Weer zo’n dag.

Zondag 26 Oktober, blijft in mijn herinnering vast wel hangen als een wel zeer chaotische dag.

Mijn jongste broer was jarig, dus ik zou naar Alkmaar; dat is met de trein een half uur. Op het station komt mijn broer mij altijd ophalen.

Mijn zus Kitty was zaterdag bij mij geweest en ze was niet te spreken over mijn uiterlijk. Helemaal ongelijk kan ik haar niet geven, ik kan er beter uitzien met kunst- en vliegwerk. Mijn haar zat niet goed, ik had me helemaal niet opgemaakt. Eigenlijk ga ik nu de goede kant op, want altijd als Kitty kwam, vloog ik door mijn hele huis;  poetsen en nog eens poetsen. Niet omdat het echt een varkensstal is, (in mijn ogen)  maar omdat Kitty veel en veel netter is dan ik. Nu was ik druk met de herfststukjes bezig, dus dacht ik gewoon: “Het mag rommelig zijn, ik ben bezig !”

Oké dat was de aanleiding. Ja want ik doe dan wel zo van het mag, maar toch trek ik het mij weer aan. Dus Zondag morgen ik om 7 uur er uit, haren wassen krullen zetten. Rocky mocht ik naar Joop brengen, dan hoefde ik niet zo te stutteren; hond, tassen en trein is heftig voor mij, maar ik red het wel als het moet.  Joop zei zelf breng hem maar als je weggaat. Dus met krulspelden in mijn haar in mijn kapsalon (toilet ) mij prachtig opmaken. Ik zie heus wel het verschil,  maar als ik stukjes aan het maken ben al valt dan de hemel naar beneden, dan zit ik in makkelijke kleding en denk absoluut niet aan opmaken. Het zou eigenlijk standaard moeten worden, want ik zie zelf ook dat het scheelt. Inmiddels is het heel hard gaan regenen, heb ik dat weer dat “WEER”.

Ja, dan de OV taxi maar bellen, dat is een iets goedkopere taxi dan de gewone taxi. Dit is speciaal voor 60 jaar en ouderen, meestal wil ik niet weten dat ik de 60 al gepasseerd ben, maar in dit geval kwam het mooi uit. Die taxi moet je wel een uur van tevoren bellen en dan kan het zijn dat hij een kwartier eerder of later komt dan de tijd die je afgesproken hebt. De taxicentrale vraagt ook altijd: “Wilt u gebeld worden als de taxi er aan komt ?” ”Nou graag ! “ Ik weet dan in ieder geval dat ik klaar moet staan, het kan ook zijn dat er nog andere mensen opgehaald worden, dus om goedkoop te reizen, moet je zeker plannen maken en rekening houden dat je ruim op tijd de taxi belt of je bent dan te vroeg, of je komt grandioos te laat. Daar heb ik ook nog wel een verhaal over, maar dat de volgende keer. U ziet ik dwaal steeds af, ja chaotisch hé.

Oké, taxi gebeld. Buiten gaat het nog stormen ook… ik heb echt altijd wat. Krulspelden eruit, mooi opkammen… ik kan dat, al zeg ik het zelf, best goed. Het plaatje wat mij nu aankijkt ziet er leuk uit en ik ben tevreden. Oh, wacht, ik zal Chris (mijn zoon) even bellen of hij zijn oom even zou willen bellen en feliciteren met zijn verjaardag. Ik ben inmiddels al 2 uur op, heb niet in de gaten dat het best nog wel vroeg is, half 10  voor de zondag. Krijg een slaperige Chris aan de telefoon. Ik vraag hem om te bellen. Zegt hij: ”Mam, had je nou niet in de trein kunnen bellen met je mobieltje, dan had ik nog een uurtje geslapen !” Tja niet aan gedacht.

Een kwartier later gaat de telefoon: “Mam,  neem maar een enkeltje naar Alkmaar !” Monique ( voorlopig nóg zijn vrouw) had nachtdienst gehad, niet veel geslapen en met die regen zag ze het we  zitten, als Chris de kinderen een middagje meenam.  Dus Chris zou ook naar ome Rien: “Ja mam, voordat we klaar zijn met douchen en zo wordt het wel 1 uur voordat we bij ome Rien zijn”.

Toen had ik toch echt mijn hersentjes moeten gebruiken, maar soms heb ik ze even niet, dus ik zeg: “Goed hoor.” Ja ik had de taxi al besteld, Rocky onder gebracht enz., dus in mijn brein kwam het niet op om de taxi af te bellen (kon moeilijk was al onderweg, het was half 10)en  Joop te bellen dat Rocky later kwam. Mijn mobiel telefoon had ik voor de zekerheid onder de oplader gedaan, zo dat ik weet dat ik ermee kan bellen.

Tien voor 10  wordt er gebeld dat de taxi onder weg is. Ik had inmiddels Rocky naar Joop gebracht, die zijn ogen extra moest uitwrijven, omdat hij dacht: “Die vrouw ken ik niet, zo mooi opgemaakt.” Mijn haar dat was al weer een ramp, ik had echt voor dat kleine stukje naar de overkant, een paraplu mee genomen, maar dat was zo’n paraplu die je kon op vouwen, gratis gekregen bij de tas waarin een keurig vakje was gemaakt voor die opvouwbare paraplu. Dat het dan niet veel bijzonders is heb ik gemerkt, ik liep nog geen twee passen buiten en de paraplu was helemaal binnenste buiten gewaaid,  al die spijltjes krom, dus “dag paraplu”.

