Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Vandaag is het herfst, regen , wind, grijze wolken.
Fijn dat we straks weer gaan zwemmen, de hele week kijk ik er naar uit. Mijn vriendin heeft taart gebakken omdat ik wil trakteren, super toch.
Ben ik mijn tuin in gegaan en heb bloemen geplukt, getracht er iets moois van te maken die geef ik dan weer aan haar, hoe mooi kan het zijn, de een kan dit de ander dat, allebei blij.
Gisteren was het een zomerse dag, eindelijk heb ik een uurtje in de tuin gewerkt, dat had ik mijzelf beloofd, minstens 'n half uur per dag in de tuin bezig zijn, de grote gele pluimen zijn uitgebloeid, de pepermunt plant was door mijn hele tuin gecrost, ruikt erg lekker als je hem er uit trekt. Dan gaat de telefoon, met modderklompen wil ik de telefoon opnemen bedenk me nog gauw, doe ze voor ik naar binnenstap uit. Even zitten kletsen met een vriendin ze zou over een kwartier langs komen. Dacht meteen; dag tuin maar mijn andere ik zei, nog minstens 20 minuten wat in de tuin doen. Pak mijn dikke rubberen handschoenen, er staat een bramenstruik tussen al mijn planten in met behoorlijke dikke stekels, wist niet dat het al zulke lange takken waren, kreeg ze moeilijk tussen de ander planten uit. De plant nam wraak prikte dwars door mijn handschoen heen. Dan had de perenboom allemaal lange takken aan de onderkant, dus klein zaagje erbij en zagen maar. De gele pluimen met wortels en al er uit trekken er blijft genoeg wortel over, volgend jaar staan ze er weer. Ik heb het warm ben op mijn manier al weer moe, gelukkig gered door de bel morgen maar weer verder.
Morgen is vandaag, warm zal ik het niet krijgen maar nat word ik wel dus .morgen dan maar weer.
Troost der liefde, uit het boekje'de vreugde is overal en wil zich laten vinden'
Troost der liefde
O spreek, mijn hart, waarover wij klagen? Ik dorst naar liefde, en haat is om mij heen, Ik zoek naar recht, en onrecht heerscht alleen- Wees sterk mijn hart, haat, onrecht kunt gij dragen!
Spreek weer, mijn hart, ik wil u telkens vragen: Ik vorsch naar waarheid, leugens heerscht alom, Ik snak naar vrijheid, en elk buigt zich krom- Wees sterk, mijn hart, en poog nog meer te dragen.
Breek niet, mijn hart, er rijzen schone dagen Voor ieder, die het gansche leven leeft, Voor ieder, die volhardend strijd en streeft- Heb lief, mijn hart, dan kunt gij alles dragen!
Een jaar is zo om, Indra heeft ook een groei spurt gemaakt, ik ga niet graag naast haar staan want het zal niet veel meer schelen of ze is groter dan haar Oma. Sven is al groter . Ja kleine kinderen worden groot, oude dames krimpen.
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
Hier kregen we een standplaats op en ruig stukje grond. Waar we stonden was het vlak, ik ging op onderzoek uit en ja dit plekje had wel wat, ik vond het machtig.
De reisleider zocht voor ons een plekje uit.
Vanuit de plek waar ik stond zag ik deze schitterende rivier, die superbrug en massel voor mij, deze boot voer voorbij Eliza
Als je somer bent en het moeilijk vind om hulp in te roepen, let dan op de vriendelijkheid van mensen: op een bemoedigend klopje op je rug, op en lieve(glim)lach of een bemoedigend knikje. Het is de moeite waard om hier notitie van te nemen. Dit is voor jou bedoeld en kan je en warm gevoel geven.
*
Soms ben je te depressief om zonder hulp uit de put te klimmen.Weet dat veel mensen je graag een touw willen toe werpen, je een duwtje willen geven in de goede richting, je op willen tillen en je ergens heen willen dragen waar het beter is. Sta dat toe
Waar kunnen we het anders over hebben als het weer.
Vandaag is anders als gisteren, dat is natuurlijk normaal alle dagen zijn verschillend, dat weet ik ook wel. Maar vandaag is het benauwd, geen felle zon maar soms grijze wolken, je denkt dan er komt regen, ineens komt de zon weer door niet zo fel maar het is zeer benauwd. Toen ik de heg geknipt had heb ik het afval even onder de struiken buiten mijn tuin geveegd, ik dacht als het wat ingedroogd is kan ik het makkelijker opruimen.
Pech voor mij ze kwamen vandaag om de bosjes schoffelen, de bosjes waar het heggegroen tegen aan lag werden dus niet geschoffeld. Ik voelde me eerlijk gezegd niet prettig, ik schaamde me voor het afval groen dat ikniet opgeruimd had.
