Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Misschien heeft u al een beetje gelezen dat ik een kruidje-roer-me-niet ,,
ben ?
Ik spring vaak van de hak op de tak. Mijn hoofd denkt dan vlugger dan wat ik op wil schrijven. Zo ben ik ook wispelturig, eerst wil ik het zo en dan later toch maar weer zo. Dat is me een keer vreselijk opgebroken
Simon, mijn man, had nieuwe vloerbekleding gelegd. Het was lichtgrijze vloerbekleding. Het was nietmijn keus, vond het veel te licht, maar toen het klaar was, zag het er schitterend uit. We moestende huiskamer weer opnieuw inrichten. We hadden een hele grote parapluplant. Het was een prachtige plant, hele lange stelen en dan aan de bovenkant echt allemaal losse blaadjes naast elkaar, net als een paraplu. Het was een waterplant, dus hij (of zij)stond flink in de modder en was bijna niet te tillen.
Simon vroeg: Waar wil je de plant hebben ?
Na wat heen en weer gepraat, wou ik de plant wel in de hoek hebben. Simon zet de plant in de hoek. Hij moest nog een boodschap doen, dus werd ik alleen gelaten, in mijn lege kamer met plant. Nu, u voelt hem zeker al aankomen ?
Ik dacht ineens, ik vind die plant daar niet zo mooi staan kan toch ? Oh help, had ik dat maar niet gedacht, want ik altijd meteen doen, nooit nadenken
Begin aan de plant te trekken, want hij (of zij) was echt zwaar, door al dat modderwater. En ja hoor, ik trek zo de plant om, al dat modderwater over mijn nieuwe lichtgrijze vloerbedekking. Het leed was niet te overzien ! Mijn hart stond bijna stil. Wat moest ik doen ? Mijn hart zei: Pak badlakens, dep alles op, maar mijn verstand, (dat beetje wat ik dan nog had), zei: Je kunt het beter op laten drogen en dan stofzuigen, diegedroogde modder.
Ik heb pen en papier gezocht en een briefje aan Simon geschreven, dat het mij ontzettend speet en dat ik voorlopig even uit zijn buurt bleef Dat was het verstandigste wat ik kon doen. Het was wel laf, maar ik moest hem wel de gelegenheid geven om af te koelen.
Het is goed gekomen er stond alleen geen parapluplant meer, ik heb er maar niet naar gevraagd
Sven heeft afgelopen zaterdag zijn diploma voor B-zwemmen gehaald.
Heerlijk om als oma daar bij te zijn . Al die kleine mensjes, die allemaal zo veel moeilijke opdrachten moesten doen, om het diploma te halen, het was echt
ontroerend. Er waren ook heel veel vaders en moeders, opas en omas aanwezig.
Indra, mijn kleindochter, was ook mee. Eerst vond ze het allemaal wel spannend, maar later duurde het haar toch echt te lang en had ze een plekje gevonden waar ze heerlijk ging liggen. Ze had wangen als bellefleuren, want het was ook gigantisch warm in het zwembad. Dat moest wel, want de kleintjes die uit het zwembad kwamen hadden evengoed het kippenvel op hun lijfje.
Hij heeft het goed gedaan en is geslaagd. Alle kinderen die deze middag zwommen waren geslaagd gelukkig, maar het zou zo sneu zijn als sommigen het niet gehaald hadden. Later zijn we een ijsje gaan eten om het te vieren. Indra was erg moe, kon niet goed kiezen welk ijsje ze wou hebben en toen ze dan een ijsje kreeg, die ze echt zelf had uitgezocht, wou ze drinken inplaats van ijs.
Mamma zei: Je wou dit ijsje, dus dit wordt het !
Nou brullen ! Kreeg het ijsje niet voor ze stil was. Ze kon het toch 10 minuten volhouden.
Pappa zei: Dan eet ik het op !
Toen koos ze toch maar voor het ijsje . Met dikke tranen nog op haar wangen, werd het ijsje naar binnen gelepeld. Al met al was het toch een geslaagde middag
Ik dacht dat ik mijn computer als grote vriend beschouwde, maar zelf je grootste vriend kun je ook haten. Als hij niet wil laten zien, wat ik wil zien, haat ik hem
Elke dag uitkijken naar dat ene bericht, maar het kwam niet. Dacht toen, ik zet je uit, stomme pc !Doe je gewoon een paar dagen niet aan
Maar dat kon ik precies 1 dag volhouden, toen was de verleiding weer te groot en het is ook zo makkelijk, op het knopje drukken en hij is er weer voor mij.
