Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Blijf gericht op de toekomst - vooral tijdens feestdagen, wanneer er bij de meeste mensen herinneringen aan die goede oude tijd bovenkomen en zij die sfeer proberen op te roepen. Nog beter wees blij met jezelf, wees blij met waar je nu staat en wees blij met wat je nu doed!
Het staat er en het lijkt zo makkelijk als je het leest, maar vandaag was ik echt niet blij met mij zelf, nog minder met een kok in de keuken van mijn vrijwilligers werk. Het gebeurd zelden dat iemand mij gewoon niet aardig vind, de kok en ik liggen elkaar absoluut niet.
We hadden al eens eerder een aanvaring. Vanmorgen kwam de tweede vrijwilliger niet opdagen, de kok verzuchte;
dan moet ik het maar doen
Waarop een leerling uit de keuken zei;
dat is toch gezellig
helemaal niet gezellig
Mijn haren op mijn armen stonden meteen recht op, Later zei mijn zoon Chris;
had dan gezegd,niet gezellig ? dan doe je het toch lekker alleen.
Dat had ik dus niet gedaan, heel demonstratief liet de kok de deksel van het apparaat die het plastiek op het eten door warmte moet afdekken heel hard naar beneden klappen. Het was net of ik een hei machine naast me had staan die met elke klap een paal de grond in sloeg. Ik vroeg redelijk fatsoenlijk of het iets zachter kon, dus niet. Toen smeulde er al een vuurtje in mij, weer een klap en ik zeg;
als het niet zachter kan, dan ga ik nu weg, ik kom hier vrijwillig jij word betaald
Het rood uit zijn gezicht liep door tot laag in zijn hals. Dat had ik opgelost, in plaats van dat ik mij goed voelde, was ik op van de zenuwen. Even later gooide hij de bladen waar het eten had opgestaan (waarvan ik vroeg of hij ze even kon opruimen) met een noodvaart op de plek waar ze hoorde, ondertussen naar mij kijken met een glimlach van oor tot oor. Hou je in dacht ik . Ik maakte toen wel een fout, die ik nog kon herstellen maar voor mijn gemoedsrust was het niet goed. Een half uur kan dan heel lang duren.
Toen het klaar was vroeg ik de kok even apart, ik wou dat uitgesproken hebben. We zullen elkaar steeds tegen komen in de keuken. Ik had ook naar de chef kok kunnen gaan, maar ik dacht ik praat eerst met hem zelf. Beetje naïef, ik vroeg hoe oud hij was, ik wist dat hijjonger als ik was,
dat hoef ik niet te zeggen
was het antwoord, ik zei;
"ik wil alleen een beetje respect, ik kom hier vrijwillig jullie helpen en dan wil ik niet zo behandelt worden."
Dat had je al gezegd, dat hoefje niet steeds te herhalen, en om dat je zulke babbels heb maak je fouten, ik wil niet meer me je samen werken.
Hij liep gewoon weg, daar stond ik dan. Terwijl ik uit de keuken liep stroomde de tranen al over mijn wangen.
Ik moest het eten wat ik besteld had betalen, dat doe je dan aan een balie in de eetzaal, laat daar nou net de chef kok staan, ja ik kon die stroom tranen niet zo gauw stil zetten, hij pakte mijn hoofd tussen zijn handen en zei;
stil nu maar wat is er nou, ik ben juist zo trots op je dat je het aan gedurfd heb om die hark van een kok de waarheid te vertellen. De man is niet zo slecht maar alles wat zijn mond uit komt klinkt gewoon rottig. Ik vond het heel pittig dat je niet naar mij kwam maar hem zelf onderhanden nam, dus niet meer huilen maar trots op je zelf zijn.
Nou dat was ik dus helemaal niet want ik schaamde me toch voor mijn gesnotter, jammer dat ik dat niet beter onder controle had. De chef kok zou niet verraden dat ik zo gejankt had dat gunde ik die andere kok niet.
Even is het in mij opgekomen om gewoon te stoppen in de keuken, dat doe ik dus niet er zijn zo weinig vrijwilligers die het willen doen, ik doe het gewoon voor de ouderen die nog op hun zelf wonen en niet meer zelf kunnen koken. Ik ben heus geen heilige maar een half uurtje vrijwilligers werk dat moet gewoon kunnen.
Vandaag is alles grijs, bijna geen wind eng stil, dat was vanmorgen wel even anders, we waren met 3 vrouwen en drie honden al lopend over het pad aan het kletsen. Heel gezellig tot dat de nieuwe buurvrouw die hier ongeveer een jaar woont een beetje schrikachtig word.
