Vandaag zeker een dag met drie gaatjes...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Pffffffff…wat een dag, zo’n dag waarop alles kan en mag, een zeer hectische dag.

Wakker geworden om 9 uur, de nacht ervoor was ik  voor mijn doen, vroeg naar bed halftwee. Uit bed gestapt, lekker wel de jogging broek aan, want ik had me voorgenomen dat ik alle spullen die ik uit het bos had meegenomen, zou gaan sorteren. Als u nagaat dat ik ongeveer 6 grote boodschappentassen vol had staan !

Het leek buiten mooi, het zonnetje scheen, maar op de achtergrond waren wel donkere wolken te zien. Eerst de twee hondjes uitlaten, Macho is toch een veel wilder hondje dan Rocky; ze zijn allebei even oud, maar Rocky lijkt wel tachtig vergeleken bij Macho. Mijn ene arm schoot steeds een stuk naar voren als Macho wat zag;  hij is fel op andere vooral grote honden, dus ik keek al benauwd als ik een grote hond zag. Oké, ik heb ze braaf weer naar huis gebracht.

Ik optimistisch, sjouwde alles naar buiten, bij de tuintafel, op twee houten banken. Had een vuilniszak opengeknipt, over de tuin tafel gedeponeerd, met de gedachte dat als het gaat regenen, ik de vuilniszak met spul en al zo kon oppakken. (Wat later erg praktisch bleek, want we hielden het niet droog.)

Maar toen ik  1  zak “bosspul” had uitgezocht, zonk de moed me toch in de schoenen… “Ik moest er nog 5 !”

Ik had mijn kleinkinderen de hele week nog niet gezien en dacht:  “Ik kan wel een paar handjes gebruiken”. Hoera voor de telefoon !  Ik een belletje naar mijn zoon gepleegd, dat ik omhoog zat en best twee paar handjes kon gebruiken om mijn bosspullen uit te zoeken. Nou dat zou hij even “in de vergadering brengen”… Nog nooit was een vergadering zo gauw afgelopen,  want nog geen vijf minuten later zei Chris:  “Mam ze komen er zo aan hoor.”

Inmiddels had ik alles weer naar binnen gesjouwd, wordt er gebeld…  Shila aan de deur.  Zij had voor mij wat uit de stad meegenomen (dat had ik gevraagd), dus: “Hallo Shila ! Kom er in.” Koffie gezet; daar was ik zelf ook wel aan toe, Shila bedankt voor het boodschappen doen. Zei wel tegen Shila: “Na een uurtje verzoek ik je vriendelijk om huiswaarts te keren want dan komen mijn kleinkinderen en moeten we aan het werk.”

Shila keek verbaast en zei: “Gooi je mij er dan zomaar uit ?”

“Nee, ik verzoek het je vriendelijk !”

We kunnen wel wat van elkaar hebben. Inmiddels was het halfeen. Sven en Indra waren er om 1 uur.  Ik had net Shila uitgezwaaid – want zo ben ik dan wel weer, ik zwaai mijn visite altijd uit tot ze om de hoek verdwenen zijn – stel je voor dat ze weer terugkomen… zekerheid voor alles ! Is een grapje hoor.

Had de vuilniszak met bosspulletjes nu op de tafel binnen, had ongeveer 10 plastiek boodschappentasjes  aan de eethoekstoelen gehangen, om de verschillende dingetjes erin te doen, zoals:

1 zak voor alle herfst blaadjes, 1 voor stokjes en kleine takjes, 1 voor beukennootjes, 1 voor grote takken, 1 voor mos,                                               1 voor dennenappels en dennennaalden, 1 voor kleine stukjes schors of hout, 1 voor een soort kleine dennenappeltjes die in trosjes aan de bomen hangen, daar konden de kastanjes ook bij en tenslotte 1 voor spul die niet mee(r) te gebruiken was.

Dan hadden we ook nog helikoptertjes, een soort vleugeltje, als je dat in de lucht gooit komt het net als een helikopter naar beneden. (Zocht het even op en vond : “De najaarsvruchten van de es, of  Fraxinus maximus.”)

Dan ben ik er nog niet, maar ik heb u nu een idee gegeven wat allemaal gesorteerd moest worden. Ze waren erg enthousiast, ze vonden het een pracht al die spullen. Hebben ze niet van een ‘vreemd’ hé ?

“Oma, heb je nog van die lekkere broodjes met ei ?”

“Nou moppies, gebakken ei zit er even niet in, daar heb ik echt de puf niet voor. Het kan een broodje kaas worden en een broodje chocolade pasta.”

“Nou oma, dat is toch ook lekker. Krijgen we dan ook groene limonade (is limonade van groene pruimen gemaakt, Reine Claudes ).

Ze hadden al wat chips gehad, ik dacht voor een keer als vervanger van brood, maar die vlieger ging niet op.

