met hem. Dus Ronald zet mij met Rocky en de boodschappen keurig voor de deur af. Ik binnen de boodschappen uitpakken en opruimen. Ja hoor, daar was dat begeerlijke puddinkje weer in beeld…Het water liep me in de mond en ik heb haar meteen uit haar plastiek jasje gedaan, het rode kapje verdeelde zich over de pudding. Ik vond het bijna aanranding, maar kon toch de verleiding niet langer weerstaan. Haar naam was Mona, als je een tikje tegen de schotel gaf waar ik haar op had gedrapeerd, dan schudde ze heel sexy heen en weer. Dat weerhield mij er niet van om een lepel te pakken, op mijn gemak te gaan zitten en dan stukjes uit haar roze lijf te gaan scheppen, met mijn ogen dicht zalig genieten van haar romige smaak. Er zat ook een vleugje frambozensmaak aan en het rode kapje was van rode bessensaus.

Mmmmmmm dat is toch goddelijk genieten hoor, voordat ik het wist was de helft van Mona al opgegeten en met moeite heb ik het  plastiek jasje weer over haar heen geschoven en haar voor één nachtje koel weggezet .

Ik weet zeker dat zij morgen op mij staat te wachten, “ALS” ik de nacht kan weerstaan…

Eliza

26-08-2008 om 01:24 geschreven door Eliza

30-11-2008 om 21:20 geschreven door eliza

De kat van de buren

De kat van de buren

Komt vaak bij mij in de tuin gluren

Hij komt ook in mijn tuin plassen

En vannacht ging hij mij verrassen

Hij krabbelde voor het eerst in drie jaar

Aan het dicht gemaakte katten luik, zo raar

Ik hoorde een eng en onbekend geluid

Ga toch op onderzoek uit

Kan in de tuin een grote lamp aan doen

En ja hoor daar zit die oen

Mevrouw die hier voor mij woonde had ook een kattenluik

Maar dat is al drie jaar niet in gebruik

Hij is al oud heeft zich in een deur vergist

Maar ik wil dit niet, geef hem op als vermist

Nee, ik wou hem wel in Rocky zijn mandje laten slapen

Want ik zag die arme kat gapen

Maar Rocky dacht: ga gauw heen

Die mand is van mij alleen

Ik slaap er wel niet in

Maar jij bent mij te min

Overdag in mijn eigen tuin kan ik een lel krijgen

En dan ‘s nachts zeker in mijn mand liggen hijgen

Dus gekke kat, ga naar je moeder toe

Dan gaan wij ook weer slapen, we zijn moe.

Eliza

29-05-2008 om 05:49 geschreven door Eliza

29-11-2008 om 22:20 geschreven door eliza

Even gauw

De visite die mij meeneemt naar de boerderij is er nog niet,dus even gauw beschrijven wat ik vanmorgen voelde en hoorde…

U weet, we hebben een mooi pad achter het huis met knotwilgen. Die staan nu vol in blad, een beetje grijsgroen. Vanmorgen – ik was vroeg en het was nog  dromerig stil –  is daar ineens de merel hoog in de boom tussen de flats en die zingt zo prachtig. De lucht is een beetje pastelkleurig. Ja, hoe beschrijf je dan hoe je je voelt ? Gewoon gelukkig dat ik dat allemaal mag horen en zien, misschien een beetje zweverig, maar zo voelde ik me ook. Ik had het alleen graag met een persoon willen delen die me na aan het hart ligt, dan zou je hand in hand samen genieten van de stilte, de merel en alles wat je ziet.

Ik hoop voor mijn waterhoentjes dat ze door iemand worden verzorgd. Ze weten niet beter of ze krijgen brood ‘s morgens. Kon ik ze maar vertellen dat ik wel terugkom.

Dag tot over een week !

Eliza

28-07-2008 om 00:00 geschreven door Eliza

29-11-2008 om 19:21 geschreven door eliza

Spaghetti

Spaghetti heerlijk om te eten maar hoe ? Kreeg van Joop gisteren om een uur of  vijf, een heerlijk schaaltje spaghetti aangereikt. Ik was echt niet lekker dus hij had getelefoneerd dat hij voor mij spaghetti mee zou koken.

Chris mijn zoon had net Indra bij mij even gebracht, omdat Chris wat boodschappen ging halen voor mij . Dus daar was dat verrukkelijk ruikende schaaltje spaghetti. Mijn kleindochter is al net als ik, ze lust bijna alles.

“Oma, ik lust ook wel spaghetti !”

Nou, dan pak ik twee vorken en dan gaan wij samen dat schaaltje leegeten .

Maar natuurlijk had oma het op een bordje moeten doen en aan tafel gaan zitten, maar deze oma is niet zo opvoedkundig, deze oma is voor de pret en dat hadden we ! Eerst aan het aanrecht met z’n tweeën, maar dit was te hoog voor Indra.

“Kom maar, we gaan op bed zitten, handdoek om ons heen en dan lekker smikkelen.”

Ja,maar we hadden het in de keuken al geprobeerd zonder handdoek, dus op haar truitje zaten al wat oranje spikkels en op mijn truitje hetzelfde, dus de handdoek was eigenlijk al te laat.

“Geeft niet” zegt Indra, “is toch een oude trui en oma, jij hebt toch ook een oude trui aan ?”

Daar was ik mij niet van bewust, dus die kan ook de voddenhoop op. Wij op het randje van het bed, met z’n tweeën spaghetti eten; leuk die slierten in je mond en dan maar slurpen. Hé…oh !...als ze dat straks thuis doet is het bal !

Oma ook slierten slurpen. We hadden een pakje snoetenpoetsen gevonden, vochtige geurende doekjes. Dat was vroeger om haar gatje af te vegen, maar nu is ze helemaal zindelijk, dus kwamen de snoetenpoetsen mooi van pas voor onze snoeten. Elke keer nam ze een nieuwe, zodat er ook een bergje oranje vochtige doekjes op het nachtkastje lag. Het werd echt een troep, maar die oogjes van Indra glommen. Met de handen werden de champignons uit de saus gevist  en weer slurp, slurp, slurp…

“Oma, kan Rocky ook slurpen ?”

“Ja hoor, dat kan hij ook !” Vrolijk werd Indra er van . Rocky zijn snuitje was ook oranje ,dus Indra ook het snuitje van Rocky poetsen…

Zo ziet u maar, spaghetti kan je op vele manieren eten en echt, ik zal haar ook leren met een lepel en een vork de slierten netjes rond draaien en dan keurig in je mond stoppen, maar dit was gewoon de spontaniteit op dit moment en we hebben er allebei van genoten. Nog even met wat warm water de ergste oranje spikkels wegwerken op onze trui en klaar was kees.

Eliza

30-08-2008 om 15:12 geschreven door Eliza

29-11-2008 om 17:32 geschreven door eliza

Naar buiten

Als je een hond hebt, dan moet je elke dag naar buiten. Je hebt mazzel als het niet regent. Want kou, daar kun je je tegen kleden. Dus elke  dag als ik naar buiten kijk en het is droog, begint voor mij de dag prettig. Het mooiste is natuurlijk als de zon schijnt. Vanmorgen is alles grauw. Ja, plicht roept, dus ik dacht eerst, dan maar gauw een loopje doen. Maar ik ga het lopen nu gewoon om het lopen, leuk en fijn vinden.

Dus vanmorgen bleef Rocky eerst tussen de hegjes staan.

Had zijn plas al gedaan.

Dacht: je kan me wat, het is te koud.

Maar ik lachte en zei

Rocky als je ook van mij houdt, dan ga je nu mee

We belanden vandaag niet weer aan zee

Dat beloof ik jou,

En kom nu maar gauw

De wind waait vandaag wel

Maar kan geen kwaad voor ons vel

Dus Rocky gaat toch mee, rent heen en weer

We lopen deze keer

Toch wel weer een uur door het bos

Rocky mag daar ook heerlijk los

Ik heb het bos weer herontdekt

Prachtige hoge dennenbomen, zo hoog als mijn nek strekt

Die ene boom, van 35 jaar geleden

Die is dus nog steeds niet moe gestreden,

Hij groeide, is enorm groot, gelijk een koning

Dat was mijn beloning

Ik kon hem omarmen en verwonderd naar hem kijken

Hem met andere bomen vergelijken

Hij staat op zijn schitterende plek

Een beetje op een open  stuk

Ik barst dan van geluk

Dat hij er nog is, iets uit het verleden

Wat niet uit mijn leven is gegleden

Dat is blijheid voor mij

En als je door het bos loopt, zachtjes, stil

Je stappen gedempt door  bladeren, is er niets anders wat ik wil

Ik voel me daar veilig en vrij

Voel weer het kind in mij

Dat  vaak het leven zo moeilijk vindt

Daar ben je weer dat kind,

Die geen zorgen kent

Gewoon jezelf bent

Ik omarm dan ook gewoon die boom

Alles zonder schroom

Lig op mijn knieën te kijken, naar heel fijn mos

Dan ben ik helemaal los

Van alle zorgen

Denk niet aan morgen

Ben ik gewoon wie ik wil zijn

Dat is ongelofelijk fijn

Eliza

27-12-2007 om 21:33 geschreven door Eliza

29-11-2008 om 12:03 geschreven door eliza

Frisse beleving weer even opschrijven

Kom net weer uit het bos gewandeld, wat eigenlijk helemaal niet de bedoeling was, want we hadden hier een pannenkoekenfeest. We waren met z’n vijven, maar er staat nog rommel alsof er tien mensen gefeest waren. De kleinkinderen moesten even worden opgevangen tussen de middag; 12 uur van school, 1 uur  weer op school. Dus 1 uurtje om naar huis te lopen, te eten en weer terug. Het was vanmorgen erg vies weer, dus ik zat er toch wat mee. Maar Astrit, mijn fijne buurvrouw, met Liv, mijn vriendinnetje, die waren thuis. Dus ik heb gevraagd of Astrit even de kinderen wou oppikken uit school,  dan zou ik de tafel gedekt hebben,  we zouden samen een pannenkoekenfeest maken.

Helemaal geslaagd ! De pannenkoeken waren niet te heet, de stroop was goed en de suiker nog lekkerder. Had ook een appel gesneden in dunne plakjes,  die werden mooi gerangschikt op de pannenkoek, daar ging weer suiker overheen en dan maar smullen. Mag van mij dan ook met handen gegeten worden, had er wel vork en mes bij gelegd, niet zo’n erg scherp mes, dus zelf snijden was het helemaal, zelf stroop erop doen was minder. Dat ging zo hard,  Indra wou het oprollen en wat ik vreesde gebeurde ook, alle stroop liep zo uit de pannenkoek gelukkig op het bord, waar zij op mijn verzoek boven was gaan hangen. Die stroop op je kleren geeft zo’n kleefboel; maar handjes werden ook kleverig…  Geen nood, oma heeft altijd een nat washandje in de buurt en een klein handdoekje,  dus : vieze snuitjes, vieze handjes, zo opgelost ! ( Niets geparfumeerde doekjes, geen snoetenpoetsdoekjes, moet je allemaal weer weggooien; nu gewoon het washandje en handdoek wassen en klaar.)

Toen haasje rep je weer naar school.

Rocky moest nodig uit. Vanmorgen heeft hij een plasje  gauw onder het balkon vandaan gedaan, want het regende zo hard, maar toen de kinderen naar school waren was het droog,   Ik zou  met Rocky even tot het eind van het pad en dan weer gauw naar huis. Maar daar liep een buurvrouw ook met zo’n klein hondje als Rocky en die had pas Marieëndal ontdekt; hoe fijn het is om daar te lopen, dus waarom niet een eindje meegelopen ?

Was erg lekker,  ook wat gezelliger om samen een eind op te lopen. Natuurlijk ben ik weer helemaal uit mijn dak gegaan voor de beukennootjes, schors, zelfs mos heb ik meegenomen. Alleen geen tas mee, dus alles in de zakken van mijn splinternieuwe jas, moet kunnen…

Ook nog wat buitendoppen, de “bolsters”, van de kastanje; met een beetje fantasie is het net een egeltje, om die dan in je jaszak te doen best pikkerig.  Kon ook gelijk niets meer oppakken want het prikte door alles heen; thuis voorzichtig de zakken geleegd en alle zand en stukjes mos, boven de gootsteen er uitgeklopt.

Ja en toen stuiterde ik tegen de resten van het pannenkoekenfeest aan !  Er waren jammer genoeg geen kaboutertjes die het opgeruimd hadden voor mij, dus even flink de handen uit de mouwen. De afwas is gedaan, de tafel schoongeveegd, de servetten in de prullenbak; ik moet alleen nog afdrogen maar het loopt niet weg. We hebben erg veel mazzel gehad  met het lopen, want nu klettert de regen weer volop tegen de ruiten. Het is helemaal donker nu, ik heb de kachel aan, met blozende wangen zit ik heerlijk droog, schrijf mijn verhaal en voel mij gelukkig. Het is eigenlijk bijna een soort dagboek.

Mijn zoon Chris komt straks nog,  om samen met mij een kop koffie te drinken, daar een “moorkop” bij, zo’n grote soes vol slagroom, bovenop heerlijke chocola. Erg onhandig om op te eten, vooral als je het deftig met een vorkje wil doen. Het fijnste is gewoon je hele neus er in begraven en grote happen nemen,  wel zorgen voor een servetje want je ziet er dan niet uit;  grote mensen mogen dat gewoon niet, maar op dat moment ben ik even geen groot mens.  Super slecht voor mijn gewicht,  maar dat is nu even niet aan de orde. Wel oppassen dat ik niet elke dag  wat verzin, om weer te zondigen met zoetigheid en andere lekkere dingen.

 Daarbij denken we dan aan Simon, zijn vader, mijn overleden man; die zou vandaag anders 64 jaar zijn geworden. Mijn man was stapelgek op een “moorkop,” dus dan eten wij ter nagedachtenis een moorkop. Dit wordt de derde keer dat we dat doen op de verjaardag van Simon, dat hoop ik nog lang te doen. Verder gaat het leven gewoon zijn gang,; vergeten doe je nooit, maar het krijgt een plekje in je herinnering.

Eliza

28-11-2008 om 15:51 geschreven door eliza

Thee

Thee ja, wat is daar  mee ?

Heerlijk een grote kom thee

Elke morgen doe ik dat het eerst

Thee zetten, verbrand je er niet aan, thee doet het zeerst

Thee heb je in allerlei smaken en geuren,

Koop eens een ander soort, om te keuren

Niet te geloven hoe komt de thee in zo’n klein zakje ?

Hoe komt de thee in het pakje ?

Fabrieken doen de verpakking, dat is klaar

Maar het is waar

De thee wordt geplukt met de hand

In een ver warm land

Mensen zwoegen de hele dag

Voor de thee die ik drinken mag

Hebben zelf geen tijd om thee te drinken

Dat moet toch even bij mij bezinken

Je zet klakloos thee

En is het koud geworden, weg er mee !

Zo door de gootsteen, je staat er niet bij stil

Nu even wel, dat is wat ik zeggen wil

Eliza

28-11-2008 om 12:19 geschreven door eliza

Babyverhaal

Ja, er was getrouwd en na twee jaar zou er een baby komen; geweldig vond ik het. Een buurvrouw van twee huizen verder, liep ook in verwachting, we zouden eigenlijk ongeveer tegelijk uitgerekend zijn, dus ook zo’n beetje gelijk bevallen.

Een schoonzusje zou twee weken eerder als ik bevallen, dus ik loop netjes mijn tijd uit (dacht ik).

Ik ben natuurlijk maar en klein vrouwtje, 1,53 meter; nou op het laatst kon ik een kopje op mijn buik zetten en dat rolde er dan echt niet af.

Nou de tijd naderde dat mijn schoonzusje toch echt  moest bevallen, maar er kwam geen bericht uit Amsterdam. Daar maakte ik me dus wel een beetje zorgen om, een beetje maar, want ik wist zelf amper hoe ik moest lopen .En ja hoor, de buurvrouw bevalt van een heerlijke zoon; apetrots natuurlijk, maar met mij gebeurde er even niets. Dus een week later, werd ik toch wel een beetje ongedurig, het was nog een week voor mijn verjaardag; ik dacht nog: het zal mij toch niet overkomen dat de baby op mijn verjaardag komt ?