Wat is er ? vraag ik.
Die enge zwaan zwemt vlak langs de kant met ons mee, ik ben bang van hem.
Dat hoef je niet te zijn, hij wil alleen de honden n beetje intimideren hij komt echt niet op de kant.
Harry, vader zwaan zwom met uitgestrekte veren in vol ornaat met een gangetje langs de sloot kant waar de honden liepen en wij stonden te praten.
Nou vorig jaar ben ik nog een blokje om gegaan voor hem, toen zat hij midden op het pad, ik dorst er niet langs.
Mathilde lag toen op de eieren en dan verdedigt hij zijn vrouwtje.
Nou, ik heb het er niet zo op.
Ze heeft het nog niet gezegd, of Harry presteert het om toch de kant op te komen. De buurvrouw neemt gauw een paar stappen achter uit, omdat ik aan haar uitgelegd had wat je moest doen als Harry wel op je afkwam,( gewoon jeeigen groot en breed maken en ksssst roepen dan gaat hij vanzelf weer in het water ) kon ik er niet onderuit om meteen een demonstratie te geven. Ik wist niet dat ik dat zó gauw moest demonstreren.
Ikkon niet anders dan mij zelf voor Harry opstellen (gelukkig ben ik wat breed??) hard ksssst roepen en ja hoor onwillig maar terug in de sloot ging Harry. Een beetje bang was ik wel maar ik voelde me ook stoer hoor.
De laatste uren voor het einde, dan word de grote wereld klein, is plotseling alles onbeduidend, tot aan het laatste beetje pijn.
wat wij zo indrukwekkend vonden, verliest zijn glans,verliest zijn zin, maar achter de gesloten ogen, glanst een gigantisch groot begin.
geschreven door 'Toon Hermans'
******************************
En als ik dood ben treur dan niet ik ben niet echt dood moet je weten het is slechts mijn lichaam die ik achter liet dood ben ik pas als jij me bent vergeten.
*****************************
Je wist ik heb nog even, in die tijd wilde je nog zoveel geven. Vol energie er tegen aan, tot het laatste blijven gaan. Dan...,heel even alleen niemand om je heen. Neem je even rust, je verdiende rust.
Zondag toen mijn vriend er nog was had ik al niet zon goede dag? Ik wou eigenlijk weinig alleen veel slapen . Moest smiddags wel naar een verjaardag. Thuis gekomen gewoon klierig, niet zo gezellig voor mijn vriend. Maar hij erg lief zei : volg je lijf, als je slaperig bent ga liggen en rust uit. Toen hij maandag ochtend weg ging vond ik het niet gezellig, en ja hoor de hele middag op bed tv liggen kijken, niet eens afwassen. Vandaag werd ik wakker weer met zon moedeloos gevoel, ik herken dit gedrag erg prettig is het niet, het is of je dan steeds verder afglijd. Dat wil ik echt niet, het eerste wat ik vanmorgen dan ook gedaan heb is de radio aanzetten met Nederlandse muziek, dat hielp, mn eigen bij de lurven pakken en de dag beginnen. Dan loopt het gewoon weer zo als het loopt. Vanmiddag naar gym geweest, kwamen deze keer geen vechtende ganzen tegen.
Fotos en versjes op mijn blog gezet, nu lekker mijn verhaal weer kwijt aan u. Ik mag nu ook van mij zelf straks tv kijken . Het is reuze makkelijk om de hele dag in bed te gaan liggen als er toch niemand is, gezond is het niet dus verzet ik mij zelf ertegen. Het is wel een geluk dat ik Rocky heb, je moet je toch aankleden om hem uit te laten.
en Holland vergadert, vergadert zich gek... hoe kleiner het landje, hoe groter de bek wanneer wordt - (al zijn ook de tongen nog zo rad)- die Hollandse koe bij de horens gevat?
de ene verdedigt wat d'ander verplettert er wordt geouwoerd en breedvoerig geschetterd de een roept: fantastich', de ander ' 't is shit! ' mag ik ook wat zeggen? 'Dit!' (ik dank u ...)
Het is goed om aan te pakken, maar het is even goed om regelmatig niets te doen. Onderschat het belang van lummelen en luieren niet. Dit zijn eenvoudige geschenken die je jezelf en anderen elke dag kunt geven.
Vers: 14
Stel jezelf doelen, anders loop je de kans geleeft te worden.
Vers: 12
Laat je niet opjagen, neem de tijd. Het is waanzin om iets af te raffelen, zodat je verder kunt met iets dat 'belangrijker' is.
