Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Niemand weet wat leven is Alleen dat het gegeven is En van dit groot geheimenis God het begin en het einde is.
************************
Tezamen alle dingen een heel leven lang. Samen huilen, samen zingen falen en weer beginnen. Hand in hand samen bang eens wacht ons de 'Zwanenzang'.
****************************
Mensen van voorbij blijven met ons leven Mensen van voorbij zijn met ons verweven in liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen, in bloemengeuren, in een lied, dat opklinkt uit verdriet.
Van Zeeland naar de bloembollen in Noord Holland. Een middagje met allemaal oudere in de bus de bloembollen bekijken. Heel jammer het regende behoorlijk en voor mij begon dereis al gestrest. Ik zou de bus van kwart voor 1 nemen omdat ik om 1 uur in het verzorging tehuis moest zijn, waar mijn vriendin op mij wacht, ik begeleid haar dan omdat ze zelf niet meer zo goed alles kan. Ik ga op mijn vertrouwde bankje zitten in het bushokje om op de bus te wachten.
%
Er komt een jongeman die vraagt aan mij of dit de goede bus was naar het zwembad, ik zei ja". De jonge man drentelde wat om het bushokje heen, kwam weer binnen en zei; "weet u dat er een oranje zak om de bushalte paal hangt?" Nee hé", ja hé, er stond op de paal dat deze halte even uit de roulatie was wegens wegwerkzaamheden. Ik moest als ik met de bus mee wou een halte terug lopen. Het regende dat het goot, ik met mijn korte beentjes al weer aan de wandel snelwandelen deze keer ik moest toch immers om een uur in het verzorging tehuis zijn. Ben ik bijna bij de halte reed de bus voorbij, help wat nu? Ik bel gewoon een taxi want Christien zit op mij te wachten. De taxi komt pas tien over 1 terwijl de bus om kwart over 1 er weer zou zijn. Wil ik in de taxi stappen wel een pinpas mee maar geen geld.
Heeft u een pinautomaat ? vroeg ik aan de taxichauffeuse ,
helaas die heb ik niet,
dan moet ik toch maar op de bus wachten, ik kom veels te laat.
Onder weg is een pinautomaat dus als u wil dan stop ik even dan kunt u pinnen.
Ik denk ik moet weg dus ik stap in, we rijden weg en wat denkt u? de bus kwam er net aan, ik ben dus voor 8.00 naar het verzorging tehuis gereden terwijl ik voor 1.60 met de bus mee kon.
Toen ik er uiteindelijk was, zat Christien al met een bedrukt gezicht te kijken, als we ergens naar toe gaan zorg ik altijd dat ik wat eerder ben, ik weet dat Christien zich over mij ongerust maakt.( hoe zou dat nu komen? ) De bus kwam pas om half 2, voor dat de vier rolstoelen vergrendeld waren was het 10 voor twee, dus ik had gestrest op niets af, ja als je alles van te voren weet! Jammer door de tranen op de ruiten van de bus werd het foto maken iets bemoeilijkt. Er zijn wel wat knappe fotos, we hebben ondanks het weer toch genoten. Het mooiste was, toen we de bus uitstapje na ons ritje, scheen de zon.
Een lekker kopje koffie of thee in de bus maakte het fijne reisje compleet.
We werden eerst geweigert in een restaurant om dat het vol zou zijn, toen moesten we een griebus tunneltje onderdoor, om naar een andere restaurant te gaan. (alleen had ik nooit dat tunneltje door gegaan.)
Samen met mijn vriend weer het familie weekend gehad.
Mijn vriend gaat elk jaar met zijn broers, zus, vriend en vriendin en aangetrouwdeeen weekend ergens naar toe. Elk jaar word het door een ander geregeld. Dit jaar was het fijn, we hadden een hotel in Zeeland de plaats hete Middelburg. Mooie oude huisjes en prachtige gebouwen.( met de kerst zijn we er geweest toen heb ik allemaal fotos gemaakt. Ik werd al gauw het japannertje genoemd, omdat ik maar foto's aan het maken was. Heerlijk hobby hoor.
Het was een mooi hotel, heerlijk eten die ochtend ontbijten waren verrukkelijk, (veel te lekker allemaal, zon luxe).
Je kon maar pakken wat je wou, verschillende soorten brood, zoet beleg, eieren met spek, ( even niet aan de calorieën gedacht)
fijne vleeswaren, yoghurt, muesli, cornflakes, gemengde vruchtjes, bananen, sinasappels, enz. daar word je weer zeer hebberig van.
Drinken ook, koffie, thee, vruchtensap, melk, karnemelk het stond er allemaal een verwennerij.
