Over mijzelf
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Inhoud blog
  • Kaasmarkt Alkmaar
  • Nog wat foto's van Alkmaar
  • Verdriet
  • Foto's van alles wat ik mooi vind
  • Dag verhaal
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Archief per maand
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek
  • Groetjes
  • bedankt Eliza voor je bezoekje an mijn blog
  • een bezoekje aan je mooie (foto) blog
  • Een goed weekend blogmaatje
  • PowerPoint Puzzel heel mooi.

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Mijn favorieten
  • Nimeus' Caleidoscoop
  • Foto
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    chamanouke
    blog.seniorennet.be/chamano
    Blog als favoriet !
    eliza
    GEDICHTEN EN VERHALEN
    28-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heer

     

    Heer

    Ik heb genoeg.

    Ik heb twee ogen

    als diamanten zo kostbaar,

    een mond

    om te fluiten

    en een gezondheid

    die niet te betalen is.

     

    Heer

    Ik heb genoeg.

    Ik heb de zon

    aan de hemel.

    ik heb een dak

     boven mijn hoofd.

    Ik heb werk

    voor mijn handen.

    Ik heb een welgevulde tafel

    om van te eten

    en ik heb mensen

    om lief te hebben.

     

    HEER = IK HEB GENOEG !

     

     

    Geschreven door Phil Bosmans

     

    28-09-2009 om 17:12 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    26-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tekst boven rouwadvertenties

     

    Het diepste verdriet

                              word zo dikwijls verzwegen

    Voor het diepste geluk

                                  schieten woorden tekort

    Wij zijn met ons diepste verlangen verlegen

    Waar het liefste bezit slechts herinnering

    wordt.

     

    ************************************ 

     

    De strijd is over en ook de pijn,

    ’n ieder zegt: ‘Het zal wel beter zijn’

    Maar ’alles’ is over en dat doet zeer

    We beseffen het goed

    we zien je nooit meer.

     

    **************************************    

     

    Het afscheid deed zo’n pijn

    en nog duizend malen meer

    zonder mijn lief te moeten zijn

     

    *******************************************   

     

    26-09-2009 om 15:02 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even nog woensdag middag

     

    Even nog woensdag middag

     

     

    Gisteren had ik Sven en Indra ook dus, heerlijk rustig zonder vriendjes.

    Alleen  het brood eten werd even een klein drama.

    Indra en Sven zouden knakworst op brood eten, ik had speciaal witte puntbroodjes gehaald, daar passen die knakworstjes goed op, dus ik dat bereiden.

    Is het klaar komt Indra de keuken in, ziet de broodjes, begint gelijk te zeuren,

    ”oma ik lust dat bruine niet boven op”.

    “Wat nu bruine boven op? Ik heb juist broodjes gehaald zo dat je geen korst hebt?”

    ”Ja maar oma Indra lust het gewoon niet dat bruine boven op, ze pulkt het er thuis ook altijd af”.

    Dat was Sven die ook even de keuken in kwam.

    “Wat een flauwe kul zeg, het is helemaal niet taai of hard,”oma’s antwoord.

    Begint ze tranen met tuiten te huilen,

    ”oma ik mag toch wel een eigen mening hebben? ik lust het gewoon niet”.

     

     

    Nou dan sta ik toch wel echt even met mijn oren te klapperen hoor.

    “Als jij een eigen mening mag hebben, mag oma dat ook, we zijn er uit, jij lust het niet, en ik vind het flauwe kul en wat nu?”

    Ze was gelijk stil zat me aan te kijken, ”toch lust ik het echt niet”.

    Ik heb het bovenste kapje eraf gesneden en eigenlijk denk ik dan, waar maak ik mij zo druk om. Vroeger had je als kind helemaal niets te eigen  meningen. Je ouders zeiden wat je moest eten en je at het, wel af en toe met tegen zin, maar je at het anders kreeg je niets. Dat was voor ons als kind vaak niet leuk, nu zeggen ze dus rustig; ( nou rustig! ) "ik lust het niet en ik mag  een eigen mening hebben". Of ze dat nu op school leren?, of zijn onze kinderen  zoveel generaties verder, dat ze ‘hun’ kinderen  mee laten beslissen? Ik ben er nog niet uit wat nu beter is. In onze generatie waren ouderen nog op een afstand, je leerde respect te hebben voor je ouders. Nu zijn de ouders vriend en vriendin van de kinderen. Of dat nu goed is?? Ik vind het moeilijk, het is wel gezelliger als je zo met je ouders kunt omgaan, maar houvast en een beetje opzien naar je ouders lijkt me toch ook fijn?

    En dan komt oma nog eens, waar staat die? Kijk aan zulke dingen dacht ik gewoon niet ik deed wat in mij opkwam,  nu ga ik er bij denken en raak ik in de knoop.

     

    Zo ziet u maar waar ik het al niet druk mee kan hebben, ik ben mijn draai aan het zoeken, of ik moet  een knoop uit elkaar halen. Een ding, hoe het ook heet ik kom er altijd wel weer uit, gelukkig maar.

     

     

    Eliza

     

    Eliza

    24-09-2009 om 17:02 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    23-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoera ik mag weer.

     

     

    Hoera ik mag weer.


     

    Ik mag Sven en Indra weer uit school halen, het is woensdag dus s’middags zijn ze vrij, en als ik dan op ze kan passen vind ik het leuk, heb ik ze fijn ’n paar uurtjes .

    Ik merk wel dat ze veranderen, in ene groot worden, niet meteen meer luisteren wat oma zegt, dat komt waarschijnlijk ook omdat er vriendjes mee naar oma gaan, zo ook vorige week woensdag.

    “Oma mag Moo mee om te spelen?” vraagje van Sven.

    “Als het van zijn moeder mag vind ik het wel goed hoor,maar wie is Moo?”

    “dat ben ik” zei een jongen die naast Sven op het schoolplein liep.

