Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Had nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen als de zon er niet was en er een zacht windje waait. Het is gewoon lekker nu, een beetje mistig, maar droog.
Ik liep het rondje Marieëndal op mijn dooie gemakje de buurvrouw was er niet. Zonder dat ik er erg in had liepen mijn beentjeniet het bospaadjerichting huis in, ze liepen gewoon rechtdoor. Het gekke is Rocky liep vooruit die was gewoon recht door gelopen automatisch liep ik er achteraan. Ik dacht wel oh ja,als we dan zó lopen dan kunnen we halver wegen het andere bos in, richtinghuis. Niet dus, we liepen op het pad dat richting zee gaat als je dat uitloopt kom je aan het begin van het bos, dan kan je twee richtingen uit,naar het strand of het bos in.
Het strand was me echt te ver maar in het bos was het zo rustig zo stil ik voelde me helemaal ontspannen. De bramen waren ook in dit bos aanwezig ze waren alleen nog niet helemaal rijp. Een grote braam prachtig donker van kleur zag ik hangen tussen die enge takken met stekels, ik kon het niet laten, ik moest en zou de braam plukken. Deze braam hoefde dus niet echt geplukt te worden, deze braam liet loszodra ik hem aanraakte deze braam smaakte zoet en smoltin mijn mond. Het pad waar ik op liep heeft ook zijpaden, daar kom ik meestal nietmaar vanmorgen ging ik ook een stukje zijpad op en dan zie je andere plekjes die ook mooi zijn. Mijn oerboom is nu omringt met paarse hei ik voelde me zo fijn dat ik even tegen MIJN boom aan ben gaan staan. Geborgen voelde ik mij, omarmd door de grote takken met bladeren net een dak boven mijn hoofd.
Grote dennenappels gevonden een mooi stuk schors, jammer dat ik weer geen tasje meegenomen had, maar ja dit kwam spontaan op.
Mijn fantasie ging even aan de loop in gedachte zag ik Rocky met twee zijtassen op zijn rug zodat ik daar de gevonden schatten in kon doen, helaas dat was niet zo . Even goed heb ik het mee naar huis kunnen nemen en wat er van gemaakt word is altijd een verrassing .
Mijn moeder zei vroeger altijd: waar TE voor staat is niet goed.
TE veel,TE weinig
TE groot, TE klein
TE dik,Te dun
Zo als nu is het TE warm.
Rocky en ik hebben onze wandeling in het Marieëndal net gelopen. Nu ging het nog omdat er wat lichte bewolking is ener een windje waait. Ik probeer steeds weer met andere ogen naar Marieëndal te kijken. Er is altijd wat anders te zien, hier van kan je zeggen het word me nooit TE veel
De bramen zijn al goed aan het kleuren er waren er al rijpen die moesten geproefd worden.. Dat deed me terug denken aan vroeger.
Wij woonde in Amsterdam, als het bramentijd was werd er altijd een dagje bramenplukken in de Waterleidingduinen richting Zandvoort door mijn moeder georganiseerd, 4 kinderen, buurmeisjes en buurjongens kregeneen klein emmertje en daar moesten we de bramen dan in doen. De bramen lieten zich niet zo maar plukken er zitten hele lelijke stekels aan de takken, als de struik de kans kreeg pakte hij jou we zaten dan savond onder de krassen. Als we naar huis gingen hadden we allemaal blauwe handen, blauwe smoeltjes want er moest natuurlijk wel geproefd worden van de bramen,( soms zaten er wel eens kleine witte wurmpjes in maar die gingen ook gewoon mee naar binnen niets mis mee, ik ben een grote( nou groot?) struise vrouw geworden). Of er erg veel bramen mee naar huis gingen? Dat denk ik niet maar we hadden een heerlijke dag in duinen gehad.
Stel je bueau, je stoel of je aanrecht zo op dat je naar buiten kunt kijken genieten van de grootsheid van de natuur. Daar is het leven simpel.
