Deze lieve kaart die ik nu weer aan al mij bloglezers doorgeef, is mij gegeven door Christien,  een hele goede vriendin van mij. Gelieve op de kaart te klikken voor een groter formaat !

Christien zit zelf al zeker dertig jaar in een rolstoel, door M.S

(multiple sclerose). En daarom trof het mij zo, dat zij evengoed zo lief was om ook mijn narigheid te zien en mij deze kaard te sturen.

Eliza

22-11-2008 om 15:59 geschreven door eliza

Ode aan het ei

Ei, je bent voor mij een product waar men niet meer omheen kan. Ik bedacht onderweg met Rocky, hoe vaak je een ei nodig hebt ? Ik dacht, ik kan makkelijk 10 dingen opschrijven waar een ei bij nodig is; dat wil ik waar maken, dus daar gaan we:

1…ei gekookt

2…ei gebakken

3…ei geblancheerd

4... ei verwerkt in het gehakt

5…ei in het pannenkoeken meel

6…ei om met paneermeel een bruin korstje om het vlees te maken

7…ei in de salade

8…ei voor garnering op de salade

9…ei in cognac, een grog, als je een kater heb

10 .ei om een lekkere cake te bakken

11..ei geklutst voor een omelet

Jaja, de tien heb ik al gehaald. Dus ik snap nu nog beter waarom ik mij naar voel als ik geen eieren in huis heb ! Dat heb ik met melk en bloem ook.  Want ik denk altijd maar, al heb ik niets in huis, met  melk en bloem en eieren kan ik de heerlijkste pannenkoeken maken en aangezien dat het een van mijn favoriete eten is, zorg ik er echt voor dat die ingrediënten altijd aanwezig zijn.

Het ei

Maakt me blij

Is niet groot

Maar redder in de nood,

Multifunctioneel

Bruin of wit van buiten, van binnen geel

Leven het ei, hoezee !

Neem altijd een eitje mee !

Eliza

22-11-2008 om 00:28 geschreven door eliza

Vandaag, ondanks de harde wind en hagel, even een frisse neus halen met Rocky en Macho. Als Iris langs loopt, kijkt ze of mijn overgordijnen open zijn,  want dan ben ik thuis. Ze komt even door de achtertuin aan kloppen en dan maken we samen een rondje "Marieëndal".

De water hoentjes zwemmen nu in de kunstmatig gegraven kuil en u ziet hoe de wolken verschillende kleuren hebben, soms waren ze best donkergrijs. Er kwam ook toen we net thuis waren, genoeg hagel uit de hemel.

22-11-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Even weggeweest

Even een paar dagen uit de running, niets ernstigs, wel even rustig aan moeten doen. Had een beetje veel hooi op mijn vork genomen en kreeg hem niet meer op de hooiberg…

Grapje, maar het is wel zo, dat ik erg laat achter de pc zat en dan overdag tegen de middag, best sacherijnige werd; een vrolijke Elsje is wat, maar een sacherijnige Elsje, berg je dan maar ! Ook een grapje…

Was wel zo dat ik heel veel ging vergeten (onder andere sleutels kwijt raken), daardoor ook weer gestrest, dus ik liep over . Maar alles is weer onder controle, met behulp van een klein pilletje dat wonderen doet. Het is nu wat rustiger in het hoofdje en ik heb weer zin in schrijven.

Waar ik het over wou hebben, is het openbaar vervoer, namelijk de bus. We hebben nieuwe bussen gekregen, erg fijn voor mensen met korte benen (waar ik er een van ben). De drempel van de bus gaat omlaag als de bus chauffeur de bus opendoet, geweldig het lijkt net de roltrap. De drempel komt vanzelf ter hoogte van mijn voeten ! Wat een openbaring, helemaal goed. Maarrrrrr,  de nieuwe bus had al gelijk een “makke” (het was ook te mooi !).

Het naambord op de bus geeft aan waar hij naartoe gaat. Eerder moesten de chauffeurs zelf de naam veranderen, als de bus een andere route ging rijden. Nu schijnt het met de nieuwe bus automatisch te gaan (NIET DUS…)

Ik ben heel vaak uit het ziekenhuis (het was een halte dicht bij het ziekenhuis) op de bus gestapt, zeker ook wel 3 keer de verkeerde bus gepakt, omdat er 3 achter elkaar komen en ik nooit het nummer van de bus onthoud. Daarom kijk ik op het bord, boven de voorruit, waar dus opstaat waar hij heen gaat en aangezien ik gisteren  zelf de verkeerde bus nam, was ik er vandaag erg alert op.

Dus ik zie bus 1 “Juliana dorp”. Daar wil ik niet heen; ik verzet geen stap uit het wachthokje. Daar komt bus 2 “De Schoten,” daar wil ik ook niet heen, weerom geen stap uit mijn wachthokje. Daar komt bus 3… wat schetst mijn verbazing ? “De Schoten” ??? Schiet mijn maar lek, ga ik nu ook nog dubbel kijken ? Ik zet nu wel vliegensvlug stappen uit mijn wachthokje om bij de bus te komen…

De buschauffeur doet open.  Het is dezelfde kanjer waar ik gisteren een extra rondje Den Helder mee heb gereden…

“Hallo, gaat u naar het Falga centrum ?” (Daar wou ik heen.)

“Nee mevrouw, ik ga naar De Schoten !”

“Laat ik nou toch denken dat ik die net gezien heb !”

“Klopt mevrouw, ik heb haar al ingeseind dat haar naambord niet automatisch op “Falga centrum” is gedraaid.”

.Ik geef een diepe zucht en zeg:  “Lekker, dan kan ik weer een half uur wachten !”

“Ach mevrouwtje, dan ga je toch weer gezellig met mij een extra rondje “Den Helder”, zit je lekker warm en kom je gezellig mensen tegen.”

Nou zo’n uitnodiging op mijn oude dag en zeker van zo’n kanjer, dat kon ik toch niet voorbij laten gaan ? Zei die lieverd ook nog:

“Van mij mag u gratis met de bus omdat het niet goed gegaan is !” 

Het is dat ik verlegen ben  (gelooft u dat ?), anders had ik hem gezoend…

Eliza

20-11-2008 om 14:17 geschreven door eliza

De ‘half-om-half’ dag.