Dat heb ik nu wel gedaan mijn haar is kleddernat ik heb het hartstikke warm, kruip straks lekker onder de douche .
Schip moet zeilen scheepje ligt aan wal. Schip moet zeilen, scheepje ligt aan wal. We zeilen ja, we zeilen ja van een, twee, drie. We zeilen ja, we zeilen ja van een, twee, drie. en alle scheepjes zeilen ja, van een, twee, drie.
*
Hinkel-de-pinkel, daar komen we aan. We hebben geen kousen en schoenen meer aan. Al met de handjes op de rug, hinkel-de-pinkel en dan weer terug.
*
Opa Bakkenbaard heeft een huisje, en in dat huisje daar is het goed. Opa Bakkenbaard is aan't werken, en weet je wat hij doet? Hij veegt de vloer, Met een bezem, met een bezem. hij veegt de vloer, zó veegt hij de vloer.
Een dag zonder jou is een tuin zonder bloemen, een dag zonder jou kun je geen dag meer noemen, een dag zonder jou is een dag zonder licht.
Het huis is leeg en koud als ik je stem niet hoor, de tafels, stoelen en het bed het steld geen moer meer voor, een boom zonder takken, 'n hemel zonder blauw, m'n lief dat is een dag zonder jou.
Had nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen als de zon er niet was en er een zacht windje waait. Het is gewoon lekker nu, een beetje mistig, maar droog.
Ik liep het rondje Marieëndal op mijn dooie gemakje de buurvrouw was er niet. Zonder dat ik er erg in had liepen mijn beentjeniet het bospaadjerichting huis in, ze liepen gewoon rechtdoor. Het gekke is Rocky liep vooruit die was gewoon recht door gelopen automatisch liep ik er achteraan. Ik dacht wel oh ja,als we dan zó lopen dan kunnen we halver wegen het andere bos in, richtinghuis. Niet dus, we liepen op het pad dat richting zee gaat als je dat uitloopt kom je aan het begin van het bos, dan kan je twee richtingen uit,naar het strand of het bos in.
Het strand was me echt te ver maar in het bos was het zo rustig zo stil ik voelde me helemaal ontspannen. De bramen waren ook in dit bos aanwezig ze waren alleen nog niet helemaal rijp. Een grote braam prachtig donker van kleur zag ik hangen tussen die enge takken met stekels, ik kon het niet laten, ik moest en zou de braam plukken. Deze braam hoefde dus niet echt geplukt te worden, deze braam liet loszodra ik hem aanraakte deze braam smaakte zoet en smoltin mijn mond. Het pad waar ik op liep heeft ook zijpaden, daar kom ik meestal nietmaar vanmorgen ging ik ook een stukje zijpad op en dan zie je andere plekjes die ook mooi zijn. Mijn oerboom is nu omringt met paarse hei ik voelde me zo fijn dat ik even tegen MIJN boom aan ben gaan staan. Geborgen voelde ik mij, omarmd door de grote takken met bladeren net een dak boven mijn hoofd.
Grote dennenappels gevonden een mooi stuk schors, jammer dat ik weer geen tasje meegenomen had, maar ja dit kwam spontaan op.
Mijn fantasie ging even aan de loop in gedachte zag ik Rocky met twee zijtassen op zijn rug zodat ik daar de gevonden schatten in kon doen, helaas dat was niet zo . Even goed heb ik het mee naar huis kunnen nemen en wat er van gemaakt word is altijd een verrassing .
Mijn moeder zei vroeger altijd: waar TE voor staat is niet goed.
TE veel,TE weinig
TE groot, TE klein
TE dik,Te dun
Zo als nu is het TE warm.
Rocky en ik hebben onze wandeling in het Marieëndal net gelopen. Nu ging het nog omdat er wat lichte bewolking is ener een windje waait. Ik probeer steeds weer met andere ogen naar Marieëndal te kijken. Er is altijd wat anders te zien, hier van kan je zeggen het word me nooit TE veel
De bramen zijn al goed aan het kleuren er waren er al rijpen die moesten geproefd worden.. Dat deed me terug denken aan vroeger.
Wij woonde in Amsterdam, als het bramentijd was werd er altijd een dagje bramenplukken in de Waterleidingduinen richting Zandvoort door mijn moeder georganiseerd, 4 kinderen, buurmeisjes en buurjongens kregeneen klein emmertje en daar moesten we de bramen dan in doen. De bramen lieten zich niet zo maar plukken er zitten hele lelijke stekels aan de takken, als de struik de kans kreeg pakte hij jou we zaten dan savond onder de krassen. Als we naar huis gingen hadden we allemaal blauwe handen, blauwe smoeltjes want er moest natuurlijk wel geproefd worden van de bramen,( soms zaten er wel eens kleine witte wurmpjes in maar die gingen ook gewoon mee naar binnen niets mis mee, ik ben een grote( nou groot?) struise vrouw geworden). Of er erg veel bramen mee naar huis gingen? Dat denk ik niet maar we hadden een heerlijke dag in duinen gehad.