Dus sorry pc, zo fijn dat jij niet kwaad kunt worden, want als ik jou was, zou ik de hele boel even saboteren en denken: Dit pik ik niet ! Maar daar heb jemij ook voor nodig dus, helaas. Je hebt het trouwens weer goed gemaakt, het bericht kwam en je hebt het keurig doorgestuurd .
Ja, we waren dus in het gemeentehuis getrouwd; nu moest er nog in de kerk getrouwd worden.
Wijzelf hoefden niet zo nodig, sinds we volwassen waren, hadden wij zo onze eigen gedachten over ons geloof, maar allebei de ouders waren zeer gelukkig als we dat deden. We moesten een paar keer van te voren bij mijnheer Pastoor komen, om de mis door te spreken.
Daar hoorden we ook, dat, als de mis afgelopen was, er altijd een bloemetje gebracht werd, naar een zijaltaar, het Maria altaar. De bloemist, die ook mijn bruidsboeket had gemaakt, had zijn winkel vlak bij de kerk; hij sprak met ons af, als hij wist hoe laat ongeveer de mis afgelopen was, hij het bloemetje voor het Maria altaar zou brengen, dan hoefden we niet zo te zeulen met de bloemen.
We hadden een indrukwekkende Dienst achter de rug; wij zaten op onze knieën vooraan in de kerk, de familie achter ons. Nu was het moment aangebroken, dat het bloemetje voor Maria naar het altaar werd gebracht, maar geen bloemetje !
We hadden zeker een kwartier gewacht en nog geen bloemetje. Achter onze rug begonnen de mensen te kuchen, te schuifelen met hun voeten en het gezicht van nu officieel mijn man, stond op onweer.
De koster kwam eraan. Dat is de man die alles in de kerk regelt, waardoor alles op rolletjes moest lopen. Hier kon hij echt niets aan doen,maar hij kwam toch met een alternatief, hij bracht een grote, witte kaars mee en fluisterde naar ons dat we dan de kaars maar naar Maria moesten brengen.
We mochten opstaan, onze familie nog steeds achter ons; de twee misdienaartjes, schattige jongentjes, die dan ook meehelpen de mis te verzorgen, liepen voor mij uit. Wij moesten dus zijwaarts naar dat Maria altaar.
De Koster steekt de kaars aan, ik krijg hem in mijn handen, de misdienaars gaan lopen, ik ging lopen met mijn brandende kaars; ik had al die tijd, dat gekuch en geschuifel gehoord achter mijn rug, dus ik wou alleen maar even kijken naar de familie, maar ja, ik had de brandende kaars in beide handen vast, draai mijn hoofd , (met de tule sluier langs mijn gezicht) wat naar opzij, ja, en het is dat de fotograaf net een foto wou maken. Hij gooit de misdienaartjes allebei een kant op, ik schrok me een ongeluk, want ik had niets in de gaten, maar ik had met mijn sluier boven de kaars gehangen en die was in brand gevlogen !
De fotograaf springt op mij toe en heeft met zijn handpalmen, mijn sluier gedoofd.
En weet u wat mijn man op dit moment zei ?.... Heel hard GVD !Dat iseen afkorting van een vloek, die je dus zeker niet in de kerk mag zeggen
Nou daar stond Elsje dan, ze huilde tranen met tuiten, een stuk van de sluier helemaalgesmolten, voor het Maria altaar.
Later vertelde de fotograaf, dat hij er al expres, extra, op gelet had, want hij had al meegemaakt dat iemand zijn hele sluier in brand gevlogen was. De fotograaf had echt de blaren in zijn handen. Ik wist ook niet hoe ik dat vergoeden kon. Mijn schoonmoeder had later een klein schaartje bij zich; stukje sluier werd er afgeknipt, een haarspeld uit mijn moeders haar zorgde ervoor dat er niets meer van te zien was.
Inde winkel van Sinkel is alles te koop. Hoeden en petten en dames korsetten.
Ja dat was een spreuk vroeger, nou, de hoeden en petten zullen er nog wel zijn maar dameskorsetten ?