    Wat ik zag was een jongen met haren tot op zijn schouders, haren voor zijn gezicht, heel apart gekleed een beetje als een student, driekwart bruine jas aan?

    “Als je moeder het goed vind is het prima, maar vertel eens waar komt de naam Moo vandaan?”

    “mijn naam is Mohamet maar ze korten het af naar Moo”

    Oké, de moeder van Moo kwam er net aan, ze vond het prima en zou hem om half 4 weer ophalen.

    Sven had tussen door gauw in mijn oor gefluisterd dat dit jongentje niet zo druk was als zijn vorige vriendje.

    Indra keek meteen een beetje sip “nou heb ik geen vriendinnetje”.

    Dat werd ook opgelost, voor de deur stonden Astrit en Liv, of Liv met Indra mocht spelen. Dus klaar, maar nu had ik geen 2 kinders maar 4 om mij heen.

     

     

    Ik zou een restje patat op maken voor Sven en Indra, dat moest dan  gedeeld, Astrit kwam met een doos frikadellen aan, dus er kon gebakken worden. Aardappel kroketjes waren ook nog voorradig, dus geen punt, bakken maar.

     

    “Oma heb je een groot wit vel papier, dan gaan we slakken zoeken en een slakken race houden”

     Lang geleden hadden ze dat ook een keer gedaan Indra en Liv, het had schijnbaar diepe indruk gemaakt dus daar kwam het vel papier.

     

     

    Moo was met Sven aan het spelen, allemaal autotjes laten glijden van de 2 railsen die ik nog steeds in de tuin heb staan. Maar zodra de meiden met de slakken bezig waren moest Moo er het zijne van hebben. Ja dan Sven er ook bij,  ging het meteen fout, de meiden wilden zelf de regie in handen houden, die werd meteen overgenomen door de mannen. Oma moest scheidsrechter zijn. “Mannen jullie weer naar je eigen speelgoed en meiden, de jongens mogen af en toe even komen kijken.”

     

     

    Onder tussen zaten de aardappel kroketjes in de olie, dat was te hard gegaan, ze waren dus donkerbruin tot zwart, het kan dus ook mis gaan bij mij hoor. Geen nood, ik had niet alle kroketjes gebruikt dus een nieuwe lading er in. De patatjes waren al lekker opgegeten, de frikadellen had ik in stukjes gesneden en ik ging met de schaal rond, komt de vraag van Moo;

    “zit hier varkensvlees in?”

    “ja dat denk ik wel”

    “dan mag ik het niet eten.”

    Ohh,wat nu? Even de vriezer in ( wat een weelde dan) daar lagen nog wat kippen saté’s

    Dus even ontdooien in de magnetron, lekker warmen in een pan kokend water en Moo ook gelukkig.

     

     

    Dan ben ik eigenlijk op mijn best, improviseren vind ik enig. Alles was dus voorzien van eten. Het was ook stralend weer.

    “Oma mogen Moo en ik naar de geitjes in de kinderboerderij?”vraagje van Sven.

    “Ben je al eens alleen ergens naar toe geweest?”

    “Nou oma toen ik laatst bij Dillen was, zijn we ook op de fiets naar het bos geweest.”

    Natuurlijk had ik even mijn zoon moeten bellen om het te vragen, maar ik geloofde Sven en zei:

    ”Gaan jullie maar wij komen er ook zo aan”.

    “Hoe laat moeten we terug zijn”

    Toen had er al een lampje bij mij moeten gaan branden, niet dus .

    “Half 4 want dan komt Moo zijn moeder hem weer ophalen.”

    Als ik het nu terug lees was ik wel dom bezig, waarom vroegen ze hoe laat ze terug moesten zijn? Als ik ook naar de geitjes ging met de meiden dan zag ik ze toch daar?

     

    Ze waren weg en na een kwartier had ik het al niet meer, ze hadden het ook over de uitkijktoren gehad, straks gaan ze daarop en valt er een naar beneden,

    “Meiden kom op we gaan naar de geitjes” het stukje naar de geitjes is maar kort en kan echt geen kwaad. Toen we bij de geitjes waren, geen jongens. Ik had het niet meer, voelde mij zeer onverantwoordelijk. Dus de meiden weer mee naar huis en maar hopen dat de jongens gewoon zo weer voor mijn tuinhekje zouden staan. 

    Wat was ik opgelucht toen ik die 2 koppies boven de heg zag verschijnen.

    “Waar waren jullie nou”?

    “Bij de geitjes en daarna even in het bos bij de klimboom”

    “Dat hadden we niet afgesproken ik ben hier niet blij mee”.

    Twee jongens hoofden keken mij een beetje schuldig aan, ik was veelte blij dat ze er weer waren en heb ze  verder maar met rust gelaten.

    Toen de moeder van Moo kwam, werd het gelijk door de meiden in geuren en kleuren vertelt.

    De moeder van Moo was ook niet blij, want uiteindelijk zijn ze nog maar acht jaar, en hij was ook niet eerder alleen weggeweest.Toen bedacht ik dat het ook maar aan Monique en Chris verteld moest worden,  het bleek dat ze de vorige keer met dat andere vriendje ook geen toestemming hadden gehad.

    “Maar oma ik had nu toch verkeersles gehad, en er zijn toch knoppen om het licht op groen te laten springen?”

    Nog even een zwak tegen gepruttel van Sven. Zijn moeder trapte daar niet in, begon gelijk over kinderlokkers in het bos, daar was ik het niet helemaal mee eens, omdat ik vind dat ze dan bang gemaakt worden. Maar volgen Chris en Monique kan je ze niet genoeg waarschuwen.

     

    Dus ik moet nu ook zeker als de kleinkinderen komen van mijn roze wolk afstappen, en in de werkelijkheid gaan staan, als was het alleen maar om mijn kleinkinderen te begeleiden, waardoor ze niet bang hoeven te zijn

    En keurig afwachten wanneer ze wel groot genoeg zijn om alleen dingen te ondernemen. Ik zal  vanmiddag geen vriendje meenemen, dat als een beetje straf.  Sven wist echt wel dat hij niet met Moo alleen mocht gaan. En nu besef ik dat ze in een andere fase zitten, dat ze niet klakkeloos alles maar aannemen.