Vanmorgen stond ik best vrolijk op, ik zou door een vriendin (een andere als die van de rolstoel ) ’s middags op gehaald worden. Rocky mocht mee, dus daar hoefde ik mij ook geen zorgen over te maken. Wat we gingen doen was nog een verrassing, maar ik zou wel bij haar blijven eten, dat beloofde wat goeds. Maar toen ik Rocky ging uitlaten en ik later terug kwam en mijn sleutel weer eens kwijt was, sloeg mijn vrolijke stemmig gauw om. Ik had verdorie juist een lang koord aan de sleutel gemaakt, zodat ik hem om mijn nek kon hangen. Dat is precies drie weken goed gegaan en nu was ik weer mijn sleutel kwijt !

Waar was hij nou ? Ik heb geen andere achterdeur sleutel meer, want die achterdeursleutel had ik zaterdag willen laten bijmaken, maar vergeten. Ik ben wel 5 keer de  route gelopen die ik met Rocky had afgelegd. Geen sleutel te vinden ! Waarom had ik hem nu niet gewoon om mijn nek gehangen ? Ik had zelf de deur niet afgesloten, was toch weer in tranen, hoofdzakelijk omdat ik wat angstig word door dat gedrag van mij.

Mijn moeder werd op haar 65^ste jaar dement, die begon ook alles te vergeten en nu ben ik als de dood dat het met mij ook langzaam aan de gang is. Ik heb  mijn zoon gebeld en gevraagd of hij een rondje mee wou zoeken. Gelukkig is hij gekomen en vond een snotterende moeder .

“Ma, rustig nu maar, het is niet het eind van de wereld. Ik heb nog wel een slot, doe ik dat voor je in de deur en dan is alles weer oké !”

Nee, niets oké, ik voel me erg onzeker worden. Maar we waren dus nog een rondje aan het zoeken gegaan, komen weer bij mijn tuinhekje en dan lopen we door een klein poortje door de heg van de gemeente en wat hing daar aan de heg ? Juist, mijn sleutel aan het koord ! De vraag is nu: heeft iemand mijn sleutel gevondenen, wist dat die van mij was omdat ik 5 keer heen en weer gelopen had, of is het koord gewoon blijven hangen toen ik langs de heg liep ?

Weer helemaal opgelucht, maar wil toch mij zelf nog weer wat beter aanpakken. Dus echt niet meer zo laat naar bed, niet meer lezen ‘s nachts, proberen een goede nachtrust te vinden. Misschien dat ik dan overdag mijn hoofd erbij hou ?

Dat was het droevige gedeelte. Toen mijn vriendin kwam, had ik mij net weer een beetje opgekalefaterd, mij weer mooi opgemaakt. Joke had een ‘Elsje-verwen-dag’ bedacht ! Zo lief… We gingen naar een tuincentrum, in de buurt; alleen  zou ik daar zo gauw niet heen gaan, maar als ik er gebracht word en je kan met nog iemand samen genieten van al het moois wat je ziet, dan is dat enig gewoon. Daarna zijn we naar haar huis geweest en heeft ze een ‘drie-gangen-   diner’ gemaakt. Zo luxe, zo heerlijk ! Ik hoefde niets te doen, zelfs met de afwas mocht ik niet meehelpen, terwijl ze geen afwastruus had .

Dus ik ben echt heerlijk verwend en dan ben ik dankbaar dat ik zulke lieve mensen om mij heen heb. Want als je zo warrig wordt voel je je nog meer alleen, omdat er dan geen persoon in je directe omgeving is die je hierin kan bijstaan. Dus dit was mijn ‘half om half’ dag; eerst best wanhopig, later zo heerlijk verwend. Helemaal weer in ‘balans’-dag.

Eliza

19-11-2008 om 22:12 geschreven door eliza

Winkelpersoneel

Winkelpersoneel, waar vind je nog aardige mensen onder het winkelpersoneel ? Van de week ben ik voor het eerst weer vriendelijk winkelpersoneel tegengekomen. Dat was in een tweedehands kledings- en andere kleinere spullenzaak. Ik ben nog van het ouderwetse en vind het heerlijk als men even de tijd neemt om mij te helpen, als dat nodig is. Ik ben echt niet arm, ik zou gerust wel een nieuw kleedje kunnen kopen, maar al ik dan de prijzen zie en dan de mode, die voor mij absoluut niet gemaakt is, dan vlucht ik gauw weer naar mijn “Rattenplan”, of de kleinere uitgaven waar ik dan was die middag.

De laatste tijd ben ik nogal erg druk, wat ik altijd wel ben, maar nu echt hyper. Dus ik begin in het kleine winkeltje van alles en nog wat  te vertellen, ondertussen kijkend of er iets voor mij bij was. Er was een jong meisje, ik schatte ongeveer 18 jaar, die mij heel gezellig antwoord gaf, met mij meeging zoeken en van alles aanreiken toen ik in het pashokje aan het passen was. Zo lief, ik vond dat geweldig. Kwam ook weer hele fijne dure schoenen tegen, zo nieuw uit de kast van een oude dame die overleden was. Nogal luguber als ik het opschrijf, maar wel een erfenis van ongeveer 99 euro, terwijl ik er 3.50 euro voor moest betalen. Het waren “Ecco” schoenen, die lopen net als pantoffels. Ik wist dat wel, maar kon vroeger echt niet van die dure merkschoenen kopen en ik ben er fier op, als ik ze dan voor zo’n prijsje kan kopen. Dat vind ik juist een sport !

 Maar ik dwaal weer af… dat jonge meisje had engelengeduld met mij, dat viel mij gewoon op en het meisje wat de kassa bediende, was ook superaardig. Heus, dat kom je niet al te vaak meer tegen ! Was laatst in de Hema en dan weet ik gerust wel dat zo’n mevrouw, die achter de kassa zit, er niet uit kan, maar als ik dan wat vraag en ze zegt: “Zoekt u even iemand anders in de zaak !”, dan vind ik dat toch jammer. Niet dat zij er wat aan kan doen, maar de hele sfeer is zo heel anders dan vroeger.

De kleine zelfstandige, die een eigen bakkerij of slagerij  had, of drogist, die ook wisten waar iedereen woonde, hoeveel kinderen  het gezin van mevrouw Jacobs had. De drogist die een dropje gaf als je met je moeder kwam… Ik lijk misschien honderd, maar ik voel het wel zo.

“Mam je bent te soft !” zegt mijn zoon dan.

Ja, ik leef geloof ik een stuk terug in de tijd. De tijd heeft mij ingehaald, met al zijn moderne dingen (met de pc ben ik erg blij !), maar telebankieren en allemaal andere dingen op de pc, daar doe ik nog niets mee, andere tijd of niet. Een beetje tijd voor een ander maken, wat geduld opbrengen, dat moet toch te doen zijn ?