Geloof het of niet, maar toen ik 14 was kwam mijn moeder al met een akelig roze korset aanzetten, een met allemaal ijzers erin. Aan de achterkant van die lange veters. Mijn moeder vond dat ik toen al een buikje had en dat moest verholpen worden door dat korset. Er zaten ook van die jarretels aan, met die roze rubberen dopjes waar je de kousen aan vastmaakte. Nou ik vond het een verschrikking, want je kon niet bukken en haast niet ademen, zo strak had mijn moeder de veters aangetrokken.
Ik bedacht er wat op Ging bij mijn moeders jongste zus mijn beklag doen zei dat het hartstikke ouderwets was. De zus van mijn moeder heeft met haar gepraat en uitgelegd dat het eerder slecht was dan goed zon korset, omdat je dan helemaal zelf je buikspieren niet meer gebruikte. Geweldig zoals ze voor mij in de bres sprong en gelukkig was dat ook meteen het einde van het roze korsettijdperk
Ja, de trouwjurk paste gelukkig, na wat kunst- en vliegwerk, van mijn lieve moeder.
Dus op naar het stadhuis, waar Simon even zijn hoge hoed moest opzetten voor een groepsfoto. Nou, toen had ik de lachkriebels, want stond echt vreemd. Daarna. naar binnen
We moesten allemaal in een rijtje, achter elkaar zitten; eerst wij met de ouders, daarachter broers en zussen en daarachter de familie en daar weer achter alle kennissen.
We hadden een hele jonge ambtenaar, die vreselijk zn best deed, maar het was zo saai en aangezien ik slecht geslapen had en de ambtenaar na elke twee woorden even een pauze hield, zo van: Geacht Bruidspaar....... op deze heugelijke dag........komen wij hier samen......
Dus u kunt zich wel voorstellen dat, als je al slecht geslapen hebt, je dan niet op zon droogstoppel zat te wachten en heel voorzichtig gingen Els haar ogen even dicht Oei, gauw weer open, maar bij de volgende pauze was het weer raak, de oogjes gingen gewoon toe
Maar de ambtenaar had een vrouwelijke hulpen die had het in de gaten; ze had een hout hamertje op tafel liggen en opeens, geeft ze toch een lel met dat hamertje op de tafel ! Nou echt, ik vloog recht ,van mijn stoel op, schrok mij helemaal een hoedje. Ik heb nog fotos waarop iedereen zit te lachen en ik maar een beetje wezenloos kijken.Ja dat is toch wat, op je eigen bruiloft in slaap vallen !
Ik heb nog een anekdote over mijn bruiloft,maar die komt de volgende keer weer
Ja ik had onlangs verteld over de verkering, nu die bleef aan, dus zouden we trouwen gaan.
Mijn ouders waren niet rijk, dus ik moest voor mijn eigen trouwjurk zorgen.
Zon drie maanden voor mijn trouwen, zag ik een advertentie in de krant :C & A had bruidsjurken, die hadden in de etalage gestaan, waren iets smoezelig geworden, gingen voor een zacht prijsje weg. Had een prachtige bruidsjurk op de kop getikt, met vanaf elke schouder een smalle sleep, echt mooi satijn met allemaal margrieten er op, was er erg blij mee.
Dus de jurk naar de stomerij, prima
Eindelijk na drie maanden , was de dag daar, dat ik ging trouwen. Heel veel stress, om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. Daar was het moment dat ik mijn bruidsjurk aan zou trekken en wat denkt u, juist,ik kon er met geen mogelijkheid meer in !
De ritssluiting ging gewoon niet dicht. Ik was in die drie maanden gegroeid.
Dat was paniek ! Jurk weer uit, mijn moeder vond twee coupnaadjes achter in het rugpand, werden er met spoed uitgehaald. Ja, je zag allemaal kleine gaatjes. Moeder nog de strijkbout met de perslap erop, dus toen waren de naadjes plat geperst. Toen weer de jurk aan, peentjes gezweet, maar hij kon nu aan. De rits kon dicht en de smalle sleepjes hingen voor de naadjes. Dus Els was gered, er gebeurde die dag nog iets, maar daar ga ik de volgende keer weer op in.