Dus Rocky naar Joop. “Dag Joop ik kan niet te lang praten, mijn haar weet je…” en de taxi kon komen. Ik kom weer binnen en kijk droevig naar het resultaat van wind en regen in mijn haar. Ik had er extra haarlak op gedaan, dus ik dorst het ook niet meer te kammen. Ja, door het telefoontje dat de taxi er aankwam, ging alles bij mij toch hectisch. Heb ik mijn tas ? Achterdeur op slot ? Heb ik alles mee wat ik mee wil nemen ? Oh,  ik heb nog niet gegeten, ik heb nog een paar broodjes liggen, gauw even smeren dan kan ik ze in de trein opeten. Alles klaar ? Taxi kom maar, dit was nog maar een halve ochtend !

Wordt vervolgd

Eliza

08-11-2008 om 08:53 geschreven door eliza

Weer zo’n dag. Vervolg 2

Dus ik zat dan eindelijk in de taxi richting het station  Den Helder. “Nou mevrouw” zegt de taxi chauffeur, “jammer dat de trein niet rijd hé, tussen Den Helder en Heer Hugo waard.” “Wat zegt u, dat kon er ook nog wel bij, en hoe doen ze dat nou ?” “Er worden bussen in gezet.” 

Rijden we al een tijdje, we moesten nog iemand in Den Helder ophalen, zeg ik heel paniekerig:

“Oh jee , ik heb mijn mobiel nog onder de oplader…mijnheer kunnen we even terug naar huis,  ik heb mijn telefoon vergeten ?”.

“Nee mevrouw dat kan niet !”

“Ach, a.u.b. ! ”

“Nee mevrouw,  dat kan echt niet, ik kan dan niet de kilometers verantwoorden” 

”Ik wil je baas wel bellen dat het zo is”  

“Nee mevrouw, want mijn andere klant zit ook te wachten”

Ja, daar kon ik niets tegen inbrengen. 

“Maar hoe moet ik dan mijn broer bellen dat ik later kom ?”

“Ja mevrouw dat weet ik niet…”

“Heeft u een mobiel bij u ?”

“Ja mevrouw…”

“Mag ik die even lenen dan kan ik mijn broer bellen dat ik later kom ?”

“Ja hoor mevrouw, dat kan…”

Ja, wist ik toch even niet het nummer van mijn broer, bel dan Chris mijn zoon op en vraag of hij zijn oom even wou bellen dat ik later kom .

”Ja is goed mam…Ik ben ongeveer een uur of 1 bij ome Rien.”

Geef ik de mobiel terug aan de taxichauffeur, roep ik ineens:

“Oh ! ik weet het al, mijn mobiel is niet thuis, maar in dit vakje van mijn tas !” en ik haal zo de mobiel van mij te voorschijn ( ben weer niet zo bij de hand om het te verzwijgen dat ik hem wel bij me had ). De taxichauffeur keek echt of hij zeggen wou: ”Gaat het allemaal wel goed met u mevrouw ?”

“Sorry sorry hoor, ik ben een beetje chaotisch !”

“Dat heb ik inmiddels begrepen.” zei de taxi chauffeur.

Aangekomen bij het station, regende het nog veel harder, dus weer een lading water op mijn mooi gekrulde haren, die inmiddels al verdronken waren. Moesten binnen gewoon een treinkaartje kopen en een kwartier op de bus wachten. Inmiddels was het al kwart voor 11 ( ik was dus om 7 uur al opgestaan om die haren in de krul te doen ). Ik had nog helemaal niets gedronken, dus ik koop een beker koffie in de stationswinkel. Is zo’n kartonnen beker. Ik dacht, ik doe het deksel er toch maar op, want ik ben zo’n ongelukkig iemand, ik presteer het dan om de koffie over mij heen te gooien. Er zat een gaatje in voor een rietje in het deksel (maar dat is echt voor koud drinken) ! Ik doe dat rietje in de koffie en neem een teug…  “Auwwww !” mijn tong echt een beetje verbrand; de koffie was dus  echt niet geschikt om met een rietje te drinken.

Eindelijk daar was de bus, aan de overkant… Ja, u begrijpt het al, weer een plens water over mijn hoofd voor ik bij de bus was.

Mijn humeur was echt beneden peil nu. Ik stap de bus in en zeg:

“Ik wil naar Alkmaar”

“Mevrouw ik ga naar Heer Hugowaard’

“Ja,  dat heb ik gehoord, maar ik moet naar Alkmaar”

“Mevrouw ik ga niet verder als Heer Hugowaard,en daar moet u de trein weer nemen naar Alkmaar”

“Dat is dan maar voor een halte !”

“Mevrouw daar kan ik ook niets aan doen !”

Brom, brom…  ik plofte zowat. Ging toch maar in de bus zitten, maar besefte steeds meer, dat ik beter met mijn zoon had mee kunnen gaan. Dan maar iets later er zijn. Ik moest nu nog maar zien of Chris niet eerder bij zijn oom zou zijn als ik.

Ik heb het later wel weer goed gemaakt met de buschauffeur. Het was zo’n vakantiebus en de chauffeur had een heel leuk Delfts Blauw klompje staan, voor fooitjes. Heb ik er maar 5 euro in gedaan en “Sorry “gezegd, want die man had ook niet  gevraagd om al die toestanden

In de trein moesten we 20 minuten wachten voor hij kon vertrekken. Ik was ik de hal vlak bij de deur gaan zitten want het was maar een halte. Zit ik daar, hoor ik schoonmaak personeel praten met elkaar.  Een jongen hoorde ik zeggen:  “Ik heb honger !”  Ik had nog twee broodjes in mijn tas en diep er een uit… “Alstublieft, eet maar lekker op, moeders hebben altijd eten bij zich…”

Weer superverbaasde gezichten, maar hij at hem smakelijk op.”Dank u wel het was lekker ! Zo weer een goede daad verricht…

Uiteindelijk stond ik om half 12 op het station. Ik had inmiddels gebeld dat ik er aan kwam en mijn neef stond keurig op mij te wachten. Normaal doe ik over dat traject van huis met de bus en de trein een uur, nu was ik bijna twee uur onderweg geweest en helemaal verfomfaaid ( wat een mooi woord hé).