Of vraag ik nu teveel ?

Eliza

14-11-2008 om 16:58 geschreven door eliza

Krulspelden

Krulspelden heb je in alle soorten en maten; je hebt schuimrubberen krulstokjes die moeten de papillotten  vervangen (dat waren de lapjes van oude lakens gescheurd, die je in je haar draaide, dan een knoop erin. Je lag de hele nacht op die knopen, maar je had de andere dag de mooiste krullen !).

Dan heb je die ijzeren krullen met een borsteltje erin, dan bleef de roller goed in je haar vastzitten. Die rollers hadden verschillende kleuren op het eind van de kruller zitten; dat betekende verschillende dikten: rood was groot, groen middel en blauw klein. Vroeger had je ook schuimrubberen krulspelden, dat was een rolletje van schuimrubber en daar klipte je dan een witte klem omheen en die sloot weer met een klein dingetje waar je die klip in deed. Heel vroeger hadden ze van die mooie klemmen met  een soort tanden, daar kon je mooi golven in je haar mee maken. Je hebt ook nog permanent krulspelden: indraaien en dan met een elastiekje er weer omheen. Ik heb mijn eerste permanent gekregen met allemaal loodzware verwarmde klemmen, die dan over de krulspelden heen werden geklemd. Kon mijn hoofd echt niet bewegen anders zakte hij zo opzij of naar beneden.

Dus over krullen en krulspelden weet ik gerust wel wat af. Dan hadden we de krultang, de eerste was van ijzer; werd op het gas of de kachel gelegd. Als hij warm werd, deed mijn moeder mijn haar ertussen en dan maar rollen met die tang, tot ze dan mijn oorlelletje weer raakte en ik een brul gaf en mijn moede dan steevast riep: “Wie mooi wil zijn moet pijn lijden !”

Nu zijn er verschillende soorten krultangen, dikke en dunne. Zelf heb ik een krultang op gaspatronen; die heeft geen snoer, dat is best handig. Dus u ziet het, ik kan geen excuus verzinnen dat ik mijn haar niet kan doen, de spullen zijn er,  nu nog medewerking van het weer en natuurlijk van mijzelf… Maar ik hoor vaak in mijn oor fluisteren: “Maak je mooi, doe het voor je zelf. Als je dan in de spiegel kijkt, dan ben je fier op je zelf !”  En dat is waar !

Eliza

13-11-2008 om 12:54 geschreven door eliza

Morgen Weer

Ik heb het weer voor elkaar

’t Is half 2, kan moeilijk stoppen, echt waar

Zou om 11uur al naar bed

Heb nog steeds mijn pc niet uitgezet

Ik ben een weekend weggeweest

Mijn pc miste ik het meest,

Kan bijna zeggen: ik ben een computerjunk

Heb nu van mijzelf geen hoge dunk

Morgen loop ik als een zombie rond

Rode oogjes en lijntje langs mijn mond

Dus nu opstaan en deze keer

Pc uit, morgen weer

Eliza

12-11-2008 om 00:10 geschreven door eliza

Oude Klok

Oude klok, dat mag ik wel zeggen van onze klok. Hoewel oud ? Ik heb wel eens klokken in een  toren gezien van honderd jaar oud, dus wat is dan 39 jaar ? Maar in mijn ogen is het mijn oude bejaarde klok. Hij doet het nog wel, maar niet meer op tijd. Als hij (weet niet zeker hij of zij, maar voor mij is het een hij )2 keer moet galmen, omdat het 2 uur is, doet hij het nu 1 keer; dus eigenlijk op het halve uur. Ik kan er  misschien een klokkenmaker  bijhalen, maar ik ben bang dat die niet aan huis komen en ik denk, als ik de klok van zijn vertrouwde plek afhaal, dat hij het dan echt niet meer doet. De klok heeft aan mij een minder goede herinnering, terwijl ik er ( zoals later bleek ) echt niets aan kon doen.

 Het gebeurde 7 jaar geleden. Simon leefde nog en hij trok altijd de gewichten van de klok op, daar mocht ik echt niet aankomen, dat was nu eenmaal zijn klusje. Dat kon hij nog. Op een keer dacht ik er niet bij na, ik liep langs de klok, zag dat de gewichten bijna op de grond hingen, dus ik trok de gewichten op… De klok was natuurlijk Simon gewend… Heeft vast een appelflauwte gehad (er zaten vrouwenhanden aan zijn gewichten !) Ik loop verder en hoor toch een enorme klap, ja hoor, de klok op de grond !

Simon was in het schuurtje wat aan ons huis vastzat en die komt woest aanrollen met zijn rolstoel…

“Wat doe jij nou ?”

“Ik trek alleen de gewichten van de klok op en hij valt op de grond !”

“Dat doe ik toch altijd ?”

“Ja schat, daar had ik even niet aan gedacht.”

“Heb je er natuurlijk veel te hard aan getrokken !”

“Naar mijn weten niet,maar als jij het zegt…”

“Nou kom maar op met de klok, ik kijk wel of ik hem kan maken !”

Wat bleek nu ? De ophanging van de klok bestond uit plastiek en het plastiek was helemaal poreus geworden, dus vergaan en natuurlijk naam de klok wraak, door net op het moment dat “IK” de gewichten optrok, te vallen. Hij “dacht”: nu is het plastiek HELEMAAL vergaan, dus nu val ik gewoon naar beneden.

Simon had altijd overal een oplossing voor, zo ook voor de klok. Hij heeft gewoon een plaatje aluminium genomen en dat verwisseld voor het plastiek; de klok heeft hij inwendig ook gemaakt want door de val was er wel het een en ander verbogen. Met de verhuizing hebben we extra voorzichtig  met de klok gedaan, want het is ook weer een herinnering aan Simon. We hadden hem samen uitgezocht en dus samen 36 jaar lief en leed en keurig de tijd (toen nog op tijd ! )met de klok gedeeld. Dus, u begrijpt dat mijn klok best een beetje dement mag zijn van mij, als hij maar blijft slaan ! Het geluid hoort nu eenmaal in mijn huis, ik hoop echt dat hij het nog heel lang uithoudt.

Eliza

12-11-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Ik wil, ik wil, ik wil !

Ja het staat er echt: ik wil, ik wil, ik wil !

Wat wil ik ? De hele wereld veranderen,de mensen weer verdraagzaamheid leren, weer naastenliefde, weer behulpzaam naar elkaar toe.