Stel je bueau, je stoel of je aanrecht zo op dat je naar buiten kunt kijken genieten van de grootsheid van de natuur. Daar is het leven simpel.
*
Wees open en onbevangen, dat is een heerlijke manier om van het leven te genieten.
*
Herondek de vreugde die een rustig gesprek, een simpel verhaal, een spelletje doen of een welgemeend blijk van genegenheid je geven kan, deze eenvoudige geschenken en pleziertjes verhogen je welbevinden.
Jarig Jetje zou trakteren alle meisjes uit de klas Jetje had wat uitgekozen waar ze zelf zo dol op was. Ulevellen bracht ze mee. Ieder kreeg er minstens twee. Ulevellen bracht ze mee. Ieder kreeg er minstens twee.
Maar jawel, een stroom vriendinnen kwam ons Jetje tegemoed. Met de allerbeste wensen werd de jarige begroet. En ze vroegen, nogal glad, wat of Jet in 't zakje had. En ze vroegen nog al glad, wat of Jet in 't zakje had.
Ulevellen? Even proeven. Eentje kwam er niet op aan. Nog één... Jetjes ulevellen gingen zoetjes naar de maan. En de klas, een gek geval, kreeg warempel niemendal. En de klas, een gek geval, kreeg warempel niemendal
Afgelopen zondag heb ik visite gehad van vrienden die ik vroeger vaak zag bij familie van mij. De visite kwam nog voor mijn verjaardag, het was gezellig, ik kreeg drie keer visite die dag.
Smorgens kwamen buren op de koffie, die ook cadeaus mee namen voor mijn verjaardag. Ik vond het lief maar het was wel overdadig.
Ik had drie pakjes uit te pakken. In een pakje zaten tijdschriften, uit het 2de
pakje kwam een lekkere doos chocolade, het derde pakje werd geheimzinnig over gedaan.
Het zat helemaal met plakband dicht geplakt, werd steeds nieuwsgieriger wat het zou zijn? mijn geduld raakte een beetje op omdat het zo stijf dicht zat, en wat denkt U? Ik zal u vertellen, leen nooit een glas aan je buren, uiteindelijk kwam mijn geleende glas dus uit dat super dicht geplakt pakje.
Kon een mini lachje af bij mij.
De derde visite was mijn vriendin die ook nog even kwam ondanks dat ze het moeilijk had. Het regelen en alles wat er omheen is als iemand overlijd grijpt je best aan. We hebben het Rummicub spel op tafel gelegd om even onze gedachte een andere wending te geven.
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
Dit was het jong van de uilen, hij maakte scherpe kreten om zijn ouders te roepen, het was nog een donsje.
We gingen naar een buiten museum naar huizen zoals vroeger gemaakt, daar stonden ook deze auto's bij.
Binnen in die huisjes zag je dat ze vroeger om de kok pot gingen zitten om warm te blijven, de bedden stonden ook allemaal naast elkaar ook van wegen de warmte.
Wat kan een mens moe zijn, niet lichamelijk moe maar in het hoofd ben ik zo moe! Het lijkt wel of ik niets kan bewaren of er niets toegelaten word in mijn hoofd. Ik probeer gewoon mijn dagelijkse dingen te doen, zelf Rocky lijkt het te merken, hij wil buiten ook niet lopen. Een paar passen en dan keert hij terug, wat ik dan niet erg vind. Ik gaap de hele dag, ga voor mij doen vroeg naar bed, heb grote moeite mijn ogen open te houden en de dag door te komen. Het is een beetje veel geweest de laatste tijd. Vandaag de moeder van mijn vriendin begraven. Was een hele mooie plechtigheid echt zo als ze was, alle muziek zo als ze die mooi vond, je kon haar in gedachten zien walsen op de muziek van Andre Rieu. Het Lied van Frans Bouwer over een moeder hakte er wel even in, maar het was mooi.
Zo is het leven, lachen, huilen, geboortedag je viert een feestje, sterfdag je hebt verdriet.
Het was erg leuk, mijn zoon en ik hebben onze verjaardag op de camping gevierd.
We hebben met 25 mensen gebarbecued, het was echt knoert gezellig, alleen moest moeders zo nodig op haar achterhoofd vallen. Ik zou even achteruit met mijn stoel omdat er een foto gemaakt werd, er was een kuil in het grasveld en natuurlijk moet moeders daar haar stoeltje in zetten, ze gingmet de beentjes omhoog achterover en kwam behoorlijk hard op haar achterhoofd terecht.( Hoe krijg ik het voor elkaar)
Was even duizelig had mazzel dat het daar bij bleef, van de schrik had diegene die de foto wou maken moeders niet met haar beentjes in de lucht gefotografeerd, gelukkig maar.