De dag begon stralend het leek wel zomer, maar ineens een dikke mist, dat hoort allemaal bij het voorjaar. Toen ik vanmorgen met Rocky op het pad achter liep in dat heerlijke zonnetje keek ik naar de vogels in het weiland, naar het fuut mannetje in de sloot die zijn vrouwtje aan het roepen was, ik hoor de rotganzen in het weiland best kabaal maken, ik hoor eksters samen ruziën, daar door heen hoor ik kraaien, dan in de perenboom vlak bij in mijn eigen tuin hoor ik dat koolmeesje die roept naar een andere koolmeesje verder op in een boom die dan ook meteen antwoord terug geeft. Toen ik mijn tuin binnen stapte hebben Rocky en ik zeker nog 15 minuten in de zon gezeten onder het afdakje, om nog meer geluiden in mij op te nemen. Jammer dat je ook de autos hoorde die langs het Marieëndalnaar de hoofdweg rijden. Ganzen die aankomen vliegen maken zelfs een soort trompet geluid voor ze neer strijken in het weiland. Het zonnetje op mijn gezicht was lekker warmals je dan de tijd neemt om écht te luisteren, is het zo rustgevend.
Over ganzen gesproken over al in Den Helder waar vijvers zijn leven ook witte ganzen, ze zijn met velen en omdat ze door mensen gevoerd wordenzijn ze ook niet bang. Mijn vriendin en ik gingen naar gymnastiek, dan moeten we ook langs zon vijver lopen waar de witte ganzen zijn. Ze lopen vaak op de stoep en gaan niet opzij. Nu kwamen we aanlopen, een hels kabaal, er ware 3 ganzen 1 gans aan het belagen. Ze pikten die arme gans waar ze maar konden, er hingen 2 ganzen aan zn vleugels en de derde pikte er lustig op los. Er stonden een paar mensen te kijken die niets deden, ik kan dat echt niet. Al zwaaiend met mijn gymtas ben ik tussen de ganzen in gesprongen tot ze los lieten en de gans weg kon komen, de andere 3 stonden luid te protesteren en te blazen tegen mij, de halzen helemaal uitgestrekt, maar tegen mijn tas en mij hadden ze geen kans. Ik hou van alle dieren maar kan er niet tegen als ze zo tegen elkaar doen.
Het lente gevoel is sterk aanwezig, het zonnetje schijnt in de kamer ik fijn achter de pc, meer is niet nodig om tevreden te zijn . Vrijdag middag was zeer geslaagd, dat je met mensen gewoon een leuke middag kan hebben terwijl je elkaar alleen van het uurtje zwemmen kent, gewoon door ouderwets spelletjes te doen, is bijzonder vind ik. De sjoelbak was intrek,en het spelletje klaverjas was pittig, we ruilde onderling af en toe met het spel. Iedereen had iets lekkers meegenomen, de middag was te gauw om. Het accordeon spelen blijft voor mij toch moeilijk, thuis in mijn eentje gaat het prima, maar met publiek? ,ik heb gewoon faalangst en dat is zeer lastig. De fotos die ik gemaakt had zijn niet gelukt te veel bewogen. Ik gunde mij denk ik de tijd niet om rustig te doen, jammer.
Vandaag is het stralend weer, nu gaan we echtin de lente geloven, heel voorzichtig komen de narcissen naar boven hier en daar zie ik al een geel kopje, het vrijwilligers werk ging prima, nu was ik bezig met hapjes, we hebben vanmiddag een lotgenoten middag voor Astma patiënte. De vorige keer had ik mij vreselijk druk gemaakt omdat ik stukjes ging maken met boomschors en allerlei andere dingen uit het bos, nu gaan we een spelletjes middag doen, een groepje gaat Klaverjassen,we gaan Sjoelen, Rummicuppen, jatzhee, Scrabbelen en Boggel .Ik heb ze de vorige keer verwent met de fruitspiets,nu heb ik dat ook gemaakt en een schotel met rauwkost, een ander bakt cake, weer een ander neemt worst en kaas mee,en weer een ander chips, de drankjes zijn van het Astmafontshet gaat best gezellig worden, ik ben nu nietzenuwachtig hoewel ik wel weer mijn accordeon meeneem, de mensen vonden het gezellig dus we doen ons best en meer kan je ook niet doen hé.
Eliza de foto van de accerdeon is 50 jaar oud, ik was 15 jaar.
