xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Van het ene uitje naar het andere

Van Zeeland naar de bloembollen in Noord Holland. Een middagje met allemaal oudere in de bus de bloembollen bekijken. Heel jammer het regende behoorlijk en voor mij begon de reis al gestrest. Ik zou de bus van kwart voor 1 nemen omdat ik  om 1 uur in het verzorging tehuis moest zijn,  waar mijn vriendin op mij wacht, ik begeleid haar dan omdat ze zelf niet meer zo goed alles kan. Ik ga op mijn vertrouwde bankje zitten in het bushokje om op de bus te wachten.

%   

Er komt een jongeman die vraagt aan mij of dit de goede bus was naar het zwembad,
ik zei
“ja".
De jonge man drentelde wat om het bushokje heen, kwam weer binnen en zei;
"weet u dat er een oranje zak om de bushalte paal hangt?"
 “Nee hé",
 ja hé, er stond op de paal dat deze halte even uit de roulatie was wegens wegwerkzaamheden. Ik moest als ik met de bus mee wou een halte terug lopen. Het regende dat het goot, ik met mijn korte beentjes al weer aan de wandel snelwandelen deze keer ik moest toch immers om een uur in het verzorging tehuis zijn. Ben ik bijna bij de halte reed de bus voorbij, help… wat nu? Ik bel gewoon een taxi want Christien zit op mij te wachten. De taxi komt pas tien over 1 terwijl de bus om kwart over 1 er weer zou zijn. Wil ik in de taxi stappen wel een pinpas mee maar geen geld.

”Heeft u een pinautomaat “? vroeg ik aan de taxichauffeuse ,

“helaas die heb ik niet,”

“dan moet ik toch maar op de bus wachten, ik kom veels te laat. “

“Onder weg is een pinautomaat dus als u wil dan stop ik even  dan kunt u pinnen”.

Ik denk ik moet weg dus ik stap in, we rijden weg en wat denkt u? de bus kwam er net aan, ik ben dus voor € 8.00 naar het verzorging tehuis gereden terwijl ik voor €1.60 met de bus mee kon.

Toen ik er uiteindelijk was,  zat Christien al met een bedrukt gezicht te kijken, als we ergens naar toe gaan zorg ik altijd dat ik wat eerder ben, ik weet dat Christien zich over mij ongerust maakt.( hoe zou dat nu komen? ) De bus kwam pas om half 2, voor dat de vier rolstoelen vergrendeld waren was het 10 voor twee, dus ik had gestrest op niets af, ja als je alles van te voren weet! Jammer door de tranen op de ruiten van de bus werd het foto maken iets bemoeilijkt. Er zijn  wel wat knappe foto’s, we hebben ondanks het weer toch genoten. Het mooiste was, toen we de bus uitstapje na ons ritje, scheen de zon.

                                                                Een lekker kopje koffie of thee in de bus
                                                                  maakte het fijne reisje compleet.


Eliza