Het was nog maar 12 uur de dag was net op de helft.

 Word vervolgd…

Eliza

08-11-2008 om 08:49 geschreven door eliza

Weer zo’n dag. Vervolg 3.

Eindelijk gezellig bij mijn broer op visite.

“Wil je koffie ?”

“Nee,  liever een glas water !” want mijn tong deed nog erg zeer van de hete koffie twee uur geleden in de stationswinkel. Het gebak deed gelukkig niet zeer en dat maakte het hectische van de ochtend weer wat goed (wat gebak al niet bij mij kan bewerkstelligen hé, ben echt verslaafd.)

Zit nog niet een half uur komt Chris met de kinderen binnen. Indra was best wel wat verlegen, omdat ze nog niet vaak bij mijn broer geweest was. Toen ze mij zag was het goed en dat doet mijn oma hart dan ook wel weer deugd hoor. Ze komt op mij toelopen en ziet op tafel allemaal  hapjes die mijn broer klaargemaakt had…

“Je mag vast wel een stukje worst hoor” en ik geef haar een stukje worst. Chris had dat allemaal niet meegekregen, dus die ziet  Indra met dat plakje worst.

“Ben je al binnen, hoe kom je aan dat stukje worst ?”

Indra verschiet helemaal en zet het op een brullen (dat heeft zeg echt van mij, ik  ben ook best wel een drama koningin) .Ik kijk Chris aan en zeg:

“Moet dat nou, ze had dat stukje worst van mij gekregen”.

“Nou dan kan ze toch gewoon zeggen: dat heb ik van oma gekregen ?”

Indra was niet tot bedaren te brengen en moest van Chris op de gang maar uithuilen. Ik heb samen met Indra op schoot op de trap in de gang gezeten en heb zo goed en zo kwaad als het ging geprobeerd uit te leggen, dat het een misverstand was. Ik geloof dat ze er niet veel van snapte maar ze kalmeerde wel. We kwamen weer binnen en Chris heeft Indra toch ook even gezegd ,dat het niet de bedoeling was om zo te schreeuwen. Opgelost dus.

Mijn broer en schoonzuster zijn 6 maanden geleden weer opa en oma geworden van een lief meisje, Lenke. Ik was ook op kraamvisite bij hen geweest, toen het 14 dagen was, dus ik vond het leuk om Lenke weer te zien. Ik begin met Alison, de schoondochter, een gesprek hoe gaat het met je zo na de bevalling en dan de opvoeding ? Ben je al weer aan het werk ?

“Nee, ik heb nog even uitstel gekregen, wil zo graag bij mijn kindje zijn.”

Ik had al gemerkt dat Alison, óf Lenke opschoot had óf met Lenke op de grond zat op zo’n baby speelkleed. Als Lenke een kik gaf, kwam meteen die borst te voorschijn en kreeg het drinken. Ik zeg:

“Het is te begrijpen dat je al je tijd bij je kindje wil zijn, maar als je man thuiskomt, hoe gaat het dan ?” 

“Oh, hij zegt wel eens heb je de was nog niet gedraaid ? en dan zeg ik rustig: daar heb ik geen tijd voor, ik besteed mijn tijd aan mijn kind !”

“Ja, maar je wil straks Lenke in de kinderopvang doen , hoe moet het dan met haar ?”

“Dat zien we dan wel weer, ik wil nu genieten met heel mijn moederliefde voor haar !”

Ik zag Chris al kijken, want die weet dat ik dan nog niet uitgepraat ben…

“Ja, maar daar verwen je zo’n kleintje mee !”

“Dat moet dan maar, wij moeten van onze eigen fouten leren en oudere mensen hebben hun tijd gehad.”

Wauw, ik was even sprakeloos, wat ik bijna nooit ben. Ik hoor Chris nog zeggen:  

“Ma, toe nou…”

Maar ik kwam los hé…

“Hoe denk je dat jij grootgebracht bent ? Door je moeder en het resultaat mag er zijn. Hoe denk je dat jouw man groot geworden is ?  juist door zijn moeder en Chris is door mij opgevoed, is er wat mis mee ? Ik denk wel dat ik uit enige ervaring mag spreken !”

Nu ik het zo opschrijf ,zie ik wel in dat deze discussie niet had moeten plaatsvinden, het was tenslotte mijn broer zijn verjaardag en ons gesprek maakte de sfeer niet vrolijker. Toen later ook nog het kindje in de armen van mijn schoondochter belandde, haar oogjes bijna dichtvielen, vertelde mijn zus iets leuks, waardoor ik in de lach schiet.

“ssssst… niet zo hard, ze slaapt bijna.” 

“Heeft ze geen bedje boven ?”

“Jawel !”

“Nou, dan leg je haar fijn in haar bedje, want daar hoort het”.

Alison staat op en loopt naar de keuken. Ik voelde wel dat ik misschien iets te fel was geweest, dus ik achter haar aan. Staat ze in de keuken af te wassen…  

“Ik kom afdrogen…”

“Nee liever niet !”