Maar voorlopig was het nog een dag voor mijn verjaardag en 's avond zeiden de buren:  kom gezellig bij ons zitten.  Het was gezellig, maar af en toe voelde ik even een prikje in mijn rug. Dat merkte de buurman op en omdat hij zelf twee weken eerder, een zoon kreeg ,wist hij er natuurlijk alles van af. Dus hij zei: ”Simon (dat was mijn man) let op, kijk op je horloge, kijk hoe lang het duurt voor dat er weer iets komt. Nu, ik was daar niet blij mee, zat al niet goed in mijn vel, omdat ik ook niets van mijn schoonzusje hoorde. De buurman bleef maar zeuren, ook als ik even ging verzitten. Ze waren zo aan het zeuren ,dat ik niet 12 uur wou afwachten, omdat ik dan jarig was. Ik wou alleen maar naar mijn eigen huis.

Thuis, toen het allemaal wat rustiger was,voelde ik me toch wat beter, maar ‘s nachts om half 4 kwamen de weeën toch wel heftig en vroeg ik Simon om toch de dokter maar te waarschuwen. ik zou niet thuis bevallen maar in een verpleeghuis, waar ze me wel verpleegden ,maar de eigen huisarts moest de bevalling doen.

Door dat het ‘s avond nogal druk was geweest door de buurman en ik ongerust was voor mijn schoonzusje, plus ik heb een geestelijk gehandicapt zusje. Ergens speelde dat ook een rol, de hormonen en de zenuwen gierden door mijn lijf en ja hoor, Siem moest me toch midden in de nacht maar naar het verpleeghuis brengen. De dokter kwam nog niet, want bij het eerste kind kwam het toch niet zo snel (dacht hij).

Toen ik in het verpleeghuis kwam ging het toch best wel snel. Hoewel, toen ik even rustig met een verpleegster gepraat had, bleven de weeën even weg.

Maar ‘s morgens, dus WEL op mijn verjaardag, om 6 uur, toen moest het toch eigenlijk gebeuren, maar dat mocht niet, want de huisarts moest de bevalling doen, dus moest ik de weeën tegenhouden ! Nou,  begin er maar eens aan, als je eindelijk je kind op de wereld wil zetten, maar het mocht nog niet ! Dus werd mij gezegd:  “Hijg maar als een hondje…HEGGE, HEGGE, HEGGE !”

Nou dat was echt geen feest hoor, dus ik raakte behoorlijk gestrest en toen eindelijk de dokter kwam, zag ik het niet meer zitten en wou er gewoon mee uitscheiden. Ik dacht laat nu maar zitten die handel, maar dat kan natuurlijk niet, dus dokter was zo vriendelijk mij toch maar weer in beweging te krijgen en ja, toen mocht ik eigenlijk persen en toen wist ik het gewoon niet meer. Dokter zegt: “Doe nu maar net of je drukken moet !”en ze hadden de dokter eigenlijk nog nooit zien lachen, maar nu schoot hij in de lach, op mijn vraag: “Komt het dan daar uit ?”

Hoe ver weg kun je zijn als je dat zegt hé ! In ieder geval mijn zoon kwam uiteindelijk om 10 over 7 op de wereld en we waren gelijk verliefd op onze mooie baby. En ja, hij blijft zijn hele leven, gelijk met zijn moeder jarig, zolang ik nog leef. Mijn schoonzusje haar baby, werd doodgeboren; daarom hadden ze niets gezeg ,omdat ik nog moest bevallen…

Eliza

11-10-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

28-11-2008 om 00:15 geschreven door eliza

Poep

Poep en  nog eens poep

Poep op het gras, poep op de stoep

Hondenpoep  overal waar je kijkt

Worden we met hondenpoep verrijkt

Heb zelf een hondje die het doet

Ik weet ook niet waar het anders moet ?

Wil het wel opruimen geen bezwaar

Maar WAAR ?

Neem een zakje,  pak het op

Maar wat een strop

Waar laat ik het zo gauw ?

Waar nou ?

Zie geen hondenprullenbak

Bah….sta weer in de kak

Maak iets waar we de shit in kunnen gooien

Waar het bevriest… geen stank  “Niet laten ontdooien !”

Ja uitvinders, ga eens aan de gang

Het is van het allergrootst belang

Ons Nederland  poepvrij

Zijn we allemaal weer blij

Toch ?

Eliza

23-02-2008 om 16:20 geschreven door Eliza

28-11-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Den Helder

Toen mijn man besloten had naar Den Helder te gaan voor zijn werk, heb ik dagen gehuild. Waar ligt in ‘s hemels naam Den Helder, wat moet ik zo ver van mijn familie ? Ze vonden Makkum al zo ver weg ?

Natuurlijk bleek Den Helder dichterbij dan Makkum. Makkun licht in Friesland, net boven de Afsluitdijk, een dijk waarmee ze de Zuiderzee, als ik het goed heb, in tweeën gedeeld hebben. Toen was er een verbinding naar Friesland, vanaf Noord Holland . In Makkum had ik het best naar mijn zin, ik leerde gauw Fries, maar mijn man, een echte Amsterdammer, wou het fries niet eens leren. Ze hebben Holands geleerd zei hij altijd. Hij vond zijn baan ook te bekrompen; hij zat in Makkum op een klein privé scheepswerfje, in Amsterdam op een kolossale scheepswerf. Ja, hij vond dat hij al veel verder was dan zijn baas wat de scheepsbouw betreft. Dus het liep wat stroef tussen mijn man  en zijn baas. Toen er dus een advertentie in de krant stond, dat er op de Marinescheepswerf een baan vrij kwam waar je op voor solliciteren, bedacht mijn man zich geen ogenblik. Hij werd aangenomen en we verhuisden naar Den Helder, drie hoog in een flat.

Echt, voor mij was het eerste jaar een ramp. Maar nu, na 38 jaar, ben ik Den Helder zeer gaan waarderen. Het heeft een heel mooi overdekt winkelcentrum, vlak bij het station. Verder hebben we bossen, strand, maar ook mooie weiden. Er is ook in het bos een kleine dierentuin aan gelegd, met herten een heel vriendelijk dik varken (ik heb wat met hem, vind hem enig), allemaal konijntjes en vele mooie vogels in grote kooien. Er staat een machtige vuurtoren aan de zeedijk, hij heet “Lange Jaap”.

Bij ons is er geen industrie, dus de lucht die we inademen is zeer schoon.

Het waait hier wel altijd, omdat we van drie kanten omspoeld worden door water.

Ik ga graag naar Amsterdam, dan is het net of ik een oude jas aantrek, maar ik verruil die oude jas gretig voor een nieuwere, als ik weer in Den Helder ben. Ik ben blij dat mijn kleinkinderen hier ook opgroeien; beter kan je het niet hebben, bos, zee, strand, duinen en weide. Wat willen we nog meer ?

Eliza

28-11-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Neem vandaag…

Ja daar komt weer een dag zoals geen andere. De loodgieter van de Woningstichting zou tussen 8 uur en 10 uur komen. Daar heb ik al een gruwelijk hekel aan, niet omdat het vroeg is, maar omdat ik niet weet wanneer ze komen. Ik wist niet wanneer ik Rocky dan kon uitlaten, dus ik liep om half 8 buiten bibberend met mijn hond. Was toch wel weer ergens goed voor, want Rocky zou zijn ‘jasje’ weer uit laten doen bij de honden kapper. De laatste keer van dit jaar, dan weer volgend voorjaar. Ooit had iemand eens gezegd: “Dat doe je toch zelf, een tondeuse erover en klaar !” Ja hoor, natuurlijk knip jij dan voor mij de nageltjes, knijp jij zijn anusklieren uit, haal jij het oorsmeer uit zijn oortjes, doe jij hem in bad, doe jij een antivlooien ding in zijn nek, kom jij hem halen en weer brengen ? Nounou, rustig maar, ik hoor het al weer… Sorry, maar dat dit er allemaal bij komt kijken ?

Ik dwaal weer van het verhaal af, wat ik wou vertellen…

Rocky was dus uitgelaten om half 8. Ik dacht, ik heb toch kleding aan, dus ik ga gekleed nog even op bed liggen. Had best nog wat slaap (Ik zit te lang achter mijn pc ’s nachts !) Ik val diep in slaap…Gaat de bel om 9 uur, de hondenkapster om Rocky op te halen. Geen loodgieter. Ik denk, ga nog even liggen, werd ik om half 11 wakker ! Nou waar blijft die loodgieter ? Zo lang ik sliep mopper ik niet, maar nu half 11, dan word het al wat. Tenslotte ben je al verplicht om drie uur thuis te zijn en dan is elk half uur voor mij te lang.

11 uur ! Ik was er klaar mee, bel de woningstichting en vraag waar die  loodgieter nu bleef ? De mevrouw achter dat loket kan er ook niets aan doen.

“Mevrouw ik ga er even achteraan, hij zal zo spoedig mogelijk  komen !”

 Ik mag best wel wat sacherijnig zijn, want er was al 5 keer in 3 jaar naar gekeken en zogenaamd gemaakt,  niet dus… En jawel, 10 minuten later werd er gebeld, stond de lootgieter voor de deur:

“Mevrouw ik heb uw regenpijp al gemaakt !”

“Moet je dan niet even aanbellen ?”

“Ach mevrouw, ik kon er zo bij, ik zag de gordijnen nog dicht, dus heb ik heel voorzichtig gedaan.”

Nou, daar sta ik dan weer met mijn grote mond. Had meteen spijt, dat heb ik ook tegen hem gezegd.

Rocky kwam om 1 uur weer terug en u ziet het ,zonder vachtje is het ook een schat. ‘s Avond heerlijk bij Joop mosselen gegeten. Geweldig. Was om 9 uur thuis en ben dit verhaal gaan opschrijven…

Eliza

27-11-2008 om 19:57 geschreven door eliza

Keuken

De keuken is toch wel een belangrijke plek in huis vind ik, daar wordt toch over het algemeen de inwendige mens verzorgd. Je hebt van die heerlijke woonkeukens, daar kun je eigenlijk wel de hele dag vertoeven, maar helaas bezit ik die niet; maar evengoed als ik eenmaal de drang krijg dan kan ik net zoals vandaag,  uren in de keuken voor mijzelf koken, terwijl ik meestal denk : “Nou laat maar, wat moet ik nu in mijn eentje, al dat werk, nou mooi geen zin in.” Maar ‘s zondags, als ik geen visite krijg, kan ik zomaar allerlei dingen gaan uit proberen, lekker van alles door elkaar husselen, een heerlijke bak rauwkost gemaakt, van allerlei fruit een fruitsalade.  Ik heb de spaghettisaus van gisteren met allemaal verse groente erin, vandaag over de spaghetti gedaan, dan ben ik echt heel tevreden over mijzelf en vermaak mij uitstekend in de keuken.

In de keuken staat natuurlijk ook de beruchte koelkast, waar al die verborgen schatten in zitten, al dat heerlijke eten waar je vooral niet in de nacht, aan moet komen. Eerst lagen er echt alleen maar lekkere dingen in, zoals slagroom, de echte in een spuitbus, heerlijke toetjes, van die zoete toetjes, verder een lekker groot stuk kaas, vooral geen 20+,  grote fles Coca-Cola, eierensalade, zalmsalade, rundvleessalade, lekker stuk leverworst en wat zit er nu in de koelkast… ? Wortels !  Geschrapte schoongemaakte worteltjes en nog eens worteltjes, bleekselderij, augurken… Ik had trouwens de verkeerde augurken gekocht; ik dacht dat  ik er in bleef ! Als je altijd zoet zure augurken hebt,  en nu zure augurken,  mijn mond trok helemaal samen zo zuur ! Kan wel in de rauwkost, maar niet even zo een augurk. Tomaten en dan fruit,wel lekkere witte druiven zonder pit, gele kiwi’s; ze zijn wat duurder maar zo lekker. Sinaasappels, appels, komkommer, “slankie” smeerkaas, wel 20 + met komijnepitjes erin. Dat smaakt echt lekker. Aardbeien, rundrookvlees…Ook eet ik nu wel appels maar niet zo uit de ijskast, dat is me veel te hard en te koud; dus voordat ik naar bed ga leg ik al een appel buiten de koelkast.

Zo ik heb u even een kijkje in het belangrijkste meubel in mijn huis laten zien. Als ik nu in de nacht toch die koelkast induik dan blijft het bij een stukje fruit. Hoop dat ik dat een tijd vol kan houden; zit nu weer even te vechten met mij zelf… de drie kilo die ik er met mijn verjaardagen en daarna de restjes,  had aangegeten, die zijn er af, maar nu sta ik stil en dat vind ik niet leuk. Maar nu moet ik sterk zijn, dus dan toch maar zoveel mogelijk dingen in de koelkast die geen kwaad kunnen. Het valt echt niet mee hoor, weet bijna niet meer hoe een patatje, kroket of frikadel smaakt !

Nu even geen medelij met mijzelf; ik loop ook te stralen omdat ik het buikje weer een beetje in kan houden en toch blijven praten,wat drie kilo geleden niet kon. Dus maar fijn aan het resultaat denken en niet te veel op de weegschaal.

Eliza

29-09-2008 om 00:00 geschreven door Eliza

27-11-2008 om 00:19 geschreven door eliza

Vandaag zeker een dag met drie gaatjes...

Pffffffff…wat een dag, zo’n dag waarop alles kan en mag, een zeer hectische dag.

Wakker geworden om 9 uur, de nacht ervoor was ik  voor mijn doen, vroeg naar bed halftwee. Uit bed gestapt, lekker wel de jogging broek aan, want ik had me voorgenomen dat ik alle spullen die ik uit het bos had meegenomen, zou gaan sorteren. Als u nagaat dat ik ongeveer 6 grote boodschappentassen vol had staan !

Het leek buiten mooi, het zonnetje scheen, maar op de achtergrond waren wel donkere wolken te zien. Eerst de twee hondjes uitlaten, Macho is toch een veel wilder hondje dan Rocky; ze zijn allebei even oud, maar Rocky lijkt wel tachtig vergeleken bij Macho. Mijn ene arm schoot steeds een stuk naar voren als Macho wat zag;  hij is fel op andere vooral grote honden, dus ik keek al benauwd als ik een grote hond zag. Oké, ik heb ze braaf weer naar huis gebracht.

Ik optimistisch, sjouwde alles naar buiten, bij de tuintafel, op twee houten banken. Had een vuilniszak opengeknipt, over de tuin tafel gedeponeerd, met de gedachte dat als het gaat regenen, ik de vuilniszak met spul en al zo kon oppakken. (Wat later erg praktisch bleek, want we hielden het niet droog.)

Maar toen ik  1  zak “bosspul” had uitgezocht, zonk de moed me toch in de schoenen… “Ik moest er nog 5 !”

Ik had mijn kleinkinderen de hele week nog niet gezien en dacht:  “Ik kan wel een paar handjes gebruiken”. Hoera voor de telefoon !  Ik een belletje naar mijn zoon gepleegd, dat ik omhoog zat en best twee paar handjes kon gebruiken om mijn bosspullen uit te zoeken. Nou dat zou hij even “in de vergadering brengen”… Nog nooit was een vergadering zo gauw afgelopen,  want nog geen vijf minuten later zei Chris:  “Mam ze komen er zo aan hoor.”

Inmiddels had ik alles weer naar binnen gesjouwd, wordt er gebeld…  Shila aan de deur.  Zij had voor mij wat uit de stad meegenomen (dat had ik gevraagd), dus: “Hallo Shila ! Kom er in.” Koffie gezet; daar was ik zelf ook wel aan toe, Shila bedankt voor het boodschappen doen. Zei wel tegen Shila: “Na een uurtje verzoek ik je vriendelijk om huiswaarts te keren want dan komen mijn kleinkinderen en moeten we aan het werk.”

Shila keek verbaast en zei: “Gooi je mij er dan zomaar uit ?”

“Nee, ik verzoek het je vriendelijk !”