Na het ontbijt met zn achten op pad, kwamen uit bij Neeltje Jans die dit keer wel open was, we zijn naar Vlissingen, Zierikzee, en Veere geweest. Mooie oude plaatsjes. Een keer hadden we een doorlopend buffet voor het avond eten, precies als smorgens je kon pakken wat je wou. Verschillende soorten vlees, vis, groentes,sausen,een zalig toetje toe, ik ben uiteindelijk 1.5 kilo aangekomen wat me nog reuze mee viel.
Vandaag is alles bij het oude wel weer even overschakelen maar dat moet gewoon. We hebben heel veel gewandeld, voor mijn vriend en mij soms wel erg veel, wij waren ook de dikste, dus voor ons was het best wel een beetje zwaar, we moeten toch samen meer gaan wandelen. Al met al een fijn weekend.
Eten is belangrijk, wat je eet nog meer. Ik weet het allemaal zo goed, toch ben ik mij twee dagen vreselijk te buiten gaan aan alles wat zoet is.
Die heerlijke roomboter spritsen, die zalige koekjes met een stukje bittere chocolade er op, zacht dikke grote krentenbollen (zonder boter, goed hé) Napoleon zuurtjes die kraken zo lekker tussen de tanden en dan komt er zo'n fris zuur smaakje in je mond mmmmmm De verrukkelijke pudding, ik heb er zo van genoten, maar ik ben evengoed blij dat ik een Els gewetenheb.
Die gaf me gisteren zo op mijn kop, dat ik van de bleekselderij stengels,de paprikas, de ui en de tomaat, (die lagen al weer bijna twee weken in de groente la) een hele blender vol groente sap heb gemaakt , rest van de rauwkost een tonijn salade, dat gisteren gedronken en gegeten.
Vandaag is het zon dag om lekker even te koken.
Buiten rollen de emmers door de tuin de regenvolop op de ruit,een klein stormpje waait er. Binnen ruikt het naar heerlijke tomatensaus
Uit een emmertje snoeptomaatjes heb ikde helft van de snoeptomaatjes gehaald , gehakt erbij,een kant en klaar potje tomatensaus, een lekkere spaghetti saus is klaar, ik proefde de saus vond dat er iets ontbrak, ik hou helemaal niet van sambal maar ik heb het in huis en dacht dat hoort er misschien gewoon in het moet toch iets pittigs hebben.
Ik pak het aardappelmesje, doe dat in het kleine sambal potje( ik koop dan ookeen klein potje omdat ik het niet veel gebruik), ik haal er een flinke klodderuit, leg het mesje op de aanrechtpak nog even een uitje, (go wat is dat voor roods op dat mesje? O ja, ik heb wat snoeptomaatje in vieren gesneden) haal mijn vingers langs het mesje en lik ze af.
Helppp..., ik stik zo wat, er zat best veel sambal op het mesje en dat zat nu in mijn mond, gelukkig had ik wat snoeptomaatjes over en achter elkaar heb ze nu opgegeten niks gesnoept maar uit noodzaak op gegeten.( waar mijn geheugen dan is ?weet ik ook niet hoor) een nieuwe klodder sambal is keurig in de saus beland en dat was net het smaakje waarmee de saus nu af is.
Ik hoef nu straks alleen nog de spaghetti te koken en dan eet ik vandaag gezond.
Het blijft natuurlijk een jojo effect, daar ben ik mij ook van bewust, ben ook blij met Els mijn geweten, anders had ik al lang honderd kilo of meer gewogen, het blijft een gevecht met mij zelf, het is eigenlijk best erg dat je niet anders meer gewend ben.
Niet te dramatis over doen, elke dag is weer een nieuwe dag, snoep ik dan geniet ik er van,snoep ik niet geef ik mezelf een schouder klopje.
We hadden onze neuzen vol van 't lage land en zijn nevelige weefsels rond de polders. We vonden na een aantal blije folders een blauw matrasje op een óver-zonnig strand.
Hier zijn we ver van alle regens, alle kou, hier zijn de vruchten eens zo groot en vlugger rijp. Hier is de hemel hoog, ave-maria-blauw en God blaast witte wollen wolkjes uit zijn pijp.
Maar toch, die polders hebben érgens een verhaal, wat mij die blauwe, luxe luchten hier verzwijgen. Wanneer de wilgen 't op hun kromme knoken krijgen, dan is dat land van ons zo machtig theatraal
Hier, op mijn blauw matrasje met de zonnebril en bij 't gejoel van al die bruingebrande bloten zie ik de weemoet baden in de donk're sloten kan ik de polders horen... onheilspellend stil
Uit het groot versjes boek, geschreven door:
'TOON HERMANS'
Een enorme erfenis hebben we gekregen van:
'Toon Hermans'
Doordat er zoveel in boekvorm is gemaakt zijn alle mensen erfenamen. We kunnen steeds wéér genieten van zijn blije humor, zijn rijke fantasie, zijn gevoelige serrieuze kanten. Bedankt 'TOON'
Vandaag is het of de winter in aantocht is , zo koud!