    Dat hoort gewoon bij het groter worden, Oma moet op herhaling voor haar Oma  examen.

    Dat gaan we dus serieus doen, ik wil graag die oma blijven waar alles een beetje mag, maar ik moet wel verantwoording nemen.

    Deze les was best heftig want ik heb echt in angst gezeten of hun niets was overkomen.

     



     (Oma vind het leuk, maar was best moe van de schrik en 4 kinderen is toch anders als 2.)

    Eliza

     

     

    23-09-2009 om 00:00 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    22-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zo maar een dag in de week

     

    Zo maar een dag in de week

     

    Ja zomaar een dag in de week. Vandaag  heb ik alleen s’middags van half 3 tot half 4, 55 + gymnastiek gedaan, wat dus standaard is maar verder kan ik doen wat ik wil. Ik weet eigenlijk nooit precies wat ik op ’n dag doe, meestal kijk ik  gewoon hoe het loopt  en wat in mij op komt. Rocky uitlaten  4 keer per dag , dat is ook standaard. Vanmorgen was ik met Rocky aan de wandel in Marieëndal, het is nog steeds heerlijk weer dus dan wandel je met  plezier.  Op de terug weg loop ik langs de flats liggen er naast onze vuilnisbak grote zakken met allemaal plastiek verpakkingen. Als iets te groot is dan past het niet in de vuilnisbak maar in mijn ogen was het helemaal niet te groot, dus ik meteen woest de zakken zelf maar in de vuilnisbak proppen, de zakken waaide  dwars over het grasveld heen. De buurman van de flat 1 hoog,  stond het allemaal zo eens te bekijken en vroeg, ” buurvrouw wat doe je nou”?

    “Ik stop zo als gewoonlijk het vuil waar het hoort, het past makkelijk in de vuilnisbak, maar het ligt er weer  naast.”

    “Maar buurvrouw dat moet helemaal niet in de vuilnis bak, heeft u van de week geen zak gekregen met een brief, of we plastiek verpakking wilden scheiden,  in de zak doen en bij de vuilnisbak zetten?

    Oei wat was dat nou? Ik moet bekennen dat ik nog al eens post ongeopend weg leg, dan kan het  soms  3 dagen duren voor  ik er naar kijk,  ook met deze post, zodoende wist ik echt van niets.

    ”Nou jij bent ook een mooie, waarom zeg je dan niets?”

    “Ik vond het wel grappig zo als je stond te mopperen en met die zakken in de weer was.

    ”Nou ik schaam me anders dood hoor, ja misschien  maak ik nu wel mijn post meteen open .”

    Buurman vertelde dat het toch wel een heel gedoe was, we moeten er bijna een schuur bij hebben als we dit een maand moeten bewaren voor  ze het op komen halen. Het  gescheiden afval  kan  her gebruikt worden,  dat is  goed voor de ozonlaag.

    Ja, zo maar op een dag in de week, word ik  wakker  geschud, we hebben een groot probleem hier op aarde.

    Ik heb er over gelezen en van gehoord, maar dacht  eerlijk ‘het zal wel, wat kan ik er aan doen?’ Nu, dit is al een heel klein begin en als we allemaal de moeite zouden nemen!  Misschien kunnen onze kleinkinderen er dan van profiteren ?

     

     

     

     

    Eliza

    22-09-2009 om 22:19 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    20-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'œKurt 'œ(Rooie!Kees!)de rode kater.

     

    “Kurt “(Rooie…Kees…)de rode kater.

     

    Iedere keer zeg ik weer dit is de laatste keer dat ik over Kurt alias Kees alias Rooie vertel.

    Maar ( ik noem hem Rooie) heeft gewoon maling aan alles, al mep je hem zachtjes met de vliegenmepper, om dat hij in het hoekje bij de vogeltjes zit in de kamer, hij vliegt weg en  door het slaapkamerraam aan de voorkant komt hij weer naar binnen. Ik heb het opgegeven om  Rooie weg te jagen doe meestal de kamer deuren dicht zodat hij niet bij de vogeltjes kan, en al mep je hem als er wel weer bij zit, (dan is het mijn schuld, want ik heb de kamerdeur niet dicht gedaan en zeker de tuindeur niet.) dan nog gaat hij op de computertafel liggen bijna op mijn toetsen bord,  kopjes geven om zo sorry te zeggen. Wat moet je dan? ik ben  een watje meteen te lijmen weer

     

    Het is nog zo’n schitterend weer dat ik graag de tuindeur open heb, ik heb een hordeur,  maar als Rocky net in de tuin is en ik achter mijn pc, wil hij er weer in, kan niet zelf door de hordeur dus!  op staan hond binnen hordeur dicht .

    Nog geen tien minuten Rocky wil eigenlijk wel weer in de zon, zit verlangend voor de hordeur binnen! dus opstaan hordeur openen Rocky weer naar buiten,  hordeur dan maar openlaten dus! Rooie ook in de slaapkamer waar ik achter mijn pc zit, en het gebeurd  zó als Rooie het wil. Zeer zwak van mij.

     

    Vanmorgen om 8 uur,Rocky onrustig naar de tuindeur weer terug naar de slaapkamer waar ik nog heerlijk in mijn bedje lig.

    Maar als Rocky dan zo onrustig is, weet ik dat hij echt hoge nood heeft, anders slaapt hij soms tot half 11 nog.

    Dus even badjas aan, Rocky  plassen in de tuin,  dan nog even terug in bed(dacht ik) Ik sta in de tuin komt buurvrouw naast mij, haar tuin in , ziet Rooie en Rocky samen naast elkaar in mijn tuin.

     

    Buurvrouw zegt zij,”wat is die ‘Kees’ toch lief hé.