We kunnen wel wat van elkaar hebben. Inmiddels was het halfeen. Sven en Indra waren er om 1 uur.  Ik had net Shila uitgezwaaid – want zo ben ik dan wel weer, ik zwaai mijn visite altijd uit tot ze om de hoek verdwenen zijn – stel je voor dat ze weer terugkomen… zekerheid voor alles ! Is een grapje hoor.

Had de vuilniszak met bosspulletjes nu op de tafel binnen, had ongeveer 10 plastiek boodschappentasjes  aan de eethoekstoelen gehangen, om de verschillende dingetjes erin te doen, zoals:

1 zak voor alle herfst blaadjes, 1 voor stokjes en kleine takjes, 1 voor beukennootjes, 1 voor grote takken, 1 voor mos,                                               1 voor dennenappels en dennennaalden, 1 voor kleine stukjes schors of hout, 1 voor een soort kleine dennenappeltjes die in trosjes aan de bomen hangen, daar konden de kastanjes ook bij en tenslotte 1 voor spul die niet mee(r) te gebruiken was.

Dan hadden we ook nog helikoptertjes, een soort vleugeltje, als je dat in de lucht gooit komt het net als een helikopter naar beneden. (Zocht het even op en vond : “De najaarsvruchten van de es, of  Fraxinus maximus.”)

Dan ben ik er nog niet, maar ik heb u nu een idee gegeven wat allemaal gesorteerd moest worden. Ze waren erg enthousiast, ze vonden het een pracht al die spullen. Hebben ze niet van een ‘vreemd’ hé ?

“Oma, heb je nog van die lekkere broodjes met ei ?”

“Nou moppies, gebakken ei zit er even niet in, daar heb ik echt de puf niet voor. Het kan een broodje kaas worden en een broodje chocolade pasta.”

“Nou oma, dat is toch ook lekker. Krijgen we dan ook groene limonade (is limonade van groene pruimen gemaakt, Reine Claudes ).

Ze hadden al wat chips gehad, ik dacht voor een keer als vervanger van brood, maar die vlieger ging niet op.

“Tring !”…de bel gaat, honden blaffen als gekken. Op de achtergrond Indra : “Oma…oma .. oma !!!!” … Joop voor de deur:

“Hoe gaat ie ?

“Hij “gaat !”

“Pffffff… wil je een biertje ?”

“Graag.”

“Oh, sorry, niet in koelkast gelegd…”  Waren lauw…

“Zal ik koffie zetten ?”

 “Nou graag.”

Het was inmiddels halfdrie. Koffie gezet, was zelf ook weer aan een bakje koffie toe.

“Lieve Joop als jij even bij de kinderen blijft, kan ik de honden nog even uitlaten…”

“Prima kind, ga je gang.”

Els met de honden op stap; geen grote honden tegen gekomen, hoera ! Had ik er niet bij kunnen hebben, een gevecht tussen twee honden. Gisteravond heeft Macho de kat van de buren naast mij, ‘Silver’, de tuin uitgejaagd. Een vriendendienst voor Rocky; prima, maar niet over het hek bij de buurvrouw in de tuin Silver te grazen nemen ! Goeie grutten, ik schrok mij een ongeluk en ik moet nog oppassen tot volgende week zondag ! Ik weet niet of ik dat haal hoor…

Oké Joop weer naar huis. Sven en Indra waren moe van het sorteren, ik was moe van alles, dus de rest hebben we lekker in een grote boodschappentas gedaan, die zoek ik een andere keer wel uit.

“Oma, wat heb jij lekkere snoepjes in de pot !”

Ik had al gehoord dat Indra het deksel had opgelicht…

“Ja hoor, neem maar een lekker snoepje”.

“Oma, ga jij met mij een spel doen, zullen we Zeeslag doen ?” Gewoon “tussendoorvraagje” van Sven…

“Lieve schat, dat kan oma nu net even niet.”

“Ik kan het wel,  het is heus niet moeilijk !”

“Ik kan het ook moppie, maar oma haar hoofd is nu zo moe, ik kan nu niet een spel als Zeeslag doen, dat kunnen mijn hersens even niet aan !”

Mmmmm…  hij kijkt me aan of hij zeggen wil: “Echt niet ?”

“Oma,  mag ik dan op de computer ?”

Hoera voor de computer hij helpt me uit de brand ! Ik kon echt geen spelletje meer spelen hoor.

Indra in de kamer: “Ik ook op de coputer !” Het woord computer kan ze niet uitspreken, maar spelletjes doen, nou daar sta je van te kijken. Wel echt meidenspelletjes, poppenkleding aandoen en alle andere dingen die poppen aan hebben; heel leuk.

De kookwekker moest er aan te pas komen, want na een kwartier mocht Indra dan.

Sven had iets leuk gevonden, een kleurplaat schilderen op de computer; erg leuk, je kon hem ook uitprinten. Nou,  toen Indra dat zag, was ze niet te houden. Dus om de  beurt een tekening kleuren en oma maar uitprinten… allebei drie tekeningen gedaan. Toen kwam de verlossende deurbel…  riiinnnng !

Oh !  pappa komt eraan kunnen we laten zien wat we gemaakt hebben, Prima, pappa nog de rest van de koffie die ik voor Joop gezet had (dat zat in een thermoskan). Oké,  iedereen naar huis. Oma had nog wel Sven, maar vooral Indra gevraagd, of ze niet meer wou huilen als ze naar huis moest. Ik heb gezegd: “Als jullie gaan huilen als pappa komt, om jullie op te halen,dan gaat oma de hele avond huilen.” Indra kwam vlug aangelopen gaf me een kus en zei: “Niet huilen hoor, oma.”

Ik ging bijna zelf huilen, zo lief vond ik dat. Ze zijn nog nooit zo rustig naar huis gegaan, wel een beetje vals, maar dat was puur eigenbelang. Mijn hoofd had niet een huilende Indra aangekund, want een sirene is er dan niets bij.

Oma heeft het rijk alleen, maar het was overal een puinhoop. Oma aan de slag, alles netjes opgeruimd, de afwas gedaan, de honden nog eens uitgelaten, eten gemaakt voor de honden; ik tomatensoep uit de vriezer in de magnetron, twee broodjes ham erbij heerlijk…

Toen een bezem door het huis gehaald; ik heb overal zeil, dus dat is handig alles opgeveegd, in de prullenbak gedaan. Ik heb  4 prullenbakjes in huis, dus dat is een ritueel;  als ik  één prullenbakje leeg, moeten de andere ook in de container buiten gedaan.

Zo en nu al gauw twee uur achter de pc… mijn verslag van de “dag met drie gaatjes” schrijven. Ik ben er zelf nu duizelig van, wat ik allemaal op een dag met zeker 3 gaatjes kan uitspoken…  Pfffffffff !!!.

Eliza

26-11-2008 om 22:00 geschreven door eliza

Mijn toilet

Mijn toilet (het kleinste kamertje dus) is multifunctioneel.

Ik zal het u uitleggen…

Ten eerste: het toilet is mijn “geheugensteun”,  voor verjaardagen; er hangt een mooie verjaardagskalender, zodat ik kan zien wie ik een kaart, telefoontje of een bezoekje wil brengen. Daarnaast nog een gewone kalender, waar ik ook mijn afspraken op kan zetten en kan zien “welke”  dag het is, zodat ik de verjaardagskalender kan bij houden. Dus mijn toilet is mijn “Kantoor”.

Ten tweede: het fonteintje zorgt ervoor dat ik altijd mijn handen kan wassen; dus het is ook een wasplaats. Verder gebruik ik het fonteintje als opbergplaats voor mijn toilettas, waar al mijn spulletjes in zitten om mij elke morgen een metamorfose te laten ondergaan. Dus is het toilet ook een” Schoonheidsalon.”

Ten derde: ik heb ook in mijn toilettas altijd een nagelvijl; dus zit ik lekker te …. , dan vijl ik mijn nagels wat af, pak een toilet papiertje en maak gelijk mijn nagels schoon,  door de vijl onder de nagels door te halen en dan het vuil op het toiletpapiertje te doen. Dus ook een “Nagelsalon” is aanwezig.

Ten vierde: kam, borstel, handspiegel, grote spiegel aan de zijmuur, veel licht… dus mijn haar wordt ook elke morgen daar gedaan.  Jawel, een “Kapsalon” is ook aanwezig.

Ten vijfde: wat denkt u ? IK GEBRUIK HET OOK NOG ALS TOILET !

Eliza

26-11-2008 om 21:44 geschreven door eliza

Een dagje Zandvoort

“We gaan naar Zandvoort aan de zee,

We nemen broodjes en koekjes mee…”

Dat zijn de twee eerste zinnen van een liedje dat ik als kind met de paplepel ingegoten kreeg. Zandvoort is een badplaats aan de Noordzee. Amsterdam lag daar ongeveer een uurtje vandaan, als er een dagje uitgegaan werd en het was mooi weer, was het vanzelf Zandvoort.

WOW !

Wow ! Wat kan een mens geestelijk moe zijn, lichamelijk valt het wel mee maar geestelijk ? Er is een bal aan het rollen gegaan die ik zelf een zetje heb gegeven. Ik ben gek van bloemstukjes maken, nu met de herfst heb ik heerlijk door de bossen gestruind, allerlei mooie dingen gevonden, sjouw soms met dikke takken maar dan gaat het mij dan om de schors, die ik er later dan afpel als hij in gedroogd is.

Ja, dan zit je voor zo’n behoorlijke hoeveelheid materiaal en dan maar zoeken hé. Het was mooier geweest als ik wat meer gesorteerd had, de dennenappels bij de dennenappels,de beukennootjes bij de beukennootjes enz. Maar dat is typisch geen gedrag van mij, ik heb wel 6 grote dozen waar van alles wat door elkaar in zit, dus als ik wat wil maken,  moet ik door die 6 dozen spitten. Had ik alles gesorteerd, kon ik gewoon de doos van de dennenappels pakken waar ik dan ook alleen maar dennenappels in heb.

Ik weet gerust wel hoe ik het zou willen hebben, maar om vandaag alle dozen  met al het materiaal om te keren en uit te zoeken, nee daar had ik geen zin in, maar dat hield wel in, dat ik veel langer over een stukje deed om eerst alles op te zoeken wat ik nodig heb. Maar ik ben zeer tevreden, ik heb 5 stukjes gemaakt en heb er al 4 verkocht. Ik vraag ongeveer 3 euro voor zo’n stukje, zodat ik de lijmstokjes en kleine frutsels, zoals waxinekaarsje met herfst dingen, weer kan kopen.  I

Ik ben tussen alles door naar de stad geweest, om nog wat kleine herfstspulletjes te kopen, maar er was al niet  veel meer ,

”Het is bijna het einde mevrouw !” zei de winkelbediende ,

“Het einde ? ik begin pas !”

Twee hele lieve elfjes gekocht, en 6 paddenstoelkaarsjes heel leuk. Maar dat mijn hoofd nu drie keer in het rond draait, is echt waar hoor. Want de aanloop in de tuin om naar mij te kijken hoe of wat het werd, was de hele dag door. Ik werk het liefst buiten in de tuin, want dan valt elk stokje of beukennootje of ander materiaal waar ik mee werk, in de tuin op de grond,  en niet in huis. Een mazzel dat alles toch gelukkig naar "beneden" valt en niet  "omhoog", is makkelijker op te pakken !

Eliza

16-10-2008 om 12:01 geschreven door Eliza

26-11-2008 om 18:59 geschreven door eliza

Zomaar een dag

Ik ging vandaag naar de stad. Rocky zou mee, dus ook mee de bus in., dat is nog niet zo makkelijk. Vooral de eerste keer dat ik met Rocky de bus in ging was een klein drama. Ik heb zo’n riem die uitloopt, dus zelf uit- en inrolt. Ik had er natuurlijk moeten bij nadenken die riem kort te houden, maar dat had ik dus niet en toen de bus dan kwam en de mensen gingen instappen, dacht Rocky “ik moet ook !”  en daar ging hij al, terwijl er nog twee mensen voor mij in moesten stappen. Die moesten over de riem heen stappen want Rocky was de bus al in. Ik schaamde me rot.

Oké dat gebeurt me niet meer, ik hou de riem nu kort zodat we samen de bus instappen, dan gaan we een plaatsje zoeken, maar dan ben ik er nog niet. Mijn vriendin vindt mij een oude muts worden met mijn hondje, want ik neem altijd een handdoek mee en die leg ik dan op de stoel in de bus; valt ook nog niet mee.  Rocky vasthouden als de bus gaat rijden en dan maar hopen dat we niet een bocht krijgen, want ik heb nog geen busbenen, daarvoor ga ik te weinig met de bus. Ik wil niet dat er iemand wat zal zeggen als mijn hond op de busstoel zit. Willy mijn vriendin zegt : “Een hond hoort helemaal niet op de stoel, hij hoort gewoon op de grond, daar is het een hond voor!” Willy is een kattenmens, katten  neem je niet mee aan een riempje de bus in en was Rocky nou een Deense dog dan had hij echt wel op de grond gestaan, maar hij is al zenuwachtig, dus dan maar een oude muts ! Maar hij gaat mooi op zijn handdoek naast mij op de busstoel en dan blijf ik hem ook nog eens aaien over zijn kopje totdat we op de plaats van bestemming zijn. Ik weet gerust wel dat ik misschien te tuttig met Rocky ben, maar we zijn zo veel bij elkaar dat we gewoon meer als vrouwtje en hond zijn; ik ga heus niet zo ver dat ik het mijn kind noem, maar mijn allerliefste vriendje is hij toch wel en ik denk dat hij mij ook wel ziet zitten, maar dat ik mij zelf wel in een positie plaats dat ik niet meer weg kan zonder Rocky of ik moet constant oppas regelen, dat is gewoon niet altijd fijn.

Gisterenavond zou Joop mijn buurman van 6 uur tot half 9 op Rocky passen, omdat ik een  etentje had als dank voor mijn vrijwilligers werk. Daar zag ik ook de mevrouw waar ik dat vrijdagsmorgens mee samen doe; ze vroeg : “Gaan jullie straks mee naar de bioscoop, ik heb kaartjes voor de helft van de prijs ?”Er was een Aktie van “AH”, tweede kaartje voor de bioscoop gratis dus. Van dat eerste kaartje deelden we de prijs. Het was de film “Mamma Mia”, met mooie muziek van “ABBA”

Ik was er meteen voor in,  maar dan werd het veel later voor ik Rocky kon ophalen. Ik had de telefoon mee dus ik Joop bellen :

“Joop vind je het goed dat ik Rocky wat later ophaal ?” 

“Hoe laat dacht je ?”

Nu had ik begrepen dat de bioscoop om half 9 zou beginnen, dus dacht ik ongeveer 11 uur. “11 uur ongeveer !”  

“Nou vooruit dan maar, maar niet later want meestal ga ik half 11 naar bed.”

Ik helemaal blij met zo’n onverwacht extra uitje. Komen we bij de bioscoop aan, begint de bioscoopfilm om kwart over 9 pas en zou dan ongeveer kwart voor 12 zijn afgelopen ! Nou dat was dan erg jammer voor mij, maar dat kon ik niet maken tegenover Joop.

Degene die de kaartjes had zei : ”Nou je belt Joop gewoon nog even, hij vindt het vast wel goed.

”

Dat vond ik misbruik maken van iemand zijn goede wil. Dus we waren braaf om 9 uur bij Joop. Die zei toen : ”Ik heb er niet bij nagedacht, maar ik had de sleutel van je huis, ik had hem wel in huis kunnen doen !”

Was nu zeker blij dat ik vroeg thuis was, want dat had vast weer een herrie met de buurvrouw gegeven de andere dag, want Rocky blijft blaffen als hij alleen is en dan om half 11 ‘s avonds  was geen goed idee.

