Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Het woordje vroeger heb ik wel eens gehaat en dat kwam door mijn kookkunst.
Moet eerlijk bekennen dat ik mij niet zo bezighield met koken toen ik nog bij mijn moeder woonde. Doordat mijn moeder vaak ziek was en ik de oudste dochter ben, moest ik mij al meer dan mij lief was met het huishouden bemoeien. Vandaar mijn tegenzin voor het huishouden.
Als mijn vader thuiskwam ging hij koken, dus daar hoefde ik niet voor te zorgen. Natuurlijk leer je van ouders, in dit geval , wel de grote lijnen van het koken, maar dat hield me niet bezig. Maar ja, dan ga je trouwen en er moet gekookt worden en toen kwam dat woordje ,vroeger tevoorschijn
Mijn moeder deed vroeger altijd peterselie op de worteltjes mijn moeder deed vroeger geen sausje op de andijvie (de mijne wel !) enz enz
Op een dag vroeg ik aan mijn man, lust jij tuinbonen ? (Ik ben er gek op !) Ja hoor, dat lust ik wel.
Els in de weer met de tuinbonen, keurig doppen (het waren verse in die fluweelzachte schillen) en opzetten en maar koken dus. Maar wat wil het geval ? Vroeger bij zijn moeder thuis, werd er s avonds warm gegeten, omdat iedereens avonds pas thuis kwam van zijn werk. Zo doende werden de tuinbonen dan kant en klaar opgediend.Maar nu woonden wij in Friesland, waar iedereens middags warm at en daar ook wat meer tijd voor kreeg. Wij bleven gewoon s avonds warm eten, omdat we dat gewend waren. Maar ja, Siem komt tussen de middag thuis, terwijl de tuinbonen nog stonden te koken. Allemachtig wat stinkt het hier !, was het eerste wat hij zei. Wat stinkt het hier ? Hoezo ? Nou het stinkt, ik ben tuinbonen aan het koken ! Bij mijn moeder vroeger stonk het niet zo ! Nee, dat klopt, die waren al lang klaar voor dat jullie kwamen .
Nou, maar die dingen eet ik niethoor ! Natuurlijk wel je lustte ze toch, dus s avond de tuinbonen op tafel
Maar mijn man stond op, ging naar de patatzaak en kwam met patat terug en ging dat heerlijk opeten Nu dat herhaalde zich drie avonden. Ik zat met de tuinbonen, hij met patat en nog kreeg ik later te horen: Jij hebt je man verwend met eten ! Maar na zon actie kwamen er bij mij geen tuinbonen meer op tafel ! Later, alleen voor mezelf, maar dan uit een potje, van die hele kleintjes, heerlijk (de groenten van Hak, weet je wel !).
Begrijpt u nu waarom dat woordje vroeger een beetje moeilijk lag voor mij ?
Dit is niet zon vrolijk verhaal,hoewel er wel iets gebeurde dat best grappig was
Mijn moeder was vroeger best wel veel ziek en een keer was datzó erg ,dat ze in het ziekenhuis moest blijven, 4 weken . Mijn vader werkte de hele dag, dus kon er niet voor ons zijn.
We waren met vijf kinderen . Dus wij moesten voor 4 weken naar een tehuis, waar we dan opgevangen zouden worden. Was wel al meteen heel erg, dat mijn twee broers in een jongenstehuis kwamen en wij, drie meisjes, bij de katholieke Zusters.
De Zusters liepen in hun lange gewaden en nog met die kappen op, wit boordjelangs het gezicht en dan zon zwarte lange lap naar achteren. Er was een Moeder Overste, een oudere zuster, die best streng was; maar er was ook een hele jonge zuster, die heel lief was en ook met ons speelde op de speelplaats buiten . Als er iemand wat kwijt was, moesten we wel een half uur bidden: Heilige Antonius beste vriend, ik hoop dat ik mijn wat het ook maar was vind ! En of het ook gevonden werd, weet ik niet meer
Op een keer, waren we aan het spelen, op de speelplaats en waarom ik het deed, weet ik niet meer, maar ik wou opde rug van die jonge zuster springen. t Was onverwacht, dus die zuster schrok,maakte een vreemde beweging en ik gleed zo naar beneden maar hield mij aan de sluier vast
O ! Hemel, wat een drama ! De sluier gleed af en er kwam een kaal hoofdje tevoorschijn; ik ben nog nooit zo geschrokken hoor. De zuster nam het nog gemoedelijk op, maar Moeder Overste vond het toch nodig dat ik honderd keer moest opschrijven:Ik mag niet zo wild zijn !,, Heb er niet zoveel van geleerd, ben nog steeds een druktemaker...
Laatst ging ik mijn kleinzoon uit school halen en onderweg, speelde zich dit gesprek af
Oma !
Ja Sven ?
Pappa is toch jouw zoon ?
Natuurlijk is papa mijn zoon !
Ja maar, Oma ?
Ja Sven ?
Ik ben een zoon van pappa
Ja knul, dat is zo.
Maar oma
Jaaa ?
Ik moet altijd luisteren naar pappa.
Jaaa
Als pappa jouw zoon is, dan moet hij luisteren naar jou ! Zou je dan willen vragen of ik wat later naar bed mag ?
Logica van een kind hé !
Heb moeten uitleggen dat pappa wel mijn zoon was, maar zelf nu pappa is en dat hij dus nu niet naar mijmeer moest luisteren. Kon alleen beloven een goed woordje voor hem te doen
Rocky, mijn hondje, is toch wel slim hoor en nu kom ik er achter ook nog rancuneus
Ik ben met hem uitgeweest en het begon te miezeren (hele zachte regen). Dus de weg terug hebben wij de wind tegen en als Rocky ergens een hekel aan heeft, dan is het nat worden. Toen we thuiskwamen, was eigenlijk het ritueel: badhanddoek op het achtereind van mijn bed en dan Rocky stevig afdrogen.
Ik was binnen, deed de riem af, hing mijn jas aan de kapstok en zat gelijk weer achter de computer Oh ja, Rocky moet nog afgedroogd worden ! Kom ik in de slaapkamer, ligt Rocky met heel zijn natte lijf op mijn hoofdkussen. Dat heeft hij eerlijk gezegd nog nooit gedaan, meestal blijft hij op de grond in de slaapkamer wachten tot ik kom, maar nu had het wachten toch te lang geduurd en Rocky dacht:Ik zal je krijgen, ik ga lekker nat op het hoofdkussen liggen !
En weet u wat, ik moest erom lachen, ik vond het wel een goede stunt van hem.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
