Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Je venstertjes zijn stuk, de luiken zijn gesloten, het licht ging uit - de draad is afgeknapt. Je kleine wereld bleef: de velden en de slooten, je hoepel en je bal - maar jij bent uitgestapt.
Nu ben je dood - weer in het niet verzonken. Waarom kwám je bij ons? O rebelsch verdriet - Je hebt je bekertje te gulzig uitgedronken - nu is het leeg - en tranen vullen 't niet.
Je was een ster, gevallen uit den hemel - God nam je weg - wij bukken voor zijn werk - Maar als zij komen met hun vroom gezemel dan zou ik vloeken kunnen op je zerk.
geschreven door D. de Vries. uit de bundel 'De dichter en de dood'
Het was schatje vóór en liefje na, op het strandje, de liefste woordjes en voortdurend hand in handje, maar toen ze op een klein terrasje gingen zitten met van die grote houten stoelen van die witte, stond zij te vloeken in wel zeventien cupletten, toen hij het meubel op haar blote voetjes zette.
Dit zijn de foto's van het "Vogelasiel de Paddestoel te Den Helder' als u meer wilt lezen over Harry en Mathilde kun u dit op google opzoeken . er staat een uitgebreid verslag op hun website.
Ik ben er weer, het was fijn en minder fijn in Kessel. Fijn om dat het de eerste dagen daar zo warm washet leek wel zomer. Minder fijn dat na een controle in het ziekenhuis voor zijn medicijnen, mijn vriend 3 dagen opgenomen moest worden in het zieken huis van Venlo. Dat was voor een algeheel onderzoek en aanpassing van de medicijnen. Daardoor bleef ik iets langer weg dan verwacht.
Het was nog spannend of we wel naar het weekend konden in Beekbergen om kennis te maken met de andere vakantiegangers , de 21 andere Campers, die samen met ons van af 16 mei tot eind juni een rond reis door Joegoslavië gaan maken . Maar we konden er heen het was machtig om te zien 21 campers allemaal bij elkaar op een veldje, de een groot de andere iets kleiner maar heel gezellig samen.
Ik kreeg het wel wat benauwd toen s avond na een heerlijke maaltijd de reis werd toegelicht. Nu komt het wel erg dicht bij, er moet zoveel geregeld worden, ja, ja het word nu echt serieus.
Onderweg, en in het prachtige bos waar de camping aan lag, heb ik natuurlijk weer heel wat fotos gemaakt. Die ga ik u allemaal laten zien maar vandaag zijn het er maar een paar.
Hallo daar zijn we dan weer. Heel blij om weer achter mijn vriend(vriendin) de pcte zitten, heel verdrietig omdat ik vanmiddag heb gehoord, dat tijdens mijn afwezigheidhet zwanen echtpaar die ik zo liefdevol; Harry en Mathilde gedoopt had, zijn geruimd.
Ergens heel ver in een stilte gebied zijn zeuitgezet, het is het voor hun bijna onmogelijk om terug te keren naar ons. Het is ook wel het beste als dat niet kan gebeuren, er zijn mensen die zo de pest aan die zwanen hadden, dat ze er alles aan gedaan hebben om ze weg te pesten, kinderen die Harry zoopgejaagd hebben dat hij op de straat weg te recht kwam en aan gereden is door een auto ( er werd over zijn poot heen gereden) dan is het maar het beste voor Harry en Mathilde dat ze hun geluk terug vinden in de natuur. Voor mij is het echt een ramp.
Geen jonge zwanen meer in de sloot, het was voor ons juist zo bijzonder om dat elk jaar weer mee te maken, die rot lui die zoveel kabaal hebben gemaakt zijn olie dom, begrijpen niet hoe bevoorrecht ze waren om dit speciale uit de natuur mee te maken, weten niet wat ze aangericht hebben.
Morgen schrijf ik meer over alles wat ik deze 14 dagen heb beleeft.
Liefde is lankmoedig en goedertieren; de liefde is niet afgunstig, zij praalt niet, zij beeldt zich niets in. Zij geeft niet om de schone schijn, zij zoekt niet wat haar niet aangaat, zij laat zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet aan. Zij verheugt zich niet over onrecht, maar vindt haar vreugde in de waarheid. Alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles dult zij. De liefde vergaat nimmer.
Pff ik had vanmorgen wel even de bibber, ik ging naar mijn vrijwilligers werk, wist niet of die chagrijnige kok er was, ik heb geruild met iemand, vandaag werkte deze niet vriendelijk kok, gelukkig niet.
Harry onze zwanenman, heeft het flink op zijn heupen. Zo jammer want daar komen moeilijkheden door. Harry zwemt als een slag schip vlak langs de slootkant, hij komt er nu regelmatig uit en hapt zelf naar mensen die op de fiets zitten. Ik woon hier nu 7 jaar en heb dit elk jaar al meegemaakt, maar erzijn verschillende mensen die hier nog niet zo lang wonen erg bang voor Harry , die willen er alles aan doen om hem weg te krijgen.
De buurman die 7 jaar geleden het leed eigenlijk (niet kwaadwillig )heeft aangericht door de zwanen te gaan voeren, die heeft het nu gedaan bij de nieuwe bewoners. Vanmorgen werd er behoorlijk over geruzied.
Ik was met een buurvrouw meelopen om de zwaan even af te leiden en de zwaan hapte over de heg naar mij, zegt de nieuwe buurman die langs liep:
Els, zijn kop moet er af.
De buurman die de familie zwaan te eten geeft stond achter mij in zijn tuintje, werd ook boos, de zwanen zijn zowat zijn kinderen .
De verhoudingen worden er niet vriendelijker op.
