Puddingxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Pudding , ik kon het niet laten, in de winkel grijnsde zij mij aan, het is vast een zij, want ze was zo mooi roze en had een kapje van donker rood . Ze zag er zo begeerlijk en betoverend uit, ik kon niet ander, dus voorzichtig pakte ik haar uit het schap en deed haar in mijn winkelmandje. De schoonheid betalen en dan naar huis .
Had ook weer een cadeau van de dag. Kom in de winkel mijn buurjongen van twintig jaar geleden tegen. Was een flinke man geworden, woont helemaal niet in de buurt maar was toch daar boodschappen aan het doen. Ik had natuurlijk weer teveel boodschappen verzameld en was al aan het denken hoe : krijg ik ze thuis ?
Rocky zat ook nog aan het eind van het winkelcentrum, aan een bloemenkar vast voor de bloemenwinkel, de bloemenman past dan een beetje op. Ik kijk Ronald lief aan en vroeg of hij op de fiets was ? Nee buurvrouw, ik ben me de auto ! Ach kun je mij dan niet even een slinger naar huis geven, het is dichtbij en je zou mij er enorm mee helpen, zei ik met mijn verleidelijkste glimlach.
Ach, die arme jongen kon er gewoon niet onderuit en zei heel beleefd: Dat doe ik hoor ! Ik was blij met hem. Dus Ronald zet mij met Rocky en de boodschappen keurig voor de deur af. Ik binnen de boodschappen uitpakken en opruimen. Ja hoor, daar was dat begeerlijke puddinkje weer in beeld
Het water liep me in de mond en ik heb haar meteen uit haar plastiek jasje gedaan, het rode kapje verdeelde zich over de pudding. Ik vond het bijna aanranding, maar kon toch de verleiding niet langer weerstaan. Haar naam was Mona, als je een tikje tegen de schotel gaf waar ik haar op had gedrapeerd, dan schudde ze heel sexy heen en weer. Dat weerhield mij er niet van om een lepel te pakken, op mijn gemak te gaan zitten en dan stukjes uit haar roze lijf te gaan scheppen, met mijn ogen dicht zalig genieten van haar romige smaak. Er zat ook een vleugje frambozensmaak aan en het rode kapje was van rode bessensaus.
Mmmmmmm dat is toch goddelijk genieten hoor, voordat ik het wist was de helft van Mona al opgegeten en met moeite heb ik het plastiek jasje weer over haar heen geschoven en haar voor één nachtje koel weggezet .
Ik weet zeker dat zij morgen op mij staat te wachten, ALS ik de nacht kan weerstaan
Eliza
26-08-2008 om 01:24 geschreven door Eliza
|