Je kan dan wel zeggen vroeger was gerust niet altijd zo’n goede tijd, maar het was wel de tijd dat je rustig je deur kon openlaten als je even weg moest; het was de tijd dat het touwtje uit de brievenbus hing om, tante Jans of tante Trien gewoon naar binnen te laten lopen zonder afspraak zonder bellen.

Ieder zijn eigen idee erover en misschien bent u op uw rust gesteld,  maar de mogelijkheid was er.

Nu kun je echt niet meer je deur open laten staan en zeker geen touwtje meer tussen de deur, want de wereld is harder geworden. Veel verslavingen komen nu voor, (vroeger was het hoofdzakelijk drankverslaving ) waardoor de mensen geld nodig hebben om het spul te kopen. Hebben ze geen geld, dan stelen ze het wel. Ze slaan zelfs een mevrouw van 70 toen ze de deur opendeed. Er werd gebeld, ze doet open en krijgt gelijk rake klappen in haar gezicht; dat was verleden week op de tv. Nou, waar gaat de mensheid dan naartoe ? Het is toch niet zo moeilijk om wat voor een ander te doen, alleen ik verwacht altijd dat het dan ook terug gedaan wordt. Mijn moeder haar lijfspreuk was:  “wie goed doet, goed ontmoet”.

Maar als ik dan weer eens helemaal van de rel ben, door dingen die ik vast gedaan zou hebben,  maar degene van wie ik het verwacht doet dat niet,  is gewoon niet thuis, doet net of zijn neus bloedt, of praat niet rechtstreeks tegen mij maar via anderen, dan begrijp ik er weer helemaal niets van en kan daar behoorlijk verdrietig van worden. En als ik dan aan mijn zoon Chris mijn gram een beetje wil halen, zegt hij steevast: “Word wakker mam,  je bent in de echte wereld !”

Nou, die echte wereld zou ik een schop onder zijn gat willen geven en zeggen: ”We moeten allen op deze wereld leven en ik denk dat we dat allemaal zo prettig mogelijk willen. Dus als we nu met z’n allen zeggen: ”Ik wil het, ik wil het, ik wil het !”, elkaar meer begrijpen, elkaar wat meer toelachen, elkaar waarderen, in eigen waarde laten en vooral praten en luisteren naar elkaar, dan weet ik zeker dat we op een gegeven moment allemaal samen roepen:

“Het is gelukt, het is gelukt,  het is gelukt ! “

 Dromen mag, maar of dromen bedrog zijn ?

Eliza

09-11-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Weer zo’n dag.

Zondag 26 Oktober, blijft in mijn herinnering vast wel hangen als een wel zeer chaotische dag.

Mijn jongste broer was jarig, dus ik zou naar Alkmaar; dat is met de trein een half uur. Op het station komt mijn broer mij altijd ophalen.

Mijn zus Kitty was zaterdag bij mij geweest en ze was niet te spreken over mijn uiterlijk. Helemaal ongelijk kan ik haar niet geven, ik kan er beter uitzien met kunst- en vliegwerk. Mijn haar zat niet goed, ik had me helemaal niet opgemaakt. Eigenlijk ga ik nu de goede kant op, want altijd als Kitty kwam, vloog ik door mijn hele huis;  poetsen en nog eens poetsen. Niet omdat het echt een varkensstal is, (in mijn ogen)  maar omdat Kitty veel en veel netter is dan ik. Nu was ik druk met de herfststukjes bezig, dus dacht ik gewoon: “Het mag rommelig zijn, ik ben bezig !”

Oké dat was de aanleiding. Ja want ik doe dan wel zo van het mag, maar toch trek ik het mij weer aan. Dus Zondag morgen ik om 7 uur er uit, haren wassen krullen zetten. Rocky mocht ik naar Joop brengen, dan hoefde ik niet zo te stutteren; hond, tassen en trein is heftig voor mij, maar ik red het wel als het moet.  Joop zei zelf breng hem maar als je weggaat. Dus met krulspelden in mijn haar in mijn kapsalon (toilet ) mij prachtig opmaken. Ik zie heus wel het verschil,  maar als ik stukjes aan het maken ben al valt dan de hemel naar beneden, dan zit ik in makkelijke kleding en denk absoluut niet aan opmaken. Het zou eigenlijk standaard moeten worden, want ik zie zelf ook dat het scheelt. Inmiddels is het heel hard gaan regenen, heb ik dat weer dat “WEER”.

Ja, dan de OV taxi maar bellen, dat is een iets goedkopere taxi dan de gewone taxi. Dit is speciaal voor 60 jaar en ouderen, meestal wil ik niet weten dat ik de 60 al gepasseerd ben, maar in dit geval kwam het mooi uit. Die taxi moet je wel een uur van tevoren bellen en dan kan het zijn dat hij een kwartier eerder of later komt dan de tijd die je afgesproken hebt. De taxicentrale vraagt ook altijd: “Wilt u gebeld worden als de taxi er aan komt ?” ”Nou graag ! “ Ik weet dan in ieder geval dat ik klaar moet staan, het kan ook zijn dat er nog andere mensen opgehaald worden, dus om goedkoop te reizen, moet je zeker plannen maken en rekening houden dat je ruim op tijd de taxi belt of je bent dan te vroeg, of je komt grandioos te laat. Daar heb ik ook nog wel een verhaal over, maar dat de volgende keer. U ziet ik dwaal steeds af, ja chaotisch hé.

Oké, taxi gebeld. Buiten gaat het nog stormen ook… ik heb echt altijd wat. Krulspelden eruit, mooi opkammen… ik kan dat, al zeg ik het zelf, best goed. Het plaatje wat mij nu aankijkt ziet er leuk uit en ik ben tevreden. Oh, wacht, ik zal Chris (mijn zoon) even bellen of hij zijn oom even zou willen bellen en feliciteren met zijn verjaardag. Ik ben inmiddels al 2 uur op, heb niet in de gaten dat het best nog wel vroeg is, half 10  voor de zondag. Krijg een slaperige Chris aan de telefoon. Ik vraag hem om te bellen. Zegt hij: ”Mam, had je nou niet in de trein kunnen bellen met je mobieltje, dan had ik nog een uurtje geslapen !” Tja niet aan gedacht.

Een kwartier later gaat de telefoon: “Mam,  neem maar een enkeltje naar Alkmaar !” Monique ( voorlopig nóg zijn vrouw) had nachtdienst gehad, niet veel geslapen en met die regen zag ze het we  zitten, als Chris de kinderen een middagje meenam.  Dus Chris zou ook naar ome Rien: “Ja mam, voordat we klaar zijn met douchen en zo wordt het wel 1 uur voordat we bij ome Rien zijn”.

