|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Oude Klok
Oude klok, dat mag ik wel zeggen van onze klok. Hoewel oud ? Ik heb wel eens klokken in een toren gezien van honderd jaar oud, dus wat is dan 39 jaar ? Maar in mijn ogen is het mijn oude bejaarde klok. Hij doet het nog wel, maar niet meer op tijd. Als hij (weet niet zeker hij of zij, maar voor mij is het een hij )2 keer moet galmen, omdat het 2 uur is, doet hij het nu 1 keer; dus eigenlijk op het halve uur. Ik kan er misschien een klokkenmaker bijhalen, maar ik ben bang dat die niet aan huis komen en ik denk, als ik de klok van zijn vertrouwde plek afhaal, dat hij het dan echt niet meer doet. De klok heeft aan mij een minder goede herinnering, terwijl ik er ( zoals later bleek ) echt niets aan kon doen.
Het gebeurde 7 jaar geleden. Simon leefde nog en hij trok altijd de gewichten van de klok op, daar mocht ik echt niet aankomen, dat was nu eenmaal zijn klusje. Dat kon hij nog. Op een keer dacht ik er niet bij na, ik liep langs de klok, zag dat de gewichten bijna op de grond hingen, dus ik trok de gewichten op
De klok was natuurlijk Simon gewend
Heeft vast een appelflauwte gehad (er zaten vrouwenhanden aan zijn gewichten !) Ik loop verder en hoor toch een enorme klap, ja hoor, de klok op de grond !
Simon was in het schuurtje wat aan ons huis vastzat en die komt woest aanrollen met zijn rolstoel
Wat doe jij nou ?
Ik trek alleen de gewichten van de klok op en hij valt op de grond !
Dat doe ik toch altijd ?
Ja schat, daar had ik even niet aan gedacht.
Heb je er natuurlijk veel te hard aan getrokken !
Naar mijn weten niet,maar als jij het zegt
Nou kom maar op met de klok, ik kijk wel of ik hem kan maken !
Wat bleek nu ? De ophanging van de klok bestond uit plastiek en het plastiek was helemaal poreus geworden, dus vergaan en natuurlijk naam de klok wraak, door net op het moment dat IK de gewichten optrok, te vallen. Hij dacht: nu is het plastiek HELEMAAL vergaan, dus nu val ik gewoon naar beneden.
Simon had altijd overal een oplossing voor, zo ook voor de klok. Hij heeft gewoon een plaatje aluminium genomen en dat verwisseld voor het plastiek; de klok heeft hij inwendig ook gemaakt want door de val was er wel het een en ander verbogen. Met de verhuizing hebben we extra voorzichtig met de klok gedaan, want het is ook weer een herinnering aan Simon. We hadden hem samen uitgezocht en dus samen 36 jaar lief en leed en keurig de tijd (toen nog op tijd ! )met de klok gedeeld. Dus, u begrijpt dat mijn klok best een beetje dement mag zijn van mij, als hij maar blijft slaan ! Het geluid hoort nu eenmaal in mijn huis, ik hoop echt dat hij het nog heel lang uithoudt.
Eliza
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
