Jubeltenenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ja, het is echt waar, ik heb jubeltenen ! De grote teen van mijn voeten staat echt gekrult omhoog. Je hebt er normaal geen last van. Als ik stoffen sloffen kocht, had ik binnen een paar maanden gaatjes, precies bij de grote tenen. Ze staken er dan gewoon doorheen en dat staat slordig. Het  is  gewoon niet voor stellen, dit wat ik nu opschrijf, is echt gebeurd.

Ik had aan de binnenkant van mijn linnenkastdeur, een grote spiegel. En aangezien ik gek op spiegels ben, stond ik er regelmatig voor. Het was gewoon een legkast met een deur. Ik sta mijn wenkbrauwen te plukken, tot mooie boogjes. Heb nooit in de gaten, dat mijn tenen onder het randje van de deur zijn geschoven (liep op bloten voeten.) Ik ben klaar met epileren ( deftig woord voor plukken ) en  wil achteruit lopen. Zit met mijn grote tenen onder het randje van de deur. Ik val echt recht achterover, zo op de grond en lift met mijn gekromde tenen de deur uit de gaatjes waar de pinnen van de deur in zaten. Dat kan je toch niet bedenken ? Het was echt een enorme klap ! Onze slaapkamer was ook niet erg breed, dus ik lag op de grond tussen het bed en de kast in, met de deur op mij.

Simon, in de woonkamer, die ook de klap had gehoord, roept van uit de kamer: “Wat doe je ?” en komt ondertussen met zijn rolstoel door de badkamer ( kon niet verder de slaapkamer in). Roept nog eens: ”Waar ben je ? en wat doe je ?”

Ik had me best zeer gedaan, vooral mijn stuitje deed behoorlijk pijn. Dus het schoot in mijn verkeerde keelgat, die vraag  “Wat doe je ?”

“Ik lig hier te zonnebaden !”

Simon helemaal gestrest, want hij kon niet bij me komen en dan voel je je ook doodongelukkig. Ik ook, maar Simon nog veel meer, want hij kon mij niet helpen, de deur omhoog te doen om mij te bevrijden. Ik zei:

“Simon ik ben gevallen en ik lig hier tussen het bed en de kast. Ik blijf nog even liggen,. Ik ben ook geschrokken,maar heb geloof ik niets gebroken.”

Dus er zat niets anders op om mij voorzichtig op te richten, de deur gewoon omhoog duwen, tot ik op mijn knieën zat en verder omhoog duwen, tot ik stond.

De deur is groter dan ik ,maar ik ben altijd hulpje geweest van een man die alles kon, dus alles zelf maakte. Ik wist wel precies hoe die pennen erin moesten, maar dan het doen, is punt 33. De deur was niet echt zwaar, maar door mijn korte armen, erg onhandig vast te pakken. Maar als ik kwaad word, dan moet en dan zal het goed komen.

Had ik de bovenste pen erin, zat hij er beneden niet in en omgekeerd. Je moest ze alle twee tegelijk in die gaten zien  te krijgen. Ik denk dat ik  een kwartier heb staan zwoegen. Maar zo trots op mijzelf dat het gelukt was… ik groeide,  zeker tien centimeter !

Mijn stuitje is maanden gevoelig geweest, maar het had veel erger kunnen zijn.

Mijn achter naam is niet voor niets Engel. Ik heb al vaak een beschermengel gehad.

Eliza

20-12-2007 om 14:01 geschreven door eliza