“Ik doe het toch !”

“Ja, maar ik ontloop u juist, omdat ik bang ben dat ik ook  akelige dingen ga zeggen.”

We hebben wel nog een heel gesprek gehad maar nu rustig.  Ik heb me iets verontschuldigd, maar niet veel, want ik vond dat ik eigenlijk niet zo veel kwaad gezegd had. We zijn er uitgekomen, dat was ook weer opgelost.

 De rest van de verjaardag verliep gezellig. Mijn broer weet ook wel hoe ik in elkaar zit, mijn schoonzuster nog meer, want daar heb ik menig pittige discussies mee gevoerd. Ik vind dat trouwen best fijn, als het maar redelijk blijft en niet gemeen. Maar dat neemt niet weg dat ik eerst eens tot tien moet tellen voor ik van leer ga en respect moet hebben voor mijn broer, het was tenslotte zijn verjaardag.

Met Chris, Sven en Indra terug naar huis en dat was echt tien keer behaaglijker dan de reis ’s morgens. Ode aan de auto en chauffeur.

Eliza

07-11-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Gedachten als je ouder wordt

Met mij is er totaal niets aan de hand

Ik ben nog zo fit van lijf en verstand

Ja, ik heb wel artrose in mijn heup en knie

En als ik buk is ’t of ik sterretjes zie

M’ n pols is te snel en mijn bloeddruk te hoog

Maar ik ben nog fantastisch goed, zo op het oog

Met steunzolen die ik heb gekregen

Loop ik weer buiten langs ’s Heren wegen

Wat heerlijk om zo gezond te zijn !

M’n geheugen is niet best en evenmin m’n ogen

En m’ rug raakt langzaam aan wat meer gebogen,

De adem wat korter, de keel vaak zo droog,

Maar ’k ben nog fantastisch goed, zo op ’t oog

Is het leven niet mooi, het gaat snel voorbij

Als ik kijk naar de foto’s van vroeger van mij

Dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren,

Mooie schoentjes, daar moest je voor sparen

Je ging fietsen of wandelen, overal heen

En kende geen moeheid naar het scheen

Nu ik ouder ben, zijn mijn schoenen meest zwart

En loop niet zo ver, vanwege m’n hart

“Houd uw gemak maar”zegt de cardioloog

“u bent nog fantastisch goed, zo op het oog”

De ouderdom is goud, ja ik begrijp het wel

Maar als ik niet kan slapen en tot honderd tel,

Dan twijfel ik en vraag me af of ’t wáár is

Of dat beeld van goud niet wat dwáás en ráár is

Ik doe nog van alles, maar ’t gaat zo traag

En na ’t eten heb ik vaak last van m’n maag

Maar ik wil niet zeuren, want dat mag

Allemaal komen op je oude dag

“Aanvaard het maar rustig”, zegt de psycholoog,

“want u ben nog fantastisch goed, zo op ‘t oog !”

Geschreven door een oude dame van 89 jaar

05-11-2008 om 18:35 geschreven door eliza

04-11-2008 om 16:13 geschreven door eliza

Wat raar

Wat raar, ik betrap mij er steeds meer op dat ik hardop tegen mijzelf aan het praten ben. Zo lang je weet dat je het doet en er niemand in huis is (anders deed ik het denk ik niet ) dan is het niet zo erg. Dat ik tegen Rocky praat vind ik nog wel kunnen, alleen hij zegt natuurlijk niets terug.

Er zijn zat mensen die zelf overdreven met hun dieren communiceren: ”Ach kom toch bij je moedertje, godie, godie, godie, kom maar moeders schattie “. Echt hoor, ik heb het een kennis horen doen, maar zo praat ik niet tegen Rocky. Ik zeg “goede morgen Rocky, heb je lekker geslapen ?” Ik zeg niet zo gauw meer:  “Kom, we gaan naar buiten plasje doen !” want voordat het echt gebeurt, gebeuren er nog zes andere dingen.

Maar toch merk ik dat ik steeds meer dingen hardop tegen mij zelf zeg. Er is natuurlijk niemand anders waar ik tegen kan praten, maar als ik de lichten in de kamer uit heb gedaan zonder in de gang een lichtje aan te doen, dan zie ik op het zelfde moment niets meer en als ik mijn teen dan tegen een stoel aanstoot, zeg ik echt hardop: “ Sufferd doe dan eerst een lichtje in de gang aan dan zie je tenminste wat !”, en dan kan het ook nog zijn, dat ik mijzelf ook weer antwoord geef:  “Jaaaa, ik weet het wel !”

Eerst was het niet zo veel, maar het wordt erger. Straks word ik echt zo’n extreem vrouwtje, dan vergeet ik dat ik op straat loop, ga dan een heel verhaal tegen mij zelf lopen te vertellen ! Ik moet daar toch niet aan denken, dus toch thuis maar meer opletten. Ik moet wel zeggen dat ik mijzelf wel een gezellige kletser vind, dus als ik dan niemand even heb om tegenaan te kletsen, ja dan is de verleiding wel groot.

Eliza

03-11-2008 om 11:49 geschreven door eliza

Geur

Je hebt heerlijke geuren, zoals bloemengeuren; je hebt nare geuren zoals de geur van oud vet, de geur van benzine, de geur van lysol brrrrr…. Geuren bepalen toch  een  deel van je leven. Alle baby’s ruiken lekker (behalve met een poepluier). Je vader heeft zijn eigen aftershave geur,  je moeder Boldoot 4711, later ruikt  je vriend zalig.  Zelf heb je ook al je eigen parfum. Ik houd van bloemengeuren, “lavendel” vind ik heerlijk ruiken. Het is natuurlijk heel gek, maar soms als ik bij mensen in de buurt sta en ze ruiken lekker,  zou ik graag even aan ze willen snuffelen. Met hele bekende vrienden doe ik dat ook vast als ze een lekker geurtje op hebben.