Liep ik daar met mijn tussendoor jas aan, vel geel, vrolijk, de zomer komt er toch aan het is LENTE. Brrrrr er waait een harde koude wind, de lucht is grijs de lente is even ver weg.
Vandaag werden er bij mij spullen gebracht die nog over waren van die middag knutselen . Ik wist best wel dat ik behoorlijk wat;takken, eikels, boomschors, beeldjes,enz. verzameld had, we hadden ook genoeg spullen om leuke dingen mee te maken. Toen de middag afgelopen was stond er nog behoorlijk veel. Weet je wat geeft het maar aan ons mee , we hebben een grote garage daar kan het wel staan misschien voor nog eens zon middag geweldig.
Nu werd ik van de week gebeld of ze de spullen konden brengen de garage werd toch wel vol.
Ik wist niet hoe laat ze zouden komen, om kwart over 9 word er gebeld, ik zat net op het randje van mijn bed, ik weet zelfs donders goed hoe ik er uit zie als ik net uit bed kom, mijn haar heb ik erg kort laten knippen, als ik wakker word staat het als een hanenkam op mijn hoofd. De wallen onder mijn ogen liegen er ook niet om, een beetje verkreukeld is mijn gezicht dan wel. Nu moest ik zo open doen, ik zag de verbaasde gezichten en dacht o help wat is nu beter? Een half uur je zo mooi maken dat je er heel anders uit ziet,( zozien ze me dan) of gewoon je haar netjes doen en puur natuur zijn?
Wat moet mijn vriend veel om mij geven,( gelukkig maar )smorgens als hij wakker word ziet hij mij zo.
Nu staat mijn gang vol met 5 vuilniszakken. Ik kan vandaag aanhet uitzoeken gaan, wel spannend ik weet zelf niet zo goed meer wat er inzit, dat ik ga opruimen staat vast, ik zou ook niet weten waar ik het weer allemaal kwijt kan. De ruimte in de kast waar de dozen stonden is op mysterieuze wijzen ook weer vol???
Geniet van 'gewone dingen'. In je hart weet je dat prachtige, gewone dingen je gelukkig kunnen maken en je troost kunnen bieden. Laat je hart deze boodschap overbrengen naar je hoofd.
Genoten heb ik vanmorgen onder het wandelen met Rocky
Wandelen mag ik het niet noemen ik was gewoon sloom op het pad aan het kuieren.
De ganzen hadden vergadering op het weiland, dat gaf wel wat herrie er vlogen zelf twee ganzen op en al gakkend bespraken ze dingen die de andere niet mochten horen, na een rondje al gakkend vliegen, streken ze weer neer bij de anderen. Soms zou ik wel eens willen horen wat ze allemaal te bespreken hebben.
Er waren ook twee ooievaars neer gestreken op het weiland, even heb ik gedacht Onze Lieve Heer heeft ons vervangers gegeven voor de zwanen familie
Dat is niet logisch denken de ooievaars hebben nu eenmaal een nest op een grote paalhelaas hebben we die niet in voorraad op het weiland .
Ik wou niet naar binnen , wilde zolang mogelijk de zon op mijn gezicht voelen luisteren naar de geluiden, de rust voelen, (terwijl ik juist zon drukte makerben)Rocky voelde dat schijnbaar ook, ging met elk hondje mee wandelen, ging stoer met 'n hond achter een kat aan,( wat hij nooit zou doen als hij alleen is, veels te bang voor poezen) wil niet komen als ik hem roep ik begrijp hemga gewoon richting tuin, ja hoor daar komt Rocky.
Zijn pootjes en buik zijn kledder nat, even alles afdrogen nogwat langer strelengoed voor Rockygoedvoor mij . Nu samen, (Rocky naast mijn voeten op zijn kusentje en ik achter )de computer.
Voor de zoveelste keer heb ik de verleiding van pudding niet kunnen weerstaan. Ik ga al bijna niet naar de winkel in mijn eentje omdat ik weet dat het duiveltje van verleiding altijd te voorschijn springt als ik in de winkel loop.
Ik had 10 euro geleend van de buurvrouw, omdat in een verjaardag envelop te doen voor mijn vriendje Donny, ik had een briefje van 20 euro dat wilde ik wisselen, Ik kon het niet in het envelopje doen, geven en dan zeggen ik wil 10 euro terug. De buurvrouw kon het niet wisselen ze had maar 1 tientje, neem dat dan maar ik krijg het later wel terug. Ik wou dat zo gauw mogelijk weer terug geven dus ging ik de 20 wisselen in de winkel.