Ja, je wordt groter en je krijgt verkering, stapel verliefd, kan niet wachten tot hij weer komt. Gaan maanden overheen . Pa en ma moeten die jongen eerst wat beter leren kennen, dus elke avond afscheid nemen bij de deur en dat duurde soms lang hoor.
Uiteindelijk, ja hoor, de verkering mag blijven slapen een weekend. Groot feest natuurlijk.
En als je dan weet, dat je geliefde in de kamer op een opklapbed ligt, moet je
s nachtsnatuurlijk even welterusten wensen en och, even tegen hem aan kruipen kon toch geen kwaad ?
Dus heerlijk knuffelen We genoten volop. Oh oh,was even vergeten dat mijn vader elke nacht in de kamer een glaasje prik dronk en een stukje kaas at.
Dus hoorde we ineens pa aankomen liep in dezelfde gang, waar ik door moest om naar mijn eigen bedje te gaan, dus een vluchtroute was er niet !
Mijn pa zal echt gedacht hebben: Ik heb nog nooit iemand zo raar zien slapen, met zijn knieën helemaal krom en een tikje omhoog ? Gelukkig kon hij niet doorheen de dekens kijken, want dan had hij gezien dat ik dubbelgevouwen lag, onder mijn geliefde zijn knieën Mazzel dat ik klein ben !
Nu we het toch over muizen hebben Chris had wat met muizen hoor.
We gingen een keer met de kaartclub op zondag naar Antwerpen. Daar was een hele grote markt, waar van alles en nog wat werd verkocht. Hartstikke leuk. De familie mocht ook mee, dus we hadden Chris 's morgen wat geld gegeven, dan kon hij op de markt wat kopen. Er werd echt van alles verkocht, ook beestjes. We hadden tegen Chris gezegd, dieinmiddels tien jaar was: Ga maar even over de markt kijken, dan zien we je wel weer bij de bus. Die stond vlak bij de markt. Prima, wij hadden het naar onze zin en Chris ook .
Nou, het was allemaal verzamelen bij de bus en weer op huis aan.
Dat ging maar even goed, we vonden wel dat Chris zich wat verdacht gedroeg, maar konden niet zeggen hoe ? Blijkt dat Chris een muis had gekocht en ons daar niet van op de hoogte had gebracht, want dan had hijhem meteen weer terug kunnen brengen. Maar de bus reed al een tijdje en Chris dacht, laat ik nog even naar mijn muisje kijken, want nu zijn we al zo ver weg van die markt, dus geen probleem ! Tuurlijk wel ! De muis was Chris te slim af en ontsnapte in de bus. Nou, wat een ellende ! Chris achter die muis aan in het middenpad, tussen de rokken van alle vrouwen, die moord en brand aan het gillen waren. Mannen die woest waren en Chris maar zoeken. Het eind vanhet liedje was dat de bus stopte en wachtte tot de muis zijn vrijheid tegemoet ging en Chris witheet achterliet. Geen muis, geen centen en een hele week straf, want het kon er bij ons niet in dat het echt per ongeluk was
Ja, kleine kinderen worden groot. Toen Chris (mijn zoon) een jaar of 5 was ,speelde hij al in de buurt op straat. Op een morgen komt hij thuis met een klein doosje in de hand. Ik vraag wat heb je daar in dat doosje ? Heel voorzichtig werd het opengemaakt en vol trots laat hij mij een witte muis, met rode oogjes,zien. Hij hield hem heel voorzichtig vast en zijn kindergezichtje straalde.
Ik was wel verrast, maar moest ook glimlachen om dat blije gezichtje.
Hoe kom je eraan ? vroeg ik.
Van een mevrouw gekregen, ze woont verderop en ze had nog veel meer doosjes en elk kindjewat ze zag kreeg zon doosje. Lief hé mam ?
Nou.....lief ? Die mevrouw, die had dat wel zo bedacht, waarschijnlijk had zij ook kinderen, die ooit een muis wilden en nog een en toen waren er, iets later tien muizen en dan ? Nou, dan maak je zelf doosjes en stopt in iedere doos een muis en deelt ze gewoon uit ! Zij van het probleem af ! Ja, wat toen ? Ik kon niet anders dan iets zoeken waar de muis in kon wonen, als noodwoning.
Ik had het gevonden we hadden al diverse keren een goudvis gehad, in zon ronde kom en die kom stond nu weer leeg, want het verdriet om zon goudvis zijn dood,( WAT CHRIS ZELF DEED, HIJ GAF HEM TE VEEL ETEN EN KNUFFELDE HEM TE VAAK ) moest eerst slijten.