Heerlijk het zonnetje schijnt, Rocky en ik hebben voor het eerst weer een wandeling gemaakt door mijn geliefde Marieëndal. Wat fijn als het zonnetje dan zo lekker schijnt dan lokt het ook om zon wandeling te maken. We kwamen een groepje van 4 mannen tegen, behoorlijke grote en stevige mannen, ze hadden een klein hondje aan de lijn Rocky liep los, Rocky loopt op het hondje af, meestal gaat hij dan meteen brullen, dus ik zeg:
Rambo niet brullen hoor
Nee hoor ik zou niet durven hoor ik zeggen
O sorry hoor dat was niet tegen u
Ik dacht dat u het tegen mij had,
Ik lachen om dat ze het zo opgenomen hadden, dat vind ik dan een cadeau van de dag.
Meen niet dat zij gestorven is- over de velden rijst haar schim ten voeten uit tegen de kim, ontheven aan de duisternis. Zie hoe zij aan de einder brandt, een ranke,smetteloze vlam die lichtend aan de as ontkwam, gelouterd en en onaangerand. Lieflijker dan een bloesemblad dat geurend aan zijn knop ontviel, ademt haar wezen door de ziel van hem die ze heeft lief gehad. En in de diepten van hun hart, uit doolhoven van leed ontward, weerspiegelt zich haar beeltenis. .................................................. Meen niet dat zij gestorven is!
Vandaag is het echt rot weer, buiten huilt het tranen met tuiten, er staat ook nog een fors windje dus voor je plezier hoef je niet naar buiten. Rocky is net geknipt die heeft het koud, hij spurt dus gauw onder het afdak van 1 hoog naar het hoekje, piest meteen en spurt dan weer met een noodgang terug. Hij heeft gelijk ik vind het prima.
Ik heb mij aan mijn woord gehouden, de ramen in de keuken en de slaapkamer zijn aan de binnenkant gewassen, de gordijnen geuren lekker naar wasverzachter, het is niet mijn hobby huishoudelijk werk, maar dankbaar is het wel als je het maar wil zien hé. Ik dacht echt ik kan dat gewoon niet meer kon , op de trap die lange gordijn roe eraf halen, er is wel een plastiek knopje afgebroken, gelukkig in het midden anders had ik een probleem gehad, het ging, je moet het ook gewoon doen. Ik weet altijd wel leukere dingen te verzinnen, gelukkig won mijn ene ik het deze keer wel van mijn flierefluiter ik.
Wat zal mij vandaag brengen? Buiten is hettriest weer, buiten wil ik niet wezen. Maar ik heb Rocky , jammer hij moet echt buiten zijn behoefte doen. Even het pad op en neer achter dan lekker naar binnen. Ik had plannen om mijn ramen in de keuken en de slaapkamer aan de binnenkant te wassen dat moet echt, de gordijnen moeten eraf en gewassen worden, in mijn hoofd zit het er in als een strak plan, maar dan het uitvoeren!!! Toen ik Rocky had uitgelaten en achter een boterhammetje en een kop thee zat lag de krant me aan te kijken, lees me nou maar ik heb interessant nieuws. Dus ik de krant lezen, viel me weer tegen wat er allemaal in stond maar toch lezen. In mijn hoofd zegt een klein stemmetje: pak de trap en ga de gordijnen voor de ramen weghalen je zou dat doen, mijn ander stemmetje gaat naar de telefoon en belt naar mijn vriendin om te vragen of ze een spelletje rummicub om 2 uur wou doen, het was maanden geleden voor het laatst gebeurd. Pure sabotage tegen dat stemmetje dat de ramen wilde wassen.
En wie denkt u dat gewonnen heeft? Juist de gezellige middag met mijn vriendin won het, ik wou me niet moe maken door in de morgen met de gordijnen en de ramen te gaan stoeien (een klein excuus is dat ik er heel slechtbij kan, al sta ik op dehoogste tree dan nog moet ik mij flink uitrekken om overal bij te kunnen.)Dus na dat ik de krant had gelezen heb ik hem naar mijn buurman Joop gebracht, lekker een kopje thee bij hem gedronken, thuis bietjes geraspt, wat meteen weer een soort bloed bad leek in mijn keuken, lekker speklapje gebakken, uitje door het bietje, geen zin in aardappels. Ik vond het lekker. Gelukkig had ik niet hardop mijn plannen om ramen te wassen kenbaar gemaakt stel je voor dat ze het me kwalijk hadden genomen.
Reuze gezellig een paar spelletjes gedaan, Rocky nog maar weer eens langs het pad, andere buurvrouw van boven even gebeld om een kopje koffie te komen drinken, het rummicub spel lag nog op tafelzij hield er ook van hup daar gingen we weer, zo gaat dat dan, ik hou daar van. Woensdag heb ik mij heilig voorgenomen om smorgens meteen om 8 uur de trap te pakken en dan heus de gordijnen en de ramen te aan wassen.