Toen had ik toch echt mijn hersentjes moeten gebruiken, maar soms heb ik ze even niet, dus ik zeg: “Goed hoor.” Ja ik had de taxi al besteld, Rocky onder gebracht enz., dus in mijn brein kwam het niet op om de taxi af te bellen (kon moeilijk was al onderweg, het was half 10)en  Joop te bellen dat Rocky later kwam. Mijn mobiel telefoon had ik voor de zekerheid onder de oplader gedaan, zo dat ik weet dat ik ermee kan bellen.

Tien voor 10  wordt er gebeld dat de taxi onder weg is. Ik had inmiddels Rocky naar Joop gebracht, die zijn ogen extra moest uitwrijven, omdat hij dacht: “Die vrouw ken ik niet, zo mooi opgemaakt.” Mijn haar dat was al weer een ramp, ik had echt voor dat kleine stukje naar de overkant, een paraplu mee genomen, maar dat was zo’n paraplu die je kon op vouwen, gratis gekregen bij de tas waarin een keurig vakje was gemaakt voor die opvouwbare paraplu. Dat het dan niet veel bijzonders is heb ik gemerkt, ik liep nog geen twee passen buiten en de paraplu was helemaal binnenste buiten gewaaid,  al die spijltjes krom, dus “dag paraplu”.

Dus Rocky naar Joop. “Dag Joop ik kan niet te lang praten, mijn haar weet je…” en de taxi kon komen. Ik kom weer binnen en kijk droevig naar het resultaat van wind en regen in mijn haar. Ik had er extra haarlak op gedaan, dus ik dorst het ook niet meer te kammen. Ja, door het telefoontje dat de taxi er aankwam, ging alles bij mij toch hectisch. Heb ik mijn tas ? Achterdeur op slot ? Heb ik alles mee wat ik mee wil nemen ? Oh,  ik heb nog niet gegeten, ik heb nog een paar broodjes liggen, gauw even smeren dan kan ik ze in de trein opeten. Alles klaar ? Taxi kom maar, dit was nog maar een halve ochtend !

Wordt vervolgd

Eliza

08-11-2008 om 08:53 geschreven door eliza

Weer zo’n dag. Vervolg 2

Dus ik zat dan eindelijk in de taxi richting het station  Den Helder. “Nou mevrouw” zegt de taxi chauffeur, “jammer dat de trein niet rijd hé, tussen Den Helder en Heer Hugo waard.” “Wat zegt u, dat kon er ook nog wel bij, en hoe doen ze dat nou ?” “Er worden bussen in gezet.” 

Rijden we al een tijdje, we moesten nog iemand in Den Helder ophalen, zeg ik heel paniekerig:

“Oh jee , ik heb mijn mobiel nog onder de oplader…mijnheer kunnen we even terug naar huis,  ik heb mijn telefoon vergeten ?”.

“Nee mevrouw dat kan niet !”

“Ach, a.u.b. ! ”

“Nee mevrouw,  dat kan echt niet, ik kan dan niet de kilometers verantwoorden” 

”Ik wil je baas wel bellen dat het zo is”  

“Nee mevrouw, want mijn andere klant zit ook te wachten”

Ja, daar kon ik niets tegen inbrengen. 

“Maar hoe moet ik dan mijn broer bellen dat ik later kom ?”

“Ja mevrouw dat weet ik niet…”

“Heeft u een mobiel bij u ?”

“Ja mevrouw…”

“Mag ik die even lenen dan kan ik mijn broer bellen dat ik later kom ?”

“Ja hoor mevrouw, dat kan…”

Ja, wist ik toch even niet het nummer van mijn broer, bel dan Chris mijn zoon op en vraag of hij zijn oom even wou bellen dat ik later kom .

”Ja is goed mam…Ik ben ongeveer een uur of 1 bij ome Rien.”

Geef ik de mobiel terug aan de taxichauffeur, roep ik ineens:

“Oh ! ik weet het al, mijn mobiel is niet thuis, maar in dit vakje van mijn tas !” en ik haal zo de mobiel van mij te voorschijn ( ben weer niet zo bij de hand om het te verzwijgen dat ik hem wel bij me had ). De taxichauffeur keek echt of hij zeggen wou: ”Gaat het allemaal wel goed met u mevrouw ?”

“Sorry sorry hoor, ik ben een beetje chaotisch !”

“Dat heb ik inmiddels begrepen.” zei de taxi chauffeur.

Aangekomen bij het station, regende het nog veel harder, dus weer een lading water op mijn mooi gekrulde haren, die inmiddels al verdronken waren. Moesten binnen gewoon een treinkaartje kopen en een kwartier op de bus wachten. Inmiddels was het al kwart voor 11 ( ik was dus om 7 uur al opgestaan om die haren in de krul te doen ). Ik had nog helemaal niets gedronken, dus ik koop een beker koffie in de stationswinkel. Is zo’n kartonnen beker. Ik dacht, ik doe het deksel er toch maar op, want ik ben zo’n ongelukkig iemand, ik presteer het dan om de koffie over mij heen te gooien. Er zat een gaatje in voor een rietje in het deksel (maar dat is echt voor koud drinken) ! Ik doe dat rietje in de koffie en neem een teug…  “Auwwww !” mijn tong echt een beetje verbrand; de koffie was dus  echt niet geschikt om met een rietje te drinken.

Eindelijk daar was de bus, aan de overkant… Ja, u begrijpt het al, weer een plens water over mijn hoofd voor ik bij de bus was.

Mijn humeur was echt beneden peil nu. Ik stap de bus in en zeg:

“Ik wil naar Alkmaar”

“Mevrouw ik ga naar Heer Hugowaard’

“Ja,  dat heb ik gehoord, maar ik moet naar Alkmaar”

“Mevrouw ik ga niet verder als Heer Hugowaard,en daar moet u de trein weer nemen naar Alkmaar”

“Dat is dan maar voor een halte !”

“Mevrouw daar kan ik ook niets aan doen !”

Brom, brom…  ik plofte zowat. Ging toch maar in de bus zitten, maar besefte steeds meer, dat ik beter met mijn zoon had mee kunnen gaan. Dan maar iets later er zijn. Ik moest nu nog maar zien of Chris niet eerder bij zijn oom zou zijn als ik.