Ik zeg het ook rustig, al is het een wildvreemde die toevallig naast mij staat of zit,  in de bus of de  lift: “Wat ruikt u lekker !” Daar is toch niets mis mee ? Maar toch kijken de meeste dan een beetje verbaasd, maar zeggen dan toch:  “Bedankt !”

Je hebt ook geuren die je zo herkent vanwege hun speciale geur, uien,  knoflook (dan zei ik nog net niet “wat stinkt u !”, als ik naast degene stond die knoflook gegeten had) augurken, erwtensoep, bloemkool, zuurkool en allerlei kruiden, vis, zoute haring…

Oké, bij mensen kan je ook vaak aan de geur raden wat voor baan ze hebben. Een patatverkoper ruikt toch echt wel naar patat , als hij de hele dag in zijn patatkraam heeft gestaan. Hetzelfde met het oliebollenkraam, de visboer, vroeger de olieman, die de olie kwam bijvullen waar de kachels dan weer op branden.

Je hebt mensen die de hele dag vis schoonmaken ,kippen schoon maken, vlees bewerken; die geuren kwam ik vroeger op de Albert Cuipmarkt tegen. Daar stonden, in het middelste gedeelte van de markt, broederlijk naast elkaar de viskraam, de vleeswaren kraam en de kippenpoelier. De kippenpoelier vond ik echt stinken hoor.

Maar het feit is, dat je neus een zeer belangrijk orgaan is en dat hij voor en tegen je  kan werken.  Als iets lekker ruikt wat je wilt eten, doe je dat met smaak; maar stinkt iets dat je wilt eten, nou, dan moet je wel vreselijke honger hebben wil je het opeten.

Mijn zus was zaterdag bij mij; ik had al de hele week twee honden in huis ( honden ruiken sterker als ze nat geregend zijn, wat herhaaldelijk gebeurde afgelopen week). De kachel was voor het eerst aan, dus mijn zus komt binnen en zegt ook zo: “Go Els, het ruikt hier naar  zo’n, "warm met veel te veel mensen bij elkaar  Bejaarden tehuis”  “Dank je wel zus, er lopen hier twee honden, ik heb net de verwarming aangedaan en ik heb ook nog bloemkool gekookt,  kan  ik er wat aan doen ?”

Eliza

30-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Slakken die zwemmen en sneeuw in mijn huis

Het is echt waar, de slakken zwommen in mijn afwaswater ! Het zit zo: ik ben volop aan het bloemstukjes  maken, nu, van de herfst. Ik wist dat ik achter in de tuin onder de heg, nog plastiek plantenpotjes had waar vroeger een plantje in had gezeten, dat ik in de tuin geplant heb. Aangezien ik nooit wat weggooi en er onder de heg ook nog een langwerpige plantenbak stond , had ik daar die potjes ingedaan. Ik had potjes nodig, vanavond dus. Ineens bedacht ik, oh ja, achter in de tuin staan nog van die potjes.

De potjes hadden daar wel al 3 jaar gestaan. Ik moest echt met mijn hoofd zowat in de heg om die potjes te pakken.

Neem zomaar een aantal mee…er zat wat aarde aan. Ik had net af gewassen, het afwassopje stond er nog. Nou dat kan ik mooi gebruiken. Om mijn potjes van aarde vrij te maken, gooi ik de stapel potjes in het water, tussen het schuim.

Ik wil de potjes afwassen neem er een in de hand, wil het even aan de binnenkant schoon  maken…voel ik een hele kluit slakken. Ik griebelde over mijn grauwtje, want ik pakte toch wel in “hele weke dingen” !  Ik schrok me rot; daar had ik nou helemaal niet bij stilgestaan, dat er slakken in zouden kunnen zitten.

Het afwasschuim wat weg geblazen en echt, de slakken dreven met hun lijfjes uit hun huisjes, in mijn afwaswater.

Brrrr …. dat vond ik toch eigenlijk ook nog weer zielig. Maar ik heb het niet expres gedaan. Ik heb de afwasteil opgepakt en in de toilet leeggegooid. Even later voelde ik wat kriebelen, zat er toch een slak in mijn nek te glijden ! Vast een ma slak die haar slakkengezin zoekt. Voel me toch een beetje schuldig

Dan het raadsel sneeuw in huis in deze tijd ?  Macho had een knuffeldier van mij gehad;  hij was er gek op. Hij slingerde hem door de kamer. Ik had al wel gezien dat er een oor af was. Nou, ik zit vanavond tv te kijken, hoor Macho wel met die knuffel rossen, maar dacht, laat maar gaan… Op een gegeven ogenblik sta ik op van de bank en wat schetst mijn verbazing ? Mijn hele huiskamer was veranderd in een winterlandschap ! Er lagen overal stukjes vulling van de hondenknuffel.

Dus de knuffel maar verstopt, stukjes vulling in een zakje gedaan. “Ja, want je weet” nooit waar het goed voor is” .

 Eliza.

28-10-2008 om 19:34 geschreven door eliza

Emoties

Emoties… wat doen ze met mij

Emoties …ze stromen voorbij

Emoties …ze moeten vrij

Emoties …ze maken me blij

Emoties… ze laten me huilen

Emoties …ik wil me niet verschuilen

Emoties… ik laat ze  zien

Emoties …ze luchten op bovendien

Emoties …ze moeten er zijn

Emoties…ze maken me klein

Emoties…van verdriet

Emoties... zitten van binnen, je ziet ze niet

Emoties …ze horen erbij

Emoties …gooi ze eruit, maak je geest vrij.