    “Kees??” vraag ik

    “Ja ik noem Kurt Kees, Kurt is toch geen naam voor een kat”

    “Ja ik vind dat ook geen naam voor een kat, dus ik noem hem Rooie”

    "Maar buurvrouw, ik heb wel veel last van hem, hij komt aldoor maar binnen, mijn eigen kat is 16 jaar, die poept nu in huis omdat hij niet naar buiten wil vanwegen Kees, ze willen nog wel eens vechten. Mijn vriendin rookt en nu stinkt het hele huis omdat we niets meer open kunnen zetten, het is niet meer leuk.”

    “Ja buurvrouw wat moeten we er mee? ik denk dat wij, ook de buurman van de hoek die hem  eten geeft (net als ik, erg dom) het echt fout doen

    Onze boven buurvrouw waar Kurt uiteindelijk van is, die klaagde dat ze Kurt al in geen dagen meer gezien had.

    De buurvrouw die met mij in gesprek was wist ook geen oplossing.

    Ja en dan komt Elsje de bemoeial weer eens om een hoekje kijken, die wil iedereen redden, iedereen het naar de zin maken, maar bemoeid zich met dingen die een ander zelf  moet opknappen.

    Ik zie de boven buurman op het balkon en begin gelijk (nog steeds, in mijn mooie badjas)

     

    “Buurman ik hoorde van uw vrouw, dat ze wat droevig is, omdat ze Kurt bijna niet meer ziet, dus ik heb het idee, dat wij het als buren dus  niet goed doen”.

    “Hoezo buurvrouw?”

    “Nou ik moet eerlijk bekennen,  dat ik eigenlijk Rooie erg lief begin te vinden ondanks alles ik hem eten geef, mijn computerslaapkamer in laat lopen, waar ik hem  dan  knuffel boven op mijn computertafel”.

    ”Rooie?"Vraagt de buurman

    “Oh sorry, zo noem ik hem stiekem.”

    “Welke buren dan nog meer?”

    “Buurman op de hoek vind hem ook super lief, ondanks dat hij nog wel eens een robbertje wil vechten met zijn kater.

    ”Maar wat is nu het probleem dan?”

    En dan zegt Elsje bemoeial precies wat buurvrouw naast mij niet dorst te zeggen.”

    “Zou je misschien met  je vrouw kunnen overleggen hoe het dan wel moet, zullen we allemaal misschien 1 week alles dicht houden, geen eten meer geven, als jullie dan zorgen dat Kurt s’avonds binnen is, zou dat helpen?”

    “Buurvrouw we zullen er over praten dan hoort u wel wat er moet gebeuren.”

    Daarbij had ik het moeten laten maar!!!!

    Nee, dat deed ik dus niet.


    De boven buurvrouw belde mij op en vertelde dat ze Kurt alias Kees alias Rooie, naar een katten pension zou doen waar oudere katten en katten die het niet zo goed hadden of zo als Kurt toch wel overlast bezorgen, een fijn tehuis hebben, een soort boerderij waar zie niet in kooien zitten maar vrij kunnen leven.

    Ik zwaai een vriendin uit die s’middags even gezellig langs kwam, loopt de buurman van de hoek net langs mijn deur, en ik moest natuurlijk even vertellen wat we allemaal besproken is, de buurman zegt gelijk:

    ‘ik geef wel honderd euro en dan neem ik die kat wel, want het is echt een hele leuke kat.”

    “Maar buurman kan je  bewerkstelligen dat hij dan niet meer onze huizen in komt, dat hij niet meer door onze open ramen  kan springen? “

    ‘Nee dat kan ik niet, een kat is een kat, ? ik ga al zestig jaar met katten om.”

    Ja maar buurman, dan lossen we het probleem niet op”

    “er worden problemen gemaakt,  ik wil hem wel kopen.”

    En weer gaat Elsje bemoeial als een soort papagaai de boven buren bellen,  zeggen wat de buurman op de hoek gezegd heeft. Niets geleerd dus van de buurvrouw naast mij.

    Boven buurvrouw zegt:

     “nee dat is helemaal geen oplossing, want dan wil ik zelf mijn kat houden, ik zou desnoods weer gaan verhuizen maar ben bang dat ik dan de zelfde ellende krijg. Ik ga er werk van maken, laat mij goed informeren hoe het daar is, en dat is de enige goede oplossing, ik kan toch moeilijk tegen mijn dochter zeggen Kurt is bij de buurman gaan wonen.”

     

     En nu weet ik het niet meer, ergens weet ik dat ze er goed aan zou doen, want uiteindelijk heeft Kurt nu ook niet 1 echt tehuis, maar 10 zwerf huizen,waar hij toch niet altijd welkom is. Ik wou de buurvrouw naast mij en de buurman op de hoek nog inlichten, maar ik doe even helemaal niets meer , want ik haal mij van alles op de hals,  als Kurt straks wel op Texel zit, kunnen we misschien met alle buren gezamenlijk een dagjestocht  organiseren, om met de mooie Texelse veerboot Kurt op te zoeken om zelf te constateren, dat Kurt het prima naar zijn zin heeft. We wachten af.

    Kurt heb ik 3 keer  op 1 foto staan, ik vind dat best goed gedaan van mij.

     

     

    Eliza

     

     

     

     

     

     

     

    20-09-2009 om 22:53 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    19-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom; Tekst boven een rouw advertentie

     

    Waarom

     

    Waarom gaan de verkeerde mensen dood?

    Waarom blijven er zoveel zeikers leven?

    In mijn omgeving weet ik er meer dan zeven.

    Ach ik ken er een hele sloot.

    Waarom gaan de verkeerde mensen dood?

    Waarom zit God zich steevast te vergissen?

    Hij haalt steeds degenen die ik niet kan missen.

    En dat aantal is inmiddels veel te groot.

     

    Niet zelf geschreven

     

    Foto’s wel door mij gemaakt

     

     

    Eliza

    19-09-2009 om 09:41 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foto's die ik wel geslaagd vind

     

    Foto’s die ik wel geslaagd vind

     



    Geef je kinderen een wit blad papier, zoek wat slakken en de slakken rees is begonnen. 