Ik heb het later wel weer goed gemaakt met de buschauffeur. Het was zo’n vakantiebus en de chauffeur had een heel leuk Delfts Blauw klompje staan, voor fooitjes. Heb ik er maar 5 euro in gedaan en “Sorry “gezegd, want die man had ook niet  gevraagd om al die toestanden

In de trein moesten we 20 minuten wachten voor hij kon vertrekken. Ik was ik de hal vlak bij de deur gaan zitten want het was maar een halte. Zit ik daar, hoor ik schoonmaak personeel praten met elkaar.  Een jongen hoorde ik zeggen:  “Ik heb honger !”  Ik had nog twee broodjes in mijn tas en diep er een uit… “Alstublieft, eet maar lekker op, moeders hebben altijd eten bij zich…”

Weer superverbaasde gezichten, maar hij at hem smakelijk op.”Dank u wel het was lekker ! Zo weer een goede daad verricht…

Uiteindelijk stond ik om half 12 op het station. Ik had inmiddels gebeld dat ik er aan kwam en mijn neef stond keurig op mij te wachten. Normaal doe ik over dat traject van huis met de bus en de trein een uur, nu was ik bijna twee uur onderweg geweest en helemaal verfomfaaid ( wat een mooi woord hé).

Het was nog maar 12 uur de dag was net op de helft.

 Word vervolgd…

Eliza

08-11-2008 om 08:49 geschreven door eliza

Weer zo’n dag. Vervolg 3.

Eindelijk gezellig bij mijn broer op visite.

“Wil je koffie ?”

“Nee,  liever een glas water !” want mijn tong deed nog erg zeer van de hete koffie twee uur geleden in de stationswinkel. Het gebak deed gelukkig niet zeer en dat maakte het hectische van de ochtend weer wat goed (wat gebak al niet bij mij kan bewerkstelligen hé, ben echt verslaafd.)

Zit nog niet een half uur komt Chris met de kinderen binnen. Indra was best wel wat verlegen, omdat ze nog niet vaak bij mijn broer geweest was. Toen ze mij zag was het goed en dat doet mijn oma hart dan ook wel weer deugd hoor. Ze komt op mij toelopen en ziet op tafel allemaal  hapjes die mijn broer klaargemaakt had…

“Je mag vast wel een stukje worst hoor” en ik geef haar een stukje worst. Chris had dat allemaal niet meegekregen, dus die ziet  Indra met dat plakje worst.

“Ben je al binnen, hoe kom je aan dat stukje worst ?”

Indra verschiet helemaal en zet het op een brullen (dat heeft zeg echt van mij, ik  ben ook best wel een drama koningin) .Ik kijk Chris aan en zeg:

“Moet dat nou, ze had dat stukje worst van mij gekregen”.

“Nou dan kan ze toch gewoon zeggen: dat heb ik van oma gekregen ?”

Indra was niet tot bedaren te brengen en moest van Chris op de gang maar uithuilen. Ik heb samen met Indra op schoot op de trap in de gang gezeten en heb zo goed en zo kwaad als het ging geprobeerd uit te leggen, dat het een misverstand was. Ik geloof dat ze er niet veel van snapte maar ze kalmeerde wel. We kwamen weer binnen en Chris heeft Indra toch ook even gezegd ,dat het niet de bedoeling was om zo te schreeuwen. Opgelost dus.

Mijn broer en schoonzuster zijn 6 maanden geleden weer opa en oma geworden van een lief meisje, Lenke. Ik was ook op kraamvisite bij hen geweest, toen het 14 dagen was, dus ik vond het leuk om Lenke weer te zien. Ik begin met Alison, de schoondochter, een gesprek hoe gaat het met je zo na de bevalling en dan de opvoeding ? Ben je al weer aan het werk ?

“Nee, ik heb nog even uitstel gekregen, wil zo graag bij mijn kindje zijn.”

Ik had al gemerkt dat Alison, óf Lenke opschoot had óf met Lenke op de grond zat op zo’n baby speelkleed. Als Lenke een kik gaf, kwam meteen die borst te voorschijn en kreeg het drinken. Ik zeg:

“Het is te begrijpen dat je al je tijd bij je kindje wil zijn, maar als je man thuiskomt, hoe gaat het dan ?” 

“Oh, hij zegt wel eens heb je de was nog niet gedraaid ? en dan zeg ik rustig: daar heb ik geen tijd voor, ik besteed mijn tijd aan mijn kind !”

“Ja, maar je wil straks Lenke in de kinderopvang doen , hoe moet het dan met haar ?”

“Dat zien we dan wel weer, ik wil nu genieten met heel mijn moederliefde voor haar !”

Ik zag Chris al kijken, want die weet dat ik dan nog niet uitgepraat ben…

“Ja, maar daar verwen je zo’n kleintje mee !”

“Dat moet dan maar, wij moeten van onze eigen fouten leren en oudere mensen hebben hun tijd gehad.”

Wauw, ik was even sprakeloos, wat ik bijna nooit ben. Ik hoor Chris nog zeggen:  

“Ma, toe nou…”

Maar ik kwam los hé…

“Hoe denk je dat jij grootgebracht bent ? Door je moeder en het resultaat mag er zijn. Hoe denk je dat jouw man groot geworden is ?  juist door zijn moeder en Chris is door mij opgevoed, is er wat mis mee ? Ik denk wel dat ik uit enige ervaring mag spreken !”

Nu ik het zo opschrijf ,zie ik wel in dat deze discussie niet had moeten plaatsvinden, het was tenslotte mijn broer zijn verjaardag en ons gesprek maakte de sfeer niet vrolijker. Toen later ook nog het kindje in de armen van mijn schoondochter belandde, haar oogjes bijna dichtvielen, vertelde mijn zus iets leuks, waardoor ik in de lach schiet.

“ssssst… niet zo hard, ze slaapt bijna.” 

“Heeft ze geen bedje boven ?”

“Jawel !”

“Nou, dan leg je haar fijn in haar bedje, want daar hoort het”.

Alison staat op en loopt naar de keuken. Ik voelde wel dat ik misschien iets te fel was geweest, dus ik achter haar aan. Staat ze in de keuken af te wassen…  

“Ik kom afdrogen…”

“Nee liever niet !”

“Ik doe het toch !”

“Ja, maar ik ontloop u juist, omdat ik bang ben dat ik ook  akelige dingen ga zeggen.”

We hebben wel nog een heel gesprek gehad maar nu rustig.  Ik heb me iets verontschuldigd, maar niet veel, want ik vond dat ik eigenlijk niet zo veel kwaad gezegd had. We zijn er uitgekomen, dat was ook weer opgelost.