Ik had natuurlijk meteen naar de kassa moeten lopen, dat deed ik dus NIET. Ik kom langs de toetjes (hoe is het mogelijk, mijn benen liepen er gewoon naar toe) Daar stond ze dan te stralen, in haar roze jurkje met een rode rand . Mijn armen strekte zich uit naar haar en heb haar liefdevol meegenomen. Wat heb ik zalig gegeten, (een restje, kliekje,klein beetje) zuurkool had ik nog staan, dat heb ik warm gemaakt een knapperig puntje wit brood in plakjes gesneden boter er op, daarop de warme zuurkool, gewoon zalig,
dan het hoogtepunt van mijn 3 sterren diner! Het roze toetje met haar rode randje
Hé waar is die ene helft?
Die is al opgesmikkeld voor dat het toetje in de ijskast belande. Ik geef gewoon het verleiding duiveltje de schuld, Ik kan er echt niets aan doen,TOCH?
Je venstertjes zijn stuk, de luiken zijn gesloten, het licht ging uit - de draad is afgeknapt. Je kleine wereld bleef: de velden en de slooten, je hoepel en je bal - maar jij bent uitgestapt.
Nu ben je dood - weer in het niet verzonken. Waarom kwám je bij ons? O rebelsch verdriet - Je hebt je bekertje te gulzig uitgedronken - nu is het leeg - en tranen vullen 't niet.
Je was een ster, gevallen uit den hemel - God nam je weg - wij bukken voor zijn werk - Maar als zij komen met hun vroom gezemel dan zou ik vloeken kunnen op je zerk.
geschreven door D. de Vries. uit de bundel 'De dichter en de dood'
Het was schatje vóór en liefje na, op het strandje, de liefste woordjes en voortdurend hand in handje, maar toen ze op een klein terrasje gingen zitten met van die grote houten stoelen van die witte, stond zij te vloeken in wel zeventien cupletten, toen hij het meubel op haar blote voetjes zette.
Dit zijn de foto's van het "Vogelasiel de Paddestoel te Den Helder' als u meer wilt lezen over Harry en Mathilde kun u dit op google opzoeken . er staat een uitgebreid verslag op hun website.
Ik ben er weer, het was fijn en minder fijn in Kessel. Fijn om dat het de eerste dagen daar zo warm washet leek wel zomer. Minder fijn dat na een controle in het ziekenhuis voor zijn medicijnen, mijn vriend 3 dagen opgenomen moest worden in het zieken huis van Venlo. Dat was voor een algeheel onderzoek en aanpassing van de medicijnen. Daardoor bleef ik iets langer weg dan verwacht.
Het was nog spannend of we wel naar het weekend konden in Beekbergen om kennis te maken met de andere vakantiegangers , de 21 andere Campers, die samen met ons van af 16 mei tot eind juni een rond reis door Joegoslavië gaan maken . Maar we konden er heen het was machtig om te zien 21 campers allemaal bij elkaar op een veldje, de een groot de andere iets kleiner maar heel gezellig samen.
Ik kreeg het wel wat benauwd toen s avond na een heerlijke maaltijd de reis werd toegelicht. Nu komt het wel erg dicht bij, er moet zoveel geregeld worden, ja, ja het word nu echt serieus.
Onderweg, en in het prachtige bos waar de camping aan lag, heb ik natuurlijk weer heel wat fotos gemaakt. Die ga ik u allemaal laten zien maar vandaag zijn het er maar een paar.
Hallo daar zijn we dan weer. Heel blij om weer achter mijn vriend(vriendin) de pcte zitten, heel verdrietig omdat ik vanmiddag heb gehoord, dat tijdens mijn afwezigheidhet zwanen echtpaar die ik zo liefdevol; Harry en Mathilde gedoopt had, zijn geruimd.
Ergens heel ver in een stilte gebied zijn zeuitgezet, het is het voor hun bijna onmogelijk om terug te keren naar ons. Het is ook wel het beste als dat niet kan gebeuren, er zijn mensen die zo de pest aan die zwanen hadden, dat ze er alles aan gedaan hebben om ze weg te pesten, kinderen die Harry zoopgejaagd hebben dat hij op de straat weg te recht kwam en aan gereden is door een auto ( er werd over zijn poot heen gereden) dan is het maar het beste voor Harry en Mathilde dat ze hun geluk terug vinden in de natuur. Voor mij is het echt een ramp.
Geen jonge zwanen meer in de sloot, het was voor ons juist zo bijzonder om dat elk jaar weer mee te maken, die rot lui die zoveel kabaal hebben gemaakt zijn olie dom, begrijpen niet hoe bevoorrecht ze waren om dit speciale uit de natuur mee te maken, weten niet wat ze aangericht hebben.
Morgen schrijf ik meer over alles wat ik deze 14 dagen heb beleeft.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Eliza
%