Eliza

27-10-2008 om 11:38 geschreven door eliza

Ode aan het Braadworstje

Ik heb gisteren dus 9 braadworstjes goudbruin (hoe komen we op goudbruin ? De kleur is toch eerder “poepbruin” maar dan wil je ze gelijk niet meer eten; dus kun je nagaan, wat letters en een woord  eigenlijk betekenen ! ) gebakken. Dat 9 braadworstjes zeker 5 mensen hebben blij gemaakt, dat is op zich al ‘n wonder.

Ten eerste: begin ik weer met mijzelf… maar ja ik heb ze met veel plezier gebraden, mocht mijn neus te gast laten aan de heerlijk geur, en 1 worstje ‘voorgekeurd’.

Ten tweede:  de braadworstjes hebben Shila en mij heerlijk gesmaakt.

Ten derde: Chris, mijn zoon, heeft er 3 meegenomen voor hem en de kinderen: “Heerlijk mam,  voor morgen !”

Ten vierde: Joop heeft een halve bloemkool opgehaald, want in mijn eentje was de bloemkool veel te groot en u raad het al, daar hoort een braadworstje bij !  ( overigens  was de bloemkool maar 1 euro, dus Joop de helft en ik, voor 50 eurocent, hebben we toch een avond verse groente; dat zouden meer mensen met elkaar kunnen doen, hun eten delen. )

Ten vijfde:  heb ik bij mijn bloem kool vanavond, nog een braadworstje voor mijn zelf over.

Terwijl ik het opschrijf denk ik: “Jonge, jonge, wat  je al over “braadworstjes” schrijven kan en waar zijn ze allemaal naartoe gegaan ?

In de maag van:  Shila, Joop, Chris, Sven, Indra, mijzelf …en ook een stukje in de maag van Rocky.

Conclusie: De braadworstjes verdienen een dikke pluim en zijn niet meer weg te denken uit ons eetpatroon.

Eliza

27-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Wat wel mag en niet mag

Wat mag wel, wat mag niet, daar kunnen denk ik, lange discussies over bestaan. Maar het gaat eigenlijk terug, naar de babytijd. Door je ouders word je geleerd wat wel en wat niet mag. Je hebt normen en waarden.

Maar als dat soms tegennatuurlijk is, ja hoe moet dat dan ?

Een voorbeeld: het is iets waar niemand over praat, maar door iedereen wordt gedaan. Ja en dan ga ik het dus wel aankaarten, het is namelijk het: windjes, poepjes, scheten laten…

De een heeft er meer last van dan de andere; de een noemt het een scheetje laten, de andere een poepje en in het nette geval heet het een windje laten. Je zal er maar last van hebben en, eerlijk is eerlijk, je knijpt echt je billen samen als je in de lift staat met vijf mensen en je voelt het aankomen. Het is je zo ingeprent, dat je geen poepjes mag laten, tenminste bij mij thuis; mijn moeder werd echt helemaal kwaad als het gebeurde. Mijn vader daarentegen, moest er om lachen, maar zei dan wel “sorry”. Wat kan je er in hemelsnaam aan doen; als je hachee ,erwtensoep of bruine bonensoep hebt gegeten, dan komen er over het algemeen gassen vrij, toch ?

Als ik ‘s avonds laat met Rocky op straat loop en er komt een vuurwerk van poepjes, zodat het net een zevenklapper is – ik kan er niets aan doen – maar dan ik grinnik hardop, omdat niemand er dan bij is. Zo dubbel, want gebeurt het in een winkel bij de kassa, dan weet je niet waar je moet kijken en het ergste is, je wordt verraden, want bij het windjes, poepjes of scheten laten, komt ook een bescheiden parfum mee. Dat iedereen daar niet van gediend is, daar kan ik alleen maar in meegaan. Het “stinkt” dan gewoon.

Maar  één geruststelling, zelfs onze Koningin zal het ongetwijfeld wel eens over komen. Of misschien mag de Koningin, deze etenswaar niet eten vanwege het protocol ? Dan zal ze helaas veel lekker eten missen. De  neveneffecten nemen we dan maar op de koop toe. (In mijn fantasie zie ik toch een heel orkest met mensen, die windjes, poepjes of scheetjes laten in allerlei geluiden, van  een donkere bas naar een viool; wisselvallig hoeveel kracht erop zit. Ik zie dan de rode koppies en bolle wangen van het persen. Ik ben dan gruwelijk blij dat ik er dan niet tussen sta…)

Eliza

24-10-2008 om 10:23 geschreven door eliza

Sieraden

Sieraden, ja daar zijn er heel veel van, in alle soorten en maten. Sieraden worden soms gekocht om een ander cadeau te doen. Dan is de vraag, waarom doe je een sieraad cadeau ? Kunnen verschillende redenen zijn zoals: je bent verliefd, en wil haar jou liefde laten zien in de vorm van een sieraad; de trouwring die wordt aan elkaar geven als symbool, wij horen bij elkaar. Maar tegenwoordig is dat niet meer aan de orde. De ring is er nog wel, maar geeft geen garantie, dat je altijd bij elkaar zal blijven.

Dan worden sieraden gegeven om de ander mensen te laten zien, kijk ik heb geld en goed. Ze behangen hun eigen met goud, de vingers zijn bijna niet meer te zien onder de vele ringen die er aan elke vinger zitten. Dat zijn dus statussymbolen. Sieraden  worden ook gekocht als belegging .