 De rest van de verjaardag verliep gezellig. Mijn broer weet ook wel hoe ik in elkaar zit, mijn schoonzuster nog meer, want daar heb ik menig pittige discussies mee gevoerd. Ik vind dat trouwen best fijn, als het maar redelijk blijft en niet gemeen. Maar dat neemt niet weg dat ik eerst eens tot tien moet tellen voor ik van leer ga en respect moet hebben voor mijn broer, het was tenslotte zijn verjaardag.

Met Chris, Sven en Indra terug naar huis en dat was echt tien keer behaaglijker dan de reis ’s morgens. Ode aan de auto en chauffeur.

Eliza

07-11-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Gedachten als je ouder wordt

Met mij is er totaal niets aan de hand

Ik ben nog zo fit van lijf en verstand

Ja, ik heb wel artrose in mijn heup en knie

En als ik buk is ’t of ik sterretjes zie

M’ n pols is te snel en mijn bloeddruk te hoog

Maar ik ben nog fantastisch goed, zo op het oog

Met steunzolen die ik heb gekregen

Loop ik weer buiten langs ’s Heren wegen

Wat heerlijk om zo gezond te zijn !

M’n geheugen is niet best en evenmin m’n ogen

En m’ rug raakt langzaam aan wat meer gebogen,

De adem wat korter, de keel vaak zo droog,

Maar ’k ben nog fantastisch goed, zo op ’t oog

Is het leven niet mooi, het gaat snel voorbij

Als ik kijk naar de foto’s van vroeger van mij

Dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren,

Mooie schoentjes, daar moest je voor sparen

Je ging fietsen of wandelen, overal heen

En kende geen moeheid naar het scheen

Nu ik ouder ben, zijn mijn schoenen meest zwart

En loop niet zo ver, vanwege m’n hart

“Houd uw gemak maar”zegt de cardioloog

“u bent nog fantastisch goed, zo op het oog”

De ouderdom is goud, ja ik begrijp het wel

Maar als ik niet kan slapen en tot honderd tel,

Dan twijfel ik en vraag me af of ’t wáár is

Of dat beeld van goud niet wat dwáás en ráár is

Ik doe nog van alles, maar ’t gaat zo traag

En na ’t eten heb ik vaak last van m’n maag

Maar ik wil niet zeuren, want dat mag

Allemaal komen op je oude dag

“Aanvaard het maar rustig”, zegt de psycholoog,

“want u ben nog fantastisch goed, zo op ‘t oog !”

Geschreven door een oude dame van 89 jaar

05-11-2008 om 18:35 geschreven door eliza

04-11-2008 om 16:13 geschreven door eliza

Wat raar

Wat raar, ik betrap mij er steeds meer op dat ik hardop tegen mijzelf aan het praten ben. Zo lang je weet dat je het doet en er niemand in huis is (anders deed ik het denk ik niet ) dan is het niet zo erg. Dat ik tegen Rocky praat vind ik nog wel kunnen, alleen hij zegt natuurlijk niets terug.

Er zijn zat mensen die zelf overdreven met hun dieren communiceren: ”Ach kom toch bij je moedertje, godie, godie, godie, kom maar moeders schattie “. Echt hoor, ik heb het een kennis horen doen, maar zo praat ik niet tegen Rocky. Ik zeg “goede morgen Rocky, heb je lekker geslapen ?” Ik zeg niet zo gauw meer:  “Kom, we gaan naar buiten plasje doen !” want voordat het echt gebeurt, gebeuren er nog zes andere dingen.

Maar toch merk ik dat ik steeds meer dingen hardop tegen mij zelf zeg. Er is natuurlijk niemand anders waar ik tegen kan praten, maar als ik de lichten in de kamer uit heb gedaan zonder in de gang een lichtje aan te doen, dan zie ik op het zelfde moment niets meer en als ik mijn teen dan tegen een stoel aanstoot, zeg ik echt hardop: “ Sufferd doe dan eerst een lichtje in de gang aan dan zie je tenminste wat !”, en dan kan het ook nog zijn, dat ik mijzelf ook weer antwoord geef:  “Jaaaa, ik weet het wel !”

Eerst was het niet zo veel, maar het wordt erger. Straks word ik echt zo’n extreem vrouwtje, dan vergeet ik dat ik op straat loop, ga dan een heel verhaal tegen mij zelf lopen te vertellen ! Ik moet daar toch niet aan denken, dus toch thuis maar meer opletten. Ik moet wel zeggen dat ik mijzelf wel een gezellige kletser vind, dus als ik dan niemand even heb om tegenaan te kletsen, ja dan is de verleiding wel groot.

Eliza

03-11-2008 om 11:49 geschreven door eliza

Geur

Je hebt heerlijke geuren, zoals bloemengeuren; je hebt nare geuren zoals de geur van oud vet, de geur van benzine, de geur van lysol brrrrr…. Geuren bepalen toch  een  deel van je leven. Alle baby’s ruiken lekker (behalve met een poepluier). Je vader heeft zijn eigen aftershave geur,  je moeder Boldoot 4711, later ruikt  je vriend zalig.  Zelf heb je ook al je eigen parfum. Ik houd van bloemengeuren, “lavendel” vind ik heerlijk ruiken. Het is natuurlijk heel gek, maar soms als ik bij mensen in de buurt sta en ze ruiken lekker,  zou ik graag even aan ze willen snuffelen. Met hele bekende vrienden doe ik dat ook vast als ze een lekker geurtje op hebben.

Ik zeg het ook rustig, al is het een wildvreemde die toevallig naast mij staat of zit,  in de bus of de  lift: “Wat ruikt u lekker !” Daar is toch niets mis mee ? Maar toch kijken de meeste dan een beetje verbaasd, maar zeggen dan toch:  “Bedankt !”

Je hebt ook geuren die je zo herkent vanwege hun speciale geur, uien,  knoflook (dan zei ik nog net niet “wat stinkt u !”, als ik naast degene stond die knoflook gegeten had) augurken, erwtensoep, bloemkool, zuurkool en allerlei kruiden, vis, zoute haring…

Oké, bij mensen kan je ook vaak aan de geur raden wat voor baan ze hebben. Een patatverkoper ruikt toch echt wel naar patat , als hij de hele dag in zijn patatkraam heeft gestaan. Hetzelfde met het oliebollenkraam, de visboer, vroeger de olieman, die de olie kwam bijvullen waar de kachels dan weer op branden.