    Indra en Liv in de kinderboerderij
     



     

     "Oh oma, Rocky heeft zo'n dorst"
     



    Het romantishe kerkje waar werd getrouwd

     

     



    Prachtig uitzicht rond om het kerkje
     

     



    Zo oud, deze grafsteen in het kerkje, is gedateerd '1670'

    Eliza

     

    19-09-2009 om 00:00 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik ga er even voor zitten.

     

    Ik ga er even voor zitten.

     

    Nu ga ik er gewoon even op mijn gemak voor zitten,  even bij kletsen over de afgelopen weken. Ja het gaat zo hard, de tijd vliegt gewoon voorbij.

    Ik wou graag elke dag een verhaal, gedicht of gedachte neer schrijven, maar daar is de laatste weken de klad een beetje ingekomen. Oorzaak? Ik ben een paar dagen naar IJmuiden …Hoorn…  en naar 2 bruiloften  geweest,  het schema loopt nu niet zo als ik het  wil.

    Omdat ik weg was,  kreeg ik ook veel email die ik dan toch wel wou openen.  Het werd te veel, ik kreeg een beetje een hekel aan de pc, dus iets minder er achter, alles loopt dan even niet door.

    Natuurlijk is het ook geen moeten, maar als ik mooie email krijg over echt van alles en nog wat zoals: verschillende landen…verschillende feesten …bloemen …dieren… mopjes…daar bij nog eens berichtjes van hyves, ik vind dat heerlijk, maar een beetje moe werd ik er wel van. Dus dan gewoon even niet op de computer, maar loslaten doet het mij dan niet. Dus gisteravond even mijn belofte gebroken, om niet meer s’nacht achter de p c te zitten. Ik wou weer een schone p c dus aan het werk dan maar.  En nu heerlijk op mijn gemak even bij praten.

     

     

     

    De bruiloften waren totaal verschillend maar allebei keurig geregeld. De ene bruiloft in een mooie zaal, veel liedjes voor het bruidspaar, spelletjes enz.

    De andere, heel ontroerend in een lief klein kerkje, maar daar na naar het dorpscafé en echt eten en drinken maar, gewoon lekker hangen, lekker eten van de barbecue, feliciteren en weer drinken. De vrienden van deze bruidegom hadden een vrijgezellen filmpje gemaakt van de bruidegom. Dat was heel leuk gedaan.

     

     

    Het weekend naar Hoorn bij mijn goede vrienden Astrit en Ron, was ook fijn. Ron had een  uitvoering van de showgroep waar hij en zijn vrienden bij horen. In een huis waar oudere mensen wonen werd het opgevoerd. Het was geweldig om mee te maken, alle rollen zaten in het koppie, het werd met veel enthousiasme gebracht, de kleding was prima op elkaar afgestemd, de oudere mensen hebben zich bijzonder goed vermaakt, het was ook een programma uit hun tijd, met liedjes en schetsjes. Ik was ook blij dat alles zo goed verliep, een enige middag.

    Ja en dan weer naar huis, waar ik mijn draai dan weer moet vinden. Dat is inmiddels wel  in orde,  nu ik alles weer onder controle heb, is het  oké.

     

     

    Eliza

    17-09-2009 om 00:00 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poekie

     

    Poekie

     

    Poekie het katje van mijn lieve vrienden waar ik het weekend was, heeft mij zo vrolijk gemaakt, ik heb nog niet vaak zo’n jong katje mee gemaakt. Het is geweldig om te zien hoe speels zo’n katje is. Ook moet hij nog van alles leren, een straaltje water uit de kraan dat was toch wat, het water liep echt over zijn oortjes en koppie, maar hij gaf niet op, moest weten of je daar nu bang voor moest zijn of niet.  Kreeg door dat het te drinken was en likte later zijn neusje af. Dat was allemaal heel lief,  werd hij moe, dan had hij een heerlijk plekje boven op de t v kast om daar dan vermoeit inslaap te vallen.

     

     

    De eerste kennismaking met Rocky liep voor Rocky niet goed af, Poekie hield Rocky goed in de gaten en toen Rocky niets kwaads in de zin te dicht bij kwam,  had hij gelijk een lel te pakken, hij jammerde van schrik en heeft het hele weekend ‘Poekie’ goed in de gaten gehouden. Ik heb wat foto’s gemaakt van die schavuit,want dat hij ook kan bijten en zijn nageltjes even in je arm hangen,  heb ik gezien aan de armen van Astrit en Ron. Is echt niet kwaadaardig, maar even uitproberen. Ook de meubels moeten het een beetje ontgelden, maar de gordijnen hebben ze slim even voor een tijdje weggehaald. De vitrage was echt te mooi om er allemaal halen in te laten maken, als straks het baldadigste er af is kunnen ze wel weer opgehangen worden. Al met al toch ook weer een rooie, net als “Kurt”, de rooie kat van mijn buurvrouw, arme Rocky , hij blijft omringt door katten waar hij echt vrees voor heeft.

     

    Ik laat u foto’s zien, Poekie zijn ontdekking van het water.

     

     

     

     

    Eliza

    14-09-2009 om 00:56 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    13-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bruiloft

     

    Bruiloft. 

     

    Bruiloft hier, bruiloft daar.

    We hadden het deze week mooi voor elkaar

    Twee dagen feest

    Het is nu even mooi geweest.

    Alles was helemaal oké

    Mocht fijn met mijn zoon mee.

    De bruiden en bruiden gommen

                                                 prachtig gekleed

    Mooie foto’s, zo dat je het niet vergeet.