“Tring !”…de bel gaat, honden blaffen als gekken. Op de achtergrond Indra : “Oma…oma .. oma !!!!” … Joop voor de deur:

“Hoe gaat ie ?

“Hij “gaat !”

“Pffffff… wil je een biertje ?”

“Graag.”

“Oh, sorry, niet in koelkast gelegd…”  Waren lauw…

“Zal ik koffie zetten ?”

 “Nou graag.”

Het was inmiddels halfdrie. Koffie gezet, was zelf ook weer aan een bakje koffie toe.

“Lieve Joop als jij even bij de kinderen blijft, kan ik de honden nog even uitlaten…”

“Prima kind, ga je gang.”

Els met de honden op stap; geen grote honden tegen gekomen, hoera ! Had ik er niet bij kunnen hebben, een gevecht tussen twee honden. Gisteravond heeft Macho de kat van de buren naast mij, ‘Silver’, de tuin uitgejaagd. Een vriendendienst voor Rocky; prima, maar niet over het hek bij de buurvrouw in de tuin Silver te grazen nemen ! Goeie grutten, ik schrok mij een ongeluk en ik moet nog oppassen tot volgende week zondag ! Ik weet niet of ik dat haal hoor…

Oké Joop weer naar huis. Sven en Indra waren moe van het sorteren, ik was moe van alles, dus de rest hebben we lekker in een grote boodschappentas gedaan, die zoek ik een andere keer wel uit.

“Oma, wat heb jij lekkere snoepjes in de pot !”

Ik had al gehoord dat Indra het deksel had opgelicht…

“Ja hoor, neem maar een lekker snoepje”.

“Oma, ga jij met mij een spel doen, zullen we Zeeslag doen ?” Gewoon “tussendoorvraagje” van Sven…

“Lieve schat, dat kan oma nu net even niet.”

“Ik kan het wel,  het is heus niet moeilijk !”

“Ik kan het ook moppie, maar oma haar hoofd is nu zo moe, ik kan nu niet een spel als Zeeslag doen, dat kunnen mijn hersens even niet aan !”

Mmmmm…  hij kijkt me aan of hij zeggen wil: “Echt niet ?”

“Oma,  mag ik dan op de computer ?”

Hoera voor de computer hij helpt me uit de brand ! Ik kon echt geen spelletje meer spelen hoor.

Indra in de kamer: “Ik ook op de coputer !” Het woord computer kan ze niet uitspreken, maar spelletjes doen, nou daar sta je van te kijken. Wel echt meidenspelletjes, poppenkleding aandoen en alle andere dingen die poppen aan hebben; heel leuk.

De kookwekker moest er aan te pas komen, want na een kwartier mocht Indra dan.

Sven had iets leuk gevonden, een kleurplaat schilderen op de computer; erg leuk, je kon hem ook uitprinten. Nou,  toen Indra dat zag, was ze niet te houden. Dus om de  beurt een tekening kleuren en oma maar uitprinten… allebei drie tekeningen gedaan. Toen kwam de verlossende deurbel…  riiinnnng !

Oh !  pappa komt eraan kunnen we laten zien wat we gemaakt hebben, Prima, pappa nog de rest van de koffie die ik voor Joop gezet had (dat zat in een thermoskan). Oké,  iedereen naar huis. Oma had nog wel Sven, maar vooral Indra gevraagd, of ze niet meer wou huilen als ze naar huis moest. Ik heb gezegd: “Als jullie gaan huilen als pappa komt, om jullie op te halen,dan gaat oma de hele avond huilen.” Indra kwam vlug aangelopen gaf me een kus en zei: “Niet huilen hoor, oma.”

Ik ging bijna zelf huilen, zo lief vond ik dat. Ze zijn nog nooit zo rustig naar huis gegaan, wel een beetje vals, maar dat was puur eigenbelang. Mijn hoofd had niet een huilende Indra aangekund, want een sirene is er dan niets bij.

Oma heeft het rijk alleen, maar het was overal een puinhoop. Oma aan de slag, alles netjes opgeruimd, de afwas gedaan, de honden nog eens uitgelaten, eten gemaakt voor de honden; ik tomatensoep uit de vriezer in de magnetron, twee broodjes ham erbij heerlijk…

Toen een bezem door het huis gehaald; ik heb overal zeil, dus dat is handig alles opgeveegd, in de prullenbak gedaan. Ik heb  4 prullenbakjes in huis, dus dat is een ritueel;  als ik  één prullenbakje leeg, moeten de andere ook in de container buiten gedaan.

Zo en nu al gauw twee uur achter de pc… mijn verslag van de “dag met drie gaatjes” schrijven. Ik ben er zelf nu duizelig van, wat ik allemaal op een dag met zeker 3 gaatjes kan uitspoken…  Pfffffffff !!!.

Eliza