Je hebt mensen die de hele dag vis schoonmaken ,kippen schoon maken, vlees bewerken; die geuren kwam ik vroeger op de Albert Cuipmarkt tegen. Daar stonden, in het middelste gedeelte van de markt, broederlijk naast elkaar de viskraam, de vleeswaren kraam en de kippenpoelier. De kippenpoelier vond ik echt stinken hoor.

Maar het feit is, dat je neus een zeer belangrijk orgaan is en dat hij voor en tegen je  kan werken.  Als iets lekker ruikt wat je wilt eten, doe je dat met smaak; maar stinkt iets dat je wilt eten, nou, dan moet je wel vreselijke honger hebben wil je het opeten.

Mijn zus was zaterdag bij mij; ik had al de hele week twee honden in huis ( honden ruiken sterker als ze nat geregend zijn, wat herhaaldelijk gebeurde afgelopen week). De kachel was voor het eerst aan, dus mijn zus komt binnen en zegt ook zo: “Go Els, het ruikt hier naar  zo’n, "warm met veel te veel mensen bij elkaar  Bejaarden tehuis”  “Dank je wel zus, er lopen hier twee honden, ik heb net de verwarming aangedaan en ik heb ook nog bloemkool gekookt,  kan  ik er wat aan doen ?”

Eliza

30-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Slakken die zwemmen en sneeuw in mijn huis

Het is echt waar, de slakken zwommen in mijn afwaswater ! Het zit zo: ik ben volop aan het bloemstukjes  maken, nu, van de herfst. Ik wist dat ik achter in de tuin onder de heg, nog plastiek plantenpotjes had waar vroeger een plantje in had gezeten, dat ik in de tuin geplant heb. Aangezien ik nooit wat weggooi en er onder de heg ook nog een langwerpige plantenbak stond , had ik daar die potjes ingedaan. Ik had potjes nodig, vanavond dus. Ineens bedacht ik, oh ja, achter in de tuin staan nog van die potjes.

De potjes hadden daar wel al 3 jaar gestaan. Ik moest echt met mijn hoofd zowat in de heg om die potjes te pakken.

Neem zomaar een aantal mee…er zat wat aarde aan. Ik had net af gewassen, het afwassopje stond er nog. Nou dat kan ik mooi gebruiken. Om mijn potjes van aarde vrij te maken, gooi ik de stapel potjes in het water, tussen het schuim.

Ik wil de potjes afwassen neem er een in de hand, wil het even aan de binnenkant schoon  maken…voel ik een hele kluit slakken. Ik griebelde over mijn grauwtje, want ik pakte toch wel in “hele weke dingen” !  Ik schrok me rot; daar had ik nou helemaal niet bij stilgestaan, dat er slakken in zouden kunnen zitten.

Het afwasschuim wat weg geblazen en echt, de slakken dreven met hun lijfjes uit hun huisjes, in mijn afwaswater.

Brrrr …. dat vond ik toch eigenlijk ook nog weer zielig. Maar ik heb het niet expres gedaan. Ik heb de afwasteil opgepakt en in de toilet leeggegooid. Even later voelde ik wat kriebelen, zat er toch een slak in mijn nek te glijden ! Vast een ma slak die haar slakkengezin zoekt. Voel me toch een beetje schuldig

Dan het raadsel sneeuw in huis in deze tijd ?  Macho had een knuffeldier van mij gehad;  hij was er gek op. Hij slingerde hem door de kamer. Ik had al wel gezien dat er een oor af was. Nou, ik zit vanavond tv te kijken, hoor Macho wel met die knuffel rossen, maar dacht, laat maar gaan… Op een gegeven ogenblik sta ik op van de bank en wat schetst mijn verbazing ? Mijn hele huiskamer was veranderd in een winterlandschap ! Er lagen overal stukjes vulling van de hondenknuffel.

Dus de knuffel maar verstopt, stukjes vulling in een zakje gedaan. “Ja, want je weet” nooit waar het goed voor is” .

 Eliza.

28-10-2008 om 19:34 geschreven door eliza

Emoties

Emoties… wat doen ze met mij

Emoties …ze stromen voorbij

Emoties …ze moeten vrij

Emoties …ze maken me blij

Emoties… ze laten me huilen

Emoties …ik wil me niet verschuilen

Emoties… ik laat ze  zien

Emoties …ze luchten op bovendien

Emoties …ze moeten er zijn

Emoties…ze maken me klein

Emoties…van verdriet

Emoties... zitten van binnen, je ziet ze niet

Emoties …ze horen erbij

Emoties …gooi ze eruit, maak je geest vrij.

Eliza

27-10-2008 om 11:38 geschreven door eliza

Ode aan het Braadworstje

Ik heb gisteren dus 9 braadworstjes goudbruin (hoe komen we op goudbruin ? De kleur is toch eerder “poepbruin” maar dan wil je ze gelijk niet meer eten; dus kun je nagaan, wat letters en een woord  eigenlijk betekenen ! ) gebakken. Dat 9 braadworstjes zeker 5 mensen hebben blij gemaakt, dat is op zich al ‘n wonder.

Ten eerste: begin ik weer met mijzelf… maar ja ik heb ze met veel plezier gebraden, mocht mijn neus te gast laten aan de heerlijk geur, en 1 worstje ‘voorgekeurd’.

Ten tweede:  de braadworstjes hebben Shila en mij heerlijk gesmaakt.

Ten derde: Chris, mijn zoon, heeft er 3 meegenomen voor hem en de kinderen: “Heerlijk mam,  voor morgen !”

Ten vierde: Joop heeft een halve bloemkool opgehaald, want in mijn eentje was de bloemkool veel te groot en u raad het al, daar hoort een braadworstje bij !  ( overigens  was de bloemkool maar 1 euro, dus Joop de helft en ik, voor 50 eurocent, hebben we toch een avond verse groente; dat zouden meer mensen met elkaar kunnen doen, hun eten delen. )

Ten vijfde:  heb ik bij mijn bloem kool vanavond, nog een braadworstje voor mijn zelf over.

Terwijl ik het opschrijf denk ik: “Jonge, jonge, wat  je al over “braadworstjes” schrijven kan en waar zijn ze allemaal naartoe gegaan ?

In de maag van:  Shila, Joop, Chris, Sven, Indra, mijzelf …en ook een stukje in de maag van Rocky.

Conclusie: De braadworstjes verdienen een dikke pluim en zijn niet meer weg te denken uit ons eetpatroon.

Eliza

27-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza