Vervolg bruidsjurk

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Ja, de trouwjurk paste gelukkig, na wat kunst- en vliegwerk, van mijn lieve moeder.

Dus op naar het stadhuis, waar Simon even zijn hoge hoed moest opzetten voor een groepsfoto. Nou, toen had ik de lachkriebels, want stond echt vreemd. Daarna. naar binnen…

We moesten allemaal in een rijtje, achter elkaar zitten; eerst wij met de ouders, daarachter broers en zussen en daarachter de familie en daar weer  achter alle kennissen.

We hadden een hele jonge ambtenaar, die vreselijk z’n best deed, maar het was zo saai en aangezien ik slecht geslapen had en de ambtenaar na elke twee woorden even een pauze hield, zo van: “Geacht Bruidspaar....... op deze heugelijke dag........komen wij hier samen......”

Dus u kunt zich wel voorstellen dat, als je al slecht geslapen hebt, je dan niet op zo’n droogstoppel zat te wachten en heel voorzichtig gingen Els haar ogen even dicht… Oei, gauw weer open, maar bij de volgende pauze was het weer raak, de oogjes gingen gewoon toe…

Maar de ambtenaar had een vrouwelijke hulpen die had het in de gaten; ze had een hout hamertje op tafel liggen en opeens, geeft ze toch een lel met dat hamertje op de tafel ! Nou echt,  ik vloog recht ,van mijn stoel op, schrok mij helemaal een hoedje. Ik heb nog foto’s waarop iedereen zit te lachen en ik maar een beetje wezenloos kijken.  Ja dat is toch wat, op je eigen bruiloft in slaap vallen !

Ik heb nog een anekdote over mijn bruiloft,  maar die komt de volgende keer weer…

Eliza. 

25-09-2007