|
 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Even nog woensdag middag
Gisteren had ik Sven en Indra ook dus, heerlijk rustig zonder vriendjes.
Alleen het brood eten werd even een klein drama.
Indra en Sven zouden knakworst op brood eten, ik had speciaal witte puntbroodjes gehaald, daar passen die knakworstjes goed op, dus ik dat bereiden.
Is het klaar komt Indra de keuken in, ziet de broodjes, begint gelijk te zeuren,
oma ik lust dat bruine niet boven op.
Wat nu bruine boven op? Ik heb juist broodjes gehaald zo dat je geen korst hebt?
Ja maar oma Indra lust het gewoon niet dat bruine boven op, ze pulkt het er thuis ook altijd af.
Dat was Sven die ook even de keuken in kwam.
Wat een flauwe kul zeg, het is helemaal niet taai of hard,omas antwoord.
Begint ze tranen met tuiten te huilen,
oma ik mag toch wel een eigen mening hebben? ik lust het gewoon niet.
Nou dan sta ik toch wel echt even met mijn oren te klapperen hoor.
Als jij een eigen mening mag hebben, mag oma dat ook, we zijn er uit, jij lust het niet, en ik vind het flauwe kul en wat nu?
Ze was gelijk stil zat me aan te kijken, toch lust ik het echt niet.
Ik heb het bovenste kapje eraf gesneden en eigenlijk denk ik dan, waar maak ik mij zo druk om. Vroeger had je als kind helemaal niets te eigen meningen. Je ouders zeiden wat je moest eten en je at het, wel af en toe met tegen zin, maar je at het anders kreeg je niets. Dat was voor ons als kind vaak niet leuk, nu zeggen ze dus rustig; ( nou rustig! ) "ik lust het niet en ik mag een eigen mening hebben". Of ze dat nu op school leren?, of zijn onze kinderen zoveel generaties verder, dat ze hun kinderen mee laten beslissen? Ik ben er nog niet uit wat nu beter is. In onze generatie waren ouderen nog op een afstand, je leerde respect te hebben voor je ouders. Nu zijn de ouders vriend en vriendin van de kinderen. Of dat nu goed is?? Ik vind het moeilijk, het is wel gezelliger als je zo met je ouders kunt omgaan, maar houvast en een beetje opzien naar je ouders lijkt me toch ook fijn?
En dan komt oma nog eens, waar staat die? Kijk aan zulke dingen dacht ik gewoon niet ik deed wat in mij opkwam, nu ga ik er bij denken en raak ik in de knoop.
Zo ziet u maar waar ik het al niet druk mee kan hebben, ik ben mijn draai aan het zoeken, of ik moet een knoop uit elkaar halen. Een ding, hoe het ook heet ik kom er altijd wel weer uit, gelukkig maar.
Eliza
Eliza
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