Dan denk ik wel eens, was ik toen maar niet langs gelopen op die hoek waar die vrouw met een jonge hond op haar arm stond. Ik ben nou eenmaal gek op dieren, dus ik moest het even aaien. We raakten in gesprek en toen zei ze dat Rocky, die ook van haar was, weg moest. Ik snapte daar niets van, want het is zo’n leuk beestje (niet vermoedend dat hij de hele wereld bij elkaar blaft als hij alleen is !) Voor dat ik het wist stond ik met een hondenriem waar Rocky aan stond te bibberen in mijn ene hand en in mijn andere hand een voerbak, drinkbak, zakvoer… zelfs een splinternieuw jasje, voor als het koud werd (wat hij beslist niet aan krijgt, dat vind ik echt niet leuk en Rocky gelukkig ook niet).  Ik heb het uitgeprobeerd, maar er moest dan een elastiekje om zijn staart. Nou, hij verzette geen poot, hij bleef stokstijf staan. Gelukkig hoefde ik me niet schuldig te voelen toen ik het weggaf.  Terwijl ik me voorgenomen had geen dier te nemen, omdat ik nu alleen ben en dan meer weg zou gaan. Maar  Rocky was toch voor mij bestemd en daar heb ik echt geen spijt van.

Dus ik kan niet onverwacht iets ondernemen en moet vaak oppas regelen, maar de meeste tijd ben ik toch die oude muts die altijd  haar hondje toch zoveel mogelijk meeneemt,  omdat ik ontzettend van hem ben gaan houden  en hem echt verwen. Maar daar krijg ik ook weer onvoorwaardelijke trouw en liefde voor terug.

Eliza

26-11-2008 om 18:11 geschreven door eliza

Camera

Hoera hoera

Ik heb een nieuwe camera

Ben er danig mee in mijn sas

Maat het grote avontuur begint nu  pas

Ik kan zo slecht de beschrijving lezen

Het staat in het Hollands maar voor mij kon het Chinees wezen

Ik ben een half uur met de batterijen er indoen bezig geweest

Jonge jonge wat een feest

En dan denk je, aan zetten maar

Hé wat raar

Waarom doet hij het niet

Nou nou ik geniet

 Het is natuurlijk een fluitje van een cent

Als je de beschrijving lezen kent

Gewoon alle tijd en rust nemen om te lezen

Ga de uitdaging aan kan toch niet zo moeilijk wezen?

Als je al begint om de batterijen er verkeerd in te doen

Ben je toch echt een oen

O ja, het kruisje hier, minnetje daar

Dan komt het vast voor elkaar

Jaja, je bent nooit te oud om te leren

Zeg ik tegen mijzelf vele keren

Ik kom er vast wel

Leren doe ik het zeker weten wel

Eliza

29-05-2008 om 00:00 geschreven door Eliza

Canon Powershot S5is

De kracht van topkwaliteit, overal en altijd

8.0 megapixel | 12x optische zoom | 4x digitale zoom | MultiMediaCard, SDHC, SD-card  

Foto’s

Mijn hobby breidt zich uit mag ik zeggen. Ik heb nu een camera gekocht met meer mogelijkheden,. Ik zal hard moeten gaan studeren om de camera te leren kennen, maar heb daarbij geweldige hulp, iemand die engelen geduld heeft. Dus ik hoop echt dat onze samenwerking perfect gaat. Ik ben niet te oud om te leren denk ik.

Altijd loop ik met het kleine cameraatje, dat ik ook nog heb en dan zie ik  zoveel mooie dingen, maar soms te ver af, of onscherp. Nu, met deze camera moet dat veel beter gaan,  dat hoop ik van harte. We zullen het meemaken. Ik ga er morgen op mijn gemak mee aan het werk, maar zal niet te streng voor mij zelf zijn en me wat tijd gunnen om erin te komen…

Eliza

28-05-2008 om 00:39 geschreven door Eliza

26-11-2008 om 01:45 geschreven door eliza

Avondeten bij mijn zoon

Mijn zoon vroeg of ik kon oppassen omdat hij naar het voetballen wou.

“Mam, dan kom ik je om 5 uur halen, dan eet je lekker mee !”.

“Nou lekker, doe ik graag !”.

Zo gezegd zo gedaan. Chris ging “hete bliksem”eten. Kent u dat ? Dat zijn zoete appels, aardappelen, doorregen spek en uien. Doe je allemaal in een pan, niet te veel water, want je moet het als het gaar is, stampen en de smaak afmaken met peper. Nou,  mam had het vroeger thuis wel eens gegeten, maar was niet zo gecharmeerd van die kleine zoete rode appeltjes “Ster appeltjes”. Die zijn er niet meer, vraag me af hoe dat kan ?

Chris heeft gewone appels gebruikt. Het gerecht “Hete bliksem” was klaar en moest afgegoten worden. Dat had Chris dus vergeten… hij ging met de stamper in de weer; was prima hoor, maar een beetje nat was het wel. Chris had ook nog een paar balletjes gehakt in de pan, dus dubbel op hé, spek en gehakt ! Ik zie dat Chris Indra een halve bal gehakt geeft,  wij,  Sven, Chris en ik, een hele bal…

 Toen we dus aan het eten gingen, zei Sven na een hap:

”Pappa, ik vind het niet lekker hoor !”

Sven die heeft een jaar geleden ineens een afkeer voor appelmoes ontwikkeld, hij heeft het nooit meer gegeten. Ik denk weer eens niet na en zeg aan tafel:

“Dat kan kloppen als je geen appelmoes lust.”

Chris kon me wel wat doen:

”Sven, ik heb niets anders, dus toch maar eten !”

“Ik lust het echt niet pappa !”

De waterlanders zaten al hoog. Chris die kijkt naar Indra, ziet dat ze geconcentreerd haar bordje leegeet, schuift de helft van de gehaktbal van Indra op Sven zijn bord.

Ja en dan heb je kinderen hé !

 “Indra, ik heb lekker jouw halve bal gehakt !”

 Ik dacht even, hij krijgt een klap om zijn oren, maar nee. Pappa, niet voor een gat te vangen, had nog een balletje in de pan en geeft Indra daar de helft van.

Nu kon ik mooi vragen waarom Indra in het begin ook een half balletje gehakt kreeg ?

” Nou mam, het zit zo, als ik haar meteen een hele geef, weet ze niet hoe gauw ze hem op moet eten en als wij dan nog gehakt hebben, kan ze een hele scene maken omdat zij dan niets meer heeft en van ons dan nog een stukje gehakt wil, dan geef ik haar de tweede helft !”.

Nou daar moest ik even over nadenken. Aan de ene kant heel slim, aan de andere kant niet goed; ze moet toch leren als ze iets op heeft, dat ze het dan gehad heeft, zo zie ik dat. Ik had al genoeg aangericht met de appelmoes, dus ik hield nu wijselijk mijn mond dicht. Maar onder zo’n etentje leer je gerust veel hoor en zie ik toch met trots hoe mijn zoon een geweldige pappa is, die alles wel regelt.

Eliza

26-11-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Karel 1

Karel 1 brak zijn been

Karel 2 zat op de w c

Karel 3 zat op zijn knie

Karel 4 Dronk veel bier

Karel 5 sloeg zijn wijf

Karel 6 ging op de fles

Karel 7 stond te beven

Karel 8 stond op wacht

Karel 9 kom ik steeds tegen

Karel 10 heb ik niet gezien

En maar ondertussen met die twee ballen tegen de muur ballen…

Eliza

22-04-2008 om 10:53 geschreven door eliza

25-11-2008 om 14:19 geschreven door eliza

Nemen en geven

Nemen en geven

Daar moeten we naar leven

De ene neemt, de ander geeft

Net zolang tot men genoeg heeft

Maar het moet van 2 kanten gaan

Anders zul je er alleen voor staan

Dus gaat het naar tevredenheid

Heeft er niemand spijt

Maar neemt de 1 te veel

Kijkt de ander scheel

Dan gaat het niet goed

Omdat de ander meer geven moet

Om de balans te vinden, valt niet mee

De 1 zegt vaker nee

De ander geeft toe

Maar wordt op den duur daarvan moe

Geef een beetje meer, neem een beetje minder

Daarvan heb je heus geen hinder

Je voelt je dan vast fijn

Het moet toch niet zo moeilijk zijn ?

Eliza

23-04-2008 om 11:14 geschreven door eliza

25-11-2008 om 13:47 geschreven door eliza

Rocky

Ja ik kan altijd wel over Rocky schrijven. Hij is een vrolijk maar luidruchtig hondje, hij loopt altijd heel enthousiast naar elke hond groot of klein, maar eenmaal vlakbij, moet hij gewoon hard blaffen en even grommen. Ik heb er over na gedacht wat hij zoal tegen de honden zegt. Volgens mij het volgende…

“He, ik ben Rocky, zie je me wel ? Ik ben klein, daarom laat ik me horen.

Weet je, ik zoek nog steeds mijn vriendje, een zwarte Labrador, hij moet vlakbij wonen. Ik ben bij hem komen wonen, toen ik ruw bij mijn moeder, broertjes en zusjes werd weggehaald. Kwam terecht in een gezin met twee kinderen en twee grote honden. De grote zwarte Labrador werd meteen mijn vriendje, maar de andere, nog grotere Bordeaudog, een bruin gestreepte vermomde zebra, dat loeder had gelijk een hekel aan mij, hij moest me steeds hebben, maar mijn vriendje Labrador verdedigde mij met huid en haar .Daar wou ik hem nog voor bedanken. Ik heb het reuze naar mijn zin bij dit vrouwtje, dus als je hem tegenkomt, vertel hem dat dan a.u.b !”

Ik hoop voor Rocky dat ze het door vertellen aan zijn grote vriend, want dat het niet bedreigend is wat Rocky blaft blijkt uit de reactie van de andere honden, ze luisteren en lopen dan gewoon door.

Eliza

30-04-2008 om 23:57 geschreven door Eliza

25-11-2008 om 13:32 geschreven door eliza

HOE ZIT DAT NU ?

Hé  vrouwtje hoe zit het nou ga je nu nog mee een rondje of hoe zit het?

Nou makker aftaaien maar, we zullen maar afwachten…

25-11-2008 om 13:26 geschreven door eliza

Ga niet zonder gegeten te hebben de stad in

Een lijfspreuk die ik vandaag glad vergeten heb en ja dan gebeurt er dit…

Ik had met een vriendin afgesproken, ik zou vanmiddag met haar de stad ingaan. Sinterklaas zou er zijn en natuurlijk zijn knechten, Zwartepieten (“Helemaal niet meer van deze tijd “knechten”,  mag niet meer. “Zwarte Piet””  kan niet meer …  helleppp… zo raken we toch alles kwijt ?”)

Mijn vriendin zit al heel lang in een rolstoel, dus het was zeker juist vandaag een hele onderneming. Ik had afgesproken om half 3 bij haar te zijn, maar ik had nog wat boodschapjes te doen in de stad, dus ik dacht: ik neem de bus van 1 uur en doe dat dan voor ik naar mijn vriendin ga. De voornaamste boodschap heb ik helaas weer vergeten,  ik had een paar sleutels van de achterdeur willen laten bijmaken, in zo’n schoenmakerswinkeltje waar je erop kan wachten. Goede voornemens, zo weer uit mijn gedachten gevlogen, echt ergerlijk.

Maar goed, het was zo propvol in de bus, de mensen moesten staan. Drie kleine kinderopvouwwagentjes, vanwege Sinterklaas. Dus echt mutje vol. In de stad was het al niet anders, maar het Sinterklaasgevoel van vroeger kwam wel weer een beetje terug. En in de stad heb je toch weer die onweerstaanbare luchtjes. Ik had ineens trek ! Het eerste wat ik tegenkwam was een saucijzenbroodje… Lekker even wat boodschappen gedaan en ik zou echt in dat kleine banketbakkerswinkeltje een lekker bolletje kopen, loop ik tegen versgebakken oliebollen aan…ja,  eentje was er voor mij !

Ik zou naar mijn vriendin, maar was nog een kwartier te vroeg en dan is daar het viskraam; ruikt zo herlijk naar gebakken vis… en dan is het bakje met kibbeling en lekkere saus, voordat ik het wist, in mijn handen en zit ik genoeglijk te eten van de zalig gebakken vis… Dus de vis zwom tussen de oliebol en het saucijzenbroodje, heerlijk in mijn maag,die nu wel vol was maar… Ik moest nog met mijn vriendin de stad in en we zouden een  broodje gaan eten in een broodjeszaak, waar ik altijd kom als ik in de stad ben. Daar een warm stuk stokbrood (baguette) met roomboter en dan gekookt ei erop.

Eindelijk precies om half drie bij mijn vriendin, moest eerst een kopje thee drinken voor we weggingen… kon er ook nog wel bij. Mijn vriendin wou nu wel graag de stad in, want ze wou  Sinterklaas een hand geven en dan even kijken of ze hem herkende, omdat haar schoonzoon een reclamebureau  heeft en meestal de hulp-Sinterklaas wel uit die hoek kwam.

Dus ik achter de rolstoel met mijn volle buik, naar Sinterklaas zoeken… Ja hoor daar liep hij voor ons, maar ondanks hij al zo oud was, liep hij best wel vlug. Wij tussen de kleine kinderen laveren met de rolstoel en ik roepen: “Sinterklaas ! Mijn vriendin wil u een hand geven !” Zwarte Piet had het door en vroeg de Sint even “pas op de plaats” te doen. Mijn vriendin helemaal in de wolken en ja hoor, Sinterklaas herkende haar en wist ook nog haar naam (maar die had Zwarte Piet mij gauw gevraagd !) Nog een zakje pepernoten en onze audiëntie bij Sinterklaas zat er op…dus nu naar de broodjeszaak.

Ik had echt niet zoveel trek meer, maar mijn vriendin trakteert altijd, dus ik  mijn warme broodje met roomboter en plakjes ei ! ( ik had in de gaten dat er “drie” eieren in plakjes gesneden opzaten). Gewoon opeten.. Helllupppp !

Maar toch lekker opgegeten, erbij 1 glas koude chocomelk. Mijn vriendin had ook heerlijk gegeten. Ze was nog van alles aan het vertellen, maar merkte ineens dat mijn oogjes steeds dicht wilden vallen… Ja, mijn propvolle buik, dat geren achter Sinterklaas aan, dat was even te veel van het goede…

“Kom op Els ! Doe je jas aan, want als ik het zo zie, val je hier straks terplekke in slaap en ik wil nog wel naar huis !”

Natuurlijk was ik op slag klaar wakker, want ik schaamde me echt. Als ik netjes had gewacht met eten dan had ik niet zo rozig geweest. Ik hoop dat we toch nog wel eens samen op pad gaan en dat ik het onvolwassen gedrag dan achterwege laat…

Eliza

25-11-2008 om 02:05 geschreven door eliza

Mijn tortelduifjes

In mijn tuin logeren 2 tortelduifjes. Ze zijn altijd samen en zitten op het schot van de tuin tussen de buren en mij. Ze zitten altijd met hun kopjes naar mijn kant, maar hebben wel bedacht dat mijn kant ook de wc-kant is, want dan draaien ze zich om en poepen er lustig op los. Maar dat mag van mij, ze draaien zich dan ook weer gezellig om.

Ik heb ze gisteren heel lief op het randje van het schot de liefde zien bedrijven, zo schattig. Niks verlegen, gewoon schaamteloos op het randje.

En nu vanavond zaten ze lief naast elkaar, in het avondzonnetje. Ik ontdekte dat Mevrouw Duif ‘ook’ onderkinnen heeft. Ze had haar kopje heerlijk op haar borst liggen en de plooitjes zag ik tussen de veertjes te voorschijn komen. Mijnheer Duif zag dat met veel genoegen aan werd er zelfs weer romantisch van en wou eigenlijk nog wel een poging wagen om te vrijen. Maar in gedachte hoorde ik Mevrouw Duif zeggen: “Ik zit lekker, NU EVEN NIET ! ”.

Eliza

16-04-2008 om 21:46 geschreven door Eliza

25-11-2008 om 01:42 geschreven door eliza

Tandarts

Ja, was u ook iemand die bang voor de tandarts was ? Nou ik wel dus,

helemaal over mijn toeren als ik naar de tandarts moest en jammer voor mij, ik had een heel slecht gebit. Dus onvermijdelijk , dat ik al op vroege leeftijd aan een bovengebit moest.

Dus op naar de tandarts… In de wachtkamer kreeg ik het al Spaans benauwd. Alleen de geur al maakte me misselijk, dus op van de zenuwen naar binnen. Was zo zenuwachtig, dat de tandarts mij al 4 verdovingspuitjes had gegeven en nog was ik niet verdoofd .   Nu, ik moest uiteindelijk elke dag een tand laten trekken, anders werkte de verdoving niet.   Nou, om een lang verhaal kort te houden, ik heb drie maanden zonder bovengebit gelopen, want ik was ook geen type om meteen na het trekken, het gebit in mijn mond te krijgen. Heb een pijngrens van nul komma nul !