Dus de noodwoning gereedgemaakt, had nog geen zaagsel, een krant werd in hele kleine snippers gemaakt. Chris vond dat prachtig, ik niet want het duurde minstens 1 uur; de snippers moesten toch klein ?
Ik had al eens een paar keer goed naar de muis gekeken en vond hem/haar (?) eigenlijk best wel groot en dik, maar ja er kwam niet dagelijks een witte muis voorbij .
Dus Muis (zo werd hij genoemd), mocht in de woning; er werd een stukje kaas bij hem/haar (?) gelegd en ja hoor hij/zij (?) voelde zich prettig, scharrelde door de snippers en at wat van de kaas. Dus we hadden een Muis.
U zag de vraagtekens al ??? Gelukkig was ik altijd het eerst op en elke morgen moest ik toch wel even naar Muis kijken ,wat best heel leuk was, maar op een ochtend dacht ik waar is Muis ?
Ik lichtte voorzichtig wat snippers op en ja hoor daar lag Muis. ZE lag in een soort holletje ,toen ZE mij zag ging ZE staan en toen zag ik allemaal wriemelende roze beestjes, een stuk of5 piepkleine muizenbabys.
Ik hou van mijn zoon en ik hou van muizen, maar ik zag mij toch ook nietzelfgemaakte doosjes muizen uitdelen. Chris had de hoofd prijs gehad, moeder muis ! Dus heel voorzichtig heb ik de babymuisjes uit het holletje gehaald en heb ze hardvochtig door de wc gespoeld en nu krijg ik allemaal dierenliefhebbers op mijn dak
Maar we hebben nog jaren van moeder MUIS genoten, in een prachtig kooitje dat ik, uit schuldgevoel, meteen die dag gekocht had, want ik was tenslotte opgezadeld met een moeder muis en wou echt niet andere moeders er ook mee opzadelen.
Op de markt is je gulden een daalder waard. Ja dat gezegde, gaat nu niet meer op, met de euro. Maar dat de markt een heerlijk iets is, dat is waar. Ik ben gek op de markt, maar ik ga er toch weinig naar toe. Bij ons in Den Helder is er in de binnenstad, op zaterdag in de Beatrixstraat, een grote markt. De hele straat is dan een groot marktgebeuren, Ja het ziet er heel gezellig uit, heel zorgvuldig alles uitgestald, om ons, de klanten, te verleiden.
En dat we verleid worden, dat is zeker, wat dacht u ? Van alle geuren die je opsnuift, als je over de markt loopt. Laten we samen eens een rondje maken, om te beginnen, op het Bernardplein staat er om deze tijd een hele mooi kermis- oliebollenkraam. Om te zien al oogstrelend, maar om te ruiken oooh, echt zeer verleidelijk, aangezien ik nog steeds worstel met een overgewicht van 20 kilo. Vandaar dat ik echt zo weinig mogelijk naar de markt ga ! Maar komaan, we zijn er nu, dus
Als we de geur van de oliebollen in onze neus hebben, lopen we weer terug naar de Beatrixstraat. Hoek Beatrixstraat - Bernardplein, is een kraam waar je alles kunt kopen wat met kippen te maken heeft en dat is best veel. Maar, daar draait ook een grill met allemaal goudgele haantjes, gauw doorlopen Je valt van de ene geur in de andere, twee stappen verder, staat een klein kraampje waar de Chinees heerlijke kleine loempias verkoopt, of zalige pasteitjes. Jaja,verder maar
Natuurlijk kom je ander kraampjes tegen, met kleding, met sieraden, met beelden, met drogistwaren, enz ,enz. Maar we hadden het over de verleidelijke geuren. Ja hoor, wat ruik ik nu voor een heerlijke geur ? Gebrande Pindas, nog harder voorbij
Dan is er nog de Patat kraam,,
Hele puntzakken vol,knapperig gebakken Frietjes,liefst met een, hele klodder frietsaus
De visboer,die Kibbelings bakt. Dat zijn stukjes kabeljauw in een krokant jasje, met een lekker sausje erbij.En soms is er ook nog de stroopwafelbakker (je ruikt ze al op afstand) die kleine heerlijke stroopwafels bakt, of een hele grote, echt zalig hoor. Ja, ik weet echt, hoe het allemaal proeft, want als ik dan op de markt kom mag ik van mij zelf één van deze verleidingen kopen en moeilijk is dat ! Want ik vind alles lekker en ik kan ook gerust wat naar binnenstouwen.