Wel wat artrose in mijn heup en mijn knie. Als ik me buk, is het net of ik sterretjes zie. Mijn pols is iets te snel,mijn bloeddruk wat te hoog, maar ik ben nog fantastisch goed...zo op 't oog.
Met de steunzolen die ik heb gekregen, loop ik weer langs' Heeren wegen, kom ik in de winkels en ook weer op het plein. Wat heerlijk zo gezond te mogen zijn. Wel gebruik ik een tabletje om in slaap te komen en over vroeger te kunnen dromen. Mijn geheugen is ook niet meer zoals het was en ik ben weer vergeten wat ik gisteren nog las. Ook heb ik wat last met mijn ogen en mijn rug raakt meer en meer gebogen. De adem is wat korter, mijn keel vaak erg droog. Maar ik ben nog fantastisch...zo op 't oog.
Is het leven niet mooi, het gaat zo snel voorbij, als ik kijk naar de foto's, over vroeger van mij. Dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren. Wilde ik een jas, dan moest ik heel lang sparen. Ik ging fietsen en wandelen,overal heen, en ik kende geen moeheid, zo het scheen. Nu ik ouder word,draag ik vaak blauw, grijs of zwart en ik loop heel langzaam, vanwege mijn hart. Doe het maar op uw gemak, zei de cardioloog. U bent nog fantastisch...zo op 't oog
De ouderdom is goud, ja begrijp me wel. Als ik niet kan slapen en dan tot honderd tel. Dan twijfel ik, denk ik of dat wel waar is en of dat beeld van goud niet een beetje raar is. Mijn tanden liggen in een glas, mijn bril op tafel, gehoorapparaat in mijn tas. Mijn steunzolen naast het bed op de stoel. U weet dus wat ik met die twijfel bedoel. Trek niets in twijfel, zei de pedagoog. U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog.
En 's morgens als ik ben opgestaan en eerst de afwas heb gedaan, lees ik het laatste nieuws in de krant. Ik wil toch bijblijven en naderhand doe ik van alles, eerst geef ik de planten water, de kamer stoffen doe ik later. Wel gaat alles wat traag heb na 't eten wat last van mijn maag. Maar ik wil niet zeuren, want 't mag, dat is heel gewoon op je oude dag. Aanvaard het rustig zei de psycholoog.. U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog.
Silvia bedankt voor het toesturen van dit gedicht, ik vind het geweldig.
Hoera het zonnetje komt na dagen verscholen te zijn heel stiekempjes te voorschijn ,dag zon. Jammer dat het niet op het strand was waar we net geweest zijn, daar was het nog mistig en hoog water, we konden jammer genoeg niet langs de kustlijn lopen, alleen op rul zand, dat gaat niet lang want dan protesteren mijn knieën toch wel weer. Het was wel fijn om de golfen weer te horen, mijn vriend kan rustig een kwartier stil staan langs de rand van de zee om alleen maar te luisteren naar de golfen. Ik heb daar geen geduld voor dus was ik wat aan het rommelen in het zand vond allemaal van die lange schelpen die op elkaar zitten, scheermessen noemen we die. Ook nog wat mosselschelpen verzameld die hebben zon decoratieve kleur mooi blauw met zwart. Je kan er vlinders in zien als de schelpen nog als twee vleugeltjes aan elkaar zitten. Leuk die schelpen maar ik had natuurlijk geen tasje mee om ze in te doen. De jaszak is geen optie dan gaan ze gelijk kappot als je de auto instapt, dat was mij de vorige keer overkomen. Nu had ik een beter idee, de schelpen konden wel in de capuchon van mijn jas die op mijn rug hing. Mijn vriend die moest ze er wel even indoen, daar was hij niet zo blij mee;
die dingen stinken
Wel nee jó valt wel mee, thuis ga ik ze omspoelen dan ruiken ze niet meer.
Maar ja als je dan het zand uit je schoen wil halen en je bukt je! de schelpen namen net zo hard weer de benen, dus vriend lief hielp mijn schoenen vrij van zand maken en de schelpjes wéér in de capuchon doen,wat houd die man van mij hé. Thuis voorzichtig de capuchon legen boven de wasbak ,
Gatver wat stinkt dat, zei mijn vriend.
Helaas mijn capuchon rook ook niet al te fris meer, geen probleem even een doekje met een sopje door de capuchon en goed drogen maar, de jas hangt nu buiten te drogen en uit te luchten. De schelpjes ga ik straks afspoelen en drogen en komt er dan weer eens inspiratie om iets te maken, dan heb ik het materiaal gratis in huis, toch?
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
