Vroegerxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het woordje “vroeger” heb ik wel eens gehaat en dat kwam door mijn kookkunst.

Moet eerlijk bekennen dat ik mij niet zo bezighield met koken toen ik nog bij mijn moeder woonde. Doordat mijn moeder vaak ziek was en ik de oudste dochter ben, moest ik mij al meer dan mij lief was met het huishouden bemoeien. Vandaar mijn tegenzin voor het huishouden.

Als mijn vader thuiskwam ging hij koken, dus daar hoefde ik niet voor te zorgen. Natuurlijk leer je van ouders, in dit geval , wel de grote lijnen van het koken, maar dat hield me niet bezig. Maar ja, dan ga je trouwen en er moet gekookt worden en toen kwam dat woordje ,’vroeger’ tevoorschijn…

“Mijn moeder deed ‘vroeger’ altijd peterselie op de worteltjes… mijn moeder deed ‘vroeger’ geen sausje op de andijvie…”  (de mijne wel !) enz…enz…

Op een dag vroeg ik aan mijn man, lust jij tuinbonen ? (Ik ben er gek op !) “Ja hoor, dat lust ik wel.”

Els in de weer met de tuinbonen, keurig doppen (het waren verse in die fluweelzachte schillen) en opzetten en maar koken dus. Maar wat wil het geval ? Vroeger bij zijn moeder thuis, werd er ‘s avonds warm gegeten, omdat iedereen  ‘s avonds pas thuis kwam van zijn werk. Zo doende werden de tuinbonen dan kant en klaar opgediend.  Maar nu woonden wij in Friesland, waar iedereen   ‘s middags warm at en daar ook wat meer tijd voor kreeg. Wij bleven gewoon ‘s avonds warm eten, omdat we dat gewend waren. Maar ja, Siem komt tussen de middag thuis, terwijl de tuinbonen nog stonden te koken. “Allemachtig wat stinkt het hier !”, was het eerste wat hij zei. Wat stinkt het hier ? Hoezo ? Nou het stinkt, ik ben tuinbonen aan het koken ! “Bij mijn moeder ‘vroeger’ stonk het niet zo !” Nee, dat klopt, die waren al lang klaar voor dat jullie kwamen .

“Nou, maar die dingen eet ik niet  hoor !” Natuurlijk wel je lustte ze toch, dus ‘s avond de tuinbonen op tafel…

Maar mijn man stond op, ging naar de patatzaak en kwam met patat terug en ging dat heerlijk opeten… Nu dat herhaalde zich drie avonden. Ik zat met de tuinbonen, hij met patat en nog kreeg ik later te horen: “Jij hebt je man verwend met eten !” Maar na zo’n actie kwamen er bij mij geen tuinbonen meer op tafel ! Later, alleen voor mezelf, maar dan uit een potje, van die hele kleintjes, heerlijk (de “groenten van Hak”, weet je wel !).

Begrijpt u nu waarom dat woordje ‘vroeger’ een beetje moeilijk lag voor mij ?

21-10-2007 om 00:00 geschreven door Eliza