    Stralend ‘weer’ was vast besteld

    Even alleen geluk, geen geweld

     

     

    Eliza

    13-09-2009 om 22:54 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jonge soldaat

     

    Jonge soldaat

     

    Jongen; jij had er voor gekozen,  bewust

    Jongen; jij heb nu je rust

    Jongen; jou familie, misschien gezin,

    Jongen; zij zitten nu midden

    Jongen; in een orkaan van verdrieten en pijn

    Jongen; het had zo anders moeten zijn

    Jongen; ik zeg ‘jongen’, je was pas 26 jaar

    Jongen; door een kogel sterf je daar

    Jongen; jij had de moed te vechten

    Jongen; tegen de slechten

    Jongen; jou taak zit er op

    Jongen; je familie aan de top

    Jongen; van heel veel verdriet

    Jongen; waarom jij?, die ander niet.

    Jongen; jij bent een held

    Jongen; maar voor je ouders geldt

    Jongen; alleen het besef, de nood

    Jongen; voor altijd thuis, in een kist ‘DOOD’

     

     

    Eliza

    06-09-2009 om 23:11 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.foto's

    Even nog wat foto’s die ik mooi vind, ik hoop u ook

     


     

    Hé ken ik jou niet?                        wat vind je van mijn kleuren pak?
     



    De riet sigaar
     


    Heerlijk op het voordek van de  veerboot naar Texel




    Daar is hij dan in ,de veerboot

      Deze beelden spreken voor
    zich zelf.

     



      
     

     Eliza

     

    De foto’s van het Coalabeertje heb ik niet gemaakt.

    Dat was een email, over de hitte na de bosbranden in Australië waar het  Coalabeertje duidelijk last van had. Fijn dat er mensen zijn die zo’n diertje dan verzorgen, zo schattig.

     

    Eliza              

    06-09-2009 om 21:44 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zo moeilijk

     

    Zo moeilijk

     

    Dat ik mijn computer als een zeer goede vriend beschouw, staat buiten kijf, maar ik zou toch die goede vriend beter willen leren kennen. Ik ben vanmiddag 2 uur bezig geweest om mijn blog te veranderen. Ik keek vanmorgen even naar mijn blog, ik vond het ineens veel te breed, het klopte dus niet helemaal. Dan ga ik zoeken, want het is meestaal  een foto die te groot afgebeeld is, waar door alles breed word. Als ik mijn foto aan de zijlijn niet meer zie en ik moet schuiven met mijn beeld om alles te lezen, word ik kriebelig,  dan moet het over.

     

    Ga dan maar zoeken welke foto’s te groot is, denk ik hem gevonden te hebben , dan moet ik het verhaal ‘MET’ foto’s eerst helemaal verwijderen, dan weer op nieuw kopiëren om er weer nieuwe foto’s bij te doen, de foto die te groot is, eerst kleiner maken. Elke keer dacht ik deze foto is het en had ik alles gecorrigeerd, was het nog breed. Dan moet ik alles zeilen bij zetten, om niet het bijltje er bij neer te gooien, wat ik wel al een paar dagen wou doen. Even geen pc. Ik zit  gewoon niet goed in mijn vel, ik ben te lang bij mijn broer gebleven. Ieder mens zou zeggen, dat was fijn ik kan er weer tegen aan, ‘IK NIET’ Ik denk,  verdorie wat mis ik ze, voel me dan weer eenzaam, moet mijn draai weer helemaal vinden.  Ik blijf een beetje zeurpieterig, vind dat zelf best stom van mijzelf.

    MAAR! ik heb toch mijn blog goed gekregen, niet te breed meer in mijn ogen, dus gewoon blijven proberen tot het goed is. En mijn pc toch dankbaar zijn dat hij niet ontploft is, door al het ongeduld van mijn kant.

    Een ding vind ik jammer, ik had zo’n mooie reactie van ‘ Kat ‘ gehad, met een heel mooi vers er bij, die moest ik ook verwijderen,  dat vind ik best vervelend dus ‘Kat’ sorry daar voor. Nu maar weer gewoon mijn draai ‘WEL’ vinden, anders blijf ik zo draaierig.

     

     

    Eliza

    06-09-2009 om 17:26 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Troost



    Troost

     

    Je kunt niet leven zonder troost!

    Troost is echter geen alcohol, geen slaappil, geen spuit,

    Die je slechts even verdoven, om je daarna in een nog

    zwartere nacht te storten.

    Troost bestaat niet in een vloed van woorden.

    Troost is een milde zalf op ’n diepe wonde.

    Troost is als een onverwachte oase in een grote woestijn,

    die je weer doet geloven in het leven.

    Troost is als een zacht gelaat vlakbij iemand

    Die je tranen begrijpt, die luistert naar je gemarteld hart,

    Die bij je blijft in je angst en vertwijfeling en die je

    een paar sterren laat zien.

     

    Geschreven door  Phil Bosmans

     

    06-09-2009 om 16:45 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfst

     

    Herfst

     

    Vandaag zijn we met een klap in de herfst beland.

    Het waait hier gigantisch en het regent dikke buien, eindelijk wel dorstlessend voor de planten… bomen… en het gras.

    Zeer jammer voor mijn zoon, die vandaag sportdag heeft op zijn werk.

    Zo sneu dan hé, een hele tijd stralend tot zeer warm weer, en dan word deze dag zo verpest door het stormachtige weer.

    ‘Gods wegen zijn ondoorgrondelijk’ zei mijn moeder altijd, ik wist toen niet wat het betekende maar het klonk altijd zeer ernstig.

     

     

    Ik heb vandaag ook voor het eerst het brandalarm gehoord in huis, jonge jonge, wat een schril geluid, Rocky liep met zijn staart tussen ze poten door het huis, voor dat ik de rookmelder uit kon doen, moest ik eerst een ladder pakken, daarop klimmen en gelukkig hoefde ik alleen er op te drukken  toen hield hij op. Ik zou tosti’s bakken,  ik had nog brood in de ijskast liggen van  verleden week dinsdag, uitgedroogd maar verder prima, ik dacht dan maak ik tosti’s  de kaas lekker gesmolten en het brood knapperig. Zo gezegd zo gedaan, ik had een tosti apparaat op de rommelmarkt gekocht, er zit ook nog zo’n ouderwets snoer bij met zo’,n zwart witte stekker.