Nu was de heuglijke dag daar, dat ik mijn gebit kon ophalen. Mijn man was deze keer mee; wij naar binnen…Moet even vertellen, dat de tandarts zwart-witte tegels op de grond had. Nou, daar komt de tandarts met mijn gebit aan. Hoe het kwam weet ik nog niet, maar vlak voor hij het wou passen – ik lag achterover in die gevreesde stoel – liet hij het uit zijn handen vallen…en ja hoor, het spatte in stukjes op de zwart witte tegels ! Maar van de zenuwen en dat gezicht van de tandarts, ging ik zo hard lachen, dat èn mijn man èn de tandarts, mij verstoord aankeken. Maar dat werkte nog erger op mijn lachspieren en even later samen, met de tandarts op de zwart witte tegelvloer, witte tanden zien te zoeken en dan niet meer te mogen lachen omdat het natuurlijk best rot voor de tandarts was. Maar ik kon er echt niets aan doen, ik heb geloof ik wel tien minuten zitten lachen of proesten om niet te lachen. Mijn man keek mij op een gegeven moment zo woedend aan, dat ik toen van schrik ophield met lachen.  Het duurde weer twee weken voordat ik een mooi bovengebit had.

Eliza

10-10-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

24-11-2008 om 19:36 geschreven door eliza

Ouder worden

Heeft u last van het ouder worden ? Ik niet echt, maar weet wel dat ik 21 jaar geleden, geen 40jaar wou  worden en waarom zal u misschien vragen ? Ja ik vond het gewoon moeilijk. Want ik had het idee opgevat, dat je eigenlijk overal net tussenin  zat. Je hoor niet meer bij de jongeren, je hoort nog niet bij de ouderen ,waar hoor je dan wel bij ?

Zo zat het met mij. Toen ik dus 40 jaar zou worden, zat ik echt in een dip.

Laat dit jaar maar overgaan, ik ben er niet, doe net of ik niet thuis ben. Maar dat ging natuurlijk niet door. Dus ja, toen het ‘s nachts 12 uur was, zei mijn man :

“Gefeliciteerd schat met je 40ste verjaardag !”

Hij pakte de koe gewoon bij de horens, ik reageerde lauw. Het werd 1 uur, het werd half twee, mijn man  zei:

“Wordt het geen tijd dat we naar bed gaan ?”

“Nee nog niet, want als ik dan waker word, ben ik 40 !”

“Lieve schat het is inmiddels half drie, dus je bent echt al twee en half uur 40 !”

Daar kon ik niet meer omheen, dus toch maar slapen dan.

Ik had gewoon de andere dag visite en gebak en ook cadeaus, wat ik toch heel stiekem wel mooi vond…

Eliza

19-10-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

24-11-2008 om 19:29 geschreven door eliza

Het Zonnetje

Het zonnetje in huis,

Ik zie de zon in de zee zakken

Zoek de zon op, dat is zo fijn

Een zonnig humeur hebben

Een paar kreten, waar het zonnetje

Een hoofdrol in speelt

Waar zouden we zijn, als het zonnetje

Niet af en toe ons verwarmde,

Ons toch heerlijk omarmde ,

Ons toch stralend verlicht

Laat hem schijnen op je gezicht

hij brengt gelijk een vrolijk gedicht

Achter de wolken schijnt de zon

Na regen komt zonneschijn

De zon in het water zien schijnen

Wolken met gouden zonneranden

Weg de grauwe lucht

Vogels in zonnestralen op hun vlucht

Ik wil de zon

Op mijn balkon

De zon in mijn tuin

De zon aan het strand, op het duin

De zon om een bruin tintje

De zon glimlacht naar een klein kindje

De zon, daar raak je nooit over uitgepraat

De zon, heerlijk als je op de fiets erop uitgaat

De zon op de ramen van de kerk

Door de zon stralend naar mijn werk

Ik aanbid de zon

Hield hem verborgen als het kon,

Voor momenten waarop hij echt nodig is

Voor een trouwerij, voor een begrafenis

Eigenlijk voor elke dag

De zon brengt voor ieder een lach

Dus als de regen is gedaan

Komt de zon eraan

Eliza

15-11-2007 om 16:05 geschreven door eliza

24-11-2008 om 19:23 geschreven door eliza

Jaargetijden

Ja, ik had verteld, dat ik een Zonnekind ben.

Maar eigenlijk voor deze tijd, klim ik ook in de pen

Binnen lekker warm, maar als je het waagt,

En de wind uitdaagt,

Dan is het prachtig

Om de wind, zeer krachtig

Te voelen waaien

Door je haar te voelen graaien

Rode oren, je handen blauw van de kou

Maar toch wind, ik hou ook van jou

In het gras lag de hagel, dat hebben we  net gemist,

Dat is echt gelukkig achter het net gevist

Heerlijk door het bos gelopen.

Rocky overal onder en bovenopgekropen.

Ik toch wel flink door stappen, want donkere wolken melden zich aan

En vrijwillig een regen bui ondergaan

Dat vind ik zelfs niet fijn .

Dus ik hoop, dat we voor de bui binnen zijn

Dat is op het nippertje gelukt

Gauw ook nog even wat gedroogde hortensiabollen geplukt.

Binnen heerlijk ermee aan de slag,

Weer een geweldige dag

Eliza

25-11-2007 om 21:31 geschreven door eliza

24-11-2008 om 19:10 geschreven door eliza

Kruidje-roer-me-niet

Misschien heeft u al een beetje gelezen dat ik een “kruidje-roer-me-niet ,,

ben ?

Ik spring vaak van de hak op de tak. Mijn hoofd denkt dan vlugger dan wat ik op wil schrijven. Zo ben ik ook wispelturig, eerst wil ik het zo en dan later toch maar weer zo. Dat is me een keer vreselijk opgebroken…

Simon, mijn man, had nieuwe vloerbekleding gelegd. Het was lichtgrijze vloerbekleding. Het was niet  mijn keus, vond het veel te licht, maar toen het klaar was, zag het er schitterend uit. We moesten  de huiskamer weer opnieuw inrichten. We hadden een hele grote parapluplant. Het was een prachtige plant, hele lange stelen en dan aan de bovenkant echt allemaal losse blaadjes naast elkaar, net als een paraplu. Het was een waterplant, dus hij (of zij)  stond flink in de modder en was bijna niet te tillen.

Simon vroeg: “Waar wil je de plant hebben ?”

Na wat heen en weer gepraat, wou ik de plant wel in de hoek hebben. Simon zet de plant in de hoek. Hij moest nog een boodschap doen, dus werd ik alleen gelaten, in mijn lege kamer met plant. Nu, u voelt hem zeker al aankomen ?

Ik dacht ineens, ik vind die plant daar niet zo mooi staan… kan toch ? Oh help, had ik dat maar niet gedacht, want ik altijd “meteen doen, nooit nadenken…”

Begin aan de plant te trekken, want hij (of zij) was echt zwaar, door al dat modderwater. En ja hoor, ik trek zo de plant om, al dat modderwater over mijn nieuwe lichtgrijze vloerbedekking. Het leed was niet te overzien ! Mijn hart stond bijna stil. Wat moest ik doen ? Mijn hart zei: “Pak badlakens, dep alles op, maar mijn verstand, (dat beetje wat ik dan nog had), zei: “Je kunt het beter op laten drogen en dan stofzuigen, die  gedroogde modder.”

Ik heb pen en papier gezocht en een briefje aan Simon geschreven, dat het mij ontzettend speet en dat ik voorlopig even uit zijn buurt bleef… Dat was het verstandigste wat ik kon doen. Het was wel laf, maar ik moest hem wel de gelegenheid geven om af te koelen.

Het is goed gekomen er stond alleen geen parapluplant meer, ik heb er maar niet naar gevraagd…

Eliza

16-12-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

24-11-2008 om 17:56 geschreven door eliza

Mist

Mist, je weet niet wat je mist

De wereld is heel klein

Toch is het wonderlijk om buiten te zijn

De ene kant is gewoon van de boom

De andere kant is een droom

Takken en blaadjes met rijp

En wat ik er van begrijp

Is waneer vorst, mist en wind, elkaar tegenkomen

Dan krijg je zulke tweekleurige bomen

De natuur heeft dat zelf bedacht

En ik mag genieten van al die pracht

Het is heel raar maar waar

Heb ik de wind in de rug, is alles bevroren

En ga ik terug zijn de bomen zoals ze horen

Ben blij, dat ik Rocky moet uitlaten

Anders had ik al dat moois niet in de gaten

Dan kwam ik zo vroeg de deur niet uit

Maar door die kleine guit

Ben ik buiten en maak dit alles mee

Ben ik gelukkig en tevree

Eliza

21-12-2007 om 10:13 geschreven door Eliza

24-11-2008 om 17:36 geschreven door eliza

Mijn kleinzoon Sven

Sven heeft afgelopen zaterdag zijn diploma voor “B-zwemmen” gehaald.

Heerlijk om als oma daar bij te zijn . Al die kleine mensjes, die allemaal zo veel moeilijke opdrachten moesten doen, om het diploma te halen, het was echt

ontroerend. Er waren ook heel veel vaders en moeders, opa’s en oma’s aanwezig.

Indra, mijn kleindochter, was ook mee. Eerst vond ze het allemaal wel spannend, maar later duurde het haar toch echt te lang en had ze een plekje gevonden waar ze heerlijk ging liggen. Ze had wangen als bellefleuren, want het was ook gigantisch warm in het zwembad. Dat moest wel, want de kleintjes die uit het zwembad kwamen hadden evengoed het kippenvel op hun lijfje.

Hij heeft het goed gedaan en is geslaagd. Alle kinderen die deze middag zwommen waren geslaagd gelukkig, maar het zou zo sneu zijn als sommigen het niet gehaald hadden. Later zijn we een ijsje gaan eten om het te vieren. Indra was erg moe, kon niet goed kiezen welk ijsje ze wou hebben en toen ze dan een ijsje kreeg, die ze echt zelf had uitgezocht, wou ze drinken inplaats van ijs.

Mamma zei: “Je wou dit ijsje, dus dit wordt het !”

Nou brullen ! Kreeg het ijsje niet voor ze stil was. Ze kon het toch 10 minuten volhouden.  

Pappa zei: “Dan eet ik het op !”

Toen koos ze toch maar voor het ijsje . Met dikke tranen nog op haar wangen, werd het ijsje naar binnen gelepeld. Al met al was het toch een geslaagde middag…

Eliza

29-04-2008 om 02:47 geschreven door Eliza

24-11-2008 om 17:18 geschreven door eliza

Liefde en haat verhouding

Ik dacht dat ik mijn computer als grote vriend beschouwde, maar zelf je grootste vriend kun je ook haten. Als hij niet wil laten zien, wat ik wil zien, haat ik hem

Elke dag uitkijken naar dat ene bericht, maar het kwam niet. Dacht toen, ik zet je uit, stomme pc !  Doe je gewoon een paar dagen niet aan…

Maar dat kon ik precies 1 dag volhouden, toen was de verleiding weer te groot en het is ook zo makkelijk, op het knopje drukken en hij is er weer voor mij.

Dus sorry pc, zo fijn dat jij niet kwaad kunt worden, want als ik jou was, zou ik de hele boel even saboteren en denken: “Dit pik ik niet !” Maar… daar heb je  mij ook voor nodig dus, helaas. Je hebt het trouwens weer goed gemaakt, het bericht kwam en je hebt het keurig doorgestuurd .

Dus ik hou weer van jou pc

Je doet weer mee

Je mag weer alles voor mij doen

Daar komt hij weer, die dikke zoen.

Eliza

29-04-2008 om 02:07 geschreven door eliza

24-11-2008 om 16:56 geschreven door eliza

GEZELLIG TV KIJKEN...

Indra : “Hé oma, ik zit lekker tv te kijken, maar vind wel dat je het wat rommelig hebt !”

Sven: “Trek ik mij niets van aan, kan heerlijk op de grond spelen…”

Eliza

24-11-2008 om 14:08 geschreven door eliza

Laatste trouwdag verhaal

Ja, we waren dus in het gemeentehuis getrouwd; nu moest er nog in de kerk getrouwd worden.

Wijzelf hoefden niet zo nodig, sinds we volwassen waren, hadden wij zo onze eigen gedachten over ons geloof, maar allebei de ouders waren zeer gelukkig als we dat deden. We moesten een paar keer van te voren bij mijnheer Pastoor komen, om de mis door te spreken.

Daar hoorden we ook, dat, als de mis afgelopen was, er altijd een bloemetje gebracht werd, naar een zijaltaar, het Maria altaar. De bloemist, die ook mijn bruidsboeket had gemaakt, had zijn winkel vlak bij de kerk; hij sprak met ons af, als hij wist hoe laat ongeveer de mis afgelopen was, hij het bloemetje voor het Maria altaar zou brengen, dan hoefden we niet zo te zeulen met de bloemen.

We hadden een indrukwekkende Dienst achter de rug; wij zaten op onze knieën vooraan in de kerk, de familie achter ons. Nu was het moment aangebroken, dat het bloemetje voor Maria naar het altaar werd gebracht, maar geen bloemetje !

We hadden zeker een kwartier gewacht en nog geen bloemetje. Achter onze rug begonnen de mensen te kuchen, te schuifelen met hun voeten en het gezicht van nu officieel mijn man, stond op onweer.

De koster kwam eraan. Dat is de man die alles in de kerk regelt, waardoor alles op rolletjes moest lopen. Hier kon hij echt niets aan doen,maar hij kwam toch met een alternatief, hij bracht een grote, witte kaars mee en fluisterde naar ons dat we dan de kaars maar naar Maria moesten brengen.

We mochten opstaan, onze familie nog steeds achter ons; de twee misdienaartjes, schattige jongentjes, die dan ook meehelpen de mis te verzorgen, liepen voor mij uit. Wij moesten dus zijwaarts naar dat Maria altaar.

De Koster steekt de kaars aan, ik krijg hem in mijn handen, de misdienaars gaan lopen, ik ging lopen met mijn brandende kaars; ik had al die tijd, dat gekuch en geschuifel gehoord achter mijn rug, dus ik wou alleen maar even kijken naar de familie, maar ja,  ik had de brandende kaars in beide handen vast, draai mijn hoofd , (met de tule sluier langs mijn gezicht) wat naar opzij, ja, en het is dat de fotograaf net een foto wou maken. Hij gooit de misdienaartjes allebei een kant op, ik schrok me een ongeluk, want ik had niets in de gaten, maar ik had met mijn sluier boven de kaars gehangen en die was in brand gevlogen !

De fotograaf springt op mij toe en heeft met zijn handpalmen, mijn sluier gedoofd.

En weet u wat mijn man op dit moment zei ?.... Heel hard “GVD !”  Dat is  een afkorting van een vloek, die je dus zeker niet in de kerk mag zeggen…

Nou daar stond Elsje dan, ze huilde tranen met tuiten, een stuk van de sluier helemaal  gesmolten, voor het Maria altaar.

Later vertelde de fotograaf, dat hij er al expres, extra, op gelet had, want hij had al meegemaakt dat iemand zijn hele sluier in brand gevlogen was. De fotograaf had echt de blaren in zijn handen. Ik wist ook niet hoe ik dat vergoeden kon. Mijn schoonmoeder had later een klein schaartje bij zich; stukje sluier werd er afgeknipt, een haarspeld uit mijn moeders haar zorgde ervoor dat er niets meer van te zien was.

Zo dat was de bruiloft…

Eliza

29-09-2007

24-11-2008 om 13:52 geschreven door eliza

Korsettenwinkel

In  de winkel van Sinkel is alles te koop. Hoeden en petten en dames korsetten.

Ja dat was een spreuk vroeger, nou, de hoeden en petten zullen er nog wel zijn maar dameskorsetten ?

