|
Wat raarxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wat raar, ik betrap mij er steeds meer op dat ik hardop tegen mijzelf aan het praten ben. Zo lang je weet dat je het doet en er niemand in huis is (anders deed ik het denk ik niet ) dan is het niet zo erg. Dat ik tegen Rocky praat vind ik nog wel kunnen, alleen hij zegt natuurlijk niets terug.
Er zijn zat mensen die zelf overdreven met hun dieren communiceren: Ach kom toch bij je moedertje, godie, godie, godie, kom maar moeders schattie . Echt hoor, ik heb het een kennis horen doen, maar zo praat ik niet tegen Rocky. Ik zeg goede morgen Rocky, heb je lekker geslapen ? Ik zeg niet zo gauw meer: Kom, we gaan naar buiten plasje doen ! want voordat het echt gebeurt, gebeuren er nog zes andere dingen.
Maar toch merk ik dat ik steeds meer dingen hardop tegen mij zelf zeg. Er is natuurlijk niemand anders waar ik tegen kan praten, maar als ik de lichten in de kamer uit heb gedaan zonder in de gang een lichtje aan te doen, dan zie ik op het zelfde moment niets meer en als ik mijn teen dan tegen een stoel aanstoot, zeg ik echt hardop: Sufferd doe dan eerst een lichtje in de gang aan dan zie je tenminste wat !, en dan kan het ook nog zijn, dat ik mijzelf ook weer antwoord geef: Jaaaa, ik weet het wel !
Eerst was het niet zo veel, maar het wordt erger. Straks word ik echt zon extreem vrouwtje, dan vergeet ik dat ik op straat loop, ga dan een heel verhaal tegen mij zelf lopen te vertellen ! Ik moet daar toch niet aan denken, dus toch thuis maar meer opletten. Ik moet wel zeggen dat ik mijzelf wel een gezellige kletser vind, dus als ik dan niemand even heb om tegenaan te kletsen, ja dan is de verleiding wel groot.
Eliza
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