    Dus ik zet het tosti apparaat aan waarom ik hem leeg dicht doe weet ik niet? In ieder geval gaat de bel is het de buurvrouw, we staan wat te kletsen, ik ga weer naar binnen en toen rook mijn neus iets anders als anders.  Oh jé het tosti apparaat staat aan ik doe hem open en er kwam wel wat damp af, maar nog niet zo erg. Ik doe mijn broodjes er in en ga allerlei dingen doen en vergeet toch weer mijn tosti’s.

     

     

    Was in de tuin, gelukkig wou ik wat binnen gaan halen,  ik rook weer die geur  van iets dat verbrand.

    Toen ik dus nu het tosti apparaat open deed, kwamen de rookwolken mij te gemoed, en begon de rookmelder te gillen. Waarom hij zo hoog hangt is waarschijnlijk omdat de rook naar boven zweeft? Dat dacht ik tenminste, ja dan moest de ladder er wel aan te pas komen, en ondertussen dat ding maar fluiten. Ik ben anders wel weer bezig hoor, gisteravond had ik een pan peren geschild, de peren vallen nu achterelkaar de boom uit, dus schillen en koken maar. Ik wou ze graag rood hebben, mijn vriendin had gezegd, je moet ze gewoon lekker lang op een laag pitje laten stoven dan worden ze vanzelf rood.

    Had ik allemaal keurig gedaan, alles was goed, wou ik het vocht van de peren wat dikker maken dus ik doe er wat maïzena bij.

    Ga dan t v kijken en u raad het al, ook door de geur kom ik erachter dat de bodem van de pan met de eerste laag peertjes al is aangebrand.

    PFFFFF wat een war hoofd ben ik ook, gooi gauw de rest van de peertjes op een plastiek schaaltje en zag zo het schaaltje inkrimpen zo heet was het. Het schaaltje heeft het wel gehouden de smaak is goed vanavond ga ik ze lekker eten als ze ijskoud zijn. ze staan nu in de ijskast, dus vanavond smullen maar.

     



     Eliza

    06-09-2009 om 16:26 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Doornroosje

     

    Doornroosje

     

    Zo merkwaardig zijn die sprookjes van Grimm, als

    ik ze met mijn volwassen ogen lees. Zo bijvoorbeeld

     Doornroosje, de schone slaapster. Een mooi verhaal,

    maar lees het eens en zie het voor u.

    Er was eens een koningin die graag een dochtertje

    wilde hebben, maar ze kreeg er geen. Op zekere

    dag ging zij baden in de vijver. Daar heb je ’t al. Wie

    gaat er nu in een vijver baden?’t Idee! Toen kwam

    er een kikker naar haar toe. Tja dat krijg je, als

    je in een vijver gaat zitten; op zichzelf lijkt die kikker

    me voldoende om gillend aan de wal te krabbelen.

    Maar verder; De kikker zei; Binnen het jaar

    zult gij het leven aan een dochter schenken.

    Wat deed die koningin toen? Ik zou zo graag weten

    wat ze thuis vertelde na dat baden. Hoe zou het gesprek

    aan tafel met haar man gegaan zijn? Zoiets als dit?

    Zeg George!

    Ja lieve,

    Zeg ik zwom in de vijver?

    Zwom jij in de vijver?

    Ja, het was zo warm, ik dacht, kom, dacht ik, even in de vijver.

    Maar dat kun je niet doen; wat moet het

    personeel daarvan denken?

    Hé zeur toch niet zo. Als ik nou zo graag in de

    vijver wil. Nou, en binnen het jaar krijgen we een

    dochter, die kikker heeft het zelf gezegd.

    Wie heeft het gezegd?

    De kikker in de vijver.

    Heeft toen de koning zijn servet neergelegd en de

    lijfpsychiater opgebeld? Dat meldt de historie helmaal

    niet. Enfin, er kwam een dochtertje aan het eind van het

    eind van het jaar, maar persoonlijk blijf ik volhouden,

    dat de kikker er hoegenaamd niets mee te maken had.

    Ze hielden een groot doopfeest. Twaalf feeën werden

    geïnviteerd, maar de dertiende niet, omdat ze

     maar twaalf gouden borden hadden. Kijk, dat is

    nou weer dom. Als je de een vraagt, moet je de

    ander ook vragen, anders moet je er helemaal niet

    aan beginnen, dat is toch met verjaardagen ook

    altijd zo. Had ze dan allemaal een  emaille bord

    gegeven. 

    Alle twaalf feeën kwamen met  wensen en een

    truitje uit de Libelle. En de boze tante Fie die niet was

     uitgenodigd, kwam toch, zonder cadeau en met een

    vloek. Dat iemand zich zo laat  kennen. Zijn jullie

    aan de tomaten soep? Vroeg ze lief. Geneer je niet

    hoor, ik ben zo weg. Ik wou alleen zeggen,

    dat dat kind op haar vijftiende doodgaat. Door

    toedoen van een spinnewiel. Eet smakelijk verder.

    Daag!

    De twaalfde fee tante Adelinde, zei troostend tot de

    Koningin; doodgaan zal ze niet hoor

    Ze zal honderd jaar slapen.

    Op dit punt van het sprookje aangekomen, moet

     ik even mijmeren. Honderd jaar slapen. Is dat een

    vloek? Het lijkt mij verrukkelijk. Ik wil best. Om mijn huis

     zal dan een doornhaag groeien, waar niemand doorheen

     kan, ook niet  de deurwaarder. De verkiezingen zou

    ik mislopen, op zichzelf een belangrijk voordeel.

    Over honderd jaar word ik wakker gekust dooreen

    Prins. Nou, een prins…het mag gerust wat minder.