Geloof het of niet, maar toen ik 14 was kwam mijn moeder al met een akelig roze korset aanzetten, een met allemaal ijzers erin. Aan de achterkant van die lange veters. Mijn moeder vond dat ik toen al een buikje had en dat moest verholpen worden door dat korset. Er zaten ook van die jarretels aan, met die roze rubberen dopjes waar je de kousen aan vastmaakte. Nou ik vond het een verschrikking, want je kon niet bukken en haast niet ademen, zo strak had mijn moeder de veters aangetrokken.

Ik bedacht er wat op… Ging bij mijn moeders jongste zus mijn beklag doen zei dat het hartstikke ouderwets was. De zus van mijn moeder heeft met haar gepraat en uitgelegd dat het eerder slecht was dan goed zo’n korset, omdat je dan helemaal zelf je buikspieren niet meer gebruikte. Geweldig zoals ze voor mij in de bres sprong en gelukkig was dat ook meteen het einde van het roze korsettijdperk

Eliza

27-03-2008 om 18:43 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 19:38 geschreven door eliza

Vervolg bruidsjurk

Ja, de trouwjurk paste gelukkig, na wat kunst- en vliegwerk, van mijn lieve moeder.

Dus op naar het stadhuis, waar Simon even zijn hoge hoed moest opzetten voor een groepsfoto. Nou, toen had ik de lachkriebels, want stond echt vreemd. Daarna. naar binnen…

We moesten allemaal in een rijtje, achter elkaar zitten; eerst wij met de ouders, daarachter broers en zussen en daarachter de familie en daar weer  achter alle kennissen.

We hadden een hele jonge ambtenaar, die vreselijk z’n best deed, maar het was zo saai en aangezien ik slecht geslapen had en de ambtenaar na elke twee woorden even een pauze hield, zo van: “Geacht Bruidspaar....... op deze heugelijke dag........komen wij hier samen......”

Dus u kunt zich wel voorstellen dat, als je al slecht geslapen hebt, je dan niet op zo’n droogstoppel zat te wachten en heel voorzichtig gingen Els haar ogen even dicht… Oei, gauw weer open, maar bij de volgende pauze was het weer raak, de oogjes gingen gewoon toe…

Maar de ambtenaar had een vrouwelijke hulpen die had het in de gaten; ze had een hout hamertje op tafel liggen en opeens, geeft ze toch een lel met dat hamertje op de tafel ! Nou echt,  ik vloog recht ,van mijn stoel op, schrok mij helemaal een hoedje. Ik heb nog foto’s waarop iedereen zit te lachen en ik maar een beetje wezenloos kijken.  Ja dat is toch wat, op je eigen bruiloft in slaap vallen !

Ik heb nog een anekdote over mijn bruiloft,  maar die komt de volgende keer weer…

Eliza. 

25-09-2007

23-11-2008 om 19:18 geschreven door eliza

De Bruidsjurk

Ja ik had onlangs verteld over de verkering, nu die bleef aan, dus zouden we trouwen gaan.

Mijn ouders waren niet rijk, dus ik moest voor mijn eigen trouwjurk zorgen.

Zo’n drie maanden voor mijn trouwen, zag ik een advertentie in de krant :C & A had bruidsjurken, die hadden in de etalage gestaan, waren iets smoezelig geworden, gingen voor een zacht prijsje weg. Had een prachtige bruidsjurk op de kop getikt, met vanaf elke schouder een smalle sleep, echt mooi satijn met allemaal margrieten er op, was er erg blij mee.

Dus de jurk naar de stomerij, prima

Eindelijk na drie maanden , was de dag daar, dat ik ging trouwen. Heel veel stress, om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. Daar was het moment dat ik mijn bruidsjurk aan zou trekken en wat denkt u, juist,  ik kon er met geen mogelijkheid meer in !

De ritssluiting ging gewoon niet dicht. Ik was in die drie maanden gegroeid.

Dat was paniek ! Jurk weer uit, mijn moeder vond twee coupnaadjes achter in het rugpand, werden er met spoed uitgehaald. Ja, je zag allemaal kleine gaatjes. Moeder nog de strijkbout met de perslap erop, dus toen waren de naadjes plat geperst. Toen weer de jurk aan, peentjes gezweet, maar hij kon nu aan. De rits kon dicht en de smalle sleepjes hingen voor de naadjes. Dus Els was gered, er gebeurde die dag nog iets, maar daar ga ik de volgende keer weer op in.

Eliza

24-09-2007

23-11-2008 om 19:16 geschreven door eliza

Bomen

Bomen om onder te dromen

Bomen met grillige takken,

Bomen niet om op in te hakken

Bomen honderd jaren oud,

Bomen dat laat je toch niet koud

Bomen zoveel jaren om te groeien

Bomen kinderen  staan je te verknoeien

Bomen met je machtige stam

Bomen waren er al eeuwen, voor ik ter wereld kwam

Bomen in een groot park

Bomen  het zijn jouw bladeren die ik hark

Bomen noodzakelijk, voor onze zuurstof

Bomen een ode aan jullie, vol lof

Bomen in zoveel variaties, groot of klein

Bomen, ik ben blij met alle bomen die er nog zijn

Eliza

23-11-2008 om 19:14 geschreven door eliza

Verkering

Ja, je wordt groter en je krijgt verkering, stapel verliefd, kan niet wachten tot hij weer komt. Gaan maanden overheen . Pa en ma moeten die jongen eerst wat beter leren kennen, dus elke avond afscheid nemen bij de deur en dat duurde soms lang hoor.

Uiteindelijk, ja hoor, de verkering mag blijven slapen een weekend. Groot feest natuurlijk.

En als je dan weet, dat je geliefde in de kamer op een opklapbed ligt, moet je

‘s nachts  natuurlijk even welterusten wensen en och, even tegen hem aan kruipen kon toch geen kwaad ?

Dus heerlijk knuffelen… We genoten volop. Oh oh,  was even vergeten dat mijn vader elke nacht in de kamer een glaasje prik dronk en een stukje kaas at.

Dus hoorde we ineens pa aankomen… liep in dezelfde gang, waar ik door moest om naar mijn eigen bedje te gaan, dus een vluchtroute was er niet !

Mijn pa zal echt gedacht hebben: “Ik heb nog nooit iemand zo raar zien slapen, met zijn knieën helemaal krom en een tikje omhoog ?” Gelukkig kon hij niet doorheen de dekens kijken, want dan had hij gezien dat ik dubbelgevouwen lag, onder mijn geliefde zijn knieën… Mazzel dat ik klein ben !

Eliza

20-09-2007 om 23:35 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 19:06 geschreven door eliza

Ik haal ze wel in…

Ha ha, gelukt ! Even uitrusten…

Liv, Sven en Indra

Eliza

23-11-2008 om 19:04 geschreven door eliza

Over muizen gesproken.

Nu we het toch over muizen hebben… Chris had wat met muizen hoor.

We gingen een keer met de kaartclub op zondag naar Antwerpen. Daar was een hele grote markt, waar van alles en nog wat werd verkocht. Hartstikke leuk. De familie mocht ook mee, dus we hadden Chris 's morgen wat geld gegeven, dan kon hij op de markt wat kopen. Er werd echt van alles verkocht, ook beestjes. We hadden tegen Chris gezegd, die  inmiddels tien jaar was: “Ga maar even over de markt kijken, dan zien we je wel weer bij de bus. Die stond vlak bij de markt. Prima, wij hadden het naar onze zin en Chris ook .

Nou, het was allemaal verzamelen bij de bus en weer op huis aan.

Dat ging maar even goed, we vonden wel dat Chris zich wat verdacht gedroeg, maar konden niet zeggen hoe ? Blijkt dat Chris een muis had gekocht en ons daar niet van op de hoogte had gebracht, want dan had hij  hem meteen weer terug kunnen brengen. Maar de bus reed al een tijdje en Chris dacht, laat ik nog even naar mijn muisje kijken, want nu zijn we al zo ver weg van die markt, dus geen probleem ! Tuurlijk wel ! De muis was Chris te slim af en ontsnapte in de bus. Nou, wat een ellende ! Chris achter die muis aan in het middenpad, tussen de rokken van alle vrouwen, die moord en brand aan het gillen waren. Mannen die woest waren en Chris maar zoeken. Het eind van  het liedje was dat de bus stopte en wachtte tot de muis zijn vrijheid tegemoet ging en Chris witheet achterliet. Geen muis, geen centen en een hele week straf, want het kon er bij ons niet in dat het echt per ongeluk was…

Eliza

14-10-2007 om 18:35 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 18:54 geschreven door eliza

Kleine kinderen

Ja, kleine kinderen worden groot. Toen Chris (mijn zoon) een jaar of 5 was ,speelde hij al in de buurt op straat. Op een morgen komt hij thuis met een klein doosje in de hand. Ik vraag wat heb je daar in dat doosje ? Heel voorzichtig werd het opengemaakt en vol trots laat hij mij een witte muis, met rode oogjes,  zien. Hij hield hem heel voorzichtig vast en zijn kindergezichtje straalde.

Ik was wel verrast, maar moest ook glimlachen om dat blije gezichtje.

“Hoe kom je eraan ?” vroeg ik.

“Van een mevrouw gekregen, ze woont verderop en ze had nog veel meer doosjes en elk kindje  wat ze zag kreeg zo’n doosje. Lief hé mam ?”

Nou.....lief ? Die mevrouw, die had dat wel zo bedacht, waarschijnlijk had zij ook kinderen, die ooit een muis wilden en nog een en toen waren er, iets later tien muizen en dan ? Nou, dan maak je zelf doosjes en stopt in iedere doos een muis en deelt ze gewoon uit ! Zij van het probleem af ! Ja, wat toen ? Ik kon niet anders dan iets zoeken waar de muis in kon wonen, als noodwoning.

Ik had het gevonden… we hadden al diverse keren een goudvis gehad, in zo’n ronde kom en die kom stond nu weer leeg, want het verdriet om zo’n goudvis zijn dood,( WAT CHRIS ZELF DEED, HIJ GAF HEM TE VEEL ETEN EN KNUFFELDE HEM TE VAAK ) moest eerst slijten.

Dus de noodwoning gereedgemaakt, had nog geen zaagsel, een krant werd in hele kleine snippers gemaakt. Chris vond dat prachtig, ik niet want het duurde minstens 1 uur; de snippers moesten toch klein ?

Ik had al eens een paar keer goed naar de muis gekeken en vond hem/haar (?) eigenlijk best wel groot en dik, maar ja er kwam niet dagelijks een witte muis voorbij .

Dus Muis (zo werd hij genoemd), mocht in de woning; er werd een stukje kaas bij hem/haar (?) gelegd en ja hoor hij/zij (?) voelde zich prettig, scharrelde door de snippers en at wat van de kaas. Dus we hadden een  Muis.

U zag de vraagtekens al ??? Gelukkig was ik altijd het eerst op en elke morgen moest ik toch wel even naar Muis kijken ,wat best heel leuk was, maar op een ochtend dacht ik waar is Muis ?

Ik lichtte voorzichtig wat snippers op en ja hoor daar lag Muis. ZE lag in een soort holletje ,toen ZE mij zag ging ZE staan en toen zag ik allemaal wriemelende roze beestjes, een stuk of  5 piepkleine muizenbaby’s.

Ik hou van mijn zoon en ik hou van muizen, maar ik zag mij toch ook niet  zelfgemaakte doosjes muizen uitdelen. Chris had de hoofd prijs gehad, moeder muis ! Dus heel voorzichtig heb ik de babymuisjes uit het holletje gehaald en heb ze hardvochtig door de wc gespoeld en nu krijg ik allemaal dierenliefhebbers op mijn dak…

Maar we hebben nog jaren van moeder MUIS genoten, in een prachtig kooitje dat ik, uit schuldgevoel, meteen die dag gekocht had, want ik was tenslotte opgezadeld met een moeder muis en wou echt niet andere moeders er ook mee opzadelen.

Eliza

14-10-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 18:52 geschreven door eliza

De markt    

Op de markt is je gulden een daalder waard. Ja dat gezegde, gaat nu niet meer op, met de euro. Maar dat de markt een heerlijk iets is, dat is waar. Ik ben gek op de markt, maar ik ga er toch weinig naar toe. Bij ons in Den Helder is er in de binnenstad, op zaterdag in de Beatrixstraat, een grote markt. De hele straat is dan een groot marktgebeuren, Ja het ziet er heel gezellig uit, heel zorgvuldig alles uitgestald, om ons, de klanten, te verleiden.

En dat we verleid worden, dat is zeker, wat dacht u ? Van alle geuren die je opsnuift, als je over de markt loopt. Laten we samen eens een rondje maken, om te beginnen, op het Bernardplein staat er om deze tijd een hele mooi kermis- oliebollenkraam. Om te zien al oogstrelend, maar om te ruiken… oooh, echt zeer verleidelijk, aangezien ik nog steeds worstel met een overgewicht van 20 kilo. Vandaar dat ik echt zo weinig mogelijk naar de markt ga ! Maar komaan, we zijn er nu, dus…

Als we de geur van de oliebollen in onze neus hebben, lopen we weer terug naar de Beatrixstraat. Hoek Beatrixstraat - Bernardplein, is een kraam waar je alles kunt kopen wat met kippen te maken heeft en dat is best veel. Maar, daar draait ook een grill met allemaal goudgele haantjes, gauw doorlopen… Je valt van de ene geur in de andere, twee stappen verder, staat een klein kraampje waar de Chinees heerlijke kleine loempia’s verkoopt, of zalige pasteitjes. Jaja,verder maar…

Natuurlijk kom je ander kraampjes tegen, met kleding, met sieraden, met beelden, met drogistwaren, enz ,enz. Maar we hadden het over de verleidelijke geuren. Ja hoor, wat ruik ik nu voor een heerlijke geur ?  Gebrande Pinda’s, nog harder voorbij…

Dan is er nog de Patat kraam,,

Hele puntzakken vol,knapperig gebakken Frietjes,liefst met een, hele klodder frietsaus

De visboer,die “Kibbelings” bakt. Dat zijn stukjes kabeljauw in een krokant jasje, met een lekker sausje erbij.  En soms is er ook nog de stroopwafelbakker (je ruikt ze al op afstand) die kleine heerlijke stroopwafels bakt, of een hele grote, echt zalig hoor. Ja, ik weet echt, hoe het allemaal proeft, want als ik dan op de markt kom mag ik van mij zelf één van deze verleidingen kopen en moeilijk is dat ! Want ik vind alles lekker en ik kan ook gerust wat naar binnenstouwen.

Begrijpt u nu, waarom ik u met een noodvaart over de markt liet lopen ?

Een enkele keer blijft het dan ook niet bij één verleiding. Voor mij is dan ook de beste oplossing om NIET naar de markt te gaan. Maar ja, ik ben ook maar een mens, die soms de verleidingen gewoon niet kan weerstaan. Ik geniet er dan ook

met volle teugen van en heb GEEN SPIJT !

Eliza

25-11-2007 om 00:00 geschreven door eliza

23-11-2008 om 18:41 geschreven door eliza

Ziek zijn

Ja, dat kan iedereen gebeuren, maar mij niet (dacht ik ), maar nu heeft het virus, het griepje, mij ook te pakken. Je word wat suffig, je neus gaat dicht zitten, je keel lijkt wel van schuurpapier…mmmm ik weet wel wat leukers hoor.

Wil  wel in bed, wil niet in bed…nu benijd ik wel mensen die samen zijn, lijkt me heerlijk. Als ik echt in bed mocht blijven, een lekker kopje thee op bed, voor meer heb ik even geen zin. Rocky wordt dan uitgelaten (moet  er wel uit voor Rocky) ja, dat is nou eenmaal zo, als je een hondje hebt.

Verder ben ik toch erg blij met mijn computer. Hoef er de deur niet voor uit, kan mij er nu fijn mee vermaken. Gaat goed en ineens moet je  heel gauw een zakdoek pakken want dan loopt er zomaar en straaltje uit je neus… getver.

Troost me wel  met heerlijke Belgische  chocolade, lekker… Denk dan, ik ben zielig, dus dan mag dat. Erg hé ?.

Voel me toch niet echt happy, slik wel aspirine en dan lijkt het even wat beter, maar ineens stuiter je weer terug.