*
Wees open en onbevangen, dat is een heerlijke manier om van het leven te genieten.
*
Herondek de vreugde die een rustig gesprek, een simpel verhaal, een spelletje doen of een welgemeend blijk van genegenheid je geven kan, deze eenvoudige geschenken en pleziertjes verhogen je welbevinden.
Jarig Jetje zou trakteren alle meisjes uit de klas Jetje had wat uitgekozen waar ze zelf zo dol op was. Ulevellen bracht ze mee. Ieder kreeg er minstens twee. Ulevellen bracht ze mee. Ieder kreeg er minstens twee.
Maar jawel, een stroom vriendinnen kwam ons Jetje tegemoed. Met de allerbeste wensen werd de jarige begroet. En ze vroegen, nogal glad, wat of Jet in 't zakje had. En ze vroegen nog al glad, wat of Jet in 't zakje had.
Ulevellen? Even proeven. Eentje kwam er niet op aan. Nog één... Jetjes ulevellen gingen zoetjes naar de maan. En de klas, een gek geval, kreeg warempel niemendal. En de klas, een gek geval, kreeg warempel niemendal
Afgelopen zondag heb ik visite gehad van vrienden die ik vroeger vaak zag bij familie van mij. De visite kwam nog voor mijn verjaardag, het was gezellig, ik kreeg drie keer visite die dag.
Smorgens kwamen buren op de koffie, die ook cadeaus mee namen voor mijn verjaardag. Ik vond het lief maar het was wel overdadig.
Ik had drie pakjes uit te pakken. In een pakje zaten tijdschriften, uit het 2de
pakje kwam een lekkere doos chocolade, het derde pakje werd geheimzinnig over gedaan.
Het zat helemaal met plakband dicht geplakt, werd steeds nieuwsgieriger wat het zou zijn? mijn geduld raakte een beetje op omdat het zo stijf dicht zat, en wat denkt U? Ik zal u vertellen, leen nooit een glas aan je buren, uiteindelijk kwam mijn geleende glas dus uit dat super dicht geplakt pakje.
Kon een mini lachje af bij mij.
De derde visite was mijn vriendin die ook nog even kwam ondanks dat ze het moeilijk had. Het regelen en alles wat er omheen is als iemand overlijd grijpt je best aan. We hebben het Rummicub spel op tafel gelegd om even onze gedachte een andere wending te geven.
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
Dit was het jong van de uilen, hij maakte scherpe kreten om zijn ouders te roepen, het was nog een donsje.
We gingen naar een buiten museum naar huizen zoals vroeger gemaakt, daar stonden ook deze auto's bij.
Binnen in die huisjes zag je dat ze vroeger om de kok pot gingen zitten om warm te blijven, de bedden stonden ook allemaal naast elkaar ook van wegen de warmte.
Wat kan een mens moe zijn, niet lichamelijk moe maar in het hoofd ben ik zo moe! Het lijkt wel of ik niets kan bewaren of er niets toegelaten word in mijn hoofd. Ik probeer gewoon mijn dagelijkse dingen te doen, zelf Rocky lijkt het te merken, hij wil buiten ook niet lopen. Een paar passen en dan keert hij terug, wat ik dan niet erg vind. Ik gaap de hele dag, ga voor mij doen vroeg naar bed, heb grote moeite mijn ogen open te houden en de dag door te komen. Het is een beetje veel geweest de laatste tijd. Vandaag de moeder van mijn vriendin begraven. Was een hele mooie plechtigheid echt zo als ze was, alle muziek zo als ze die mooi vond, je kon haar in gedachten zien walsen op de muziek van Andre Rieu. Het Lied van Frans Bouwer over een moeder hakte er wel even in, maar het was mooi.
Zo is het leven, lachen, huilen, geboortedag je viert een feestje, sterfdag je hebt verdriet.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
