xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Ga niet zonder gegeten te hebben de stad in

Een lijfspreuk die ik vandaag glad vergeten heb en ja dan gebeurt er dit…

Ik had met een vriendin afgesproken, ik zou vanmiddag met haar de stad ingaan. Sinterklaas zou er zijn en natuurlijk zijn knechten, Zwartepieten (“Helemaal niet meer van deze tijd “knechten”,  mag niet meer. “Zwarte Piet””  kan niet meer …  helleppp… zo raken we toch alles kwijt ?”)

Mijn vriendin zit al heel lang in een rolstoel, dus het was zeker juist vandaag een hele onderneming. Ik had afgesproken om half 3 bij haar te zijn, maar ik had nog wat boodschapjes te doen in de stad, dus ik dacht: ik neem de bus van 1 uur en doe dat dan voor ik naar mijn vriendin ga. De voornaamste boodschap heb ik helaas weer vergeten,  ik had een paar sleutels van de achterdeur willen laten bijmaken, in zo’n schoenmakerswinkeltje waar je erop kan wachten. Goede voornemens, zo weer uit mijn gedachten gevlogen, echt ergerlijk.

Maar goed, het was zo propvol in de bus, de mensen moesten staan. Drie kleine kinderopvouwwagentjes, vanwege Sinterklaas. Dus echt mutje vol. In de stad was het al niet anders, maar het Sinterklaasgevoel van vroeger kwam wel weer een beetje terug. En in de stad heb je toch weer die onweerstaanbare luchtjes. Ik had ineens trek ! Het eerste wat ik tegenkwam was een saucijzenbroodje… Lekker even wat boodschappen gedaan en ik zou echt in dat kleine banketbakkerswinkeltje een lekker bolletje kopen, loop ik tegen versgebakken oliebollen aan…ja,  eentje was er voor mij !

Ik zou naar mijn vriendin, maar was nog een kwartier te vroeg en dan is daar het viskraam; ruikt zo herlijk naar gebakken vis… en dan is het bakje met kibbeling en lekkere saus, voordat ik het wist, in mijn handen en zit ik genoeglijk te eten van de zalig gebakken vis… Dus de vis zwom tussen de oliebol en het saucijzenbroodje, heerlijk in mijn maag,die nu wel vol was maar… Ik moest nog met mijn vriendin de stad in en we zouden een  broodje gaan eten in een broodjeszaak, waar ik altijd kom als ik in de stad ben. Daar een warm stuk stokbrood (baguette) met roomboter en dan gekookt ei erop.

Eindelijk precies om half drie bij mijn vriendin, moest eerst een kopje thee drinken voor we weggingen… kon er ook nog wel bij. Mijn vriendin wou nu wel graag de stad in, want ze wou  Sinterklaas een hand geven en dan even kijken of ze hem herkende, omdat haar schoonzoon een reclamebureau  heeft en meestal de hulp-Sinterklaas wel uit die hoek kwam.

Dus ik achter de rolstoel met mijn volle buik, naar Sinterklaas zoeken… Ja hoor daar liep hij voor ons, maar ondanks hij al zo oud was, liep hij best wel vlug. Wij tussen de kleine kinderen laveren met de rolstoel en ik roepen: “Sinterklaas ! Mijn vriendin wil u een hand geven !” Zwarte Piet had het door en vroeg de Sint even “pas op de plaats” te doen. Mijn vriendin helemaal in de wolken en ja hoor, Sinterklaas herkende haar en wist ook nog haar naam (maar die had Zwarte Piet mij gauw gevraagd !) Nog een zakje pepernoten en onze audiëntie bij Sinterklaas zat er op…dus nu naar de broodjeszaak.

Ik had echt niet zoveel trek meer, maar mijn vriendin trakteert altijd, dus ik  mijn warme broodje met roomboter en plakjes ei ! ( ik had in de gaten dat er “drie” eieren in plakjes gesneden opzaten). Gewoon opeten.. Helllupppp !

Maar toch lekker opgegeten, erbij 1 glas koude chocomelk. Mijn vriendin had ook heerlijk gegeten. Ze was nog van alles aan het vertellen, maar merkte ineens dat mijn oogjes steeds dicht wilden vallen… Ja, mijn propvolle buik, dat geren achter Sinterklaas aan, dat was even te veel van het goede…

“Kom op Els ! Doe je jas aan, want als ik het zo zie, val je hier straks terplekke in slaap en ik wil nog wel naar huis !”

Natuurlijk was ik op slag klaar wakker, want ik schaamde me echt. Als ik netjes had gewacht met eten dan had ik niet zo rozig geweest. Ik hoop dat we toch nog wel eens samen op pad gaan en dat ik het onvolwassen gedrag dan achterwege laat…

Eliza