Nou, niets voor mij zo’n klaagzang, maar ja, dit hoort ook bij mijn leventje. Fijn dat ik even tegen jullie aan mocht klagen…

Eliza

10-11-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 18:33 geschreven door eliza

Mijn materiaal voor stukjes vind ik al wandelend

Mooiere heg bestaat er niet !

Eliza

23-11-2008 om 18:27 geschreven door eliza

Kleinkinderen

Mijn kleinkinderen kwamen gisteren met een lampion over Sint Maarten zingen.

Mijn kleinzoon Sven is 6 jaar, zijn zus Indra,  3jaar. Sven had een soort bij gemaakt heel mooi, en Indra had een spin . Dus ze belden aan, ik doe open en Sven begint  luidkeels “Sinte Maarten,”Sinte Maarten !” te  zingen. Indra zat op een lolly te sabbelen,  keek wel op naar Sven en iedere keer als het versje uit was , ging de lolly uit de mond  en zei ze: “JA JA !”

Sven kende wel 4 versjes, dus 4 keer werd de lolly eruit gehaald en 4 keer werd er door Indra heftig “JA JA !” geroepen. Nou ik vond dat schitterend en toen ze klaar waren met zingen kwamen ze even binnen om hun zakje met snoep van

mij in ontvangst te nemen.

Ineens een brul, begint Indra te huilen ! Wat is er aan de hand ? Mijn lolly is weg ! Je lolly weg ? Hoe kan  dat nou ?

Inmiddels was Rocky, mijn hondje, ook in de gang gekomen om de kinderen te begroeten, hij is gek op die twee. Indra wijst direct naar Rocky: “Heeft Rocky gepikt !”

Nou, Rocky is een klein hondje, dus ik zeg tegen Indra;  “Lieve schat, dat kan niet, Rocky kan dat niet doorslikken.”

Maar waar was de lolly dan ? Zoeken in de gang, in de jaszak, overal… Zie ineens dat Rocky toch wel een beetje behoedzaam loopt…dat staartje naar beneden, betekent meestal wel iets. Pak Rocky beet, ga voelen aan hem en wat denkt u ? Zat de lolly helmaal verward in de staart van Rocky ! Hij was langs Indra gelopen en zo ook langs de lolly. Arme hond, dat kostte hem toch wel een paar staartharen . Ik vroeg nog aan Indra:  “wil je je lolly nog terug ?”Maar ze keek met een vies gezicht naar de harige lolly, hoefde hem niet meer terug.

Gelukkig zat er in dat zakje snoep nog een andere lolly, toen was het leed weer geleden . Sven had geen leed, maar ondanks zijn 6 jaar, wou hij toch ook wel een lolly uit zijn snoepzakje. Ja, kinderen blijven kinderen…

Eliza

11-11-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 18:18 geschreven door eliza

Een dag  met een gaatje

Hebt u dat nou ook wel eens, dat je een dag in gedachte had, zonder iets te hoeven ? Zonder je zelf op te doffen, gewoon lekker zo’n dag helemaal niets.

Nu, zo’n dag had ik verleden week ook in mijn gedachten. Heb soms erg drukke dagen en dan is zo’n dag in het vooruitschiet om helemaal lekker even niets te moeten, een zaligheid.

Dus op de dag zelf, lukte het mij wel iets langer te slapen. Ik had de hond de avond er voor, later uit gelaten, anders zou het  een te lange ruk worden, voor hij weer uit mocht. Was net uit bed, haren nog recht op – heb overdag stormvaste haarlak in mijn haar – begin tot mijn grote spijt een beetje kalend te worden, boven op mijn hoofd. Plak daarom de haartjes wat bij elkaar. Ook mijn baardgroei, is na mijn overgang, sterker gaan groeien, wat mij soms wel eens wanhopig maakt.

Ben er zelfs voor naar de dokter gegaan, maar ik heb gewoon de pech dat ik nu teveel mannelijke hormonen aanmaak, waardoor deze verschijnselen optreden.

Na alles wat je als vrouw al meemaakt in je leventje, is dit toch wel erg onrechtvaardig. Dat vond de dokter ook, mocht voor duizend gulden van de ziekenverzekering er iets aan laten doen. Ja toen gebeurde er van alles. Elektrisch elk haartje uitschakelen, met een lazerstraal haartjes wegbranden, leek de pijnbank wel. Al met al, niets hielp, dus uiteindelijk ‘s morgen en ‘s avond. een krabbertje erover, een droog scheermesje, en dat is eigenlijk het meest afdoende.

Maar ik dwaal helemaal af van mijn verhaal Ik helemaal blij, dat ik ook even niet netjes in de kleren hoefde, van mij zelf. Lekker in joggingbroek en slobbertrui. Even ook geen bh, gewoon lekker alles losjes. Gaat de telefoon… Soms zijn er van die momenten, waardop ik denk, waarom ben ik zo nieuwsgierig ? Had gewoon de telefoon NIET moeten op nemen !

– Hallo, met Els !

– Hi Els, met Joke !

– Hallo Joke wat leuk, hoe is het met jou ? (altijd beleefd blijven).

– Ben je thuis ?

– Ja ik ben thuis…

– Is het goed dat ik even een bakkie kom drinken ?

Ja, wat moet ik nu ? Vooruit, het word vast weer zo’n dag met een gaatje .Dan gebeuren er onverwachtse dingen en dit was er een van. Ik heb gelijk mijn plan, om niets te doen, overboord gegooid, en als ik dat doe, dan ga ik er ook voor.

– Nou Joke kom maar gezellig. Heb je zo’n tijd niet gezien, kunnen we lekker bijpraten.

– Is goed, tot zo.

Joke heb ik leren kennen bij de U.V.V. ( Unie Voor Vrijwilligers)

Chris, mijn zoon, was het huis uit, had best wel tijd over en besloot bij mensen in een tehuis voor ouderen, vlak bij mijn eigen huis, iets te gaan doen.

Joke was degene die moest kijken of ik er geschikt voor was en waar ik dan op mijn plek was. Vanaf het begin hebben Joke en ik het goed met elkaar kunnen vinden. Dus Joke kwam koffie drinken en nog even aanzitten. Ach, als je er toch bent, even een broodje eten en samen Rocky, mijn hond, uitlaten.

Toen moest Joke echt naar huis, het was inmiddels 1uur. Heb nog vergeten te vermelden, dat tussen het telefoontje en de komst van Joke, ik als een razende Roeland, een metamorfose ondergaan had.

Slobbertrui uit, bh aan, mooie lange broek aan, die iets nettere trui, haren maar flink nat maken...en dan met de haarlak, van de vorige dag, nog flink even aanplakken.

Joke naar huis… Was best mooi weer, ik dacht: ik ga lekker buiten in de tuin even wat aan mijn schilderij prutsen. Dus nette trui uit, groot jasschort aan, onder de verf vlekken, maar wie geeft  daar nu om, ik niet !

Ben echt heerlijk bezig…tring , tring…Buiten mijn tuinhek, een fietsbel ! 3 uur…

– Hallo, ik zie dat je thuis,bent  (O ja ?). Ik had wel niet afgesproken, heb een heerlijk eind gefietst, dacht ga even kijken of Els thuis is, voor een lekker bakkie.

Mijn buurman Wim, 87 jaar oud, die laat je ook niet voor het hek staan, want minstens 2 keer in de week zijn we ‘s middags aan het rummicuppen, een leuk spel.

– Wat gezellig, (en dat meen ik dan oprecht hoor) als u even gaat zitten ,was ik even mijn handen ruim mijn verf op, anders verdroogt het. Ik trek even dat schort uit, en wat anders aan, dan ga een lekker bakkie zetten.

Dus schort uit, iets nettere trui aan en dan op naar de koffie.

Tuurlijk nog even paar spelletjes rummicuppen. Het werd half 6, nou het was erg gezellig, tot volgende week dan maar. Zo dat was mijn dag met een gaatje, dacht ik. Gaat weer de telefoon… word er nu wel een beetje allergisch voor…

– Hallo ?

– Hi, hier met Joop, buurman van de overkant, ik heb pannenkoeken gebakken kom je mee eten ?

Ja, en daar zeg ik ook geen nee tegen. Dus, met een paar biertjes onder de arm (als je uitgenodigd wordt, ga je niet met lege handen), Rocky aan de andere arm, wij  naar Joop.

Joop is een hele leuke homoman, helemaal niets mis mee, juist reuze gezellig.

Dus uiteindelijk waren we 10 uur ‘s avond weer thuis en heb ik de fijnste dag van de week meegemaakt.

Dat zijn mijn dagen met een gaatje.

Eliza

21-11-2007 om 02:32 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 17:36 geschreven door eliza

Vergissing

Ja, dit is echt een verhaal, dat overkomt alleen mij…

Het regende heel hard. Ik moest nog even een boodschap doen.

De supermarkt was aan de overkant op de hoek. Dus jas aan boodschappentas pakken, kijken zit mijn geldknip erin ? Alles in orde, dus rennen, drie trappen af. Ik woonde driehoog op een  flat. Ik ben brildragend, dus binnen een minuut, bril helemaal onder de regendruppels. Moest de weg oversteken, ik zag niets.

Dus de bril in de jaszak, dan zag ik toch iets meer. Schuif de winkeldeur open, zie een kar staan, pak die kar en ga door het poortje de winkel in.

Sta vlak na het poortje even te kijken welke koffie ik zou nemen. Er was reclame, van een soort koffie, maar die had ik nooit en kom niet aan Siem zijn koffie. Dus ik besloot om ons oude vertouwde merk koffie te nemen. Ik hoor ineens een luide gil. Een mevrouw, voor ,het poortje,  roept: “Mijn boodschappen zijn gestolen !”

Ik denk nog: “Wat rot !”…

Vraagt het kassa meisje aan die vrouw: “Wat voor boodschappen had u ?”

“Karnemelk, vleeswaren, karbonade, en boter…”

Dat was niet al te veel, maar voor die mevrouw een ramp.

Ik wil mijn pak koffie in de kar gooien en wat schetst mijn verbazing ?

Ik zie een pak karnemelk ,vleeswaren, karbonade en een pak boter…

Oh, oh, ik voelde nattigheid…

Ik  loop tot vlak bij het poortje waar ik dus niet meer uit kon, zonder eerst de hele winkel door te lopen.

“Mevrouw, zijn dit per ongeluk uw boodschappen ?”

Mevrouw kijkt me heel verontwaardigd aan: “Wat doet u met mijn boodschappen ?” vraagt ze snibbig.

“Lieve mevrouw, als ik uw boodschappen had willen stelen, dan had ik toch de winkel uitgerend in plaats van door het poortje te gaan ? Nu moet ik de hele winkel door en aan de kassa toch wel uw boodschappen  afrekenen !”

Mevrouw keek nog steeds boos en toen pakte ik mijn bril uit mijn jaszak en zei:

“Kijk mevrouw, ik heb gewoon echt niet gezien dat er wat in uw kar zat, want door de regen buiten had ik mijn bril in mijn jaszak gedaan !”

 De mevrouw keek niet zo heel erg kwaad meer en ik heb de inhoud van de kar netjes aan die mevrouw gegeven, over het poortje heen. Ik kon eindelijk zelf verder boodschappen doen.

Maar dat het een bizar verhaal is ?...

Eliza

28-11-2007 om 00:00 geschreven door eliza

23-11-2008 om 17:33 geschreven door eliza

Lezen

Lezen, is in wezen

de gedachten van een ander  lezen

Lezen, heerlijk dat iemand het gevoel had,

een boek, te willen schrijven

Lezen, heerlijk om er uren in te verblijven

helemaal mee in het verhaal

Lezen, woorden geschreven, in een prachtige taal

ontspanning ten top

Lezen, soms even zeggen, stop !

lezen is geweldig, even helemaal weg van hier

Lezen schaft je echt veel plezier

elk woord wordt opgenomen

Lezen, je bent in een andere wereld gekomen,

Als kind al verstopt in een hoek, lezen in dat boek

hoe het verder ging, willen weten,

eigenlijk het boek uit, dan kon je niet vergeten

Waar je gebleven was

Voorlezen in de klas, wat was ik in mijn sas

Als er toch geen boeken waren

konden we alleen maar voor ons uit staren.

Eliza

29-11-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 17:28 geschreven door eliza

Kapsel

Zo’n twintig jaar geleden, kwamen de gekleurde plukjes haar in de mode (zo noemden ze dat toen, nu trend).

Ja, ik vond dat ook best wel leuk. Ik ben echt ijdel, als ik geen spiegels had, dan was ik echt ziek hoor. Ook weer niet helemaal waar. Want als ik naar de boerderij ga,dan kan ik zo’n week alleen 's morgens mijn haar kammen en dan de hele dag er niet meer naar omkijken. Maar dat komt ook omdat de schapen niet zullen kijken en zeggen:  “Nou nou ,doe er eens iets aan !” En dat is eigenlijk het fijnste, als ik naar de boerderij ga. Ik trek kaplaarzen aan, een oude trui, oude spijkerbroek en lekker smerig worden, welk karwei er ook voor handen ligt.

 Maar thuis is het heel anders…

Wat zullen ze wel zeggen, als mijn haar niet goed zit en ja in die oude trui en

spijkerbroek, ga je ook niet boodschappen doen. Er zijn thuis ook minstens 5 spiegels aanwezig. Maar u ziet, ik kan zo gauw afdwalen… we waren bij de gekleurde plukjes haar.

Ik wou dat ook.

Maar het was bij de kapper best duur, dus mijn man vond dat helemaal niet nodig, Ik was toch voor hem knap genoeg. Dus uit het hooft zetten maar.

We gingen eens per jaar, naar kennissen, in Groningen en bleven er een weekend logeren. Daarna weer naar Den Helder.

Die kennissen hadden twee tienerdochters. We kwamen daar ‘s vrijdags aan en zouden ‘s zondags weer weggaan.  Allebei de dochters hadden,blonde plukjes in het haar, enig. Dat vond ik natuurlijk machtig .

Was het duur bij de kapper ?

Nou dat viel erg mee want ze hadden het zelf gedaan.

Konden bij een drogist een beetje blauw poeder kopen en wat waterstofperoxide, dat moest je mengen en dan op de plukjes haar smeren.

Daar konden ze ook een plastiek kapje kopen, met allemaal gaatjes.

Dat moest je dan over je hoofd trekken en dan door de gaatjes, de plukjes haar trekken, die kleuren en dan later alles uitspoelen en klaar.

Ik vond het steeds interessanter, want het kostte niet veel geld, DUS !!

De meiden hadden nog van alles wat over.

“Tante Els, zullen we uw haar doen ?”

Mijn man meteen gillen: nee ! Ja en dat is dan net, verkeerd.

“Ja hoor hartstikke leuk, maar we hebben het plastiekkapje niet meer ?”

“Ach geeft niet,”we pakken een plastiek boodschappentas en knippen daar wat gaten in !”

Zo gezegd, zo gedaan. Dus de meiden knippen, de boodschappentas op mijn hoofd zetten en haren door de gaten trekken. Kleuren en ja, dan moest je zeker 1 uur wachten voor je het uit kon spoelen.  Dat allemaal keurig gedaan. Nou spannend, het mocht uitgespoeld worden. Als je haar  nat is, dan zie je het niet zo erg. Dus allemaal vrij  GROTE   plukken haar wit blond, tussen mijn donkerblonde haar. Maar toen het droog was, durfde ik niet de kamer in waar Simon, mijn man, zat. Want het was echt wel heftig. Het was niet keurig verdeeld, er zaten hier en daar  hele groten plekken wit haar. Oh, help wat nu ?

“Tante Els, we gaan wel naar de drogist, halen nog wat spul en dan doen we het zonder kapje, met wat foliepapier, nog wat plukken haar.”

Alles leuk en aardig, maar ik wou nu zelf het heft in handen houden.

Als jullie dat spul kopen, dan doe ik de rest. Ondertussen vroegen ze zich in de kamer af waar ik bleef, maar ik vertoonde mij niet. De meiden kwamen terug, dus ik aan de gang. Kon nu wel zien welke plukken haar er nog moesten gedaan worden. Dus pluk haar nemen, insmeren en dan foliepapier eromheen. Dat had ik uitgevonden, en nu doen de kappers niets anders.

Ja, en dan wachten en wachten en toen dacht ik: Klaar ! Eruit, ik ben het zat.