Je hebt gouden sieraden, zilveren en er zijn dan de “neppers”, de goud- en zilverkleurige sieraden. Maar het gaat om het gebaar ! Of je nu een ring van honderd of duizend euro krijgt, als de achterliggende  gedachte eerlijk en oprecht is, dan is die ring van honderd euro net zo mooi als die van duizend euro. Maar krijg je sieraden om andere mensen de ogen mee uit te steken en ben je daar dan fier op, dan heeft zo’n dure ketting of ring geen emotionele waarde.

Je kunt net zo gelukkig zijn met een plastiek kippenring,  als degene met de dure sieraden. De mensen die willen pronken met hun sieraden, die willen laten zien “kijk ik ben rijk, ik kan dat allemaal kopen !” Dat zijn eigenlijk mensen om medelijden mee te hebben; als ze alleen zó hun ego kunnen opschroeven, zijn ze zielig. Want iets wat met liefde  gegeven is – al heeft het niet veel financiële waarde – is waardevoller dan de dure ring met diamant, die aan de buurvrouw moet laten zien : “dat hebben jullie niet.”

Dat hoeft natuurlijk niet altijd zo te zijn; ik denk wel dat veel mensen niet met opzet  sieraden dragen, om andere jaloers te maken. Die kunnen het wel gewoon mooi vinden; ieder zijn keuze. Maar de vele plastiek oorbelletjes,  kettingen en  broshes, die mijn moeder aan mij gegeven heeft, om dat niemand ze wou hebben, zijn voor mijn van onschatbare waarde.

 Ze zijn vrolijk gekleurd; mijn moeder had bij elk jurkje of truitje bijna dezelfde kleur oorbellen en de vele kettingen die ze droeg, die beelden zie ik als ik ze te voorschijn haal en door mijn handen laat gaan, want echt dragen doe ik ze bijna niet meer, maar weg doen, dat moet mijn zoon maar beslissen als ik er niet meer ben . Mijn kleindochter en ik, hebben al menige middag zoet doorgebracht met oma haar sieraden.

Dus ik zou zeggen: “Draag je sieraden als een Sieraad ! ”

Eliza

24-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Verpakkingsmateriaal 3

Kledinghanger, klerenhanger… knaapje.

Jaja zo’n kleding- of klerenhanger of knaapje, lijkt een onbeduidend iets, in de kleding- of klerenkast. Maar stel u nou eens voor, als ze niet bestonden, hoe hingen we dan onze kleding, kleren dan op ? Ik heb mijn gedachten er eens over laten gaan: misschien aan een touw met wasknijpers ? Geen optie; met 2 jurken was de kleding- of klerenkast vol.  Ik heb toch een behoorlijke fantasie, maar kan nu alleen maar bedenken, dat we de kleding of kleren, dan opvouwen. De kleding- of klerenkast zou dan vol met planken moeten worden gemaakt; ook geen optie. We zouden ieder kleding- of klerenstuk, moeten strijken voordat we het aan kunnen.

Dus wat zijn we blij met de kleding- of klerenhanger. Nooit bij stil gestaan hoor, maar omdat een kennis zei:

“Waarom heb jij niet allemaal de zelfde kleding- of klerenhangers ? Dat is het heel wat netter !”

“Hoezo,  netter ?”

Ik begreep echt niet wat ze nu precies bedoelde…

“Jij hebt allemaal verschillende, kleding- of klerenhangers… knaapjes.”

“Nou en… wat is daar mis mee ?”

“De ene hanger is groot, de andere klein, de ene hoog, de andere laag…”

Ik keek haar eigenlijk stomverbaasd aan, daar had ik nog nooit mijn hoofd over gebroken.

“Zie je dat dan niet ? De ene kleding hangt lager als de andere !”

“Ja, nou je het zegt, en …?”

“Ja, met jou valt niet te praten !”

Zegt u nou zelf, heeft u ook allemaal dezelfde kleding- of klerenhangers, knaapjes, hangen ? Ik heb er echt nooit over nagedacht om allemaal dezelfde kleding- of klerenhangers, … knaapjes te kopen. Je schaft er af en toe eens een paar aan en of ze nu van plastiek zijn, of van hout, of van ijzer; of er nou een stokje in het midden zit, of uitsparingen aan de zijkanten  voor de bandjes van de jurk, zodat ze er niet afglijden, het zal mij allemaal een biet wezen als mijn kleding of kleren, maar hangen ? Ik heb vaak dat, als ik iets in de winkel koop aan kleding of kleren, ik het hangertje erbij krijg. Dan ga ik niet zeggen: “Dat hoef ik niet, ik heb thuis allemaal dezelfde kleding- of klerenhangers , knaapjes.( Ik weet zeker dat Simon zijn oma, de kleding- of klerenhangers,  “knaapjes” noemde.)

Ik ben wel intussen zeer nieuwsgierig geworden naar de kleding- of kleren kast van die kennis; ik geloof wel dat het mooier hangt bij haar, maar dat is echt het laatste waar ik mij druk over zou kunnen maken. Dat ik blij ben dat ze uitgevonden zijn, kan ik niet ontkennen hoor, ik heb ze nooit de eer gegeven die ze toekwamen.

Leve de man of vrouw, die de kleding- of klerenhanger, knaapje,  heeft  uitgevonden… “Hieper-de- piep hoera !”

Eliza

20-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Geheugen

Mijn lief,  als je geheugen je in de steek laat.

kom je maar bij mij om raad.