    Een aardig goed gesitueerde man uit het

    verzekeringswezen bijvoorbeeld. Word wakker! Het is

    al 2062!  Roept hij al kussend. Ik zou slaperig de ogen

    open doen en zeggen: Zijn de russen er al? Ga nou gauw!

    zegt hij, die zijn al tachtig jaar weg. Je kunt

    al lang weer naar Moskou voor vijf dagen met

    een bus voor zeventig gulden. Het zijn nu de Eskimo’s.

    Hun agressieve houding word met de dag

    onduldbaarder. O,  zeg ik dan. Dus de belastingen

    weer hoog, hé? Hoger zegt hij. Maar er zijn wel wat

    woningen bijgekomen. Een goeie veertig. De Y- tunnel

    is nu bijna klaar. Weet je wat, zeg ik. Ik pik er

    nog honderd jaartjes bij. Welterusten

    Gelukkig, dat kinderen de sprookjes van Grimm

    anders lezen.

     

    Geschreven door Annie M. G, Schmidt.

     

    Ik vind het zo leuk vertelt  ik heb me de rambam getypt om het u ook te laten lezen.

     

     

    Eliza

    06-09-2009 om 00:00 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tekst boven rouwadvertentie

     

    De momenten van stil geluk,

     ze duren maar even.

    Je draait je om en ze zijn weg.

    Dan vraag je je verdrietig af

    waar zijn ze gebleven.

    De momenten van stil geluk

    Ze duren veel te kort,

    maar het zijn gouden herinneringen,

    wanneer het anders wordt

     

    01-09-2009 om 22:38 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog wat foto's uit mijn collectie.

     Wat heerlijk als je nog zo kan slapen in de auto.

    Nog wat foto’s uit mijn collectie.

     





    Alles smaakt lekker

     

    De mooie vissen in het chinees restaurand
     


     Hoekje in Delft
     

    Wandplaat in het café
     


    Schitterrende weerspiegeling in het water
     

    Wat mooi hé
     


    De distel

     

    Zo lig ik nu altijd.
     

    Eliza

    01-09-2009 om 22:36 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even weggeweest.

     

    Even weggeweest.

     

    Gewoon even er tussen uit, er was wel een rede, mijn oudste broer werd 67 jaar, ik was er  ongeveer 2 ’n half jaar niet geweest. Treurig eigenlijk, ik ben altijd welkom en word gruwelijk verwend, misschien  blijf ik daarom wat langer weg, als ik veel zou komen zou de betovering misschien verbreken.

    Nu was het eigenlijk een verrassing, ik had zelf bedacht, ik ga woensdag  26 augustus heen, een dag voor zijn verjaardag, vrijdags weer terug. Maar het was zo gezellig  er kwam iedere keer weer een dagje bij.

    “Go, ga lekker zaterdag naar huis, of wil je al naar huis,?”

    “Nou nee, ik word zo in de watten gelegd, ik hoef niet zo nodig.”

    “Blijf je toch nog een nachtje”,

    ”heerlijk”.

    Toen werd er verse vis gebracht scholletjes en ander visjes.

    ”Als je nu vanavond nog blijft en morgen vroeg naar huis gaat, kun je nog heerlijke vers gebakken vis mee eten”.

    ( Ik lust natuurlijk niet veel! Was maar waar, dan zaten er niet zoveel kilo’s in de weg) Dat was dus niet tegen dovenmansoren gezegd. De vis was werkelijk verrukkelijk, heerlijk krokant en zalig van smaak.

    Ik lust graag vis, mijn ouders ook, dus dan groei je er mee op. De verjaardag van mijn broer is  altijd een groot feest.

     

     

    Mijn broer en zijn vriendin zijn zeer gastvrije mensen, die  de hele dag in de weer waren om het de gasten naar de zin te maken. Ik heb wel mijn steentje bijgedragen, ik werd de honden uitlaatster.

    IK had zelf natuurlijk Rocky mee, mijn broer doet altijd of hij niet van dieren houd, maar Rocky mocht gewoon mee .De vriendin van mijn broer heeft ook een kleine hond en de buurvrouw, die ook kind aan huis is bij mijn broer, heeft ook een kleine hond. Op zijn verjaardag, als er gebeld werd aan de deur en er visite stond voor de deur, gingen er 3 honden brullend naar de deur.

     

     

    Bewondering voor mijn broer, ik zag hem af en toe helemaal inkrimpen maar veel commentaar gaf hij toch niet. Hij kon de honden wel af en toe plagen en dan zaten wij drie vrouwen met argus ogen te kijken of onze lievelingetjes geen kwaad werd gedaan. Maar dat ging reuze goed, ik heb zoveel vis gegeten, zalige zoute haring, door mijn broer zelf schoon gemaakt, wat ik een behoorlijke vieze bende vond, maar het resultaat was een boterzachte prima schoongemaakte zoute haring, een heerlijk rauw uitje eroverheen, ik bleef er van eten. Elke morgen 2 cadetten met zalmsalade, wat een verwennerij, begrijpt u nu dat ik niet naar huis wilde?

    Het was  niet vooruit bedacht deze vakantie, dus een prima verrassing.

    Rocky had 2 hele leuke vriendjes, ik werd gewoon in het gezin opgenomen, zo zou ik ook wel in andere landen vakantie willen vieren, gewoon in het gezin worden opgenomen, ook wat taken doen, en dan toch wat van het andere land meemaken. Mogelijk is dat dan ook niet zo heel duur? Je weet maar nooit. Misschien dat ik  nog eens ga uitzoeken of dat  mogelijk is.  Vandaar dat het een tijdje geleden is, dat u wat van mij gelezen heb.

     

     

    Eliza

    01-09-2009 om 22:33 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Groetjes in september


    Groetjes in september

    Als mensen kinderen zijn,
     dan willen ze alleen maar oud en wijs te worden.
    Als mensen volwassen zijn,
    proberen ze weer jong en onwetend te worden.
    We zijn gekke dieren en daar hebben we veel voor over.
    Maar oud worden komt vanzelf,
    Alleen dat 'wijs' worden, daar doe je een heel leven over.
     

    01-09-2009 om 15:30 geschreven door eliza

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!