xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zo moeilijk

Dat ik mijn computer als een zeer goede vriend beschouw, staat buiten kijf, maar ik zou toch die goede vriend beter willen leren kennen. Ik ben vanmiddag 2 uur bezig geweest om mijn blog te veranderen. Ik keek vanmorgen even naar mijn blog, ik vond het ineens veel te breed, het klopte dus niet helemaal. Dan ga ik zoeken, want het is meestaal  een foto die te groot afgebeeld is, waar door alles breed word. Als ik mijn foto aan de zijlijn niet meer zie en ik moet schuiven met mijn beeld om alles te lezen, word ik kriebelig,  dan moet het over.

Ga dan maar zoeken welke foto’s te groot is, denk ik hem gevonden te hebben , dan moet ik het verhaal ‘MET’ foto’s eerst helemaal verwijderen, dan weer op nieuw kopiëren om er weer nieuwe foto’s bij te doen, de foto die te groot is, eerst kleiner maken. Elke keer dacht ik deze foto is het en had ik alles gecorrigeerd, was het nog breed. Dan moet ik alles zeilen bij zetten, om niet het bijltje er bij neer te gooien, wat ik wel al een paar dagen wou doen. Even geen pc. Ik zit  gewoon niet goed in mijn vel, ik ben te lang bij mijn broer gebleven. Ieder mens zou zeggen, dat was fijn ik kan er weer tegen aan, ‘IK NIET’ Ik denk,  verdorie wat mis ik ze, voel me dan weer eenzaam, moet mijn draai weer helemaal vinden.  Ik blijf een beetje zeurpieterig, vind dat zelf best stom van mijzelf.

MAAR! ik heb toch mijn blog goed gekregen, niet te breed meer in mijn ogen, dus gewoon blijven proberen tot het goed is. En mijn pc toch dankbaar zijn dat hij niet ontploft is, door al het ongeduld van mijn kant.

Een ding vind ik jammer, ik had zo’n mooie reactie van ‘ Kat ‘ gehad, met een heel mooi vers er bij, die moest ik ook verwijderen,  dat vind ik best vervelend dus ‘Kat’ sorry daar voor. Nu maar weer gewoon mijn draai ‘WEL’ vinden, anders blijf ik zo draaierig.

Eliza