Weer zo’n dag. Vervolg 2xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dus ik zat dan eindelijk in de taxi richting het station  Den Helder. “Nou mevrouw” zegt de taxi chauffeur, “jammer dat de trein niet rijd hé, tussen Den Helder en Heer Hugo waard.” “Wat zegt u, dat kon er ook nog wel bij, en hoe doen ze dat nou ?” “Er worden bussen in gezet.” 

Rijden we al een tijdje, we moesten nog iemand in Den Helder ophalen, zeg ik heel paniekerig:

“Oh jee , ik heb mijn mobiel nog onder de oplader…mijnheer kunnen we even terug naar huis,  ik heb mijn telefoon vergeten ?”.

“Nee mevrouw dat kan niet !”

“Ach, a.u.b. ! ”

“Nee mevrouw,  dat kan echt niet, ik kan dan niet de kilometers verantwoorden” 

”Ik wil je baas wel bellen dat het zo is”  

“Nee mevrouw, want mijn andere klant zit ook te wachten”

Ja, daar kon ik niets tegen inbrengen. 

“Maar hoe moet ik dan mijn broer bellen dat ik later kom ?”

“Ja mevrouw dat weet ik niet…”

“Heeft u een mobiel bij u ?”

“Ja mevrouw…”

“Mag ik die even lenen dan kan ik mijn broer bellen dat ik later kom ?”

“Ja hoor mevrouw, dat kan…”

Ja, wist ik toch even niet het nummer van mijn broer, bel dan Chris mijn zoon op en vraag of hij zijn oom even wou bellen dat ik later kom .

”Ja is goed mam…Ik ben ongeveer een uur of 1 bij ome Rien.”

Geef ik de mobiel terug aan de taxichauffeur, roep ik ineens:

“Oh ! ik weet het al, mijn mobiel is niet thuis, maar in dit vakje van mijn tas !” en ik haal zo de mobiel van mij te voorschijn ( ben weer niet zo bij de hand om het te verzwijgen dat ik hem wel bij me had ). De taxichauffeur keek echt of hij zeggen wou: ”Gaat het allemaal wel goed met u mevrouw ?”

“Sorry sorry hoor, ik ben een beetje chaotisch !”

“Dat heb ik inmiddels begrepen.” zei de taxi chauffeur.

Aangekomen bij het station, regende het nog veel harder, dus weer een lading water op mijn mooi gekrulde haren, die inmiddels al verdronken waren. Moesten binnen gewoon een treinkaartje kopen en een kwartier op de bus wachten. Inmiddels was het al kwart voor 11 ( ik was dus om 7 uur al opgestaan om die haren in de krul te doen ). Ik had nog helemaal niets gedronken, dus ik koop een beker koffie in de stationswinkel. Is zo’n kartonnen beker. Ik dacht, ik doe het deksel er toch maar op, want ik ben zo’n ongelukkig iemand, ik presteer het dan om de koffie over mij heen te gooien. Er zat een gaatje in voor een rietje in het deksel (maar dat is echt voor koud drinken) ! Ik doe dat rietje in de koffie en neem een teug…  “Auwwww !” mijn tong echt een beetje verbrand; de koffie was dus  echt niet geschikt om met een rietje te drinken.

Eindelijk daar was de bus, aan de overkant… Ja, u begrijpt het al, weer een plens water over mijn hoofd voor ik bij de bus was.

Mijn humeur was echt beneden peil nu. Ik stap de bus in en zeg:

“Ik wil naar Alkmaar”

“Mevrouw ik ga naar Heer Hugowaard’

“Ja,  dat heb ik gehoord, maar ik moet naar Alkmaar”

“Mevrouw ik ga niet verder als Heer Hugowaard,en daar moet u de trein weer nemen naar Alkmaar”

“Dat is dan maar voor een halte !”

“Mevrouw daar kan ik ook niets aan doen !”

Brom, brom…  ik plofte zowat. Ging toch maar in de bus zitten, maar besefte steeds meer, dat ik beter met mijn zoon had mee kunnen gaan. Dan maar iets later er zijn. Ik moest nu nog maar zien of Chris niet eerder bij zijn oom zou zijn als ik.

Ik heb het later wel weer goed gemaakt met de buschauffeur. Het was zo’n vakantiebus en de chauffeur had een heel leuk Delfts Blauw klompje staan, voor fooitjes. Heb ik er maar 5 euro in gedaan en “Sorry “gezegd, want die man had ook niet  gevraagd om al die toestanden

In de trein moesten we 20 minuten wachten voor hij kon vertrekken. Ik was ik de hal vlak bij de deur gaan zitten want het was maar een halte. Zit ik daar, hoor ik schoonmaak personeel praten met elkaar.  Een jongen hoorde ik zeggen:  “Ik heb honger !”  Ik had nog twee broodjes in mijn tas en diep er een uit… “Alstublieft, eet maar lekker op, moeders hebben altijd eten bij zich…”

Weer superverbaasde gezichten, maar hij at hem smakelijk op.”Dank u wel het was lekker ! Zo weer een goede daad verricht…

Uiteindelijk stond ik om half 12 op het station. Ik had inmiddels gebeld dat ik er aan kwam en mijn neef stond keurig op mij te wachten. Normaal doe ik over dat traject van huis met de bus en de trein een uur, nu was ik bijna twee uur onderweg geweest en helemaal verfomfaaid ( wat een mooi woord hé).

Het was nog maar 12 uur de dag was net op de helft.

 Word vervolgd…

Eliza