Ik begrijp het van allebei de kanten, toch vind ik dat de nieuwe buren zich moeten aanpassen zo als het al 7 jaar gaat?
Het gaat over ongeveer twee maanden, een beschermende vader zwaan naar zijn vrouw en zijn toekomstige kinderen, en buren die even om moeten lopen. Als het nest er eenmaal is gaat er een lang stuk gaas voor, vader Harry blijft daar achter, wij kunnen weer genieten van zwanen babys.
Een kind is niet zomaar een dingetje, iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich zoiets groots. Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs. een kind is méér dan alleen iets engelachtigs. Ik weet niet wát het is, maar ik maak mij sterk: Zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
Afgelopen zondag ben ik naar een familie reünie van mijn moeders kant geweest .
Ik heb vast twee fotos die ik zo leuk vond, die ik eerder gekregen had van een nichtje, haar moeder had ze in een schoenen doos, toen ze overleden was kwamen ze te voorschijn. Op de ene foto staat mijn moeder,( met bril) en haar zus de moeder van mijn nichtje, op de andere foto staan mijn zusje en ik ( ik ben die blonde, mijn zus lijkt op haar vader, ik op mijn moeder.).
Als mijn andere neef zijn belofte waar maakt, komen er nog meer fotos uit het verleden, ik hoop echt dat dit gebeurd.
Blijf gericht op de toekomst - vooral tijdens feestdagen, wanneer er bij de meeste mensen herinneringen aan die goede oude tijd bovenkomen en zij die sfeer proberen op te roepen. Nog beter wees blij met jezelf, wees blij met waar je nu staat en wees blij met wat je nu doed!
Het staat er en het lijkt zo makkelijk als je het leest, maar vandaag was ik echt niet blij met mij zelf, nog minder met een kok in de keuken van mijn vrijwilligers werk. Het gebeurd zelden dat iemand mij gewoon niet aardig vind, de kok en ik liggen elkaar absoluut niet.
We hadden al eens eerder een aanvaring. Vanmorgen kwam de tweede vrijwilliger niet opdagen, de kok verzuchte;
dan moet ik het maar doen
Waarop een leerling uit de keuken zei;
dat is toch gezellig
helemaal niet gezellig
Mijn haren op mijn armen stonden meteen recht op, Later zei mijn zoon Chris;
had dan gezegd,niet gezellig ? dan doe je het toch lekker alleen.
Dat had ik dus niet gedaan, heel demonstratief liet de kok de deksel van het apparaat die het plastiek op het eten door warmte moet afdekken heel hard naar beneden klappen. Het was net of ik een hei machine naast me had staan die met elke klap een paal de grond in sloeg. Ik vroeg redelijk fatsoenlijk of het iets zachter kon, dus niet. Toen smeulde er al een vuurtje in mij, weer een klap en ik zeg;
als het niet zachter kan, dan ga ik nu weg, ik kom hier vrijwillig jij word betaald
Het rood uit zijn gezicht liep door tot laag in zijn hals. Dat had ik opgelost, in plaats van dat ik mij goed voelde, was ik op van de zenuwen. Even later gooide hij de bladen waar het eten had opgestaan (waarvan ik vroeg of hij ze even kon opruimen) met een noodvaart op de plek waar ze hoorde, ondertussen naar mij kijken met een glimlach van oor tot oor. Hou je in dacht ik . Ik maakte toen wel een fout, die ik nog kon herstellen maar voor mijn gemoedsrust was het niet goed. Een half uur kan dan heel lang duren.
Toen het klaar was vroeg ik de kok even apart, ik wou dat uitgesproken hebben. We zullen elkaar steeds tegen komen in de keuken. Ik had ook naar de chef kok kunnen gaan, maar ik dacht ik praat eerst met hem zelf. Beetje naïef, ik vroeg hoe oud hij was, ik wist dat hijjonger als ik was,
dat hoef ik niet te zeggen
was het antwoord, ik zei;
"ik wil alleen een beetje respect, ik kom hier vrijwillig jullie helpen en dan wil ik niet zo behandelt worden."
Dat had je al gezegd, dat hoefje niet steeds te herhalen, en om dat je zulke babbels heb maak je fouten, ik wil niet meer me je samen werken.
Hij liep gewoon weg, daar stond ik dan. Terwijl ik uit de keuken liep stroomde de tranen al over mijn wangen.
Ik moest het eten wat ik besteld had betalen, dat doe je dan aan een balie in de eetzaal, laat daar nou net de chef kok staan, ja ik kon die stroom tranen niet zo gauw stil zetten, hij pakte mijn hoofd tussen zijn handen en zei;
stil nu maar wat is er nou, ik ben juist zo trots op je dat je het aan gedurfd heb om die hark van een kok de waarheid te vertellen. De man is niet zo slecht maar alles wat zijn mond uit komt klinkt gewoon rottig. Ik vond het heel pittig dat je niet naar mij kwam maar hem zelf onderhanden nam, dus niet meer huilen maar trots op je zelf zijn.
Nou dat was ik dus helemaal niet want ik schaamde me toch voor mijn gesnotter, jammer dat ik dat niet beter onder controle had. De chef kok zou niet verraden dat ik zo gejankt had dat gunde ik die andere kok niet.
Even is het in mij opgekomen om gewoon te stoppen in de keuken, dat doe ik dus niet er zijn zo weinig vrijwilligers die het willen doen, ik doe het gewoon voor de ouderen die nog op hun zelf wonen en niet meer zelf kunnen koken. Ik ben heus geen heilige maar een half uurtje vrijwilligers werk dat moet gewoon kunnen.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