Heb mooie cadeaus gehad, mijn jongste broer stond ook als verrassing op de zelfde camping, helemaal leuk. Er was even een misverstand, dat echt mij weer overkomt.
We gingen inchecken, ik zeg;
ik laat nog even de hond buiten de camping plassen.
Mijn vriend heeft dat niet gehoord, hij komt naar buiten ziet mij niet, denkt,
ze is vast naar haar zoon op zoek,
dus stapt in de camper en rijden maar. Ik zie hem instappen geef een gil dat ik er aan kom, jammer ik kon met mijn hondje achter de camper aanlopen( rennen) Op de kruising geen camper meer. Er was een mijnheer,
Mijnheer heeft u een camper gezien,
ik wist niet waar onze standplaats was, en na een jaar weet ik al helmaal niet waar mijn zoon gestaan had.
Ja mevrouw rechts af
Rechts af dan maar en ja hoor daar stond de campermet een vriend die heel verbaast was toen hij mij zag.
(GOD hoorde mij brommen)niet alleen God, ik maakte toch wel even bekent dat ik er niets van snapte, maar oké een misverstand zit in een klein hoekje??of op een grote camping?
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
De Joodse bruiloft
We gingen naar een nieuwe standplaats voor de camper, vlak bij de standplaats stond een schattig Kerkje.
Het was open, binnen was het piep klein, mijn kloppend hart voor de fotografie sloeg op hol.
Mijn vreugde kon niet op toen er de andere dag een bruiloft werd ingezegend. Ik voelde me net een paparazzi maar het mocht, ik hoefde me niet te verschuilen in de bosjes om mooie fotos te kunnen maken, helemaal geweldig.
De kronen op hun hoofd de indrukwekkende hoge hakken van de dames het bruidje wat zo lief was om even haar zilveren schoentjes te laten zien door haar bruidsjurk wat op te tillen ... het rondje om de kerk de snoepjes die gestrooid werden het bruidsmeisje wat moe was en gewoon op de grond ging zitten, het speelde zich allemaal voor de kerk buiten af
Dat is het fijne van fotos maken, je geniet er ieder keer weer van als je ze ziet, waarschijnlijk maak ik dit geen tweede keer mee.
Gisteren diep uit mijn hart het gedichtje: wij Samen , Rocky en ik. Vandaag zo iets treurig. Ik was eerst met de buurvrouw en de honden door het Mariëndal gelopen. Thuis gekomen even achter de pc, bedacht me opeens dat ik nog een boodschap moest doen, ik zou visite krijgen Christien mijn vriendin.
Als ik bij haar ben heeft zo ook altijd lekkere hapjes, nu had ik garnaaltjes in gedachte, die moest ik dus nog halen. Eerst dacht ik, ik ga even gauw zonder Rocky dat gaat wat sneller, meteen daarop dacht ik; ik kan hem beter even nee nemen, als Christien er is duurt het een tijd voor ik Rocky weer kan uitlaten, dus boodschappentas en Rocky mee.
Als ik zonder Rocky ga, neem ik altijd de zij ingang van het winkelcentrum, als Rocky mee is neem ik de hoofd ingang omdat ik hem daar dan binnen aan het begin van het winkelcentrum vast leg aan een stellage van de groenteman, Rocky mag niet mee het winkelcentrum in. Oké de boodschappen zijn gedaan, ik pak de tassen en ga aan de wandel naar de zij ingang van het winkelcentrum.
Ik loop al een tijdje richting huis, zie ik een kennis, die vraagt;
waar is je hond?
Die is thuis ik had een beetje haast
Maar ik zie je net lopen met Rocky?
Oh help ik heb hem vergeten, hij ligt nog voor in het winkelcentrum
Treurig hé dat is dat warrige hoofd van mij, gisteren wij samen,
vandaag Rocky alleen in het winkelcentrum.
Ik heb hem vandaag maar wat extra verwend, voelde me best een beetje schuldig.
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
Deze kerk moet de grootste kerk ter wereld worden, ze zijn al 30 jaar bezig aan deze kerk te bouwen, en er zou nog wel eens dertig jaar voor nodig zijn om hem gereed te maken. In geen een kerk mochten we fotograveren, maar omdat deze nog in aanbouw is mocht het wel. Er was zelfs een klein winkeltje in, waar je allemaal dingen kon kopen wat met die kerk te maken had. Het geld hebben ze heel hard nodig om verder te bouwen.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