Begrijpt u nu, waarom ik u met een noodvaart over de markt liet lopen ?
Een enkele keer blijft het dan ook niet bij één verleiding. Voor mij is dan ook de beste oplossing om NIET naar de markt te gaan. Maar ja, ik ben ook maar een mens, die soms de verleidingen gewoon niet kan weerstaan. Ik geniet er dan ook
Ja, dat kan iedereen gebeuren, maar mij niet (dacht ik ), maar nu heeft het virus, het griepje, mij ook te pakken. Je word wat suffig, je neus gaat dicht zitten, je keel lijkt wel van schuurpapier mmmm ik weet wel wat leukers hoor.
Wilwel in bed, wil niet in bed nu benijd ik wel mensen die samen zijn, lijkt me heerlijk. Als ik echt in bed mocht blijven, een lekker kopje thee op bed, voor meer heb ik even geen zin. Rocky wordt dan uitgelaten (moeter wel uit voor Rocky) ja, dat is nou eenmaal zo, als je een hondje hebt.
Verder ben ik toch erg blij met mijn computer. Hoef er de deur niet voor uit, kan mij er nu fijn mee vermaken. Gaat goed en ineens moet jeheel gauw een zakdoek pakken want dan loopt er zomaar en straaltje uit je neus getver.
Troost me welmet heerlijke Belgischechocolade, lekker Denk dan, ik ben zielig, dus dan mag dat. Erg hé ?.
Voel me toch niet echt happy, slik wel aspirine en dan lijkt het even wat beter, maar ineens stuiter je weer terug.
Nou, niets voor mij zon klaagzang, maar ja, dit hoort ook bij mijn leventje. Fijn dat ik even tegen jullie aan mocht klagen
Mijn kleinkinderen kwamen gisteren met een lampion over Sint Maarten zingen.
Mijn kleinzoon Sven is 6 jaar, zijn zus Indra, 3jaar. Sven had een soort bij gemaakt heel mooi, en Indra had een spin . Dus ze belden aan, ik doe open en Sven begintluidkeels Sinte Maarten,Sinte Maarten ! tezingen. Indra zat op een lolly te sabbelen,keek wel op naar Sven en iedere keer als het versje uit was , ging de lolly uit de monden zei ze: JA JA !
Sven kende wel 4 versjes, dus 4 keer werd de lolly eruit gehaald en 4 keer werd er door Indra heftig JA JA ! geroepen. Nou ik vond dat schitterend en toen ze klaar waren met zingen kwamen ze even binnen om hun zakje met snoep van
mij in ontvangst te nemen.
Ineens een brul, begint Indra te huilen ! Wat is er aan de hand ? Mijn lolly is weg ! Je lolly weg ? Hoe kandat nou ?
Inmiddels was Rocky, mijn hondje, ook in de gang gekomen om de kinderen te begroeten, hij is gek op die twee. Indra wijst direct naar Rocky: Heeft Rocky gepikt !
Nou, Rocky is een klein hondje, dus ik zeg tegen Indra;Lieve schat, dat kan niet, Rocky kan dat niet doorslikken.
Maar waar was de lolly dan ? Zoeken in de gang, in de jaszak, overal Zie ineens dat Rocky toch wel een beetje behoedzaam loopt dat staartje naar beneden, betekent meestal wel iets. Pak Rocky beet, ga voelen aan hem en wat denkt u ? Zat de lolly helmaal verward in de staart van Rocky ! Hij was langs Indra gelopen en zo ook langs de lolly. Arme hond, dat kostte hem toch wel een paar staartharen . Ik vroeg nog aan Indra:wil je je lolly nog terug ?Maar ze keek met een vies gezicht naar de harige lolly, hoefde hem niet meer terug.
Gelukkig zat er in dat zakje snoep nog een andere lolly, toen was het leed weer geleden . Sven had geen leed, maar ondanks zijn 6 jaar, wou hij toch ook wel een lolly uit zijn snoepzakje. Ja, kinderen blijven kinderen
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