Maar niet lang genoeg gewacht Toen het droog was, had ik donkerblonde plukken, witte plukken en knal oranje plukken. Echt waar !

Ja, als er eentje boos keek ,dan was dat Simon wel. Boontje komt om zijn loontje;  had je het maar niet moeten doen. Thuis ben ik nog een keer naar de drogist gegaan, maar er kon niets meer overheen, want dan was de schade

helemaal niet te overzien.

Ik heb zeker drie maanden, elke dag krulspelden gezet, want door de krullen viel het niet zo op.

Maar dat ik er kleurig bij liep, dat was zeker.

Eliza

30-11-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 17:26 geschreven door eliza

Bloemstuk hier ,bloemstuk daar...

Ik maak het voor elkaar !

Eliza

23-11-2008 om 17:23 geschreven door eliza

Verjaardag

Joop, mijn leuke buurman, was jarig. Hij had mij uitgenodigd met hem te gaan eten in een chic restaurant. Het was geweldig, voelde me helemaal vrouw, had mij ook mooi aangekleed. Een rokje, nylon kousen, hakjes aan, gezicht mooi opgemaakt, haartjes gedaan (hoeft van mij niet elke dag  maar voelde wel goed).

Moeder ging op stap. Was echt genieten, want in dat opzicht was ik niet erg verwend. Simon, mijn man, had er al veel moeite mee als ik eens per half jaar bij de Chinees echt wilde gaan zitten en niet afhalen (het lukte 1 keer per jaar !)

Ik zou naar Joop toe gaan, want van daar kwam Gonnie ons ophalen, het nichtje van Joop. We gingen in het restaurant eten dat Gonnie en haar man runden. Het heet  “De Nachtwacht”. Ik belde bij Joop aan,  hij deed open en ik viel zowat achterover van verbazing. Joop was Joop niet meer… er stond een vreselijke knappe man voor mij,  keurig in een witkrijtstreepjes pak  (zwart met een klein wit streepje). Prachtig overhemd, mooie stropdas, gepoetste schoenen en hij rook toch lekker ! Kijk hem helemaal verliefd aan, zegt hij:  “Ik word toch voor jou geen hetero ! ” Joop is de liefste homoman die ik ken (ken er ook niet meer…)

We hebben heerlijk gegeten in de “Nacht wacht”. Vooraf  kleine  vishapjes (jammer geen mosseltjes). Kleine garnaaltjes met een heerlijke saus, gefrituurde grote garnalen, een heerlijk krokant jasje hadden ze aan, 2 hele grote garnalen aan een spies, ook met saus, maar weer een andere en een vispasteitje. Dat was nog maar het voorafje…

Ik dronk een bessenjenever me ijs, Joop een biertje, Gonnie een wijntje. We hadden ook al warme plakjes stokbrood, met 3 verschillende smaken aan boter om er op te doen (wist niet dat daar een apart mesje voor lag).

Toen kwam zoonlief (vader, moeder en twee zoons werken samen. Moeder Gonnie  de inkoop en de administratie) vragen of we vlees of vis wilden. We aten niet van een menu kaart, we wilden ons door Misha laten verrassen (wat uitstekend gelukt is). Joop en ik namen vlees, Gonnie ook, maar die lust geen roodvlees  niet helemaal doorgebakken). Twee hele grote biefstukken voor Joop en mij en voor Gonnie lamsbout. Verschillende soorten aardappels (gebakken, gekookt) en twee verschillende salades. De biefstuk was zo groot, ik kreeg hem echt niet helemaal op en was blij dat Rocky onder tafel lag, dus er gingen kleine stukjes onder tafel (hij mocht mee als hij onder tafel bleef, wat hij keurig gedaan heeft).

We hebben even moeten pauzeren voordat we het toetje kregen, gelijk een schilderij, zo mooi zag het eruit en het smaakte verrukkelijk. Ook weer vier soorten ijs, met een aardbei als een ster eromheen gesneden. IJs waar ze suiker op gebrand hadden, een soort puddinkje slagroom, mooie chocolaatjes…het was bijna zonde om het op te eten !

Ik was overvol, ik wou niet veel laten staan omdat ze zo hun best hadden gedaan

Maar het was meer dan genoeg en we hebben afgesproken dat dit voor herhaling 1 keer in de 2 maanden vatbaar is. Niet vaker, want nu genoot ik er zo van.

Eliza

23-02-2008 om 18:19 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 17:14 geschreven door eliza

Arme Rocky

Ja ik begin met arme Rocky. Je zal toch maar zo’n vrouwtje hebben zoals ik.

Ik wil altijd meteen Rocky uitlaten als ik dat zeg, maar voordat Rocky dan uiteindelijk uitgaat, gebeurt er dit…

“Rocky ga je mee plassen ?”

Rocky springt vrolijk op.

“Ha, ik mag plassen !”

“Oh ik moet eerst zelf even gauw, anders kan ik jou niet uitlaten !”

“Oké, ik wacht…”

“Ga je mee ?”

“Jaaa graag !”

“Verdorie waar zijn nu mijn sleutels ?”

Rocky wacht…

“Ik heb ze, ga je mee ?”

“Natuurlijk ga ik mee,  ik sta op knappen !”

“Oh, ik heb mijn wenkbrauwen nog niet getekend,  kan zo niet op straat, sorry.”

Rocky  wacht…

“Klaar ! Nu gaan we echt.”

“Hoera, echt waar ?”

“Kan mijn mobiel niet vinden…”

Rocky wacht…

“Ah ! Daar is ie !

We gaan…

Even de krant uit de gang halen, op tafel leggen… hebben de vogeltjes nog eten, waar is mijn bril ? Ik heb nu alles, maar waar is Rocky ?

“Ik was het wachten moe ! Heb tegen de deur geplast en ben nu weer naar mijn bed toe…”

Nee hoor, dat is het hem nu juist. Rocky blijft wachten, doet echt niets in huis, moppert niet, scheldt  niet en houdt onvoorwaardelijk van mij !

Lief hé ?

Eliza

27-02-2008 om 13:00 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 17:05 geschreven door eliza

De laatste kleurige bladeren van de herfst

Gemaakt in Marieëndal

Eliza

23-11-2008 om 16:59 geschreven door eliza

Kleinkinderen

Zo, het slaapavontuur van mijn klein kinderen bij mij, is weer achter de rug.

Ik heb dagen met een gaatje, maar nu was het een nacht met een gaatje. Mijn zoon moest voetballen en zijn vrouw werken, dus: “Mam, mogen ze bij jou een nachtje logeren ?”

Had ze al twee keer te logeren gehad en toen was alles gewoon knoertgezellig.

Maar mijn kleindochter Indra heeft wel eens kuren, dan is niets goed, kan je ook niet gauw iets goed doen. Ze was ook erg verkouden, dus zat niet goed in haar vel. Mijn zoon Chris, had een pan nasi gemaakt en zou dan samen met de kinderen en mij eten.

Ik heb een eethoek met stoelen, waar een stoffen bekleding op zit. Indra wou eerst niet gewoon op haar gatje zitten, maar op haar knieën. Daardoor viel de rijst die ze op haar lepel had er herhaaldelijk af, op mijn stoel. Nu ben ik echt niet zo’n oma waar niets mag, maar de stoelen zijn ouderwets, de bekleding dus ook niet gauw te vervangen. Dus na Indra even streng te hebben gevraagd: “Ga gewoon zitten !”begon het lawaai… Wat kan dat meisje huilen, echt, ze ging er bijna van spugen. Dus voordat we haar stil hadden, waren we tien minuten verder en zat “madam” toch op haar knieën te eten. Verder, verliep de avond wel goed.

Toen naar bed, ging ook heel soepeltjes, moest wel een behoorlijk lang verhaaltje voorlezen, maar ze gingen toch liggen en slapen. Ik zou het overgordijn dichttrekken… Zie ik een plant op de vensterbank over het hoofd.

Dus met een rotklap valt de plant op de grond, uit zijn pot, die onder het opklapbed rolde. De twee kinderen zaten gelijk weer rechtop. Kinderen weer gesust, zit net in de kamer.

“Oma ik heb snot !” Allemaal viezigheid in haar handen en aan haar neus.

Washandje gehaald en alles schoongepoetst.

Alles sliep, oma bijna ook…

“Oma ik heb in mijn luier gepoept !”

“Nee hé ?”

“Ja hé !”

Dus Indra weer uit bed, verschonen en weer in bed . Sven sliep heerlijk door.

Eindelijk alles rustig. Oma ook naar bed, had eerst nog even gekeken of ze goed lagen, moest Indra even van de rand weghalen, dat ging gewoon goed.

Om half vier ’s nacht hebben jongelui vuurwerk. Het was zo’n harde knal, dat het huis sidderde.

Dus ik rechtop in bed… er kwam geen geluid uit de slaapkamer, dus ik dacht die slapen vast.

Ga toch maar even kijken en ja hoor, zitten rechtop in bed, houden elkaar stevig vast, echt bang.

Ja, oma  er maar even bij, in het tweepersoonsbed. Oma nog even een verhaaltje ? Dus om 4 uur was oma een verhaal aan het voorlezen. Verhaal uit, nu weer slapen, dat had ik gedacht…

Sven wou echt gaan slapen, maar Indra had ineens van alles, buikpijn, hoofdpijn en ze kon niets meer zien ,nee het was nu eenmaal donker. Kreeg haar niet stil. Sven kon nu ook niet slapen, dus kom maar bij oma in bed.

Ja, oma heeft een eenpersoonsbed, dus Indra lag breed uit, oma op het randje.

Beentjes werden om me heen geslingerd, handjes tegen mijn zij, ja en dan smelt je toch weer hoor. Dat voelt zo zalig, het hoorde ook prettig , iemand die weer ademde naast me…

Rocky had ook van de situatie gebruik gemaakt. Die dacht, als Indra in bed mag, dan mag ik ook wel op het voeteneind  liggen… Ik had geen puf meer om hem er af te halen. Het lag toch erg ongemakkelijk, kon benen niet kwijt en lag echt op het houten randje.

Toen Indra dan ook sliep, heb ik mij in allerlei bochten gewrongen om uit mijn bed te gaan. Heb mijn nep bontjas uit mijn kast gehaald en ben in de kamer op de bank gekropen, lekker onder mijn bontje.

Helaas was van korte duur. De krant wordt altijd om 6 uur ‘s morgens gebracht.

Heb altijd de tussendeur dicht, nu niet, dus de krant lag in de bus en Rocky brulde moord en brand. Dus zat oma met twee kleinkinderen, om kwart over zes, met thee en beschuiten in de kamer. Gelukkig is er vroeg kindertelevisie, dus toch nog een rustige ochtend verder.

Het is echt geweldig hoor, als je twee van die mensjes hebt, die uiteindelijk door ons, via Chris en Monique, op de wereld kwamen. Je voelt een alles overheersende liefde voor ze en je wilt ze zeker een geborgen gevoel geven.

Heel jammer, dat mijn man,  Simon, dit niet meer mocht mee maken…

Eliza

15-12-2007 om 00:00 geschreven door eliza

23-11-2008 om 16:51 geschreven door eliza

Winter

Je gelooft het niet

Weet niet wat je ziet

Stap gewoon, net als altijd naar buiten

Maar er is nu ijs op de autoruiten

De zon schijnt in al zijn glorie

Het is weer een wonder wat ik zie

Elk grassprietje met rijp

En als ik een bevroren blaadje grijp

Ritselt het in het in mijn hand

Wat woon ik toch in een mooi land

Ik loop hier met tintelende wangen

Ga stiekem een beetje verlangen

Naar echt ijs, op de sloot

Maar dan komen er weer dieren in nood

De natuur is niet te doorgronden

Alles wat te vroeg groeide gaat dood en dat is zonde

Maar het ragfijn ijskleed over het water

Is weer een herinnering voor later

Ik heb een ijskoude kin

Stapte ook zo ineens de winter in.

Eliza

16-12-2007 om 00:00 geschreven door Eliza

23-11-2008 om 16:49 geschreven door eliza

Jubeltenen

Ja, het is echt waar, ik heb jubeltenen ! De grote teen van mijn voeten staat echt gekrult omhoog. Je hebt er normaal geen last van. Als ik stoffen sloffen kocht, had ik binnen een paar maanden gaatjes, precies bij de grote tenen. Ze staken er dan gewoon doorheen en dat staat slordig. Het  is  gewoon niet voor stellen, dit wat ik nu opschrijf, is echt gebeurd.

Ik had aan de binnenkant van mijn linnenkastdeur, een grote spiegel. En aangezien ik gek op spiegels ben, stond ik er regelmatig voor. Het was gewoon een legkast met een deur. Ik sta mijn wenkbrauwen te plukken, tot mooie boogjes. Heb nooit in de gaten, dat mijn tenen onder het randje van de deur zijn geschoven (liep op bloten voeten.) Ik ben klaar met epileren ( deftig woord voor plukken ) en  wil achteruit lopen. Zit met mijn grote tenen onder het randje van de deur. Ik val echt recht achterover, zo op de grond en lift met mijn gekromde tenen de deur uit de gaatjes waar de pinnen van de deur in zaten. Dat kan je toch niet bedenken ? Het was echt een enorme klap ! Onze slaapkamer was ook niet erg breed, dus ik lag op de grond tussen het bed en de kast in, met de deur op mij.

Simon, in de woonkamer, die ook de klap had gehoord, roept van uit de kamer: “Wat doe je ?” en komt ondertussen met zijn rolstoel door de badkamer ( kon niet verder de slaapkamer in). Roept nog eens: ”Waar ben je ? en wat doe je ?”

Ik had me best zeer gedaan, vooral mijn stuitje deed behoorlijk pijn. Dus het schoot in mijn verkeerde keelgat, die vraag  “Wat doe je ?”

“Ik lig hier te zonnebaden !”

Simon helemaal gestrest, want hij kon niet bij me komen en dan voel je je ook doodongelukkig. Ik ook, maar Simon nog veel meer, want hij kon mij niet helpen, de deur omhoog te doen om mij te bevrijden. Ik zei:

“Simon ik ben gevallen en ik lig hier tussen het bed en de kast. Ik blijf nog even liggen,. Ik ben ook geschrokken,maar heb geloof ik niets gebroken.”

Dus er zat niets anders op om mij voorzichtig op te richten, de deur gewoon omhoog duwen, tot ik op mijn knieën zat en verder omhoog duwen, tot ik stond.

De deur is groter dan ik ,maar ik ben altijd hulpje geweest van een man die alles kon, dus alles zelf maakte. Ik wist wel precies hoe die pennen erin moesten, maar dan het doen, is punt 33. De deur was niet echt zwaar, maar door mijn korte armen, erg onhandig vast te pakken. Maar als ik kwaad word, dan moet en dan zal het goed komen.

Had ik de bovenste pen erin, zat hij er beneden niet in en omgekeerd. Je moest ze alle twee tegelijk in die gaten zien  te krijgen. Ik denk dat ik  een kwartier heb staan zwoegen. Maar zo trots op mijzelf dat het gelukt was… ik groeide,  zeker tien centimeter !

Mijn stuitje is maanden gevoelig geweest, maar het had veel erger kunnen zijn.

Mijn achter naam is niet voor niets Engel. Ik heb al vaak een beschermengel gehad.

Eliza

20-12-2007 om 14:01 geschreven door eliza

23-11-2008 om 16:45 geschreven door eliza

Toneel spelen

Toneel spelen is een leuk vak

Je speelt een ander, door hard studeren, met gemak,

De mensen in de zaal,

Vermaken zich allemaal

En als het toneelspel is afgelopen

Stralend, met bloemen in je armen, de zaal uit lopen

Het applaus, nog in je oren

Voel  je je voldaan, als nooit te voren.

En de spelers, allen tezamen

Waren opgeluchter dan toen ze kwamen,

Want elke voorstelling moet je toch weer waarmaken

Er later gelukkiger  doorraken

Dat alles weer goed ging.

En dat dat allemaal van ons samen afhing

Samen iets moois presteren

Dat deden we dus, vele keren.

Eliza

30-12-2007 om 00:00 geschreven door eliza

23-11-2008 om 16:41 geschreven door eliza