Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Tekst boven rouwadvertenties, niet zelf geschreven
'Je moest eens weten hoe 't leven gewoon is doorgegaan. Niets is veranderd maar alles is anders. Je moest 's weten wat een leegtje je achterliet. Waarom moeten wij leven waarom jij niet.'
*********************************
Hoewel wij leven met verdriet nadat de dood jou van ons nam. Er blijft een band die niemand ziet en niemand ooit verbreken kan.
**********************************
Opeens was ik ziek en kon niet meer wandelen, ik dacht aan m'n huis m'n tuin en al het andere. Daar was de angst, de pijn. hoe moet ik dat verwerken? Toen kwam van God de kracht en hoorde ik bij de sterken.
Mijn vriend moest een staar operatie ondergaan, daar voor moest het oog een week van tevoren in gezalfd worden en na de ingreep 4 weken gedruppeld. De goede tijden zijn fijn, en in minder goede tijden help je elkaar.
Dus het was twee weken Limburg, maar toen kreeg ik toch wel wat heimwee naar huis, dus heb ik mijn vriend nu deze week thuis, kan het druppelen gewoon door gaan, daar na nog een week mee naar Limburg en dan weer zn gewone gangetje.
Dan hoop ik weer even meer tijd achter mijn computer door te brengen,dat heb ik wel gemist.
Ik was net in Limburg toen het water in de rivier de Maas door het vele regenen behoorlijk buiten zijn oever getreden was
Het was best voor een stadsmens beangstigend zo hoogals het waterkwam. Nu ligt Kessel echt vrij hoog, maar toch als je de ene dag nog gewoon kan lopen ergens en de volgende dag staat het water op de traptrede van de dijk, het hele wandelgebeuren is onder water, de bankjes, de honden prullenbakken, de invaliden loopbrug gewoon onder water.
Drie dagen later was alles bijna weer gewoon, heftig hoor.
Eenmaal thuis kwamen de zelfde dag mijn kleinkinderen even oma vertellen dat ze haargemist hadden.
Ik heb ze ook gemist maar heb er wel iets fijns voor terug gekregen.
Mijn Schoonmoeder is in de nacht van zondag op maandag overleden in haar slaap.
Ze was 89 jaar en was heel moe, zag steeds minder dus voor haar is het fijn dat ze nu, zoals zij geloofde weer bij al haar geliefde familieleden is die op haar wachten in de Hemel.
Mijn zoon heeft wel verdriet, het was zijn laatste oma die nog leefde.
Ik heb er vrede mee, alleen was zij het dunne lijntje nog naar Simon mijn man .
We belde elkaar elke zaterdag als het kon om half tien, dat was ma haar tijd, de ene week belde ma mij, de andere week belde ik haar.
Het zal even vreemd zijn op zaterdagmorgen om half tien, geen telefoontje meer.Een periode in mijn leven sluit ik nu af. Met mijn schoonzuster hoop ik nog heel lang contact te houden.
Ja eventjes de tijd er weer voor nemen, ik zit op mijn gemakje achter de pc. De tijd vliegt voorbij, ik kan hem bijna niet bijhouden.
Het is in de vijfde versnelling geschoten, ik moet alle zeilen bij zetten om alles nog te volgen.
Iets heel anders als het leventje er voor, maar wel opwindend, elkaar toch ook beter leren kennen, dan kom je ook de minder aardige trekjes van elkaar tegen, die je dan als hindernis moet nemen, beetje geven en nemen, niets is nu meer vanzelfsprekend. We zijn in karakter best wel behoorlijk verschillend, ik wat opvliegerig hij afwachtend en sussend, dat botst soms maar is ook zo weer bijgelegd. Het kan ook niet anders, je bent twee heel verschillende mensen, die elkaar tegen komen en dan eerst een goede indruk willen maken. Maar ga je langer met elkaar om dan kun je dat niet blijven volhouden, gewoon je zelf zijn is beter, zijn er dingen die je van elkaar niet leuk vind, even er over praten lost dat vanzelf op. We hebben nog alle tijd om elkaar goed te leren kennen, dat is de bedoeling tenminste
De dagen op de boerderij waren ook weer fijn, alleen de rede waarom ik er nu was is toch heel triest. Er moest voordurend opgepast worden omdat de Klaas echt niet meer weet wat te doen. Heel zwaar voor zijn vrouw en daarom fijn dat ze er even een dagje tussen uit kon. Zo oneerlijk als je altijd hard gewerkt heb en het resultaat is een prachtig huis, maar dat je dan uiteindelijk er niet meer van kan genieten en ergens anders gaat wonen is verschrikkelijk. Het leven heeft voor iedereen zijn eigen narigheid .
Fijn dat je dan kan helpen, maar hun verdriet werd ook mijn verdriet.
De herfst kleuren in het dorp Schellinkhout waren weer fantastisch, ik heb er vorig jaar heel wat fotos van gemaakt, die laat ik nu nog maar weer even zien.
Nu weer thuis met mijn vriend voel ik mij bevoorrecht en blij dat ik het mag meemaken, we hebben heerlijk soep gegeten die hij kookt, wandelen straks even langs de zee, en zijn gelukkig.
Zondag reis ik weer mee naar Limburg en blijf er waarschijnlijk 14 dagen, omdat er een staar operatie moet worden uitgevoerd, in goede tijden en slechte tijden elkaar helpen en voor elkaar klaar staan.
Jammer, maar er komt weer niet een lang en gezellig verhaal.
Mijn leventje staat een beetje op zijn kop, het is allemaal heel fijn maar ik kan niet veel tijd besteden aan mijn computer.
Op zich is dat natuurlijk geweldig, maar toch mis ik het wel een beetje.
De vakantie in Limburg was fantastisch, maar toen ik thuis kwam stapelde zich kleine zorgen van alles en nog wat op.
Rekeningen, klein andere irritatie, dus daar moest achteraan gebeld worden, daar ben ik niet zon ster in, mijn zoon Chris zegt toch zelf doen mam, daar leer je het van.
Oké is allemaal gelukt, dan toch het huisje weer wat doorwerken, vogeltjes maken nog steeds een hoop rommel, wassen draaien, zo gaan de paar dagen voor ik mijn vriend weer zie gauw om.
Nu ga ik weer een paar dagen naar de boerderij, even oppassen zodat er een vriendinnendag door kan gaan zonder zorgen om manlief, dat kan gewoon, of ik nu hier zit of weer tussen de paardjes en de schaapjes, daar vind ik het ook altijd zeer prettig.
Maar u ziet de pc komt niet in beeld nu.
Het zei zo, ik probeer wel als ik een gaatje heb weer even bij te kletsen. Het is nog steeds heel fijn tussen mijn vriend en mij, heerlijk om veel dingen samen te doen, Rocky heeft hem ook volledig geaccepteerd, dat is fijn voor alle drie. Alleen 1 keer waren we wat aan het stoeien er werd wat hard geluid gemaakt Rocky sprong gelijk tussen ons in, die dacht dat gaat niet goed dus dat moet ik even regelen. Wij moesten er wel om lachen. Dus even weer een paar dagen geen gedachten of verhaalmaar dan ben ik er weer.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