Dan zijn we allebei even de weg kwijt

Hebben  echt geen spijt

We gaan onze eigen gang,

Zijn dan helemaal niet bang

Om even niet alles te weten,

Want mijn lief, iedereen kan wel eens wat vergeten

Dat is echt geen probleem

Er is  kortsluiting in ons systeem

Gaat met “rust’ zeker weer voorbij

Dus hou je maar vast, mijn lief,  aan “MIJ’

Dan kan je niets gebeuren

We gaan zeker  niet treuren

Even niet veel denken,

Zal ons vreugde schenken

Eliza

20-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Je hoeft geen sterke eik te zijn

Je hoeft geen sterke eik te zijn,

om stormen te doorstaan,

kijk naar het tere ruisend riet,

dat tegen wind en water aan,

het fiere hoofd een trotse vaan

zich opricht, buigt en opricht

als of het ons wil tonen:

je hoeft geen sterke eik te zijn

Geschreven door:

Philomeen Barendrecht

18-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza

                    Belasting

Eten koken

WAUW !
 

"Wauw !" Wat kan een mens geestelijk moe zijn, lichamelijk valt het wel mee maar geestelijk ? Er is een bal aan het rollen gegaan die ik zelf een zetje heb gegeven. Ik ben gek van bloemstukjes maken, nu met de herfst heb ik heerlijk door de bossen gestruind, allerlei mooie dingen gevonden, sjouw soms met dikke takken maar dan gaat het mij om de schors, die ik er later dan afpel als hij ingedroogd is.

Ja, dan zit je voor zo’n behoorlijke hoeveelheid materiaal en dan maar zoeken hé…

Het was mooier geweest als ik wat meer gesorteerd had, de dennenappels bij de dennenappels,de beukennootjes bij de beukennootjes enz. Maar dat is typisch geen gedrag van mij, ik heb wel 6 grote dozen waar van alles wat door elkaar in zit, dus als ik wat wil maken,  moet ik door die 6 dozen spitten. Had ik alles gesorteerd, kon ik gewoon de doos van de dennenappels pakken, waar ik dan ook alleen maar dennenappels in heb.

Ik weet gerust wel hoe ik het zou willen hebben, maar om vandaag al de dozen  met al het materiaal om te keren en uit te zoeken, nee, daar had ik geen zin in. Maar dat hield wel in, dat ik veel langer over een stukje deed om eerst alles op te zoeken wat ik nodig heb. Toch ik ben zeer tevreden, ik heb 5 stukjes gemaakt en heb er al 4 verkocht !  Ik vraag ongeveer 3 euro voor zo’n stukje, zodat ik de lijmstokjes en kleine frutsels, zoals waxinekaarsjes met herfstdingen, weer kan kopen. 

Ik ben tussen alles door naar de stad geweest, om nog wat kleine herfstspulletjes te kopen, maar er was al niet veel meer.

“Het is bijna het einde mevrouw !” zei de winkelbediende.

“Het einde ? Ik begin pas !”

Twee hele lieve elfjes gekocht en 6 paddenstoelkaarsjes, heel leuk. Maar dat mijn hoofd nu drie keer in het rond draait, is echt waar hoor. Want de aanloop in de tuin om naar mij te kijken, hoe of het werd, was de hele dag door. Ik werk het liefst buiten in de tuin, want dan valt elk stokje of beukennootje of ander materiaal waar ik mee werk, in de tuin op de grond en niet in huis. Een mazzel dat alles toch gelukkig naar "beneden" valt en niet  "omhoog", is makkelijker op te pakken !

Eliza

16-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza

 Waarom ?

Waarom zegt mijn verstand “slapen gaan !”, maar mijn lijf en vingers zeggen:  “het gaat zo heerlijk nu” ?

De nacht is zo roerloos stil, zo koud en toch ook als een warme deken om me heen. De dag is er altijd met de klok, het lawaai, het moeten, het onverwachte gebeuren. De nacht is stil, niets moeten, geen onverwacht bezoek; de nacht heeft iets moederlijks, iets van:  “kom maar, doe de leuke dingen, waar je overdag niet aan toe komt, pleeg chantage, leef ‘s nachts en slaap tussen de bedrijven door maar overdag. Lieve kind ik laat jouw hersentjes zonder kabaal je gang gaan”…

Maar mijn verstand zegt: “Hallo, je komt dan echt slaap te kort, overdag moet je wakker zijn”.

Ja, wat is wijsheid ? Mijn moedertje nacht omhelzen, of de dag beleven zonder slaap ? Als ik moest kiezen zou het moeilijk voor mij zijn; overdag is er licht, mensen waar ik van hou, mijn Rocky; ‘s nachts is er de rust, geen afleiding,  scheppingsdrang. Maar Rocky slaapt… Misschien als ik vaker iets langer op blijf, of eerst wat ga slapen en dan mijn scheppingen creëer ? Ik leer er vast mee omgaan, maar stop voorlopig niet met schrijven; ik heb het mijn hele leven al willen doen, maar had de moed niet en niet de medewerking van het thuisfront . Dan verdwijnt  de behoefte om door te zetten. Niet dat ik mij een geweldige schrijfster vind, maar ik heb er veel lol in en nu wordt het  mogelijk gemaakt door de computer, door geloof in mij van mijn trouwste fan, die ook mijn schrijven corrigeert. Ja, wat een heerlijk wonder, dat ik mij zo mag uitleven dan. Ik denk dat mijn motto wordt: “Pluk de dag, en omhels de nacht !”.

Eliza

16-10-2008 om 00:00 geschreven door eliza